Ο Μουνής

της Λένας Κιτσοπούλου

Βρισκόμαστε σε ένα χωριό της ελληνικής επαρχίας κάπου στην δεκαετία του -80, τότε, ίσως ακόμα και τώρα, που ο ένας γνώριζε τον άλλο με το παρατσούκλι του. Παρακολουθούμε την ιστορία του Μουνή, τον αποκαλούσαν έτσι επειδή μεγάλωσε μέσα στις γυναίκες, αλλά και τον συγχωριανών του, του Παντζάρα και της Παντζάραινας, του Μπερδούλια, της Κωλαθηνάς, της Ανθής, του Αργύρη, του μικρού Λαζάρ. Ιστορίες ανθρώπων γεμάτες με βία, κουτσομπολιό, χαιρεκακία για τα δεινά του άλλου, με μια φράση καρφωμένη στα χείλη των ανθρώπων, «τι θα πει ο κόσμος». Ο πατέρας-αφέντης που ασκεί σωματική και ψυχολογική βία στην γυναίκα του και στα παιδιά του, η κοπέλα που πρέπει να κάνει έναν κατά συνθήκη γάμο με κάποιον που δεν θέλει, για να κρύψει την ντροπιαστική εγκυμοσύνη της, η μάνα που φτάνει στα άκρα για να υπερασπιστεί την χαμένη τιμή της κόρη της. Και ο Μουνής, ο άνθρωπος που σκιτσάρει στα τραπεζομάντηλα τις ιστορίες των συγχωριανών του.

Το διήγημα της Λένας Κιτσοπούλου σκιαγραφεί με ανατριχιαστική γλαφυρότητα και ωμότητα, ένα ανθρώπινο μωσαϊκό χαρακτήρων της ελληνικής επαρχίας. Θα πρέπει κάποιος να εθελοτυφλεί αν νομίζει ότι αυτοί οι άνθρωποι που περιγράφει στο έργο της, είναι απομεινάρια μιας αλλοτινής εποχής. Ένα ταξίδι στην βαριά ορεινή επαρχία θα πείσει και τον πιο δύσπιστο ότι αυτοί οι άνθρωποι υπάρχουν και δρουν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που περιγράφει η συγγραφέας, ακόμα και σήμερα. Για άλλη μια φορά η Κιτσοπούλου χτυπά ανελέητα το περήφανο ελληνικό DNA της υποκρισίας, της μικροπρέπειας, της μαγκιάς και της κατινιάς. Άνθρωποι που χαίρονται με τον πόνο του άλλου, που ηδονίζονται να συνωμοσιολογούν για αυτά που ο γείτονας τους προσπαθεί να κρύψει αλλά τρέμουν στην ιδέα ότι θα μαθευτεί στο χωριό το οτιδήποτε για αυτούς. Το κείμενο της Κιτσοπούλου είναι σκληρό, ρεαλιστικό, άμεσο αλλά πάνω από όλα αληθινό, με την ορμητική γραφή της να είναι παρούσα για ακόμα μια φορά.

 Η σκηνοθεσία του Παντελή Δεντάκη, είναι υποδειγματική. Μετουσιώνει σκηνικά τον καταιγιστικό λόγο της Κιτσοπούλου, αναδεικνύοντας πλήρως τις εντάσεις και τον νευρώδη ρυθμό του διηγήματος, χωρίς να μπει στην διαδικασία να το θεατροποιήσει επί τούτου αλλά διατηρώντας ανέπαφη την ρέουσα αφηγηματικότητα του κειμένου, δίνοντας ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον στίγμα στο λεγόμενο αφηγηματικό θέατρο. Οι θαυμάσιες ερμηνείες των ηθοποιών διατηρούνται στο μεγαλύτερο μέρος σε υψηλούς τόνους, επιτυγχάνοντας να αποδώσουν με ακρίβεια, λεπτομέρεια και ρεαλισμό όλο το ψυχολογικό πορτραίτο των ηρώων που ερμηνεύουν. Οι φωτισμοί του Σάκη Μπιρμπίλη αποδίδουν λεπτομερώς την αποπνικτική ατμόσφαιρα σήψης και παρακμής που αποπνέεται από το κείμενο και σαφώς και στην σκηνοθεσία. Απολύτως πιστά στο πνεύμα της εποχής που αποδίδουν, βρήκα τα εξαιρετικά κοστούμια της Γεωργίας Μπούρδα. Ο Μουνής είναι μια πραγματικά σημαντική παράσταση που ανοίγει την θεατρική σεζόν άκρως ελπιδοφόρα.

Σκηνοθεσία: Παντελής Δεντάκης

Επιμέλεια Κίνησης: Αγγελική Στελλάτου

Σκηνικά/Κοστούμια : Γεωργία Μπούρδα

Μουσική: Κώστας Νικολόπουλος

Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης

Φωτογραφίες: Κάλλι Χαρόβα

Βοηθοί Σκηνοθέτη: Πάνος Τοψίδης, Αγάπη Κουρομπλή

Παίζουν: Σταύρος Γιαννουλάδης, Θανάσης Ζερίτης, Ελένη Κουτσιούμπα, Νεφέλη Μαϊστράλη, Αριστέα Σταφυλαράκη.

«Θέατρο του Νέου Κόσμου»

(Κάτω Χώρος)

Αντισθένους 7 & Θαρύπου

Νέος Κόσμος

Στάση Μετρό-Τραμ «Συγγρού-Φιξ»

Τηλέφωνο: 210 9212900         

Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21.15 και Κυριακή στις 19.00

Μέχρι 15/12

Τιμές Εισιτηρίων : 12 € (Κανονικό) 8 € (φοιτητικό/ανέργων)

Μια παράσταση της Αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρίας 4Frontal

σε συμπαραγωγή με το «Θέατρο του Νέου Κόσμου»

Ω² (ομάδα αποφοίτων δραματικής σχολής Ωδείου Αθηνών)