Κουζίνα και εξαρτήσεις

 των Agnès Jaoui και Jean–Pierre Bacri

Εκτός από τον έρωτα, από το στομάχι περνάνε και άλλα (συν)αισθήματα, ακόμη και της (συν)ενοχής, πολύ περισσότερο (αναλόγως –πάντα– κατά περίπτωση) όταν η περίσταση προβάλλει ή και επιβάλλει τη γαστριμαργική ευδαιμονία ως επιτακτική ανάγκη. Τι όμως μπορεί άραγε να επιτάσσει μια ανάγκη; Καθότι αν η ανάγκη προκύπτει από επιταγή, ενδεχομένως ακολουθεί και μια υποταγή. Ή προηγείται; Και τότε, ακόμη και η (συν)ουσία γίνεται ορεκτικό (ενίοτε κυρίως πιάτου) της όποιας εξουσίας (εκτός + ουσίας) που (απο)μένει ως «υπέρτατο αφροδισιακό», τόσο χαριτόβρυτο και θελκτικό όσο και αυτός που το απεκάλεσε έτσι: ο Χένρυ Κίσινγκερ.. Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα βέβαια, εφόσον το κολοκύθι βρει δρόμο για την πέψη μετά την σταφυλή και ανάλογα με το στομάχι. Εξάλλου, απ’ όλα έχει ο μπαχτσές και όλα τα φρούτα γίνονται σαλάτα. Η Agnès Jaoui και ο Jean–Pierre Bacri συνέθεσαν το «Κουζίνα και εξαρτήσεις» ως γνήσιοι Γάλλοι γευσιγνώστες στην καλύτερη παράδοση των μαιτρ της κωμωδίας, με υλικά προέλευσης Μολιέρου και συνταγή δεξιοτεχνίας Ζωρζ Φεϋντώ σύμφωνα με τον απαράμιλλο «Κανόνα του Παιχνιδιού» του Ζαν Ρενουάρ. Οι (δια)στάσεις της ανθρώπινης φύσης (ανα)διαμορφώνονται στο σαιξπηρικό της καθρέφτη του θεάτρου στην ανά πάσα στιγμή εναλλαγή ρεπερτορίου των επιλογών.

Η (ανα)τροπή του δράματος (καθ)ορίζει τις (απο)φάσεις της κωμωδίας. Στο παλκοσένικο της κουζίνας του παρασκηνίου, οι –(αυτο)θεωρούμενοι ως– δραματικοί πρωταγωνιστές (μετα)τρέπονται σε έως και αμήχανους θεατές της κωμικότητάς τους από σκηνοθέτες και παραγωγούς, όπως π.χ. ένα δημοφιλή τηλεοπτικό παρουσιαστή και μια γυναίκα αρκετά ελαφρού ντυσίματος και ακόμη ελαφρύτερης (δια)θέσεως (τουτέστιν με προδιαγραφές άμεσης τηλεοπτικής «καριέρας»), συχνά τόσο αθέατους όσο ανυπόστατη ήταν και η δραματικότητα του έργου τελικά. Ή εξαρχής. Η κατά (τίνος και ποια;) φαντασίαν μεγέθυνση της επίφασης ενός «στυλ ζωής» (life style) από το σωρό περιοδικών που το εκδίδουν, με σελίδες πανομοιότυπες και ενίοτε φθαρμένες όσο και η κενοδοξία του περιεχομένου τους. Αλλά η κενοδοξία είναι εξ ορισμού αντιφατικό παράδοξο, τόσο ασύμβατο στη σύνθεση της απλ(οϊκ)ότητάς του όσο και η ακολουθία του με την έννοια του περιεχομένου. Η Αντιγόνη Αμανίτου, ούσα εξαίρετη ηθοποιός, μετέφρασε και σκηνοθέτησε το χιούμορ (humor = πνεύμα) του έργου με τη δέουσα εμπεριστατωμένη ευαισθησία (ευ + αίσθηση) της λεπτότητας των συστατικών στην εύφορη φινέτσα των αλληλεπιδράσεων στον πυρήνα της ιδιοσυστασίας της κωμωδίας, εμπνέοντας καίρια τους θαυμάσιους ηθοποιούς που έδωσαν στην παράσταση την απολαυστική ματιέρα των αποχρώσεών της με έξοχη σύμπνοια ερμηνευτικού επιπέδου.

Οι ακόλουθοι συνειρμικοί συσχετισμοί, ενδεικτικά επισυναπτόμενοι αναφορικά με τις ποιότητες της υπόκρισής τους. Ο Πολύδωρος Βογιατζής, με οίστρο Κριστιάν Κλαβιέ και αμεσότητα Αλέκου Αλεξανδράκη, είναι έξοχος ως Φρεντ με την καταλυτική του επιπολαιότητα για την έκβαση του έργου. Η Λεμονιά Γιανναρίδου φέρει το συμβιβασμό και τη γοητεία της Σαρλότ με αέρα Βαλερί Λεμερσιέ και διακριτική ειρωνεία Τζένης Καρέζη. Ο Παναγιώτης Κλίνης ισορροπεί εξαιρετικά την ηπιότητα του Ζακ μεταξύ στωικότητας Φρανσουά Κλυζέ και θυμικού Παντελή Ζερβού, πασχίζοντας να κρατήσει μία τάξη της οποίας την ανυπαρξία (απο)δέχεται και ως αναπόφευκτη προϋπάρχουσα, εις υγείαν της ματαιότητας (και) της υποκρισίας (του) μ’ ένα ποτηράκι για να πάνε κάτω τα φαρμάκια της φαιδρότητας. Με διακυμάνσεις Ρένας Βλαχοπούλου και νεύρο Ζοσιάν Μπαλασκό, η Μαρίνα Πολυμέρη είναι εύφορα παλλόμενη στις ανασφάλειες και τις (α)δεξιότητες της Μαρτίν. Ο Αλέξανδρος Σωτηρίου υποδύεται τον κυνισμό του πικρόχολου Ζωρζ με τσαγανό Ορέστη Μακρή και γκάμα Μισέλ Σερώ. Μια παράσταση, υπέροχα απολαυστική σαν ένα ωραίο (όπως φερ’ ειπείν κάποιο γαλλικό) κρασί στη μέθεξη ενός καλαίσθητου δείπνου αισθήσεων, ξεκαρδιστικού στις κορυφώσεις του και με εκλεκτά καρυκεύματα εμβρίθειας ως τα πιο επιφανειακά του αφεψήματα, δηλαδή της μαγειρικής κλάσεως του (καλού) θεάτρου.

Σκηνοθεσία – Μετάφραση: Αντιγόνη Αμανίτου

Σκηνικά – Κουστούμια: Κώστας Βελινόπουλος

Φωτισμοί: Γιάννης Δρακουλαράκος

Μουσική επιμέλεια: Δημήτρης Βόγλης

Βοηθός σκηνοθέτη: Σοφία Τσιμίνη

Παίζουν: Πολύδωρος Βογιατζής

Λεμονιά Γιανναρίδου

Παναγιώτης Κλίνης

Μαρίνα Πολυμέρη

Αλέξανδρος Σωτηρίου

Θέατρο «Σημείο» (Σκηνή Lab)

Χαριλάου Τρικούπη 4 (πίσω από το Πάντειο)

Καλλιθέα

Τηλέφωνο: 210 9229579

Παραστάσεις:

Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη: 21.15

Τιμές εισιτηρίων: 15 €, 10 € (φοιτητικό / μειωμένο)

Διάρκεια: 90΄