Δημήτρης Μοθωναίος

Δε μου αρέσει η στασιμότητα. Με ενδιαφέρει να ρισκάρω και να μαθαίνω από τα λάθη μου. Άλλωστε δεν πιστεύω ότι υπάρχει συνταγή επιτυχίας.

Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης ενώ σπούδασε και στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στο θέατρο έχει συνεργαστεί με το Στάθη Λιβαθηνό («Ο Ηλίθιος»), την Ελένη Μποζά («Οι Παίκτες»), την Έφη Θεοδώρου («Rainbow»), το Δημήτρη Λιγνάδη («Βατρα-Χ»), 

τον Κωνσταντίνο Αρβανιτάκη («Το ημέρωμα της στρίγγλας»), το Γιώργο Σαχίνη («Μοσκώβ Σελήμ»), τον Λορέν Σετουάν («Λεόντιος και Λένα»),

την Κατερίνα Ευαγγελάτου («Cock»), την Ρούλα Πατεράκη («Κόκκινος Βράχος»), τον Έκτορα Λυγίζο («Βάκχες»), την Ελένη Σκότη («Η Κολεξιόν»), τον Γιάννη Σκουρλέτη («Ραμόνα»,«Αχ!»), τον Γιάννη Κακλέα («Ματωμένος Γάμος»)

Έχει μεταφράσει -μαζί με τη Βάσια Παναγοπούλου- τα έργα «Το Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ» και «Δρόμος μακρύς».

Τον φετινό χειμώνα τον βλέπουμε στην "Μεγάλη Χίμαιρα" του Μ. Καραγάτση που ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά στο θέατρο Πορεία σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου.

Δημήτρη, φέτος η παράσταση αναφέρεται από το θέατρο Πορεία ως η "νέα" Μεγάλη Χίμαιρα. Είναι τόσο διαφορετική από πέρυσι;

Είναι μια νέα παράσταση, αν λάβει κανείς υπ’ όψιν του ότι έχουν αλλάξει όλοι οι ηθοποιοί πλην της κεντρικής πρωταγωνίστριας, της Αλεξάνδρας Αϊδίνη. Ο Δημήτρης Τάρλοου δεν λειτούργησε με τη λογική της αντικατάστασης σε καμία φάση της πρόβας. Ξεκινήσαμε από το μηδέν με αυτοσχεδιασμούς και με στόχο να φέρουμε τη δική μας οπτική ο καθένας για το ρόλο του. Επίσης έχουν αλλάξει κάποια σκηνοθετικά ευρήματα όπως και μερικά από τα κινηματογραφικά κομμάτια του έργου. Αυτό το επιβεβαιώνουν και θεατές οι οποίοι την είχαν παρακολουθήσει και πέρυσι.

Μίλησε μου για τον ρόλο σου. Ποιος είναι ο "Μηνάς" της Μεγάλης Χίμαιρας και πώς τον προσέγγισες προκειμένου να τον ερμηνεύσεις;

Ο Μηνάς, κατά την άποψη μου, είναι ένας δύσκολος και κρυφός-τόσο για το θεατή όσο και για τον ηθοποιό-ρόλος με πολλά επίπεδα σκέψης και δράσης που συνυπάρχουν την ίδια στιγμή. Παρακολουθούμε ένα νέο και λαμπερό άνθρωπο που ξεκινά τη ζωή του με τις καλύτερες προδιαγραφές-παρά τις υπαρκτές αναπηρίες του-για να οδηγηθεί στην απόλυτη καταστροφή. Για μένα δεν ήταν, ίσως, τόσο δύσκολο να τον κατανοήσω, όσο να επιλέξω με τις κατάλληλες αναλογίες τα στοιχεία εκείνα από το χαρακτήρα του που θα κατέληγαν στη δημιουργία του πληρέστερου σχεδιάσματος για το πορτραίτο του. Επιπλέον, είναι η πρώτη φορά που καλούμαι να ερμηνεύσω ένα ρόλο με μεγάλη χρονική διαδρομή, αν σκεφτείς ότι σε δυόμιση ώρες παράστασης περνούν έξι με επτά χρόνια. Ήταν-και εξακολουθεί να είναι-γιατί η εξέλιξη του ρόλου δε σταματά στην πρεμιέρα, μια δύσκολη αλλά ιδιαίτερα απολαυστική πορεία. Νομίζω ότι πρώτη φορά απολαμβάνω τόσο ένα ρόλο. Χρειάστηκε να εμπιστευθώ τυφλά το Δημήτρη Τάρλοου που, λόγω της σκηνοθετικής του δεινότητας αλλά και της συγγενικής του σχέσης με τον Καραγάτση είχε μια ξεκάθαρη οπτική για το ρόλο και το έργο εν γένει κι όλες αυτές τις πληροφορίες να τις συνδυάσω με το δικό μου υποκριτικό ένστικτο αλλά και με όσα διάβασα για τη Μεγάλη Χίμαιρα και τη ζωή του ίδιου του Καραγάτση. Και φυσικά όπως πάντα είχα την αμέριστη συμπαράσταση όλων, ανεξαιρέτως, των συναδέλφων μου.

Για τον Καραγάτση, η ανάγκη του ανθρώπου να αγαπήσει και να αγαπηθεί είναι ίσως μια μεγάλη χίμαιρα. Τι πιστεύεις εσύ γι’ αυτό;

Δεν έχω βγάλει ακόμα πόρισμα για την αγάπη και τον έρωτα.

Πρόσφατα ήσουν υποψήφιος για δεύτερη φορά για το βραβείο Δημήτρης Χορν. Τι σημαίνουν για σένα οι υποψηφιότητες σου αυτές;

Μια υποψηφιότητα είναι πάντοτε ιδιαίτερη τιμή για τον ηθοποιό και για την παράσταση στην οποία συμμετείχε.
Είναι ωραίο να αναγνωρίζεται η δουλειά σου, αρκεί αυτό να μη γίνεται αυτοσκοπός. Δεν παίζω για να βραβευτώ.

Παρατηρώντας το ρεπερτόριο και τις συνεργασίες που έχεις επιλέξει μέχρι σήμερα, φαίνεται να μην έχεις διαλέξει τον εύκολο δρόμο. Είναι μια απολύτως συνειδητή επιλογή που θα την στηρίξεις και στη συνέχεια;

Είναι συνειδητή μου επιλογή να αλλάζω πλαίσια, παραστάσεις, συνεργασίες και να προσπαθώ να βλέπω και να γνωρίζω όσο περισσότερα διαφορετικά τοπία μπορώ. Γι’ αυτό έχω επιλέξει την υποκριτική. Δε μου αρέσει η στασιμότητα. Με ενδιαφέρει να ρισκάρω και να μαθαίνω από τα λάθη μου. Άλλωστε δεν πιστεύω ότι υπάρχει συνταγή επιτυχίας.

Έχει υπάρξει κάποια δουλειά/συνεργασία σου στην οποία να έχεις έρθει αντιμέτωπος με αντιεπαγγελματικές συμπεριφορές; Ξέρουμε για παράδειγμα για την "περιπέτεια" που είχες στο Εθνικό με το "Βιτριόλι" και τον Ολιβιέ Πι...

Όλες οι συνεργασίες μου μέχρι σήμερα, ακόμη και αυτές που δεν ολοκληρώθηκαν αισίως, υπήρξαν χρήσιμες και ωφέλιμες. Δε μετανιώνω για τίποτα και δεν ξεχνώ τίποτα. Είναι όλα κομμάτια της πορείας μου και της ζωής μου.

Κάτι που ήθελα πάντα να μάθω είναι τι ακριβώς έγινε με το "Τρωίλος και Χρυσηίδα" του Σαίξπηρ, μια μεγάλη παραγωγή που επρόκειτο να ανέβει στο Εθνικό πριν μερικές σεζόν και όπου θα είχες τον πρωταγωνιστικό ρόλο...

Δεν θα ήθελα να απαντήσω στην ερώτηση. Το μόνο που έχω να πω για το σκηνοθέτη της παράστασης, Όσκαρα Κορσουνόβας, είναι ότι πρόκειται για έναν διεθνώς αναγνωρισμένο και εξαιρετικά ταλαντούχο σκηνοθέτη, ο οποίος έχει κληθεί για δεύτερη φορά να σκηνοθετήσει στην Ελλάδα την διασκευή του στο έργο «Τρικυμία» του Σαίξπηρ με τίτλο «Μιράντα» που θα ανεβεί στο θέατρο Πορεία πολύ σύντομα. Δείτε την παράσταση και τα συμπεράσματα θα είναι δικά σας.

Έχεις ασχοληθεί και με την μετάφραση θεατρικών έργων. Πώς προέκυψε αυτό; Είναι κάτι που θα σε ενδιέφερε να το κάνεις και μελλοντικά;

Από μικρός ασχολούμαι με τη συγγραφή και τη μετάφραση. Μιλάω τρεις γλώσσες γιατί με ενδιέφερε το διπλωματικό σώμα και γι’ αυτό και έδωσα εξετάσεις στη νομική σχολή, από την οποία δεν έχω αποφοιτήσει ακόμα γιατί προέκυψε το θέατρο.

"Φοβάμαι την ψυχική φθορά που εν δυνάμει προκαλούν τα παρελκόμενα του επαγγέλματός μας" έχεις δηλώσει σε συνέντευξη σου. Ποια ακριβώς παρελκόμενα εννοείς και πώς τα διαχειρίζεσαι;

Η δουλειά του ηθοποιού είναι δύσκολη, εκτίθεσαι αρκετά, απαιτείται απίστευτη συγκέντρωση και πειθαρχία αλλά και η ικανότητα να διαχειρίζεσαι τις ισορροπίες με τους συναδέλφους και τους λοιπούς συνεργάτες. Επιπλέον στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ατζέντηδες όποτε πρέπει μόνοι μας να κλείνουμε τα οικονομικά να ερχόμαστε ενδεχομένως σε δύσκολη θέση με τους παραγωγούς ή ακόμα και σε ρήξη. Υπάρχουν ασφαλώς πολύ δυσκολότερα επαγγέλματα από το δικό μας, δε θα ήθελα να θεωρηθώ αχάριστος. Κάνω αυτό που μου αρέσει και αμείβομαι.

Οι σχέσεις σου με τις κριτικές και τους κριτικούς θεάτρου ποια είναι;

Δε διαβάζω συχνά τις κριτικές γιατί δεν χρησιμοποιώ μέσα κοινωνικής δικτύωσης όποτε δεν ενημερώνομαι εύκολα.

Έχεις δηλώσει ότι παρατηρείς έλλειψη παιδείας σε μια μερίδα του θεατρόφιλου κοινού. Κινητά, ομιλίες εν ώρα παράστασης κλπ. Πώς νιώθεις όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο και πώς το αντιμετωπίζεις;

Προσπαθώ να κάνω τη δουλειά μου όσο καλύτερα μπορώ. Τώρα αν κάποιος ανάμεσα στο κοινό τρώει πατατάκια και δε βρίσκει πως να βάλει στο αθόρυβο το κινητό του, τι να πω ας κάτσει στο σπίτι του να δει τηλεόραση.

Πες μου δύο ρόλους που θα ήθελες πάρα πολύ να παίξεις κάποια στιγμή.

Δε λειτουργώ με τέτοια κριτήρια. Με απασχολεί το κείμενο, ο σκηνοθέτης και οι συνεργάτες.

Αγαπημένος θεατρικός συγγραφέας;

Οι αρχαίοι κλασικοί.

Κλείνοντας, θα ήθελα να μου πεις μια παράσταση των τελευταίων ετών που σε συγκίνησε σαν θεατή...

Η δεσποινίς Ζυλί της Κ. Μίτσελ και οι παραστάσεις της Μάγκυ Μαρεν στο ανσάμπλ της οποίας συμμετέχει και η φίλη μου Δάφνη Κουτσάφτη.