Ηρακλής Μαινόμενος

του Ευριπίδη

(Σε διασκευή του Peter Meineck)

Το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης παρουσιάζει την παράσταση «Ηρακλής Μαινόμενος» του Ευριπίδη από το Aquila Theatre , την θεατρική ομάδα που ιδρύθηκε το 1990 στο Λονδίνο και πλέον εδρεύει στην Νέα Υόρκη. Ο Peter Meineck ανέλαβε την μετάφραση αλλά και την διασκευή του ευριπίδειου έργου καθώς και τον σχεδιασμό των φωτισμών για την παράσταση και η Desiree Sanchez την σκηνοθεσία. Η παράσταση του Aquila Theatre είναι μια πειραματική προσέγγιση στην αρχαία τραγωδία, στα πλαίσια ενός προγράμματος του θεάτρου που λέγεται Ancient Greeks/Modern Lives και σκοπό έχει την δημιουργία δημόσιου διαλόγου πάνω στο αρχαίο δράμα και τους συσχετισμούς οι οποίοι προκύπτουν μέσα από τις εμπειρίες και τον τρόπο ζωής των σύγχρονων ανθρώπων. Οι δημιουργοί της παράστασης προσεγγίζουν την θεματική του έργου του Ευριπίδη προσπαθώντας να διατυπώσουν μια αντιπαραβολή της τρέλας του πολέμου με την τρέλα του Ηρακλή, μέσα από την παρουσία του πολέμου στο πέρασμα των αιώνων και πώς μπορεί αυτό να επισημανθεί διαχρονικά με την ωμότητα του πολέμου και τους στρατιώτες οι οποίοι γύρισαν στις πατρίδες τους με μετα-τραυματικό στρες.

Η μετάφραση και η διασκευή του Meineck έχουν ενδιαφέρον σε δραματουργικό επίπεδο αλλά στην εκτέλεση το γενικότερο εγχείρημα, υπό την σκηνοθετική ματιά της Sanchez, είναι επιδερμικό, προβληματικό και χωρίς στοχοκατεύθυνση. Έξυπνος ο παραλληλισμός της επίσκεψης του Ηρακλή στον Κάτω Κόσμο με την κόλαση που βιώνουν οι Αμερικανοί στρατιώτες που πολέμησαν σε Βιετνάμ, Αφγανιστάν και Ιράκ, αλλά ο τρόπος που διαχειρίστηκε η σκηνοθέτις αυτό το εύρημα είναι άστοχος. Οι υπερβολικά μεγάλης διάρκειας, βιντεοπροβολές όπου οι στρατιώτες εξιστορούσαν τις εμπειρίες τους στους πολέμους αυτούς, καταλάμβαναν την μισή και παραπάνω ίσως διάρκεια στο σύνολο της παράστασης κι αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αποσυντονίζεται ο θεατής από το κλίμα του έργου και τα όσα εκτυλίσσονταν, δημιουργώντας ταυτόχρονα σύγχυση και αποπροσανατολισμό. Το εύρημα των βιντεοπροβολών θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί με έναν πιο ομαλά ενταγμένο τρόπο στην όλη εξέλιξη του έργου και όχι σαν ξερή καταγραφή και απεικόνιση συνεντεύξεων.

Στο κομμάτι τώρα που διαδραματίζεται επί σκηνής, η σκηνοθέτις επιλέγει την χρήση της μάσκας σε μια προσπάθεια ίσως να δημιουργήσει μια μεγαλύτερη επιβλητικότητα στις ερμηνείες και στην σκηνική αποτύπωση των δρώντων χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία. Οι ερμηνείες, των ταλαντούχων κατά τα άλλα ηθοποιών, επικεντρώθηκαν σε μια παλιακή εκφορά λόγου αρχαίου δράματος με τις κραυγές και τον στόμφο να κυριαρχούν σε όλη την διάρκεια. Διαφαινόταν η φιλότιμη προσπάθεια τους κι η βαθιά αφοσίωσή τους στην σκηνική προσπάθεια, αλλά η σκηνοθετική οπτική δεν τους βοηθούσε καθόλου αφού αντιμετώπισε την τυπολογία των χαρακτήρων του Ευριπίδη επιφανειακά, με την όλη προσέγγιση συνολικά να ρέπει προς έναν κακώς εννοούμενο ακαδημαϊσμό. Ενδιαφέρον ωστόσο είχε το κινησιολογικό δρώμενο μεταξύ Ηρακλή και Μανίας.

Μια παράσταση που έχει ενδιαφέρον σαν σύλληψη αλλά στην εκτέλεση καταλήγει συγχυσμένη και χωρίς ιδιαίτερο βάθος, παρ’ όλες τις καλές προθέσεις των συντελεστών της.

Σκηνοθεσία: Desiree Sanchez
Μαγνητοσκόπηση - Φωτογραφία: Miguel Drake-McLaughlin
Σχεδιασμός Παραγωγής: Peter Meineck & Desiree Sanchez
Φωτισμοί: Peter Meineck
Υπεύθυνη Θιάσου: Lindsay Beecher

Διανομή:
Brent Werzner – Ηρακλής
Brain Delate – Θησέας/ σύνολο
Elizabeth Wakehouse - Μεγάρα/ Ίρις/ σύνολο
Richard Willis - Αμφιτρύων/ Αγγελιαφόρος/ σύνολο
κ.α.

Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
Αίθουσα: Θέατρο

Πειραιώς 206

Ταύρος

Κυριακή 22, Δευτέρα 23 και Τρίτη 24 Ιουλίου 2012, στις 21:00

Στα αγγλικά με ελληνικούς υπέρτιτλους

Διάρκεια: 75΄ (χωρίς διάλειμμα)
Τιμή εισιτηρίων: 20€, Κανονικό 12€ Μαθητικό /Φοιτητικό / Κάτοχοι Κάρτας Ανεργίας (ΟΑΕΔ) & Πολυτέκνων (ΑΣΠΕ) & Ευρωπαϊκής Κάρτας Νέων/ Κάτοχοι Κάρτας Πολιτισμού/ Κάτοχοι Κάρτας Club IFA (Γαλλικού Ινστιτούτου) / Κάτοχοι Κάρτας ΙΤΙ/ ΑμΕΑ/ Άνω των 65.