Λάζαρος Βαρτάνης

"Ανήκω στους ρομαντικούς που πιστεύουν στην απόλυτη αφοσίωση στην δουλειά μας"

Ο Λάζαρος Βαρτάνης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1982 και αποφοίτησε από την Δραματική Σχολή του ΚΘΒΕ το 2007. Συμμετείχε σε παραστάσεις των Κ.Θ.Β.Ε, Εθνικού Θεάτρου, Εθνικής Λυρικής Σκηνής, Angelus Nonus, Νέου Θεάτρου Θεσσαλονίκης, Σχήματος Εκτός Άξονα, Ομάδας Αρένα κ.ά. Συνεργάστηκε με τους σκηνοθέτες Αλέξανδρο Σωτηρίου (Όνειρα, Κλαυσίγελος, Σπασμένη καρδιά), Έλλη Παπακωνσταντίνου (Μετά), Κώστα Γάκη (Οικολογία και σκηνή), Γλυκερία Καλαϊτζή (Τρελαντώνης), Ρούλα Πατεράκη (Οιδίπους Τύραννος – Επι Κολωνώ), Νίκο Βουδούρη (Ιοκάστη), Κωνσταντίνο Ρήγο (Ελεύθεροι πολιορκημένοι), Δαμιανό Κωνσταντινίδη (Preparadise sorry now, Φαύστα), Γιάννη Ρήγα (Νεράιδα), Ισίδωρο Σιδέρη (Οι απάχηδες των Αθηνών, Η κοιμωμένη ξύπνησε, Ελίζα), Έφη Γούση (Fuite or The three sisters) κ.ά. Συμμετείχε ως βοηθός σκηνοθέτη στις παραστάσεις: Η κοκκόνα η Μαρώ (μαζί με τον Κωνσταντίνο Ασπιώτη), Αν αργήσω, κοιμήσου…(σκην. Μίνως Θεοχάρης – Κωνσταντίνος Ασπιώτης), Les Belles (σκην. Γιάννης Κλίνης) και Η Κοιμωμένη ξύπνησε (σκην. Ισίδωρος Σιδέρης). Τέλος συμμετείχε σε ταινίες με σκηνοθέτες τους Θανάση Τότσικα, Σταύρο Λιόκαλο, Ευθύμη Σανίδη, Μαρώ Πανταζή, Αλέξανδρο Πανταζούδη, Θανάση Ταταύλαλη κ.ά. Ο ταλαντούχος και ιδιαίτερα αξιόλογος ηθοποιός μιλάει στο «Επί Σκηνής» για την παράσταση «Να’ρθω μαζί σου;» και την συνεργασία του με τον Κωνσταντίνο Ασπιώτη, για την κρίση στο θέατρο αλλά και για την πορεία του μέσα σ’αυτό.

Μίλησε μου για την παράσταση «Να ΄ρθω μαζί σου;» και για την συνεργασία με τον Κωνσταντίνο Ασπιώτη

Το «Να ΄ρθω μαζί σου;» είναι όνειρο ζωής για όλους μας, χρόνια τώρα. Τότε δε ξέραμε ούτε τίτλο, ούτε story. Όταν ήρθε όμως η σωστή στιγμή τα μάθαμε όλα.

Η Αλεξάνδρα Κ* έχει γράψει ένα εξαιρετικό κείμενο για δυο άγνωστα μεταξύ τους ζευγάρια, που βρίσκονται ένα καλοκαιρινό βράδυ σε μια ταράτσα για swinging (ανταλλαγή ζευγαριών), σε μια Αθήνα που σε λίγες ώρες μπορεί και να μην υπάρχει πια. Ο Θέμης Καραμουρατίδης έχει γράψει τη μουσική, η Ηλένια Δουλαδίρη έχει κάνει σκηνικά/κοστούμια, ο Γιώργος Σπηλιόπουλος τα φώτα…

Για τον Κωνσταντίνο μπορώ να μιλάω ατελείωτα. Τον θαυμάζω σαν μυαλό, σαν φίλο, σαν ηθοποιό και τελικά και σαν σκηνοθέτη. Το ήξερα αυτό του το ταλέντο από τότε που ήμασταν μικροί αλλά η εξέλιξή του με άφησε άναυδο. Έχει την ικανότητα να βλέπει τα πάντα, να παρατηρεί τα πάντα και να σε κάνει να τον εμπιστευτείς μέχρι τέλους. Ξέρει τι θέλει αλλά το σημαντικότερο είναι το πώς το ζητάει. Χωρίς να το καταλάβεις έχει ήδη συμβεί. Με το χέρι στην καρδιά είναι για μένα ο πιο ταλαντούχος άνθρωπος που έχω γνωρίσει μέχρι τώρα στο θέατρο. Ανυπομονώ για τα επόμενα μας.

Πες μου λίγα λόγια για τον δικό σου ρόλο

Θεμιστοκλής. Ένας αυθεντικός, λαϊκός τύπος από την Πάτρα. Τραγουδιστής ή περίπου τραγουδιστής που κάποτε έκανε μια κάποια επιτυχία.

Μίλησε μου για την μέχρι τώρα πορεία σου στο θέατρο. Υπάρχει κάποια δουλειά σου που ενδεχομένως ξεχωρίζεις ή θυμάσαι με νοσταλγία;

Τελείωσα τη δραματική σχολή του Κ.Θ.Β.Ε. το 2007. Έπαιξα για ένα χρόνο στη Θεσσαλονίκη και μετά κατέβηκα Αθήνα.

Αγαπώ όλα όσα έχω κάνει αλλά κάποια τα θυμάμαι λίγο περισσότερο. Την πρώτη μου παράσταση - «Ελίζα» σε σκηνοθεσία του Ισίδωρου Σιδέρη. Θυμάμαι τον «Οιδίποδα Τύραννο / Επί Κολωνό» με το Εθνικό σε σκηνοθεσία της Ρούλας Πατεράκη. Γεμάτη η Επίδαυρος και γω να μη μπορώ να πάρω ανάσα από το άγχος. Τις δουλειές που έχουμε κάνει με την ομάδα «Αρένα», την «Ιοκάστη» σε σκηνοθεσία Νίκου Βουδούρη… Και άλλα πολλά. Κυρίως βέβαια περιμένω αυτά που θα έρθουν.

Ποια στοιχεία πιστεύεις ότι πρέπει να διαθέτει ένας νέος ηθοποιός προκειμένου να ξεχωρίσει;

Ανήκω στους ρομαντικούς που πιστεύουν στην απόλυτη αφοσίωση στη δουλειά μας. Δουλειά και πάλι δουλειά. Κι επίσης ευγένεια, τρόποι. Έχω συναντήσει πολλούς ταλαντούχους αλλά ελάχιστους ευγενείς.

Τι πιστεύεις για το μέλλον του ελληνικού θεάτρου σε συνάρτηση με την περίοδο την οποία διανύουμε;

Τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα για όλο τον κόσμο. Βλέπω τους γονείς μου που ζορίζονται, τη γιαγιά μου που παίρνει μικρή σύνταξη πια, τους φίλους μου, εμένα τον ίδιο. Θέλω να είμαι αισιόδοξος όμως. Το θέατρο είναι μια ανάσα σ΄ αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Καλές και ειλικρινείς παραστάσεις πρέπει να γίνονται και νομίζω θα βρεθεί η άκρη.

Φτιάξε μου ένα προφίλ του καλού σκηνοθέτη.

Για αρχή, το να ξέρει τι θέλει να κάνει είναι για μένα το παν. Μετά, αυτό που θέλει να κάνει, να μπορεί και να γίνει. Και τέλος να μπορεί να οδηγήσει όλους τους συνεργάτες του στην ίδια κατεύθυνση. Τα υπόλοιπα νομίζω είναι υποκειμενικά.

Ποια στοιχεία πρέπει να έχει για σένα μια ιδανική συνεργασία;

Ομαδικότητα, εμπιστοσύνη και γέλιο.

Αν δεν ήσουν ηθοποιός με ποιο επάγγελμα θα ένιωθες εξίσου δημιουργικός;

Με κανένα. Ξέρω από παιδάκι ότι αυτό θα με γέμιζε πιο πολύ από όλα.

Τι είδους παραστάσεις σου αρέσουν, είτε σαν ηθοποιός είτε σαν θεατής;

Μπορώ να σου πω ποιες δεν μου αρέσουν. Οι δήθεν, οι ψευτοκουλτουριάρικες, οι στημένες στο πόδι που γίνονται για τα φράγκα, οι ανέμπνευστες…

Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;

Προς το παρόν το «Να ΄ρθω μαζί σου;» που παίζεται κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 21.15 στο θέατρο «104» στο Γκάζι. Νομίζω θα με απασχολήσει αυτή η παράσταση για καιρό.

Για τα επόμενα βλέπουμε…