Πηνελόπη Χριστοπούλου

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Πέρασε με υποτροφία στη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ σπούδασε με αριστεία "Stylismo" στην Ιταλία, Θεατρική Γραφή στο Εργαστήριο Θεάτρου Ούγκα Κλάρα και εν συνεχεία παρακολούθησε το Τμήμα επιμέλειας θεατρικών κειμένων με την Πένυ Φυλακτάκη καθώς και μαθήματα Υποκριτικής με τον Κρίτωνα Ζαχαριάδη (Θεατρικό Εργαστήρι Λαϊκού Πανεπιστημίου). Παρακολούθησε το Τμήμα Φιλοσοφίας Θεάτρου καθώς και το Τμήμα  Δημιουργικής Γραφής στα προγράμματα συμπληρωματικής εκπαίδευσης του ΕΚΠΑ. Συμμετείχε ως συντελεστής σε μια σειρά θεατρικών παραστάσεων (δραματοποιήσεις, βοηθός σκηνοθέτη κ.α.)  Εκπαιδεύεται για δεύτερη χρονιά στην αφηγηματική Ψυχοθεραπεία την οποία και εφαρμόζει μέσω του γραπτού λόγου. Ασχολείται με την θεατρική γραφή έχοντας στο ενεργητικό της μια σειρά έργων και φέτος στο Θέατρο Black Box ανέβηκε ο θεατρικός της μονόλογος "Παρακαλώ, περιμένετε". Αποτελεί ιδρυτικό μέλος τoυ Script-net.

Μίλησέ μου για τον μονόλογό σου; Ποιος είναι αυτός ο ήρωας και τι τον κατατρύχει;

Ο ήρωας είναι ο κ. Ανρί Σαρλότ, ένας παγκόσμιος πολίτης! Γάλλος, που ζει σε μεγαλούπολη και εργάζεται  στη μεγαλύτερη διαφημιστική πολυεθνική  εταιρεία.  Καπνίζει «Dejavou», φοράει ελβετικό ρολόι, κυκλοφορεί μόνο με επίσημη πρόσκληση και αστραφτερά μανικετόκουμπα από διάσημα ευρωπαϊκά καταστήματα! Πρόκειται για  ένα ρηχό, ευδαιμονιστικό, αυτάρεσκο ανθρωπάκι που  ζει κάτω από τον σκοτεινό αστερισμό της υλικής αφθονίας και κατανάλωσης. Αυτός είναι εν ολίγοις, ο γοητευτικός,  αετονύχης κ. Ανρί Σαρλότ! Ανήκει σε εκείνους τους ανθρώπους που λειτουργούν μηχανιστικά, αποκλεισμένοι μέσα στην συναισθηματική ξηρασία τους.  Μια από εκείνες τις χιλιάδες περιπτώσεις που «πουλάνε  και αγοράζουν» τα πάντα, πλασάρουν, καταναλώνουν, χωρίς να ελπίζουν πραγματικά σε τίποτα.  Συνήθως στην ζωή αυτών των ανθρώπων, έρχεται κάποια στιγμή  το «πλήρωμα του χρόνου» και  ο μέγας θύτης γίνεται το τραγικό θύμα που αφανίζεται  όχι μόνο ως ένα «σπουδαίο» και «διάσημο» πρόσωπο αλλά κι ως άνθρωπος.  

Πως βίωσες την εμπειρία της παράστασης; Πως ένοιωσες παρακολουθώντας το έργο σου ερμηνευμένο;

Πρόκειται για μια ιερή «τελετουργία». Είναι πολύ όμορφο το συναίσθημα  να γυρίζεις σπίτι σου γεμάτος από μια χρωματιστή παλέτα συναισθημάτων, σκέψεων, εμπειριών. Νοιώθεις σα «να παίρνεις και να δίνεις». Σα να είναι ένα «δώρο» που το προετοιμάζεις πολύ καιρό για να το προσφέρεις με αγάπη , κι όταν αυτό φθάνει στον παραλήπτη,  αυτή η αγάπη  σου   ανταποδίδεται. Η επαφή με το κοινό σε κάνει να μαθαίνεις καλύτερα και την επικοινωνία μεταξύ πομπού και δέκτη, θεάτρου και θεατή. Το κοινό της Θεσσαλονίκης μας υποδέχτηκε πολύ όμορφα. Γνωρίσαμε την αποδοχή τους, τα γέλια, τα δάκρυα, τη συμπαράσταση τους . Νομίζω πως μόνο αν σέβεσαι το κοινό, σε σέβεται και αυτό. Μου δίδαξε πολλά τόσο αυτό, όσο και ο μέγας «δάσκαλος», η σκηνή.

Μίλησε μου για τον ηθοποιό που ενσάρκωσε τον ήρωα σου…

Μα ο  Γρηγόρης Παπαδόπουλος ως κύριος Ανρί Σαρλότ είναι ο ηθοποιός μου! Είναι τόσο πιστός και συνεπής στο ρόλο του, και είναι τόσο «ο ρόλος» του, που δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον άλλο ηθοποιό να ερμηνεύει αυτό τον μονόλογο! Ο, ιδιαίτερα αγαπητός στο κοινό της Θεσσαλονίκης, είναι ευφυέστατος,  ευαίσθητος, ανθρώπινος, με πολύ καλή θεατρική παιδεία και πολύ πάθος για αυτό που κάνει. Σέβεται και αγαπά το κοινό και είμαι πολύ περήφανη που και αυτό του   ανταποδίδει την αγάπη καταφανώς απλόχερα.

Θα άλλαζες κάτι στην δραματουργία ή στον τρόπο που γράφεις τώρα που είδες το έργο σου στη σκηνή;

Οπωσδήποτε ναι ! Αλλάζει ο τρόπος της γραφής μας εφόσον προστίθενται «νέα δεδομένα» σ’ αυτή την μαγική τέχνη που ονομάζεται «δραματουργία». Δε μπορεί να μη ληφθεί υπόψη    η αντίδραση, η κρίση του κοινού. Κάποιες φορές βέβαια είναι και «παγίδα» όλο αυτό!  Χρειάζεται  προσοχή ώστε όλες οι νέες πληροφορίες να είναι πραγματικά γόνιμες, να μη σε αποπροσανατολίσουν από τον στόχο σου  και να μη χαωθείς. Κάποιος θεατής μπορεί να βλέπει περισσότερα πράγματα, ο διπλανός του, ίσως λιγότερα, ο ένας μπορεί να βλέπει μαύρο εκεί που ο άλλος βλέπει άσπρο, ενώ πάλι την ίδια στιγμή κάποιος μπορεί να χαρακτηρίσει μια σκηνή η μια φράση «χυδαία», την ώρα που κάποιος άλλος θα τη βρει εξαίσια…  Ο κάθε παρατηρητής έχει τη δική του άποψη ενώ ο σκοπός και η αποστολή του συγγραφέα, είναι η ενότητα. Χρειάζεται  αφού αφουγκραστείς πολύ προσεκτικά τον παλμό του κοινού  να προχωρήσεις λαμβάνοντας το υπόψη σου πολύ σοβαρά  και με τον πλέον γονιμότερο τρόπο.  Από κει και πέρα  η τριβή με τη σκηνή είναι το μόνο τελευταίο «μάθημα» που δε μπορεί να σου  διδαχθεί στη θεωρία αν δεν έρθεις  στην πράξη αντιμέτωπος με αυτή.  Όταν γράφεις, μαθαίνεις  πώς να κατακτάς με τις λέξεις τη σελίδα. Πολύ αργότερα, μαθαίνεις πώς να κατακτάς τη σκηνή. Ατάκες και  λόγια που είναι προορισμένα όχι για να μείνουν γραπτά   αλλά για να μιληθούν.

Μίλησε μου για το script-net και την ιδέα της μάθησης εξ αποστάσεως

Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση και το ενδιαφέρον για την ηλεκτρονική μάθηση αυξάνεται με ταχύτατους ρυθμούς στη χώρα μας. Εμείς, επιλέγουμε συνειδητά να την εφαρμόζουμε αναπροσαρμόζοντας την παραδοσιακή διδασκαλία σε ένα περιβάλλον multimedia. Συνήθως, ως τo μεγαλύτερο πλεονέκτημα στην εκπαίδευση εξ αποστάσεως αναφέρεται η ελευθερία διαχείρισης χρόνου από τον μαθητή. Υπάρχουν όμως και σπουδαιότερα πλεονεκτήματα! Όπως, ότι το εκπαιδευτικό υλικό μπορεί να αναπροσαρμόζεται όχι μόνο στο χρόνο αλλά και στις ανάγκες του εκάστοτε μαθητή. Στο δικό του επίπεδο γνώσης,  στους δικούς του επιθυμητούς στόχους! Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Εξαλείφεται όλο το περιττό υλικό, εστιάζουμε ανάλογα με τις ανάγκες ή στόχους των μαθητών κι έτσι συμπορευόμαστε πολύ αρμονικά και γόνιμα. Γινόμαστε φίλοι μαζί τους, και γενικά …κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μεταδώσουμε και σε άλλους τον ελκυστικό «ιό» της γραφής!

Πως βλέπεις την θεατρική κίνηση της Θεσσαλονίκης καθώς η κρίση κλιμακώνεται;

Δυστυχώς υπάρχει εμφανώς κρίση στο θέατρο και είναι αυτονόητο επειδή υπάρχει και οικονομική κρίση. Επίσης υπάρχει κρίση στο θέατρο – και όχι μόνο εστιασμένη στην πόλη της Θεσσαλονίκης- γιατί υπάρχει και κρίση ανθρώπινη, όπως και κρίση πολιτισμική αλλά  και έλλειψη   θεατρικής παιδείας.    Λόγοι και εμπόδια που αν δεν ξεπεραστούν, δεν θα μπορέσει όλος αυτός ο ζωντανός οργανισμός που ονομάζουμε θέατρο, να επιζήσει.   Το θέατρο στηρίζεται πάνω στη σύμπραξη, στα κοινά οράματα και πόθους πολλών ανθρώπων μαζί. Θέατρο χωρίς κοινό επίσης, δεν υπάρχει εξ ορισμού.   Νομίζω πως μόνο η αγάπη και η ανταπόκριση των θεατών   μπορεί ίσως να σώσει το θέατρο.  Οπότε μάλλον επείγει περισσότερο το να βελτιωθεί η θεατρική μας παιδεία  γιατί όσα χρήματα και αν υπάρχουν, ακόμα κι αν δεν ήμασταν σε κρίση οικονομική, πάλι, αν δεν έχουμε μάθει σωστά για «τις ευεργετικές επιδράσεις του θεάτρου»  και τη σπουδαιότητα του στη ζωή μας, τότε πάλι, θα  του λείπει η «ζωή».

Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία για έναν συγγραφέα ώστε να δει το έργο του στη σκηνή;

Νομίζω πως η μεγαλύτερη δυσκολία είναι και η πιο επίκαιρη!   Οικονομικής φύσεως!  Αν ξεπεραστεί αυτή, τότε ίσως η επόμενη μεγαλύτερη δυσκολία θα ήταν στο να συγκεντρωθεί μια ομάδα ατόμων πρόθυμη να υπερβεί τον καθημερινό της εαυτό και να ονειρευτεί… Να διαθέσει όλη της την πίστη σε ένα και μόνο κοινό όραμα και να δοθεί σε αυτό.  Αν πετύχει ο κοινός οραματισμός και στόχος, τότε  συνήθως όλα πάνε καλά. 

Υπάρχει περίπτωση να δει και το Αθηναϊκό κοινό την παράσταση;

Θα το θέλαμε πολύ. Το Αθηναϊκό κοινό είναι περισσότερο εξοικειωμένο με το σύγχρονο θέατρο, περισσότερο δεκτικό σε νέες προτάσεις αλλά και λιγότερο επιεικές. Όλα αυτά είναι για εμάς μια μεγάλη πρόκληση. 

Ποια είναι τα σχέδια και τα όνειρά σου για το μέλλον;

Όταν αγαπάς το θέατρο και τη γραφή, το μόνο όνειρο  που μπορείς να έχεις  είναι να τα εξερευνήσεις όσο το δυνατόν περισσότερο. Να βελτιωθείς, να χωθείς όσο το δυνατόν περισσότερο σ’ αυτά. Από μόνα τους, τόσο η συγγραφή όσο και το θέατρο σε οδηγούν στη μελέτη της ψυχής των ανθρώπων, στη ζωή. Και το μόνο που εύχεσαι είναι να μη βγεις ποτέ από αυτή  την περιπέτεια αλλά να συνεχίσεις το ταξίδι σου σε αυτό το αρχιπέλαγος της ζωής  με όλο και περισσότερα εφόδια. Για το πιο κοντινό μου όμως θεατρικό μέλλον… είναι πιο  συγκεκριμένα τα πράγματα!   Ετοιμάζω ένα  έργο και τρέφω γι αυτό τις ίδιες ελπίδες και κάνω τα ίδια όνειρα με το προηγούμενο. Άλλες φορές τα όνειρα πραγματοποιούνται, άλλες όχι. Θα δούμε. Έχει ακόμα πολύ ταξίδι να διανύσει και χρειάζεται ευνοϊκούς ανέμους.