Shoot get treasure repeat

του Mark Ravenhill 

Η Λίλλυ Μελεμέ και η Γιολάντα Μαρκοπούλου, δύο νέες, ταλαντούχες και πολλά υποσχόμενες σκηνοθέτιδες, ενώνουν τις δυνάμεις τους για να δημιουργήσουν μια παράσταση με πολλές και ενδιαφέρουσες αιχμές.

Ο συγγραφέας του έργου, Mark Ravenhill σπούδασε Αγγλική φιλολογία και δράμα στο πανεπιστήμιο του Μπρίστολ. Τα έργα του κατά την δεκαετία του ’90 αναπαριστούν τη βρετανική κοινωνία. Από το 2000 και  μετά αρχίζει να πειραματίζεται σε πιο προχωρημένους κώδικες, προσχωρώντας και σε ένα πιο αφηρημένο ύφος, προσαρμοσμένο στις ανάγκες του νέου του προβληματισμού.

Το έργο αυτό, που αποτελείται από τέσσερις συγγενείς αλλά και αυτοτελείς δράσεις, αναπαριστά μέσα από τέσσερεις διαφορετικές ιστορίες, τους κώδικες της τρομοκρατίας και τον τρόπο με τον οποίο εισχωρεί στην καθημερινότητά μας, διαφθείροντας χαρακτήρες και ανατρέποντας ιδανικά. Έντονο είναι επίσης το στοιχείο της εισβολής και της βίας όχι μόνο κάτω από συνθήκες πολέμου αλλά και εντός των πλαισίων του προστατευμένου κόσμου μας και της ιδιωτικής μας ζωής. Επηρεασμένος από τη στάση του Αμερικανικού καθεστώτος μετά το τρομοκρατικό χτύπημα της 11^ης Νοεμβρίου, ο συγγραφέας επιχειρεί να ανιχνεύσει τις συνέπειες στη ζωή των πολιτών από την τρομοκρατία που εγείρεται όταν ένα καθεστώς επιχειρεί να καταπολεμήσει την τρομοκρατία.

Τα τέσσερα μονόπρακτα είναι εμπνευσμένα από τέσσερα λογοτεχνικά έργα, μια κωμική όπερα, ένα θεατρικό έργο, ένα επικό ποίημα και ένα μυθιστόρημα.

Στο Mikado, η ιστορία εξελίσσεται στην Ιαπωνία και είναι βασισμένο σε μουσική Arthour Sulivan και λιμπρέτο W. S. Gilber. Στηρίζεται σε μια ενδιαφέρουσα ανατροπή, όπου συμβάντα σοβαρά παρουσιάζονται από τη γελοία τους πλευρά. Το Fear and misery είναι εμπνευσμένο από τον «Τρόμο και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ» του Μπέρτολτ Μπρεχτ, στον οποίο φίλοι και εχθροί, συγγενείς και ξένοι, εμπλέκονται σε ένα καθεστώς τρόμου και οδηγούνται στην απώλεια όχι μόνο της ελπίδας αλλά της πίστης, του οίκτου, της συμπόνιας, της ανθρωπιάς τους εντέλει. Το Paradise lost είναι εμπνευσμένο από το ομώνυμο επικό ποίημα του John Milton και αναφέρεται στην εξορία του Αδάμ και της Εύας από τον παράδεισο και στην αντίφαση ανάμεσα στην ελεύθερη βούληση και τη θεϊκή παντογνωσία. Το τέταρτο μονόπρακτο είναι εμπνευσμένο από το Crime and punishment, το  Έγκλημα και Τιμωρία του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, ένα πολυσέλιδο μυθιστόρημα με κεντρικό ήρωα τον τραγικό Raskolnikov, ο οποίος διαμελίζεται ψυχικά όταν οι πράξεις του έρχονται σε αντίθεση με τις ιδέες του τις οποίες προσπαθεί χωρίς αποτέλεσμα να μεταποιήσει έτσι ώστε να αποσβέσει τις ενοχές του.

Ο σκηνικός χώρος είναι μια ψυχρή αίθουσα με εργοστασιακό χαρακτήρα, που αποπνέει την αίσθηση νεκροθαλάμου. Το κρεβάτι που μεταποιείται σε πάγκο βασανιστηρίων, τα μικρά, ασφυκτικά ανοίγματα, το υπερώο που φιλοξενεί μέρος της δράσης παγιδεύοντας τους ηθοποιούς πίσω από ένα μεταλλικό πλέγμα, οι οθόνες προβολής, οι διαφορετικές εστίες δράσης και οι απότομες σιδερένιες σκάλες συνθέτουν ένα εφιαλτικό σκηνικό μέσα στο οποίο συναισθήματα και σάρκα μοιάζουν να συνθλίβονται, να απογυμνώνονται, να καταρρέουν...

Δύο άντρες ξυπνούν δέσμιοι της ίδιας τους της ψυχικής συγγένειας, δέσμιοι του σεντονιού και του φόβου τους για να επιχειρήσουν μια προσέγγιση που δεν είναι πια εφικτή και να καταλήξουν έρμαια των κανόνων που μόνοι τους είχαν επιχειρήσει να παραβιάσουν.

Μια αστή, μητέρα και σύζυγος, συζητάει με τον άντρα της για τις αρνητικές συνέπειες που θα μπορούσε να έχει το περιβάλλον τους, το οποίο διαρκώς υποβιβάζεται, στο ανήλικο και υπερπροστατευμένο παιδί τους. Ταυτόχρονα αντιλαμβάνεται πως ο κόσμος αλλάζει ερήμην της και οι ηθικές αρχές της δεν μπορούν πια να την προστατεύσουν ούτε από τους γύρω της, ούτε από τον σκοτεινό, κρυμμένο μέσα της άλλον εαυτό. Έτσι, μοιάζει έτοιμη να αποδεχτεί με όποιο τίμημα την έτοιμη προστασία που θα της προσφερθεί με ύποπτους στόχους από τις κατεστημένες εξουσίες.

Μια αεροσυνοδός, έχει χάσει τον ύπνο της εξ αιτίας των κραυγών της γειτόνισσάς της. Αποφασισμένη να διαλευκάνει το μυστήριο και να τερματίσει την ενόχληση, επισκέπτεται την κατοικία των γειτόνων της για να έρθει αντιμέτωπη με δύο βασανιστές και το θύμα τους. Σύντομα θα κατανοήσει πως δεν είναι σε θέση να υπερασπιστεί τη βασανιζόμενη γυναίκα, όχι μόνο εξ αιτίας του φόβου της αλλά και από την υποψία που της γεννούν οι θύτες για τις επικίνδυνες προθέσεις του θύματος.

Μια σκηνή ανάκρισης εκτυλίσσεται στην τελευταία ιστορία. Ο ανακριτής επιθυμεί παθιασμένα την ερωτική αποδοχή της ανακρινόμενης κι εκείνη, έχοντας πληγεί βαριά από τις συνέπειες ενός πολέμου χωρίς νόημα, αρνείται να υποκύψει. Τότε ο άντρας, μην αντέχοντας την απόρριψη, η οποία ψυχαναλυτικά του υποβάλλει τη μητρική άρνηση, γίνεται φονικός και σαδιστής, αντικαθιστώντας την απελπισμένη του επιθυμία για αγάπη με την ανεξέλεγκτη παρόρμησή του, να εξοντώσει το «ποθητό» θύμα του.

Οι δύο νεαρές και εμπνευσμένες σκηνοθέτιδες δημιουργούν ένα σύνολο συναρπαστικών δράσεων, δίνοντας στους πέντε ταλαντούχους ηθοποιούς τους τη δυνατότητα να εκφράσουν υποκριτικά και κινησιολογικά τις αόρατες κι απόκρυφες εκφάνσεις των διαφορετικών ηρώων που ενσαρκώνουν. Επιχειρούν με επιτυχία να σωματοποιήσουν τα πάθη και τις συγκρούσεις, και να υπερβούν τις αδυναμίες του λόγου, μεταθέτοντας τις αντιθέσεις σ’ ένα συμβολικό και διαχρονικό πεδίο.

Μετάφραση: Άρης Αρμαγανίδης

Σκηνοθεσία: Γιολάντα Μαρκοπούλου

Λίλλυ Μελεμέ

Σκηνικά/κοστούμια: Αλεξάνδρα Σιάφκου

Φωτισμοί: Ηλέκτρα Περσελή

Μουσική: Λύσανδρος Φαληρέας

Τεχνικός διευθυντής: ΑριστοτέληςΚαρανάκος

Βοηθός σκηνοθέτη: Βιολέττα Γύρα

Διεύθυνσης παραγωγής: Αγγέλα Κυριακού

Βοηθός παραγωγής: Ρένα Βουτσινά

Επιμέλεια Ύλης προγράμματος-έκθεσης: Ελένη Βαρβιτσιώτη

Τους ρόλους ερμηνεύουν: Στέλιος Ανδρονίκου

Χάρης Χαραλάμπους

Μαρία Αιγινήτου

Γιώργος Στάμος

Άννα Κουτσαφτίκη