30 χρόνια ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης

Ένα λεύκωμα με θεατρική ιστορία

Ένα καλαίσθητο λεύκωμα επισφράγισε με τον πιο όμορφο τρόπο τα τριάντα χρόνια δράσης του ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης. Σ’ αυτό περιλαμβάνονται όλες οι παραστάσεις της κεντρικής, πειραματικής και παιδικής σκηνής καθώς και όλες οι δράσεις του θεάτρου συνοδευμένες από μια σειρά φωτογραφιών που ταξιδεύουν τον αναγνώστη από την μία θεατρική χρονιά στην άλλη με τον πιο μαγικό κι ενδιαφέροντα τρόπο. Πρόσωπα, συναντήσεις, ενσταντανέ επί σκηνής, εργαστήρια και φεστιβάλ παρελαύνουν ξεκινώντας από το φθινόπωρο του 1984, όταν η Μελίνα Μερκούρη ενέταξε τον Όμιλο φίλων Θεάτρου της Λαμίας στα επιχορηγούμενα ΔΗΠΕΘΕ, μέχρι και τον χειμώνα του 2014, τριάντα χρόνια μετά, σε μια εποχή δύσκολη και χωρίς προοπτικές για το περιφερειακό αλλά και για το θέατρο γενικότερα.

Ξεφυλλίζοντας τον τόμο ένοιωσα σαν να μεταφερόμουν σε κάθε εποχή του θεάτρου Ρούμελης, συνάντησα αγαπημένα πρόσωπα ηθοποιών, θυμήθηκα παραστάσεις, αναπόλησα συγγραφείς και έργα σπουδαία που συνέθεσαν το ρεπερτόριο του, ένοιωσα να αφουγκράζομαι ψιθύρους και κραυγές, χειροκροτήματα του πλήθους, συνομιλίες προβών, δημιουργικές εκρήξεις και δραστήριες συνομιλίες, οσφράνθηκα τη μυρωδιά του ξύλου των νέων σκηνικών, άγγιξα με το βλέμμα τα υφάσματα και τα πρόσωπα των θεατρικών ηρώων, συμμερίστηκα την αγωνία της πρεμιέρας, το χτυποκάρδι του παρασκήνιου, την μαγεία της σκηνικής δράσης. Το σπάνιο κι εξαιρετικά προσεγμένο αυτό ντοκουμέντο δίνει διαυγή την εικόνα όλων αυτών των δημιουργικών χρόνων στη διάρκεια των οποίων ένα θέατρο της επαρχίας έδινε συχνά το παράδειγμα επαγγελματισμού και ποιότητας στα Αθηναϊκά μας σχήματα ενώ ταυτόχρονα μυούσε τους ανθρώπους της Ρούμελης στον μαγικό κόσμο της σκηνής με τον πιο λειτουργικό και υπεύθυνο τρόπο. Από αυτούς που πρώτοι πάλεψαν για την δημιουργία ενός τέτοιου υγιούς κυττάρου στην καρδιά της ελληνικής υπαίθρου ως και τους νεώτερους που συνέχισαν την παράδοση προτείνοντας απάτητους θεατρικούς δρόμους, οι άνθρωποι του ΔΗΠΕΘΕ αποτυπώνονται για πάντα και διεκδικούν μια θέση στην θεατρική ιστορία του τόπου και της χώρας μας καθώς αναδύονται μέσα από τις καλαίσθητες εικόνες του λευκώματος και καταγράφονται στις ταυτότητες των παραστάσεων. Σήμερα που οι καλλιτεχνικές προοπτικές στενεύουν και τα θέατρα της επαρχίας, τα γεννημένα από το όραμα της Μελίνας Μερκούρη κλείνουν ή φυτοζωούν, το λεύκωμα αυτό με έκανε να νοσταλγήσω αλλά και να αναλογιστώ πόσο σημαντική και ουσιώδης υπήρξε η πορεία των καλών ΔΗΠΕΘΕ στη χώρα μας όπως αυτό της Ρούμελης και πόσα χρωστάμε σ’ αυτά και για το καλλιτεχνικό δυναμικό που απορρόφησαν αλλά και για το έμπειρο κι απαιτητικό κοινό που δημιούργησαν.

Κλείνοντας θα ήθελα να δώσω συγχαρητήρια στους συντελεστές αυτής της επιτυχημένης έκδοσης και να τους ευχαριστήσω για τις στιγμές αναπόλησης που μου προσέφεραν αλλά και για το πολύτιμο ντοκουμέντο που κρατώ σαν μια ιστορική τεκμηρίωση τριάντα χρόνων θεατρικής δημιουργίας, εκπαίδευσης, έκφρασης και έρευνας, μια καταγραφή που ίσως στα χρόνια που θα ‘ρθουν και φαίνονται σκοτεινά να μας θυμίζει πως κάποτε οι Έλληνες είχαν το δικαίωμα να είναι πολίτες της χώρας που γέννησε το θέατρο, γιατί το υπηρέτησαν με φαντασία, τόλμη και συνέπεια σε κάθε γωνιά της κι όχι μόνο στην ευνοημένη πρωτεύουσα.

Την επιμέλεια της έκδοσης, την θεατρολογική επιμέλεια και την έρευνα ανέλαβε η Ελένη Δουνδουλάκη, έβδομη καλλιτεχνική διευθύντρια του ΔΗΠΕΘΕ.

Βοηθός της κι επιμελητής των κειμένων είναι ο Κώστας Καρασαββίδης.

Σύμβουλος έρευνας και τεκμηρίωσης είναι η Σούλη Δούμα-Αδάμ.

Τον σχεδιασμό και την καλλιτεχνική επιμέλεια ανέλαβε ο Θεμιστοκλής Ηλιάκης.

Την διόρθωση κειμένων έκαναν ο Κώστας Καρασαββίδης κι ο Άλκης Ζαλαβράς.

Η έκδοση είναι του ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης. Επιχορηγήθηκε επίσης από το υπουργείο Πολιτισμού κι Αθλητισμού επί υπουργίας Πάνου Παναγιωτόπουλου.