ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΩΡΙΑΣ Εκτύπωση
Συντάχθηκε απο τον/την Πηνελόπη Χριστοπούλου   
Τρίτη, 23 Ιούνιος 2015 21:52

ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΩΡΙΑΣ
Του Γιώργου Θεοτοκά

oria1

«Η απέχθειά μου ολοένα αυξάνει για το πνεύμα της αδιαλλαξίας και του φανατισμού απ’ όπου κι αν προέρχεται κι όποιος κι αν είναι ο σκοπός που υπηρετεί..» 

Γιώργος Θεοτοκάς


Το κείμενο 
Το κείμενο  με αρκετό λυρισμό, με δόσεις ρομαντισμού  και σατυρική διάθεση, αφηγείται  κωμικά τα τεχνάσματα που εφευρίσκουν ο μουσουλμάνος Αβδουλσαλάμ και ο Τσαούσης προκειμένου να εκπορθήσουν «το κάστρο της Ωριάς» αλλά και να κατακτήσει ο πρώτος τον έρωτα της όμορφης Μαρούς. Η νέα που διψά για ζωή, περιπέτειες  και έρωτα, ζει επιτηρούμενη στο αδιαπέραστο κάστρο από την αυστηρή  -πλην όμως τρυφερή- παραμάνα της. Οι δυο μουσουλμάνοι προκειμένου να πετύχουν τον σκοπό τους, αναπαριστούν τους Χριστιανούς, την αρκούδα και τον οργανοπαίχτη της, τις γυναίκες, και κάνουν τα πάντα για να το καταλάβουν. Όταν πια καταφέρνουν να περάσουν την πύλη του κάστρου και αποκαλύπτονται, υποκύπτουν στον έρωτα και εν τέλει αναβαπτίζονται χάρη των ευφυϊών τεχνασμάτων που εφευρίσκει ο προστάτης –φύλακας του κάστρου, η ζουμερή και γραφική παραμάνα της Μαρούς.

Ένα πνευματώδες και καινοτόμο για την εποχή του κείμενο όπου όλοι διψούν για αγάπη, ή πάσχουν από αυτήν. Η παραμάνα  που λαχταράει την αποδοχή και την αγάπη της  νέας που έχει στην επίβλεψη της και  η νέα που αψηφά τον κάθε κίνδυνο μπροστά σε μια παθιασμένη  αγκαλιά.   Ο απών  στρατηγός  πατέρας της  που «λιποτάκτησε» χάριν μιας όμορφης ερωμένης, ο ερωτευμένος μουσουλμάνος χαλίφης που μηχανεύεται τεχνάσματα για την κατάκτηση της ακόμα και ο  Τσαούσης στο  τέλος υποκύπτει και αυτός στην αγκαλιά της ευρηματικής παραμάνας. Ήρωες που περισσότερο «αφήνονται» να εξαπατηθούν μπροστά στη αναζήτηση της μέθης του έρωτα, παρά εξαπατούνται στην κυριολεξία. Κατά βάθος είναι όλοι τους «επιρρεπείς» στο όμορφο «κουσούρι» του έρωτα και του πάθους - τόσο χριστιανοί, όσο και μουσουλμάνοι, τόσο άντρες, όσο και γυναίκες και τόσο «αφεντάδες» όσο και υπηρέτες.
Στο κείμενο αυτό η κάθε μορφής εξουσία καταρρίπτεται κωμικά και προβάλλεται η επιθυμία της κοινωνικής «συμφιλίωσης». Η αυστηρή παραμάνα υποκύπτει και η εξουσία της πάνω στη Μαρού μεταμορφώνεται σε συνέργεια,  ο χαλίφης αντί να πάρει το κεφάλι του «προδότη» βοηθού του γίνεται  εν τέλει φίλος του.
Σε μια εποχή ακροτήτων όπου η λογοτεχνία είναι πολύ συνδεδεμένη με την ιστορία, την πολιτική, την κοινωνία, ο πολυβραβευμένος Θεοτοκάς με πνεύμα ελεύθερο απο προκαταλήψεις και φανατισμό, γράφει ένα έργο με κατά βάση αντιρατσιστικό  υπόβαθρο και χρησιμοποιεί –κατά την μόδα της εποχής - χαρακτήρες με αντικρουόμενες ιδεολογίες, τους οποίους χρησιμοποιεί ανάλαφρα και λυρικά για να εξυμνήσει τον ακατανίκητο Έρωτα. 
Ένα κείμενο που μας θυμίζει πως ο έρωτας  είναι ένα «γραμμένο από τη μοίρα»  πανανθρώπινο  «κουσούρι»  που δε γνωρίζει θρησκευτικές, κοινωνικές ή  ηλικιακές  διακρίσεις  και εμπόδια και πως η όρεξη για ζωή και η αναζήτηση της μέθης σε ένα ερωτικό φιλί, ανήκουν στην εμπειρική δράση όλων μας. Μας θυμίζει τέλος,  πως  ο έρωτας έρχεται εκεί που δεν τον περιμένει κανείς γιατί απλά είναι «τυφλός» και πως ένα καλά φυλαγμένο «κάστρο»   μπορεί να καταληφθεί πιο αποτελεσματικά  με την αγάπη παρά με τα όπλα.

oria2
Η παράσταση 
Την μονόπρακτη αυτή κωμωδία  σκηνοθέτησε ο Γιάννης Περδίκης με μεγάλη μαεστρία αλλά και σεβασμό, εστιάζοντας σκηνικά στους επιβλητικούς χαρακτήρες, τα έντονα χρώματα, τη βαθιά ανθρωπιά. Με πολύ χιούμορ, λιτότητα μέσων,  ανεπιτήδευτα και «ανάλαφρα»,  χωρίς  στολίδια, έστησε μια εξαιρετική παράσταση που τέρπει τον θεατή με τη φρεσκάδα, τα πνευματώδη σεξουαλικά υπονοούμενα, τον λυρισμό και το κωμικά δοσμένο αντιρατσιστικό υπόβαθρο της. 

oria3

Το άριστο σύνολο που συγκροτούν οι ηθοποιοί χαρακτηρίζεται τόσο από το υποκριτικό πάθος τους όσο κι από τις πειστικές ερμηνείες τους. Η Κλαούντια Τοπαλίδου παίζει, τραγουδά, χορεύει. Αεικίνητη πάνω στη σκηνή  και δροσερά «αθώα», κερδίζει αμέσως τη συμπάθεια του θεατή με τα νεανικά καμώματα και την ανεπιτήδευτη τσαχπινιά της. Στο ρόλο της   γραφικής φιγούρας της ιδιοφυούς παραμάνας με  το  αυξημένο  αίσθημα  ευθύνης (και τα «αυξημένα» οπίσθια!) η Μαρία Βλάχου   εμφανίζεται με   ιδιαίτερη  καθαρότητα στη φωνή και  προσήλωση στον ρόλο της ενώ οι Γιάννης Ανδρεόπουλος και Αριστείδης Σιναπίδης συγκροτούν ένα υπέροχο δίδυμο  χαριτωμένων απατεώνων, ευαίσθητων,   κωμικά αδύναμων –μα εν τέλει νικητών- μπροστά στην επιβλητική παρουσία  του κάστρου και της  υπερπροστατευτικής  παραμάνας  που το φυλάσσει. 
Μια ερωτική κωμωδία αλλά κι ένα απροσδόκητο ρομάντζο σε μια εξαιρετική παράσταση βασισμένη πάνω στη δημοτική μας ποίηση και την ιστορική μας παράδοση.
oria4
Σκηνοθεσία: Γιάννης Περδίκης
Σκηνικά – κοστούμια: Θεατρική ομάδα «Άρατος»
Ήχοι – φώτα: Δημήτρης Προύσαλης, Χριστίνα Σκαρλατοπούλου
Δημιουργικό: Μύρων Μούτος

Παίζουν: Γιάννης Ανδρεόπουλος, Μαρία Βλάχου, Αριστείδης Σιναπίδης, Claudia Τοπαλίδου
Θέατρο «Άρατος»
Μοσκώφ 12 & Φράγκων
Θεσσαλονίκη
Τηλέφωνο: 2315 312 487

17 - 25 Ιουνίου

Ώρα: 9.30 μ.μ.

Τιμές εισιτηρίων: 5 ευρώ