Είσαι η μητέρα μου

Του Γιόοπ  Άντμιρααλ

Ο Ολλανδός ηθοποιός  έγραψε έναν «μονόλογο-διάλογο» εμπνευσμένο από  τις επισκέψεις του στην υπέργηρη μητέρα του που βρίσκεται σε κλινική με άνοια. Μέσα από τις συζητήσεις τους, σπαράγματα της παλαιότερης επικοινωνίας τους και καθώς φράσεις επαναλαμβάνονται και περιστατικά αναφέρονται τυχαία ανασυρμένα από τους συνειρμούς  της γυναίκας με την θρυμματισμένη μνήμη, διαγράφεται αμυδρά η φιγούρα του φαντάσματος της σχέσης τους, μιας σχέσης οιδιπόδειας, οικείας, τρυφερής, ενίοτε βάναυσης και καταπιεστικής αλλά πάντα κυρίαρχης.  Από το έργο λείπει ο επιδέξιος χειρισμός που θα ανακινούσε βαθύτερες στιβάδες μνήμης και εξάρτησης όπως κι αστραφτερή έμπνευση που θα υπονόμευε το αυτονόητο με ριπές έκπληξης. Επίσης το κείμενο πλατειάζει με αποτέλεσμα από ένα σημείο κι έπειτα να κουράζει χωρίς να έχει τίποτα καινούργιο να προσφέρει στο θεατή. Ωστόσο είναι ένας καλογραμμένος μονόλογος διαποτισμένος με χιούμορ και τρυφερότητα από έναν ομοφυλόφιλο συγγραφέα που φαίνεται να άντλησε κυρίως από τα προσωπικά του βιώματα. Η πορεία της κουβέντας ανάμεσα σε μάνα και γιο περνώντας από τους νεκρούς στους ζωντανούς κι από την αδυναμία στην καταλυτική ανάμνηση των απολαύσεων του πρότερου βίου, ακολουθεί το μονοπάτι ενός ήσυχου βίου, με τις ανατριχίλες του στα σκοτεινά σημεία και την λυτρωτική απόλαυση στα ηλιόλουστα πλατώματα. Μια ανατροπή διακόπτει τη ρουτίνα αυτής της συναναστροφής που ακολουθεί με μαεστρία τους κύκλους της ζωής. Η μητέρα πέφτει.  Ίσως και να έχει πεθάνει. Αλλά όχι. Απλά έσπασε για άλλη μία φορά το γοφό της. Από τις μητέρες δεν ξεμπερδεύεις τόσο εύκολα.

Ο Βαλαβανίδης με την συνδρομή της σκηνοθεσίας της Ασπασίας Κράλλη ενσαρκώνει το διπλό ρόλο του γιου και της μητέρας σε μια ερμηνευτική πρόκληση. Διακριτική η σκηνοθεσία, επιτυγχάνει με ενδιαφέροντα τρόπο τη μετάβαση από τον άντρα στη γυναίκα, φορτίζοντας την παρενδυσία με αιχμές ταύτισης και ζωντανεύοντας τα τοπία των τελευταίων ημερών της γηραιάς κυρίας με διακριτικές σκηνογραφικές παρεμβάσεις και μια μελετημένη κινησιολογία. Πλην όμως το αποτέλεσμα είναι σαφώς κατώτερο των προσδοκιών μας. Ο ηθοποιός χρησιμοποιεί δύο διαφορετικά ηχοχρώματα με επιτυχία για να επιτύχει τις μεταβάσεις από τον ένα ρόλο στον άλλο και τηρεί ένα θαυμάσιο μέτρο ερμηνεύοντας την μητέρα παράλληλα με το γιο. Αλλά δεν τα καταφέρνει  να αποδώσει ανάγλυφα τον γυναικείο χαρακτήρα. Επαναλαμβάνεται καταφεύγοντας σε κλισέ κι αφήνοντας μετέωρες τις ατάκες χωρίς να εμβαθύνει ιδιαίτερα στις αποχρώσεις του ιδιάζοντος λόγου και της προσωπικότητας της γηραιάς κυρίας αλλά και χωρίς στην ουσία να αποδίδει στις λεπτομέρειές του και τον χαρακτήρα του ηλικιωμένου ομοφυλόφιλου γιου που μετουσιώνει την αφοσίωσή του σε υπομονή και την λατρεία του σε αποδοχή.  Στην ερμηνεία λείπει η γκάμα των διαφορετικών εκφάνσεων του συγκινησιακού φορτίου κι οι ανατροπές που θα ζωντάνευαν τις αντιθέσεις και θα απέδιδαν τις λεπτομέρειες των πολλαπλών δυναμικών αυτής της αμφίδρομης καρμικής σχέσης.

Μετάφραση: Μάγια Wessely

Σκηνοθεσία: Ασπασία Κράλλη

Σκηνικά-Κοστούμια: Κυριακή Τσίτσα

Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης

Παίζει ο Χρήστος Βαλαβανίδης

ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ ΘΕΑΤΡΟ

Ακαδήμου 13, Μεταξουργείο

Τηλέφωνο: 210-52.31.131

Δευτέρα, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο: 21.00

Κυριακή:19.00

Στο  ανακαινισμένο Από Μηχανής Θέατρο μπορείτε φέτος να δείτε δύο διαφορετικές παραστάσεις με ένα εισιτήριο: «Είσαι η μητέρα μου» και «Η γυναίκα της Πάτρας». Σας τις παρουσιάζουμε λοιπόν και καλή σας διασκέδαση.