Η Γειτονιά των Αγγέλων

του Ιάκωβου Καμπανέλλη

Η Ξένια Κουμαριανού, κόρη εργοστασιάρχη, ένα βράδυ ξεμένει με το αυτοκίνητο της κάπου στην Δραπετσώνα και στην γειτονική ταβέρνα συναντά τον φτωχό οικοδόμο Αντρέα τον οποίο ερωτεύεται. Η γειτονιά αντιδρά στην σχέση του ζευγαριού και δεν αποδέχεται την πλούσια Ξένια, από την στιγμή μάλιστα που στην πορεία αποκαλύπτεται ότι εκείνη είναι η κόρη του ανθρώπου που γκρέμισε τα σπίτια των προσφύγων για να χτίσει το εργοστάσιο του, πολύ περισσότερο αφού η μάνα του Αντρέα πεθαίνει όταν αντικρίζει το γκρέμισμα του σπιτιού της. Η γειτονιά χλευάζει την Ξένια, το ζευγάρι χωρίζει για λίγο αλλά στη συνέχεια όλα λύνονται, ο Ανδρέας με την Ξένια τα βρίσκουν και «τέλος καλό όλα καλά».

Το έργο αποτελεί παραγγελία της Τζένης Καρέζη στον Ιάκωβο Καμπανέλλη, με συμπρωταγωνιστή τον Νίκο Κούρκουλο. Επίσης ο Γιάννης Δαλιανίδης μετέτρεψε το θεατρικό σε κινηματογραφικό σενάριο με τίτλο «Γυμνοί στον δρόμο». Στην ταινία έπαιζε η Ζωή Λάσκαρη και πάλι με τον Κούρκουλο.

Δεν έχω διαβάσει το συγκεκριμένο έργο το οποίο δεν συμπεριλαμβάνεται στα άπαντά του, οπότε δεν μπορώ να γνωρίζω το μέγεθος της διασκευής που υπέστη από τον σκηνοθέτη ή αν το τελικό αποτέλεσμα παραμένει πιστό στο κείμενο του Καμπανέλλη. Το μόνο γνωστό είναι ότι ο σκηνοθέτης άλλαξε το φινάλε του έργου σε χάπι εντ σε σχέση με το πρωτότυπο, όπου η Ξένια στο τέλος αυτοκτονεί. Σαφέστατα το συγκεκριμένο έργο είναι από τα κατώτερα του Καμπανέλλη και σε επίπεδο δραματουργικού υλικού αλλά και χτισίματος των χαρακτήρων. Είναι ένα καθαρόαιμο αισθηματικό μελό, με όλα τα κλισέ του παλιού ελληνικού κινηματογράφου παρόντα και διάχυτα. Η δομή και το ύφος του έργου παραμένουν απολύτως πιστά στους κανόνες του ταξικού μελοδράματος, με την πλοκή, τους διαλόγους και την ροή της ιστορίας να υπηρετούν σκληροπυρηνικά το είδος ενώ το κείμενο διακατέχεται από αφέλειες, σχηματικούς χαρακτήρες και απλοϊκές καταστάσεις, όλα αυτά τα συστατικά δηλαδή που απαρτίζουν το λαϊκό μελόδραμα στην απλούστερη μορφή του.

Ο Κώστας Τσιάνος σκηνοθέτησε την παράσταση όπως την υπαγορεύει το ίδιο το κείμενο. Μια τυπική σκηνοθεσία αισθηματικού δράματος, με απλά στησίματα που διευθετούν τις σκηνικές σχέσεις, χωρίς εκπλήξεις στα επιμέρους κομμάτια της σκηνοθεσίας, αναπαριστώντας με ακρίβεια την εποχή, όπως τουλάχιστον την αντιλαμβανόταν το ελληνικό σινεμά του ’60. Βρίσκω εύστοχη την κίνηση του σκηνοθέτη να αλλάξει το φινάλε σε χάπι εντ, με αποτέλεσμα να διατηρήσει ανέπαφο το ύφος το οποίο ήθελε να προσδώσει στην τελική εικόνα του όλου εγχειρήματος. Άλλωστε η γενικότερη αισθητική της παράστασης παραμένει ευλαβικά πιστή στο σκηνοθετικό στιλ του δημιουργού της και παρ’ όλες ενδεχομένως τις αντιρρήσεις μας, παραμένει μια δουλειά τίμιων προθέσεων και απόλυτα διαυγούς στοχοκατεύθυνσης.

Οι ερμηνείες της παράστασης αναμενόμενα κινούνται στο πλαίσιο της σκηνοθετικής γραμμής και του γενικότερου ύφους της παράστασης. Ο Τσιάνος έχει στην διάθεση του ένα εκλεκτό επιτελείο ηθοποιών οι οποίοι υπηρέτησαν αυτό που τους ζητήθηκε με συνέπεια και σκηνική ευσυνειδησία και το επίπεδο των ερμηνειών κυμαίνεται από το αξιοπρεπές στο ευπρεπώς επαρκές, με μερικές ιδιαιτέρως αξιόλογες στιγμές σε κάποια σημεία. Ο Νίκος Ψαρράς ερμηνεύει με πειστικότητα τον λαϊκό οικοδόμο Αντρέα, ενώ εξίσου πειστική και αξιόλογη υποκριτικά είναι η Μαρίνα Ασλάνογλου η οποία σε αυτή την δουλειά αποδεικνύει ότι διαθέτει σκηνική λάμψη. Το υπόλοιπο επιτελείο προσφέρει ερμηνευτικές στιγμές επαρκείς και αρκετά αποτελεσματικές, αν και το συγκεκριμένο έργο εξ’ ορισμού δεν προσφέρει υλικό και δυνατότητες για υποκριτική δουλειά υψηλών απαιτήσεων. Όπως είναι αναμενόμενο το σημαντικότερο ατού της παράστασης είναι η μουσική και τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη τα οποία ενισχύουν καθοριστικά τις ατμόσφαιρες και δημιουργούν ένα συγκινησιακά φορτισμένο κλίμα. Τα κοστούμια του Άγγελου Μέντη είναι απολύτως ενταγμένα στο πνεύμα της εποχής που αναπαριστά το έργο ενώ μου άρεσε και το λιτό σκηνικό του.

Η «Γειτονιά των Αγγέλων» είναι μια κατεξοχήν λαϊκή παράσταση, φτιαγμένη και προορισμένη για το ευρύ κοινό κι οι φανατικοί θαυμαστές του παλιού ελληνικού κινηματογράφου θα περάσουν μια ιδιαίτερα ψυχαγωγική βραδιά.

Σκηνοθεσία: Κώστας Τσιάνος

Σκηνικά – Κοστούμια: Άγγελος Μέντης

Χορογραφίες: Φωκάς Ευαγγελινός

Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος

Μουσική ενορχήστρωση – διδασκαλία: Παναγιώτης Τσεβάς

Βοηθός σκηνοθέτη: Λουκία Στεργίου

Παίζουν: Μαρίνα Ασλάνογλου, Κατερίνα Γιαμαλή, Δημήτρης Δεγαΐτης, Αθηνά Δελιάδη, Βασίλης Ευταξόπουλος, Άνδρη Θεοδότου, Ελισάβετ Ιγγλίζ, Ζαχαρίας Καρούνης, Ραφαέλα Κονίδη, Κωνσταντίνος Κωτσαδάμ, Νικόλας Μακρής, Θοδωρής Μπουζικάκος, Χρήστος Νίνης, Ελένη Ουζουνίδου, Τάνια Παλαιολόγου, Κατερίνα Πατσιάνη, Θάλεια Προκοπίου, Γιάννης Σοφολόγης, Γρηγόρης Σταμούλης, Λουκία Στεργίου, Χάρης Τζωρτζάκης, Ταξιάρχης Χάνος, Άννα Ψαρρά, Νίκος Ψαρράς.

Μουσικοί επί σκηνής:

Πιάνο Παναγιώτης Τσεβάς

Μπουζούκι Αλέξανδρος Γλυκιώτης

Κόντρα Μπάσσο Παναγιώτης Μανουηλίδης

Κιθάρα, Κρουστά Κώστας Νικολόπουλος

Εθνικό Θέατρο Σκηνή «Κοτοπούλη-Ρεξ»

Πανεπιστημίου 48

Τηλέφωνο: 2103305074, 2103301881.Για συλλόγους: 3803430

Διάρκεια: 120΄

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Πέμπτη, Παρασκευή: 20:30, Τετάρτη, Σάββατο: 17:30, 20:30, Κυριακή: 19:00

Τιμές εισιτηρίων: 25, 20, 15 ευρώ, φοιτητικό:10 ευρώ. Κάθε Τετάρτη (απογευματινή) και Πέμπτη 13 ευρώ.

Τελευταία παράσταση: 26/01/2014