Σχετικά άρθρα
Η ΑΛΙΚΗ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΘΑΥΜΑΤΑ |
![]() |
![]() |
Συντάχθηκε απο τον/την Μαρία Κυριάκη |
Τετάρτη, 12 Ιανουάριος 2022 13:35 |
Η Αλίκη και άλλα θαύματα (Traduction Française) Βασισμένο στο έργο του Λιούις Κάρολ “Η Αλίκη στον καθρέφτη και τι βρήκε εκεί” Alice & autres merveilles / Alice traverse le miroir Fabrice Melquiot, Emmanuel Demarcy-Mota et la troupe du THÉÂTRE DE LA VILLE
Η δραματουργία εμπνευσμένη από την “Αλίκη στο καθρέφτη και τι βρήκε εκεί” (πρωτότυπος τίτλος “Through the Looking-glass and What Alice Found There”) μας προσέφερε μια νεανική περφόρμανς, εξαίσια γοητευτική που φλερτάρει με τη διαχρονικότητα, με την ονειρική παράκρουση, με την υπερβατική αντίληψη, με την ανατροπή της κοινής λογικής και με την εγκαθίδρυση της φαντασίας ως ζωτικής σημασίας μηχανισμού για την μυητική διαδικασία που οδηγεί έναν έφηβο στην ενηλικίωση. Κρατώντας την γραμμή της δράσης κι ένα μεγάλο μέρος των ευφυέστατων διαλόγων αλλά και των διάσημων ηρώων του ιδιοφυούς Βρετανού συγγραφέα, φωτογράφου κληρικού και μαθηματικού Charles Lutwidge Dodgson (27 Ιανουαρίου 1832 – 14 Ιανουαρίου 1898) όπως είναι το πραγματικό όνομα του γνωστού σε όλους μας Lewis Carroll, τους συνδύασε με δικές του εμπνεύσεις και αναφορές, μετατρέποντας το ψυχεδελικό ταξίδι της διάσημης ηρωίδας μέσα στον καθρέφτη σε μια περιπέτεια διαχρονική και παγκόσμια. Συνοδός της στην περιπέτεια, γίνεται στην πορεία η Ντόροθι από τον εμβληματικό Μάγο του Οζ (The WonderfulWizard of Oz) του L. Frank Baum που έγινε διεθνώς γνωστός μέσω της ταινίας του Victor Lonzo Fleming. Η μικρή ορφανή, παρασυρμένη από έναν στρόβιλο που την ταξιδεύει επίσης σε μια παραμυθένια τοποθεσία στην οποία όλα μπορούν να συμβούν και τίποτα δεν είναι αυτό που δείχνει, προσγειώνεται στην καθρεφτοχώρα φέρνοντας μαζί της άρωμα από Κάνσας ενώ αντίστοιχα με την λευκή και την κόκκινη βασίλισσα αυτή έχει τους δικούς της αγγέλους και δαίμονες, την καλή μάγισσα του Βορά και την κακιά μάγισσα της Δύσης, καθορισμένους εύλογα από μια ηθική υπόσταση που απουσιάζει ιδιοφυώς από το συγγραφικό έργο του δαιμόνιου Carroll ο οποίος λειτουργεί με μια ιδιόμορφη υπερβατικότητα απέναντι σε κάθε μορφή ηθικής. Στην πορεία εμφανίζεται και μια τρίτη συνταξιδιώτισσα, η Ζαζί, η δεκάχρονη, αθυρόστομη κι ατρόμητη ηρωίδα του Raymond Queneau (Zazie dans le Métro) που επίσης κατέκτησε την κινηματογραφική οθόνη όταν η νουβέλα έγινε ταινία από τον Louis Malle, η οποία επίσης περιπλανήθηκε στον δικό της παράξενο, ονειρικό τόπο που δεν ήταν άλλος από το Παρίσι της δεκαετίας του -60 και το Μετρό του. Μια ακόμα νεαρή κοπέλα, μια έφηβη του “σήμερα”, θα αποτολμήσει την είσοδο της στον κόσμο πίσω από τον καθρέφτη, ένα πρόσωπο που προσγειώνει όλες τις εποχές στην παρούσα στιγμή. Κοινός συνδετικός κρίκος, η μυητική διαδικασία της ενηλικίωσης, μια τραυματική αλλά ταυτόχρονα και μαγική εμπειρία, ένα ταξίδι που περνάει στη λήθη με τον καιρό αλλά για όλους μας υπήρξε καθοριστικό. Από τον ονειρικό χρόνο των παιδιών που συγγενεύει με εκείνον της κβαντικής φυσικής, στον “λογικό” χρόνο των ενηλίκων που ορίζεται και ορίζει, φυλακίζοντας την εμπειρία μέσω των αισθήσεων, από τον γεμάτο απρόβλεπτες περιπέτειες κόσμο της παιδικής ηλικίας σε μια ενήλικη πραγματικότητα γεμάτη πεζές εκκρεμότητες και πληκτικές βεβαιότητες, το ταξίδι είναι συναρπαστικό γιατί αποτελεί την μοναδική εκείνη ανθρώπινη εμπειρία όπου το μεταφυσικό και το φυσικό συνυπάρχουν, συγγενεύουν ή συγκρούονται, κινούνται στην ίδια τοποθεσία και διεκδικούν επί ίσοις όροις την παρουσία και την επιρροή τους. Σκηνοθετικά η παράδοξη αυτή συνθήκη, υπονοείται διαρκώς. Αντικείμενα και χώροι γίνονται αντιληπτοί μέσα από την κίνηση των ηθοποιών ή τους ήχους ενώ διαρκώς υποφώσκει μια μεταιχμιακή ατμόσφαιρα που την επιτείνει η κινηματογραφική εικόνα, φως και σκοτάδι συνυπάρχουν κι η αίσθηση γεννιέται από την παραίσθηση ή το αντίθετο. Το κοινό παρακολουθεί τις δράσεις, βουτηγμένο ς’ αυτή την αχλή και με πολύτιμο αρωγό του την φαντασία του. Η είσοδος στον κήπο, το ταξίδι με το τρένο, το πέρασμα από το δάσος, όλα φέρνουν έντονα στο νου θαμπές αντανακλάσεις ενός παράδοξου σύμπαντος σε μαγικό καθρέφτη. Η σαγηνευτική μουσική επιτείνει τις κορυφώσεις ενώ τα τραγούδια κι οι χορωδιακές σεκάνς ολοκληρώνουν την μαγεία, γεφυρώνοντας τους διαλόγους με τους μονολόγους, η δράση είναι πυκνή και πολυεπίπεδη, οι αναφορές κι οι συμβολισμοί στο λόγο και στην εικόνα, άφθονοι κι έντεχνα τοποθετημένοι, οι δυναμικές διασταυρώνονται σαν τα ξίφη των ιπποτών, οι φιγούρες των γνωστών μας ηρώων αποδίδονται με πρωτοτυπία αλλά και σαφήνεια, οι ρυθμοί εναλλάσσονται με ευστροφία, τα κουστούμια συντελούν στην μαγεία της εικαστικής και δραματουργικής ατμόσφαιρας αλλά και στην άψογη αισθητική μιας παράστασης που δεν χάνει ποτέ το στόχο της. Εξαιρετικοί όλοι οι ηθοποιοί, με λεπτές αποχρώσεις στο λόγο, ευχέρεια στην κινησιολογία τους και επιδέξια διαχείριση στην αλληλεπίδραση τους με το κοινό. Μια σαγηνευτική περφόρμανς που θα θέλαμε πολύ να δούμε κι από κοντά αλλά που θεωρούμε τους εαυτούς μας τυχερούς και ευχαριστούμε θερμά για την ευκαιρία να την απολαύσουμε έστω και μέσω streaming, γνωρίζοντας μάλιστα από την Αθήνα, τους συντελεστές και τους νεαρούς θεατές του Theatre de la Ville και τρυπώνοντας ακόμα και στα παρασκήνια στην διάρκεια της ετοιμασίας των ηθοποιών. VERSION ADAPTÉE PAR LA TROUPE DU THÉÂTRE DE LA VILLE & EMMANUEL DEMARCY-MOTA D’APRÈS LEWIS CARROLL ASSISTANTS À LA MISE EN SCÈNE: CHRISTOPHE LEMAIRE, JULIE PEIGNÉ SCÉNOGRAPHIES: YVES COLLET COSTUMES: FANNY BROUSTE LUMIÈRES: YVES COLLET, CHRISTOPHE LEMAIRE MUSIQUE: ARMAN MÉLIÈS (ALICE TRAVERSE LE MIROIR) // SON DAVID LESSER (ALICE & AUTRES MERVEILLES), FLAVIEN GAUDON (ALICE TRAVERSE LE MIROIR) VIDÉO: MATTHIEU MULLOT, BAPTISTE KLEIN MASQUES: ANNE LERAυ MAQUILLAGES: CATHERINE NICOLAS CONSEILLER ARTISTIQUE: FRANÇOIS REGNAULT CONSEILLER SCIENTIFIQUE: JEAN AUDOUZE AVEC: ISIS RAVEL, JAURIS CASANOVA, VALÉRIE DASHWOOD, PHILIPPE DEMARLE, SANDRA FAURE, SARAH KARBASNIKOFF, STÉPHANE KRÄHENBÜHL, GÉRALD MAILLET, WALTER N’GUYEN, GRACE SERI Μετάφραση: Νεκτάριος – Γεώργιος Κωνσταντινίδης Traduction: Nektarios-Georgios-Konstantinidis Alice & autres merveilles / Alice traverse le miroir Fabrice Melquiot, Emmanuel Demarcy-Mota et la troupe du THÉÂTRE DE LA VILLE La pièce de théâtre, inspirée de Through the Looking-Glass and What Alice Found There , donne lieu à une performance fascinante qui flirte avec l’intemporalité, l’hallucination onirique, subvertit le sens commun et érige l’imagination en mécanisme vital pour le processus d’initiation qui conduit un adolescent à l’âge adulte. Melquiot garde la trame générale et une grande partie des dialogues les plus géniaux mais aussi les héros de l’écrivain britannique, photographe, ecclésiastique et mathématicien Charles Lutwidge Dodgson (27 janvier 1832 - 14 janvier 1898) ‒ alias Lewis Carroll ‒ , mais il leur adjoint ses propres inspirations et références, transformant le voyage psychédélique de la célèbre héroïne dans le miroir en une aventure intemporelle et universelle. Dorothy, l’héroïne de l’emblématique Magicien d’Oz ( The Wonderful Wizard of Oz ) de L. Frank Baum, qui s’est fait connaître internationalement grâce au film de Victor Lonzo Fleming, accompagne Alice dans ses aventures. La petite orpheline, prise par un tourbillon qui la transporte également dans un lieu de conte de fées où tout peut arriver et où rien n’est ce qu’il a l’air d’être, atterrit dans le pays des miroirs, apportant avec elle un parfum du Kansas ; à côté de la reine blanche et de la reine rouge, elle a aussi ses propres anges et démons : la bonne sorcière du Nord et la méchante sorcière de l’Ouest, chargées d’une morale qui est absente de l’écriture de Carroll. En chemin apparaît une troisième compagne de route, Zazie, l’héroïne de Raymond Queneau ( Zazie dans le métro ), une fillette intrépide à la langue bien pendue, qui a elle aussi conquis les écrans lorsque Louis Malle a fait du roman une transposition filmique où on la voit errer dans un espace onirique ‒ le Paris des années soixante. Une autre jeune fille, une adolescente d’« aujourd’hui », pénètre à son tour dans le monde de derrière le miroir, ramenant toutes les époques à l’instant présent. Le dénominateur commun de ces personnages est le processus initiatique de passage à l’âge adulte, une expérience à la fois traumatisante et magique, un voyage qu’on oublie au fil du temps mais qui est décisif pour tout un chacun. Depuis le temps onirique des enfants (qui n’est pas sans accointances avec celui de la physique quantique) jusqu’au temps « logique » des adultes (qui est limité et pose des limites, depuis le monde des aventures imprévisibles de l’enfance jusqu’à l’âge adulte avec ses problèmes triviaux et ses assommantes certitudes, le voyage est fascinant, car c’est la seule expérience humaine où le « physique » et le métaphysique coexistent, se rapprochent ou se heurtent, se mouvant dans le même espace et revendiquant leur présence et leur influence sur un pied d’égalité. Ce paradoxe est sans cesse présent sous forme latente dans la mise en scène. Les objets et les espaces sont rendus perceptibles par le mouvement des acteurs ou les sons tandis que la pièce baigne dans une atmosphère « limite », intensifiée par la projection d’images cinématographiques ; la lumière et l’obscurité coexistent, et la sensation naît de l’hallucination et vice versa. Le public suit l’action, plongé dans ces nimbes et avec l’aide précieuse de son imagination. L’entrée dans le jardin, le voyage en train, le passage par la forêt évoquent les reflets troubles d’un univers paradoxal dans un miroir magique. La musique envoûte le spectateur ; les chansons et les séquences chorales parachèvent la magie du spectacle, en reliant les dialogues aux monologues. L’action est dense et multidimensionnelle ; les références et la symbolique, tant du discours que de l’image, sont abondantes et savamment placées ; les dynamiques s’entrecroisent comme les épées des chevaliers ; les figures de nos célèbres héros sont rendues avec originalité mais aussi clarté ; les rythmes alternent avec vivacité ; les costumes contribuent à la magie de l’atmosphère visuelle et dramaturgique mais aussi à l’esthétique irréprochable d’un spectacle qui ne perd jamais de vue son objectif. Les acteurs, tous excellents, se distinguent par les nuances subtiles de leur discours, leur aisance de mouvement et leur façon habile d’interagir avec le public. Nous aurions aimé assister de près à cette performance envoûtante, mais nous remercions chaleureusement ceux qui nous ont donné au moins la chance de la voir en streaming depuis Athènes, de faire connaissance avec les acteurs et les jeunes spectateurs du Théâtre de la Ville et même de nous infiltrer dans les coulisses pour voir les acteurs se préparer. |
Τελευταία Ενημέρωση στις Παρασκευή, 14 Ιανουάριος 2022 18:02 |