Πέφτοντας από τις σκάλες

του Χαράλαμπου Γιάννου

από την ομάδα «blackSock»

Το έργο του Χαράλαμπου Γιάννου που βραβεύτηκε με έπαινο στο διαγωνισμό του Εθνικού θεάτρου το 2009 παρουσιάστηκε σε μορφή σκηνικού αναλογίου σκηνοθετημένο από την Σύλβια Λιούλιου και διάβασαν οι ηθοποιοί Ρούλα Πατεράκη, Δημήτρης Μοθωναίος, Στεφανία Γουλιώτη, Λαέρτης Βασιλείου και Δημήτρης Λιγνάδης. Φέτος ανεβαίνει ως παράσταση στον αισθητικά ενδιαφέροντα και φιλόξενο χώρο του «Κέντρου Τέχνης και Πολιτισμού Beton 7, σε σκηνοθεσία Ντέμης Σταυράκη για έξι παραστάσεις ξεκινώντας από τις 17 Ιουνίου.

Η δραματουργία

Μια μητέρα παχύσαρκη που έχει ανάγκη από σοκολάτες για να ξεπεράσει το επώδυνο σύνδρομο στέρησης, ένας γιος και μία κόρη, ο Χάνσελ κι η Γκρέτελ που έχουν παραμείνει καθηλωμένοι σ’ ένα πρώιμο στοματικό στάδιο και πειθαρχούν χωρίς απαραιτήτως να έχουν συνείδηση της κατάστασής τους, βιώνοντας σαν μοναδική πρόκληση την έξωθεν απειλή, ένα σπίτι κλειστό, απομονωμένο χωροχρονικά από τον περίγυρο, από το οποίο κανείς δεν μπορεί να βγει χωρίς να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο να πέσει, επιστρέφοντας, από τις σκάλες, ένας άντρας που τους επισκέπτεται για να ικανοποιήσει τις ανάγκες τους με κάποια ανταλλάγματα. Η οικογένεια Γκλουπ θα αναγκαστεί να βγει από την ρουτίνα της όταν μια μέρα ο άντρας που τροφοδοτεί την μητέρα με σοκολάτες, φέρει μαζί του έναν αλκοολικό κι αμνησιακό επισκέπτη ο οποίος επιθυμεί διακαώς να πάρει τη θέση του πατέρα, για να ξανακερδίσει όλα όσα έχει χάσει. Και τότε η τάξη των πραγμάτων ανατρέπεται κι η εσωτερική τους φύση αποκαλύπτεται. Μέσα από την τερατώδη φιγούρα της μητέρας αναδύεται ένας πατέρας ο οποίος έχει πάρει τη θέση της όταν εκείνη έπεσε απ’ τις σκάλες. Οι δύο άντρες έρχονται αντιμέτωποι, οι εφιάλτες πυκνώνουν κι οι πτώσεις ακολουθούν η μία την άλλη. Πρόκειται για ένα σκοτεινό παραμύθι που διερευνά τη φύση της εξέλιξης, τα όρια και τους κανόνες του οικογενειακού περιβάλλοντος, τις διαστρεμμένες επιδιώξεις κι ονειρώξεις, την άνοδο και την πτώση των προτύπων, την ανατροπή και την εξέλιξη των ρόλων, την εξάρτηση και την εσωτερική της διαπλοκή, την παγίδευση σε ασφυκτικούς, προστατευτικούς θεσμούς, την σχετικότητα του χώρου και του χρόνου σε αναλογία με τις δράσεις και την διαρκή επανάληψή τους και την απονενοημένη απόπειρα για εξέλιξη κι απελευθέρωση που οδηγεί μοιραία στην πτώση σε αναλογία με την ενηλικίωση που οδηγεί στη φθορά και το θάνατο. Όπως σε έναν εφιάλτη έτσι και στο έργο αυτό τα πάντα κινούνται ανάμεσα στη λογική και στο παράλογο, οι κώδικες διαρκώς μεταλλάσσονται κι οι ήρωες ανακαλύπτουν στα βάθη ενός ανεξερεύνητου υποσυνείδητου κρυμμένους φόβους, ανομολόγητες διαστροφές και τρομακτικές αντιφάσεις.

Η παράσταση

Η παράσταση σκηνοθετήθηκε έτσι ώστε να τονιστεί η αίσθηση του ονειρικού στοιχείου σε όλες του τις εφιαλτικές αποχρώσεις. Οι δύο ηθοποιοί που υποδύονται τα παιδιά, ισορρόπησαν θαυμάσια ανάμεσα στην παιδικότητα και την ενηλικίωση, προσφέροντάς μας δύο τερατώδεις φιγούρες στο μεταίχμιο που κινούνται ανάμεσα στην φαντασίωση και στην πραγματικότητα με υποκριτική και κινησιολογική ευελιξία. Οι υπόλοιποι ηθοποιοί ήταν εξ ίσου ενδιαφέροντες ερμηνευτικά και λειτούργησαν ευέλικτα, υποστηρίζοντας με μέτρο και ευκρίνεια τις ανατροπές και τις μεταπτώσεις τους. Τα κοστούμια ήταν εμπνευσμένα και υπηρέτησαν με την ιδιόμορφη αισθητική τους το έντονο ονειρικό στοιχείο. Οι φωτισμοί απέδωσαν τις ατμόσφαιρες κι ανέδειξαν την λιτή αλλά λειτουργική σκηνογραφία, αξιοποιώντας με ενδιαφέροντα τρόπο κάθε σημείο του σκηνικού χώρου και επικεντρώνοντας στα διαφορετικά πεδία δράσης. Ατμοσφαιρική η μουσική επέμβαση συναινούσε καίρια στην εφιαλτική και παραμυθένια ταυτόχρονα αίσθηση που ανέδιδε η περφόρμανς.

Σκηνοθεσία: Ντέμη Σταυράκη

Παίζουν: Κωνσταντίνα Βιδάλη

Μάνθος Ελληνικάκης

Μάριος Πλιάτσικας

Δημήτρης Πετρόπουλος

Πάμπος Γιάννου

Σκηνικά-Κοστούμια: Γιώργος Γιάννου, blackSock

Φωτισμοί: blackSock

Teaser: Γιάννης Γαλετάκης

Μουσική teaser: Ανρί Κεργκομάρ

Φωτογραφίες: Ηλίας Θάνος

Βοηθός Σκηνοθέτη: Μαρίνα Πετρίδου

Beton7 Πύδνας 7 Γκάζι Βοτανικός (Μετρό: Κεραμεικός)