ΗΡΩΕΣ Εκτύπωση
Συντάχθηκε απο τον/την Παύλος Λεμοντζής   
Δευτέρα, 29 Οκτώβριος 2018 11:21

Ήρωες

του Ζεράλντ Σιμπλερά

hrwes1

Στην Αθήνα, τον περασμένο Δεκέμβριο, τους γνώρισαν και τους αγάπησαν οι θεατές. Τη Θεσσαλονίκη την επισκέφτηκαν την προηγούμενη εβδομάδα και συγκίνησαν, διασκέδασαν, δίδαξαν στους βορειοελλαδίτες τι σημαίνει συντροφικότητα κι αγάπη για ζωή και πως μια παρέα τριών γκρινιάρηδων βετεράνων στρατιωτικών του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, που ζουν πλέον έγκλειστοι σ’ ένα γηροκομείο αναπολώντας τις παλιές τους δόξες, μπορεί να εναντιωθεί στην παραίτηση και στην μεμψιμοιρία. Οι τρεις ηλικιωμένοι άντρες είναι σίγουροι πως θα καταφέρουν να πραγματοποιήσουν τις κρυφές τους επιθυμίες και να ξαναβρεθούν στον έξω κόσμο. Καταστρώνουν φιλόδοξα και ανέφικτα σχέδια για την αποχώρησή τους, διασκεδάζοντας έτσι με την φαντασία τους το «αδύνατον» της διαφυγής τους. Αυτή η συγκινητική και ανθρώπινη ιστορία χρίζει τρεις ηλικιωμένους ανθρώπους, «ήρωες», καθώς με τη σκέψη τους ταξιδεύουν και δρουν εκεί όπου η φυσική τους υπόσταση δεν θα μπορούσε ποτέ να φτάσει.

hrwes2

«`Έχεις δει πώς πετούν οι χήνες; Σε σχήμα νίκης» λέει ο Γκουστάβ, ο ένας εκ των τριών συντρόφων. Η νίκη ήταν πάντοτε ο στόχος τους, εφόσον υπήρξαν στην πρώτη γραμμή μάχιμοι μα τώρα πια είναι έγκλειστοι σε οίκο ευγηρίας, έναν χώρο που σηματοδοτεί και συμβολίζει τη φθορά, το γήρας, τη δύση της ζωής. Κι όμως δεν δέχονται την παραίτηση. Δεν παραδίδουν τα όπλα κυριολεκτικά και μεταφορικά. Δεν αφήνουν να στερέψει η δίψα για ζωή. Ως πολεμιστές πάντα, ελπίζουν, ονειρεύονται, σχεδιάζουν, θέλουν να γευτούν περιπέτειες ως το τέλος. Επιδίδονται διαρκώς, με κωμικό και σχεδόν παιδαριώδη τρόπο, σε φανταστικά παιχνίδια-σχέδια μελλοντικά.   «Να πάμε στην Ινδοκίνα» ζητά ο Γκουστάβ. Ανέφικτο. Όμως, για έναν πολεμιστή το ανέφικτο πρέπει να γίνει εφικτό. Κι έτσι αρχίζει ένα νοερό ταξίδι, που τους καθιστά δρώντα κι όχι παραιτημένα πρόσωπα. Ο Γκουστάβ, ο Φερνάν κι ο Ρενέ «παίζουν» το σενάριο της φαντασίας τους ως βετεράνοι στρατιωτικοί και ταυτόχρονα, θεατρικοί ήρωες, εφόσον ονειρεύονται όπως η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, αλλά εν εκγρηγόρσει κι όχι εν υπνώσει αλλά κι ως Πήτερ Παν που αρνείται να μεγαλώσει και ζει στον δικό του κόσμο. Για τους τρεις ήρωές μας, η Ινδοκίνα είναι η χώρα του «Ποτέ-ποτέ».

Έργο βαθύτατα ανθρώπινο, αγγίζει κυρίως την τρίτη ηλικία, συγκινεί όμως και νεότερους, επειδή υπενθυμίζει με γλυκύτητα και σεβασμό στο γένος μας, το πόσο μικρή είναι η διάρκεια της ύπαρξής μας στη γη, πόσο επικίνδυνη είναι η απομάκρυνση απ’ τα εγκόσμια, πόσο βαθιά κοινωνικό ον είναι ο άνθρωπος που η ίδια του η φύση τον οδηγεί στη συντροφικότητα και πώς ο έχων παιδεία και αγωγή και ήθος, διατηρεί αξιοπρέπεια και αυτοεκτίμηση ως τα γεράματά του.

hrwes3

   Ο πολυβραβευμένος Σέρβος σκηνοθέτης Νικίτα Μιλιβόγεβιτς, έστησε μια εξαιρετικά ισορροπημένη παράσταση ανάμεσα στο γέλιο και το δάκρυ, εικαστικά πανέμορφη και με ένα ευφυές, υπαινικτικό εύρημα, δώρο στους θεατές που δε μένουν στο προφανές, ενώ γνώριζε πολύ καλά ότι οι τρεις χαρισματικοί, δημοφιλείς ηθοποιοί, που ενσαρκώνουν τους ρόλους, θα χρησιμοποιήσουν οπωσδήποτε τη μανιέρα τους, γι’ αυτό τους άφησε «ελεύθερους». Εξάλλου, μ’ αυτήν κάνουν καριέρα και μ’ αυτήν τους αγάπησε ο κόσμος. Τοποθέτησε , λοιπόν, τη δράση στην ταράτσα του γηροκομείου - την οποία οικειοποιήθηκαν οι «ήρωες» - έβαλε πίσω τους έναν υπερυψωμένο πλάτανο, όρισε την εποχή συμβολικά σε Φθινόπωρο, ενώ σε όλη τη διάρκεια του έργου τα φύλλα έπεφταν στη γη τελετουργικά, αδιάκοπα. Έξοχες οι μακρόσυρτες σκηνές, οι μισοσκότεινες, όταν «εν απουσία» των «ηρώων», συνοδεύει μόνο η μουσική το συνεχές ξεγύμνωμα από τα φύλλα του πλάτανου, στην αρχή αργά κι ύστερα πιο γοργά ώσπου να πέσουν όλα στο έδαφος. Όταν πια θα έχουν «φύγει» οι τρεις σύντροφοι, θα είναι Χειμώνας. Ευφάνταστο παιχνίδι με τον χρόνο, τη φθορά, την αντοχή, αλλά και το «τέλος».

hrwes4

   Απολαυστικοί και οι τρεις ηθοποιοί. Γιάννης Φέρτης, Δημήτρης Πιατάς, Ιεροκλής Μιχαηλίδης. Έπλασαν στα δικά τους καλούπια τους ήρωες. Ο Φέρτης ήταν ένας playboy στη δύση του. Ο Πιατάς ένας βετεράνος με ιδιότητα φύση και θέση κομεντιέν . Ο Μιχαηλίδης πιο στιβαρός, πιο αποφασιστικός, πιο τολμηρός, έθετε προτάσεις και γεννούσε σχέδια διαφυγής. Τόσο διαφορετικοί και τόσο κοντά ο ένας στον άλλον. Η «χημεία» έκανε καλά τη δουλειά της. Όλοι τους χάρισαν γέλιο και συγκίνηση. Κέρδισαν γενναίο χειροκρότημα στο φινάλε. Επρόκειτο για μια παράσταση που της ταιριάζει ο επιθετικός προσδιορισμός: «ήρεμη δύναμη».

Το έργο του Γάλλου δραματουργού Gerald Sibleyras γράφτηκε το 2003 και ανεβαίνει για πρώτη φορά στη χώρα μας.

hrwes5

Σκηνοθεσία: Νιkita Milivojevic
Μετάφραση: Μαριάννα Τόλη
Σκηνικά: Γιώργος Γαβαλάς
Κουστούμια: Μιχάλης Σδούγκος
Φωτισμοί: Ελευθερία Ντεκώ
Φωτογράφοι: Γεωργία Σιέττου, Στέλιος Δανιήλ
Κινησιολογία: Amalia Bennett
Μουσική: Δημήτρης Καμαρωτός

Παίζουν: Γιάννης Φέρτης, Δημήτρης Πιατάς, Ιεροκλής Μιχαηλίδης

ΘΕΑΤΡΟ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ

Εθνικής Αμύνης 2

Τηλέφωνο: 2310 262 051

ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ:

Τετάρτη 20:00

Πέμπτη 21.00 - Παρασκευή: 21:00 - Σάββατο 21:00

Κυριακή 20.00

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:

18€ , 14€ φοιτητικό,12€ανεργίας- ΑΜΕΑ - γκρουπ( 15 άτομα και πάνω)

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

·Προπώληση ηλεκτρονικάστο: www. viva.gr, τηλεφωνικά στο 11876 και στο δίκτυο φυσικών σημείων Viva.

·Στα εκδοτήρια του θεάτρου

Ώρες λειτουργίας 10:30-14:00 & 17:30-21:00)

.