Σχετικά άρθρα
ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ |
Συντάχθηκε απο τον/την Μιχάλης Ταμπούκας |
Τετάρτη, 05 Μάρτιος 2014 08:33 |
Είμαι ένας άλλος του Μίκαελ Αζάρ
Στον σκηνικό χώρο αιωρείται η ποίηση της μνήμης. Ανάμεσα στα σπαράγματά της και μέσα από αυτά, πάλλεται η μνήμη της ποίησης. Ο Αρθούρος Ρεμπώ αναζητά τον λόγο του σε ρήγματα της ψυχής, με το σώμα μετέωρο σε μονοπάτια απόκρημνα στη μοναχικότητά τους και (τα) μόνα στην ανάγκη που ωθεί το κορμί για τη διαδρομή τους. Ο Σουηδός ακαδημαϊκός και θεατρικός Μίκαελ Άζαρ (Michael Azar), εμπνεόμενος από τη ζωή του Ρεμπώ, έγραψε τον μονόλογο «Είμαι ένας άλλος», συμπυκνώνοντας καίρια την παρακαταθήκη του μεγάλου ποιητή μέσα από την προσωπικότητά του σε μορφή αμιγούς θεατρικότητας, η οποία αναδεικνύει το περιεχόμενό της με γόνιμη δραματική οικονομία που φωτίζει τις διαστάσεις του σκηνικού της ύφους στην έκφραση του θεατρικού ήθους. Αυτό ακριβώς ανέδειξε και αξιοποίησε εύφορα η Αλίκη Δανέζη – Knutsen στη μετάφραση και τη σκηνοθεσία του έργου, που βρήκε έξοχα τις εκφάνσεις της υπόστασής του στην εξαιρετική ερμηνεία του Γιάννη Στάνκογλου. Σαν κρατούμενος στην αναζήτηση μίας ελευθερίας, η οποία ψηλαφίζει για τα εφαλτήρια του (προ)ορισμού της καθώς εγκλωβίζεται ασφυκτικά στην αυταπάτη της ασυδοσίας με τα επακόλουθα πάθη και λάθη της, δέσμια σε (δια)δρόμους ατέρμονους από αναπάντητα ερωτήματ(ικ)α για (ου)τοπία που ρημάζει η αγάπη σε ό,τι αποκρύπτει η άρνησή της σφυρηλατώντας αέναα θεμέλια για φυλακή που ενισχύε(τα)ι (από) την αναλγησία στην άγνοια της ελπίδας, ο Γιάννης Στάνκογλου συναντά τον Ρεμπώ επί σκηνής στη σωρεία των απορ(ρο)ιών του. Βασανισμένος και βασανιστικός, εκρηκτικός και ευάλωτος, παραδομένος και επιθετικός, ο Ρεμπώ του Στάνκογλου (παί)ζει (από) τις πληγές του στο παλκοσένικο του δρόμου του με πρόσωπο φωτισμένο στις σκιές του. Το κοινό βλέπει την αλήθεια του (α + λήθη), τεμαχισμένη στην άρθρωση της ποίησης επί σκηνής, όπως λ.χ. από ένα μεθυσμένο καράβι με επιβάτη έναν δυστυχισμένο με συντροφιά του το αψέντι και πυξίδα μια εποχή στην κόλαση, καθώς η μνήμη του Ρεμπώ κρέμεται από ιστούς αγχόνης πάνω από ένα επίγειο ικρίωμα, ίσως φαινομενικά αόρατο, απροσδιόριστο και ατέρμονο. Ο Γιάννης Στάνκογλου είναι καθηλωτικός σε μία ερμηνεία κλάσεως. Το σώμα διαλύεται. Το πνεύμα σαγηνεύει. Η σκέψη κο(χ)λάζει. Ο Ρεμπώ (ανα)συντίθεται στα κομμάτια του. Αμφισβητεί, παθιάζεται, συγκρούεται. Προσδοκεί. Και ερημώνει. Ναυαγός στο πλήθος των επιλογών. Στον κόσμο που έψαξε σε ρωγμές χτισμένες από λίθους (αντι)θέσεων. Αλλάζει χώρες και επαγγέλματα. Άφησε πίσω του την ποίηση από την ηλικία των είκοσι ετών. Εκείνη τον ακολουθεί ακόμη και εν αγνοία του. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα στην Αφρική, τα βλέφαρά του εστιάζουν στη σιωπή προτού επακολουθήσει και το ταξίδι της τελευταίας του (επι)στροφής. Τα φώτα της πλατείας ανάβουν καθώς τα μάτια των θεατών αντανακλούν ό,τι τους έχει αφήσει το βλέμμα του Ρεμπώ σε έναν σταθμό αναχωρήσεων. Ό,τι μοιράζεται μαζί τους. Την προσμονή και την οδύνη. Την ακύρωση και την αγωνία. Τη μέθεξη. Σαν παλιός γνώριμος από φωτογραφία της πρώτης μας δεκαετίας, για την οποία έχουμε την αίσθηση ότι τραβήχτηκε την προηγούμενη στιγμή. Και όπως τον βλέπουμε, συνειδητοποιούμε ότι μπορεί να είναι εκείνος που αναρωτιόμασταν τι είχε γίνει. Με τις ποιότητες της ιδιοσυστασίας της, ετούτη η αξιοσημείωτη παράσταση μας θυμίζει (και) γιατί (συνεχίζει να) μας αφορά ο Ρεμπώ. Όπως (και με τον τρόπο που) μας αφορά (πάντα) το θέατρο.
Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Αλίκη Δανέζη – Knutsen Ερμηνεία: Γιάννης Στάνκογλου Εισιτήρια: 13€ (γενική είσοδος), Απογευματινή: 18:30, Βραδινή: 21:15 Διάρκεια: 60΄ Σημείωση: Η παράσταση είναι σε περιοδεία από τις 21 Φεβρουαρίου Μάρτιος: 4/3 – Καβάλα, Θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου. Απρίλιος: 1/4 – Λευκωσία. |
Τελευταία Ενημέρωση στις Τετάρτη, 05 Μάρτιος 2014 08:36 |