Ευδόκιμος Τσολακίδης

Επ’ ευκαιρία της παράστασης του «Αυτοσχεδιάζοντας στο Burlesque», με τους Χριστόφορο Χριστοφορίδη, Δέσποινα Κολτσιδοπούλου, Πέτρο Φραγκόπουλο  και Ηρακλή Τζαφέτα που θα παιχτεί στην Θεσσαλονίκη στις 4, 11, 18 και 25 Φεβρουαρίου, ο Ευδόκιμος απάντησε στις ερωτήσεις του «Επί Σκηνής», προσφέροντάς μας αισιόδοξα μηνύματα σε μια απαιδιόδοξη αλλά και πολλά υποσχόμενη για την τέχνη, περίοδο της ζωής μας.

Μίλησέ μου για την περφόρμανς που ετοιμάζεις;

Πρόκειται για μία παράσταση αυτοσχεδιαστική που κάθε βράδυ φτιάχνεται στην κυριολεξία ζωντανά μπροστά στο κοινό. Την εμπνεύστηκα από το μάθημά μου, του αυτοσχεδιασμού. Για πρώτη φορά την έκανα το 2005 κι από τότε έχει κάνει τον γύρο του κόσμου. Έχει παιχτεί στο Λονδίνο, στην Ρώμη, στο Μεξικό, στην Τεχεράνη κ.α. με ντόπιους ηθοποιούς. Στην Θεσσαλονίκη παρουσιάστηκε πέρυσι και άρεσε πολύ με αποτέλεσμα να μας ζητήσουν να την ξαναπάμε και φέτος.

Πως θα περιέγραφε κανείς το κοινό της Θεσσαλονίκης;

Διψασμένο για νέα πράγματα, επιφυλακτικό και καχύποπτο στην αρχή αλλά αν το κερδίσεις σε αγκαλιάζει τόσο θερμά και σε αποζημιώνει με τέτοιο χειροκρότημα στο τέλος που μπορείς να πεις ότι είναι το πιο γενναιόδωρο κοινό του κόσμου.

Πιστεύεις πως μια παράσταση μπορεί να αποτελέσει πολιτική παρέμβαση; Και σε ρωτάω γιατί έχεις σαφή πολιτική θέση και συνείδηση...

Σαφώς και μπορεί αλλά εμένα δεν μου αρέσει η στρατευμένη τέχνη. Δεν μου αρέσει καθόλου η τέχνη που διδάσκει, η τέχνη που σου κουνάει το δάχτυλο και κάτι θέλει να σου πει. Δεν μ’ αρέσει ούτε να την βλέπω ως θεατής ούτε να την παράγω ως καλλιτέχνης. Αν κάτι θέλω να πω θα το πω όσο γίνεται πιο έμμεσα, πιο διακριτικά.

Πως νομίζεις ότι μπορεί να ξεχωρίσει στις μέρες μας μια παράσταση μέσα στο πλήθος των τετρακοσίων περίπου που ανεβαίνουν κάθε χρόνο;

Νομίζω πως μια καλή δουλειά πάντα ξεχωρίζει. Βεβαίως η διαφήμιση παίζει σημαντικό ρόλο αλλά το «από στόμα σε στόμα» λειτουργεί ακόμα πιο αποτελεσματικά.  Εμείς πέρυσι στην Θεσσαλονίκη ήμασταν κάθε βράδυ sold out χωρίς ιδιαίτερη διαφήμιση. Στην πρεμιέρα μόνο είχαμε προσκλήσεις με φίλους και γνωστούς και μετά το πράμα κύλησε από μόνο του. Και ειδικά σ’ αυτήν την παράσταση που κάθε βράδυ είναι διαφορετική είχαμε κόσμο που ερχόταν ξανά και ξανά.

Δεν θα μπορούσα να αποφύγω αυτή την ερώτηση.  Ποια είναι η γνώμη σου για την θεατρική παιδεία στη χώρα μας και πως οραματίζεσαι μια ιδανική σχολή υποκριτικής;

Πιστεύω ότι η θεατρική παιδεία είναι σε πολύ καλό επίπεδο. Ειδικά αν αναλογιστώ πως είναι αυτή η χώρα στους άλλους τομείς, είναι θαύμα το πόσο υψηλού επιπέδου θεατρική εκπαίδευση έχουμε. Από το 2005 διδάσκω σε πολλές σχολές του εξωτερικού και έχω μια αρκετά σφαιρική εικόνα για την εκπαίδευση σε παγκόσμιο επίπεδο  αφού πηγαίνω όχι μόνο σε χώρες όπως οι Η.Π.Α.,  η Γαλλία, το Η.Β. και η  Ιταλία αλλά και στο Μεξικό, στο Ιράν, στην Αίγυπτο, στο Νεπάλ, στο Μαρόκο κ.α. Πιστεύω ότι δεν έχουμε να ζηλέψουμε τίποτε αντιθέτως μπορούμε να αποτελέσουμε παράδειγμα προς μίμηση.Όσο για την ιδανική σχολή δεν την οραματίζομαι, την έχω από το 1998. Είναι το «Θέατρο των Αλλαγών».

Τι θα έλεγες σ’ ένα νέο παιδί που θέλει να ασχοληθεί με το θέατρο;

Θα του λεγα να μη χάσει αυτήν την σπουδαία ευκαιρία που του δίνει η ζωή και που δεν είναι άλλη από το ίδιο το θέατρο. Αφού θέλει να ασχοληθεί μ’ αυτό πρέπει να ψάξει να βρει τον λόγο που τον κάνει να θέλει και κατόπιν να βρει την θέση του μέσα σ’ αυτό. Αν αγαπάει πραγματικά το θέατρο και φτάσει στο σημείο να το κάνει επάγγελμα θα είναι από τους ελάχιστους τυχερούς αυτής της ζωής που θα κάνει μια δουλειά που αγαπάει. Είναι μια μεγάλη ευκαιρία που το μόνο που χρειάζεται για να μην την χάσει είναι η πολύ σκληρή δουλειά. Θα του δινα επίσης μια συμβουλή: Να μην ακούει ποτέ συμβουλές, ειδικά από έμπειρους καταξιωμένους καλλιτέχνες.

Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον αν υποθέσουμε πως έχουμε μέλλον;

Μέλλον έχουμε και θα έχουμε πάντα όπως συνέβη και στο παρελθόν που έχουμε περάσει πολύ χειρότερες καταστάσεις. Στα άμεσα σχέδιά μου είναι ένα σεμινάριο στο Παρίσι τον άλλο μήνα, το 9^ο Διεθνές Φεστιβάλ Θεατρικών Μεθόδων που οργανώνω ήδη για τον Ιούνιο και είμαι σε επαφή με σημαντικούς καλλιτέχνες απ’ όλο τον κόσμο που θα έρθουν για μια εβδομάδα όπως κάθε χρόνο στην Αθήνα, στο Θέατρο των Αλλαγών και η ολοκλήρωση (επιτέλους) του δεύτερου βιβλίου μου της Υποκριτικής που θα κυκλοφορήσει γύρω στο Πάσχα.

Και μια ερώτηση ακόμα. Πιστεύεις πως η κρίση που βιώνουμε σαν χώρα αλλά και διεθνώς θα εξελίξει τις τέχνες ή θα τις φιμώσει;

Μια κρίση πιστεύω ότι πάντοτε ευνοεί τις τέχνες. Ένα ανήσυχο πνεύμα λειτουργεί πολύ καλύτερα σε συνθήκες στέρησης και πίεσης παρά σε συνθήκες ευημερίας. Κάθε προσπάθεια για φίμωση φέρνει συνήθως το αντίθετο αποτέλεσμα. Δες τι γίνεται στο Ιράν. Την πρώτη φορά που πήγα έπαθα πλάκα με το υψηλής αισθητικής και ποιότητας θέατρο που έχουνε. Μέχρι τότε γνώριζα μόνο το σινεμά τους που παίρνει όλα τα βραβεία σε όλα τα φεστιβάλ. Οι δυσκολίες και τα εμπόδια λειτουργούν ευεργετικά σε όλες τις μορφές της τέχνης. Ειδικά στην υποκριτική, αποτελούν την αιχμή του δόρατος στην μέθοδο που διδάσκω.