Σχετικά άρθρα
ΕΞΟΔΟΣ |
Συντάχθηκε απο τον/την Μαρία Κυριάκη |
Σάββατο, 13 Δεκέμβριος 2014 09:04 |
Έξοδος
Κατίνα Σηφακάκη: «…Συνεχίζω τον αγώνα. Και τον συνεχίζω τώρα στα 98 μου χρόνια. Λυπούμαι που είμαι στο ηλιοβασίλεμα της ζωής, γιατί τώρα καταλαβαίνω όλα τα κουκουλώματα, τις απάτες και τις ψευτιές που δεν ήξερα όταν ξεκίνησα. Γιατί θα είχα φωνάξει… Θα συνεχίσω να αγωνίζομαι μέχρι την τελευταία στιγμή. Δεν σκέφτομαι να σταματήσω επειδή απογοητεύτηκα από τις Ηγεσίες. Η δική μου ανθρωπιά δεν εξαρτάται από την παλιανθρωπιά του άλλου. Πιστεύω πως η γυναίκα πρέπει να αγωνιστεί γιατί σήμερα κινδυνεύει αυτή και τα παιδιά της περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Ένας πόλεμος καλλιεργείται αυτές τις μέρες. Ο αγώνας είναι σκληρός, θέλει πίστη και δύναμη και θάρρος. Κι εγώ θέλω να είμαι χρήσιμη στον αγώνα. Όταν πάψω να είμαι χρήσιμη, όταν θα πάψω να αγωνίζομαι, νομίζω θα πάψω και να ζω».
Η θεατρική ομάδα Anima, μετά την παράσταση «Ιούλιος Καίσαρας: Scripta Femina», συνεχίζει την θεατρική έρευνά της πάνω στην ανάδειξη της γυναικείας οπτικής με το «Έξοδος» Το κείμενο της παράστασης συντίθεται από αφηγηματικά κείμενα-μονολόγους αλλά και αληθινές μαρτυρίες γυναικών που έδρασαν την περίοδο της επανάστασης του 1821, του πολέμου του 1940, της αντίστασης και του εμφυλίου. Η δραματουργία διαπραγματεύεται το ερώτημα: Εγώ θα έβαζα σε κίνδυνο την ζωή μου για κάτι μεγαλύτερο και ανώτερο από το ατομικό;
Επιχειρείται μια μετάβαση από τον σχολικό παραστασιακό εορτασμό, στην περφόρμανς-μαρτυρία με πολιτική αλλά και κοινωνική χροιά. Οι δράσεις επιλέγονται ενδεικτικά ενώ δεν περιλαμβάνεται η εμβολή του αντίπαλου δέους παρά μόνο σε μία σκηνή και με εμφανή διάθεση σαρκασμού. Η δραματουργία δημιουργεί εναύσματα για προβληματισμό, θέτει ερωτήματα στα οποία δεν επιχειρεί να απαντήσει. Στόχος της είναι να δημιουργήσει ένα συγκινησιακό υπόβαθρο και μια αγωνιστική υπερδιέγερση. Το δίλλημα ανάμεσα στην επιβίωση ή τη θυσία ορίζεται αποκλειστικά και μόνο από την λύση της θυσίας σαν μιας αποκλειστικής, ηρωικής και υπεύθυνης επιλογής. Τα σκηνοθετικά ευρήματα είναι ενδιαφέροντα αν και αναγνωρίσιμα και υπηρετούν αξιόλογα την δραματουργία. Οι ηθοποιοί όταν δεν παρασύρονται σε απαγγελίες, πετυχαίνουν πλούσιες αποχρώσεις, αξιόλογη δυναμική και συγκινησιακό πλούτο. Ενδιαφέρουσα η κινησιολογία τους κι η αίσθηση ρυθμού. Εξαιρετικά τα κοστούμια αλλά και η σκηνογραφική δουλειά με χαρακτηριστικά, εύχρηστα στοιχεία και η επιλογή των σκηνικών αντικειμένων που δημιουργούν στο σύνολό τους μια εύστοχη και πρωτότυπη εικαστική προσέγγιση. Το φινάλε ορίζεται κάθε φορά με έναν μονόλογο-αυθεντική μαρτυρία μιας ζωντανής αγωνίστριας της αντίστασης και του εμφυλίου. Τον ρόλο αυτό επιφορτίζονται η 98χρονη Κατίνα Σηφακάκη εναλλάξ με την 89χρονη Ζωή Πετροπούλου. Σκηνοθεσία - Διασκευή: Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη |