Τέλμα

(Με αφορμή έναν αναγραμματισμό)

της Βάσως Καμαράτου  και του Μιχάλη Παλίλη

Τέλμα: ουσ.,ουδ., (te’lma) -

1. Έκταση γης που καλύπτεται από λιμνάζοντα νερά, έλος, βάλτος.
2. (μτφ.) – παντελής απουσία προόδου, κατάσταση στάσιμη, αδρανής, που δεν αλλάζει ή δεν ανανεώνεται.

Εκείνος είναι ριζωμένος στο τέλμα και μόνο όταν αρθρώνει λόγο αποχωρίζεται για λίγο τα δεσμά του ψυχικά και σωματικά.

Εκείνη μοιάζει σαν να είναι έτοιμη να πετάξει, σαν να κρατιούνται τα πόδια της με το ζόρι στο έδαφος και σε κάθε της εξομολόγηση ένα κομμάτι της ύπαρξής της, απογειώνεται…

Η σκηνή είναι το πρόσχημα, ένα γυμνό εσωτερικό τοπίο με ένα βάθρο, μια καρέκλα, χώμα, διάχυτη ανησυχία αλλά κι επίπονη ακινησία.

Η περφόρμανς κινείται από το ένα πρόσωπο στο άλλο δίνοντάς τους την ευκαιρία να συνδιαλέγονται χωρίς ποτέ να απευθύνονται παρά μόνο στο κοινό.

Ο έξω κόσμος είναι εύφλεκτος, επώδυνα διεισδυτικός, ακατανόητος, τρομακτικός, επικίνδυνος. Η εξέγερση, η άμυνα, η επίθεση αποστομώνονται. Η ενδοστρέφεια υπονομεύει τους στοιχειώδεις κώδικες επικοινωνίας. Ο φόβος μετατίθεται από την εξωτερική στην εσωτερική στιβάδα, γίνεται από φόβος για τον κόσμο, φόβος εαυτού.

Ένα εγχειρίδιο αυτοκτονίας ορίζει το κενό ανάμεσα στην ύπαρξη και την μη-ύπαρξη. Μια εξομολόγηση γραπτή αποκαλύπτει τις λεπτές αποχρώσεις της οιδιπόδειας σύρραξης. Ο έρωτας κι η επανάσταση εμβολίζονται από την ανάγκη της θυσίας, την επώδυνη διαθεσιμότητα, την ανάμνηση και την απώλεια. Η συλλεκτική μανία αναδεικνύει μια πρωκτική προσωπικότητα που διανύει υλικούς δρόμους για να διαχειριστεί το αναμνησιακό της υλικό, που παγιδεύεται στις λεπτομέρειες ξένων αντικειμένων για να επανεφεύρει τις δυναμικές του ψυχικού και συναισθηματικού της πεδίου, παγιδευμένη στην καρδιά ενός κόσμου κακού.

Η αποδιοργάνωση του έρωτα, η απειλή της αγάπης, η συσκότιση του φωτός, το δυσοίωνο του παρελθόντος που ευνουχίζει το μέλλον, οι επώδυνες συγκυρίες της εγκατάλειψης, οι κόψεις μιας απολεσθείσας οικειότητας, η αυτονόμηση της σάρκας, οι σαρωτικές επεμβάσεις του χρόνου, η αδυναμία προσήλωσης στη ρευστότητα, οι έλξεις κι οι απωθήσεις των εσωτερικών με τα εξωτερικά δρώμενα, η διαρκής εναλλαγή των κοινότυπων δραστηριοτήτων, ο τρόμος του καινού και του κενού, η ματαιότητα των στόχων κι η απενεργοποίηση της λεκτικής επικοινωνίας, η σιωπή που εν τέλει λυτρώνει αποτελούν τους κώδικες των κειμένων-μονολόγων που διατρέχουν την περφόρμανς  ελικοειδώς και εκφυλίζονται σε αδιέξοδα για να καταβροχθιστούν από το τίποτα το οποίο τα γέννησε. Τέλος ή αρχή; Παγίδευση ή δραπέτευση; Όνειρο ή εφιάλτης; Σιωπή ή παραίτηση; Αδυναμία ή επίγνωση;

Ένα φίδι που τρώει την ουρά του.

Οι δύο ηθοποιοί κινούνται στο χώρο με απόλυτη επίγνωση της σωματικότητάς τους, των αντιξοοτήτων του δρώμενου και των αποχρώσεων της δραματουργίας την οποία δημιουργούν, αναιρούν και επαναπροσδιορίζουν μέσα από μια σειρά δυσδιάκριτων, σχεδόν αδιόρατων κινήσεων με σαφή συμβολική σημασία.

Στο φινάλε το τέλος δεν ορίζεται λυτρωτικά, το ένα πρόσωπο αποδρά, το άλλο παγιδεύεται στην απόλυτη ακινησία του. Το κοινό αποχωρεί χωρίς χειροκρότημα, αμήχανο, ενοχικά διακείμενο απέναντι στο ίδιο του το ξεγύμνωμα και εκτεθειμένο στις πολλαπλές όψεις της  διαχρονικής του άνοιας που εκφυλίζεται σε παράνοια μέσα από την μηχανική της επανάληψη.

Ομάδα Stimulus 

Ιδέα / Δραματουργία : Μιχάλης Παλίλης

Σκηνοθεσία / Πρωτότυπα κείμενα / Ερμηνεία : Βάσω Καμαράτου / Μιχάλης Παλίλης

Βοηθός σκηνοθεσίας : Βιργινία Κλαστάδα

Κοστούμια : Σόνια Μπλουμ

Σκηνικός χώρος / Φωτισμοί : Βάσω Καμαράτου / Μιχάλης Παλίλης

Φωτογραφίες: Γιώργος Καπλανίδης, Βοηθός φωτογράφου : Ανδρέας Ζήσης, Επιμέλεια εικόνας : Κωνσταντίνος Κόκκινος

Παραγωγή: BIOS / Ομάδα Stimulus

BIOS Basement

Διάρκεια παραστάσεων: 28 Νοεμβρίου 2011- 17 Ιανουαρίου 2012

Παραστάσεις: Δευτέρα και Τρίτη

Ώρα έναρξης: 21.30

Διάρκεια: 60 λεπτά

Τιμές εισιτηρίων:15€ & 10€ (φοιτ.)

Χορηγός επικοινωνίας: ELCULTURE.GR