Σχετικά άρθρα
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΩΡΑΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ |
Συντάχθηκε απο τον/την Μαρία Κυριάκη |
Τρίτη, 26 Οκτώβριος 2010 20:24 |
Δεν έχει ωραίες εικόνες της Γερτρούδης Στάιν Το έργο Η «Πάνδημος Ηώς» παρουσίασε προ ημερών μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα παράσταση πάνω στο αινιγματικό έργο της Στάιν το οποίο σαν καθαρό δείγμα μοντερνισμού κινείται στα όρια ανάμεσα στο συμβάν και την λεκτική του απόδοση. Η ηρωίδα εκτοξεύει φράσεις πανικού κι επιφωνήματα απορίας, παγιδευμένη μέσα στον κοινό χώρο και τόπο με την ερωμένη της, υλοποιώντας σκηνικά μια αντανάκλαση της πολύχρονης σχέσης της συγγραφέως με την Αλις Τόκλας η οποία υπήρξε για σαράντα χρόνια ο άνθρωπος που την συντρόφευε ενώ παράλληλα διευθετούσε κάθε πρακτικό της ζήτημα. Ταυτόχρονα είναι παγιδευμένη στο δικό της προσωπικό χωρόχρονο μέσα στο οποίο εικόνες από το παρελθόν στήνουν χορό με τις λεκτικές φόρμες που τις περιβάλλουν επιχειρώντας να οριοθετήσουν ένα ακίνητο «σημείο-τόπο» στο οποίο διασταυρώνονται η πάροδος του χρόνου, η επίδρασή του στο περιβάλλον κι η ακινητοποίησή του ως απομνημονευόμενου υλικού. Θέατρο των φιλοσοφικών ακροβασιών και των λεκτικών αραβουργημάτων μιας διάνοιας που μεταποιεί τον τρόμο της ανεξέλεγκτης διαδοχής των στιγμών σε σπαρακτική αναζήτηση ενός ενδότερου νοήματος που να δικαιώνει τη φθορά του χρόνου αφού δεν μπορεί να την θεραπεύσει. Ένα είδος προσευχής στις στιγμές που παγιδεύονται στις κυψελίδες της μνήμης για να μονομαχήσουν με την ανυπαρξία επιχειρώντας το αδύνατο. Να υπάρξουν έξω από την παντοδύναμη κυριαρχία της εγγενούς τους τάσης να αφανιστούν. Μέσα από την επανάληψη κινήσεων ρουτίνας και ερωτικών τελετουργικών οι εικόνες ανασύρουν την αίγλη των στιγμών, αποσαφηνίζοντας τις σημασίες τους και ορίζοντας αντίστροφα τις δυναμικές τους.
Η παράσταση Η Δήμητρα Χατούπη σε μια από τις πιο αξιόλογες ερμηνείες της απέδωσε σωματικά και ερμηνευτικά την αισθητική του κειμένου, υφαίνοντας τις εικόνες μέσα από οργανωμένες ενότητες δράσεων που λειτούργησαν αντιστικτικά για να ορίσουν τις διαπλοκές του χρόνου. Με εκφραστική αρτιότητα και πειθαρχημένες εξάρσεις αναδημιούργησε επί σκηνής τις εικόνες της Στάιν σαν τις επιμέρους εξισώσεις ενός ενσαρκωμένου αινίγματος. Εμπνευσμένη η σκηνοθεσία της Κάλμπαρη οργάνωσε τις δυναμικές του λόγου σε σκηνικά δρώμενα ακολουθώντας αντιστικτικές διαδρομές κι επιχειρώντας με επιτυχία να εμβολίσει τον λόγο με κίνηση και να υποτάξει την σύλληψη στην ανατροπή της. Η κινησιολογική επιμέλεια αλλά και η δράση επί σκηνής της Ναρίζας Τσίγκα οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην ρίζα των δεδομένων αναπαριστώντας ευκρινώς τις συναισθηματικές και διανοητικές διαπλοκές του άλτερ έγκο της ηρωίδας, ανιχνεύοντας τα σημεία τομής στο κάτοπτρο της ερωτικής της συναλλαγής, αναμοχλεύοντας βουβά τις λεκτικές υπομνήσεις του υπαρξιακού της διλλήματος. Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος Eρμηνεύει η Δήμητρα Χατούπη
Οι παραστάσεις έχουν ολοκληρωθεί |