Σχετικά άρθρα
| ΟΔΥΣΣΕΙΑ |
 |
 |
| Συντάχθηκε απο τον/την Μάριος Παϊτάρης |
| Πέμπτη, 07 Φεβρουάριος 2013 18:47 |
|
Οδύσσεια βασισμένη στο έπος του Ομήρου
Το Εθνικό Θέατρο σε συμπαραγωγή με το Picollo Teatro του Μιλάνου, παρουσιάζει την Οδύσσεια του Ομήρου σε κείμενο του Simon Armitage, δραματουργία του Wolfgang Wiens και σκηνοθεσία, σκηνογραφία και φωτισμούς του Rοbert Wilson.
Ο Robert Wilson δημιούργησε μια παράσταση η οποία βρίσκεται αρκετά μακριά από αυτό που έχουμε ίσως στο μυαλό μας για τα ομηρικά έπη. Το αντιμετώπισε σαν ένα παραμύθι για όλες τις ηλικίες, με πολύ χιούμορ, ανάλαφρη διάθεση και με μια διάχυτη αίσθηση γλυκιάς παιδικότητας. Ευφυής δραματουργικά η διασκευή του έπους, δεν σου δημιουργεί κενό στην εξιστόρηση των γεγονότων και των καταστάσεων, παρόλο που έχουν αφαιρεθεί αρκετά σημεία. Ωστόσο οι επαναλήψεις κάποιων φράσεων και λέξεων θα μπορούσαν να αποφευχθούν. Ο σκηνοθέτης έστησε εικόνες υψηλής αισθητικής αρτιότητας και πρωτόγνωρης εικαστικής πανδαισίας, για τα ελληνικά δεδομένα, με σαφείς αναφορές στο βουβό σινεμά και με την αποστασιοποίηση ως σκηνική άποψη να κυριαρχεί. Η παράσταση είναι εμπλουτισμένη με όλα τα γνωστά φορμαλιστικά στοιχεία που χρησιμοποιεί ο σκηνοθέτης και διακατέχεται από έντονα στυλιζαρισμένη κινησιολογία κι εκφορά λόγου, που οδηγούν σε ένα πραγματικά εντυπωσιακό θέαμα. Εξαιρετική η μουσική τόσο ως σύνθεση όσο και ως λειτουργικό στοιχείο σκηνικής δράσης, επισημαίνοντας αντιδράσεις, καταστάσεις και στιγμιότυπα. Αριστουργηματική η σκηνογραφία, τα κοστούμια και φυσικά οι μαγευτικοί φωτισμοί.
Οι ηθοποιοί ακολουθούν κατά γράμμα και με ευλάβεια τις σκηνικές οδηγίες του σκηνοθέτη και τις εκτελούν με χειρουργική ακρίβεια και εξαιρετική αφοσίωση. Ο σκηνοθέτης συνδυάζει διαφορετικών υφών και τεχνικής ερμηνευτικές φόρμες, πάντα δοσμένες υπό το πρίσμα της κίνησης και του στυλιζαρίσματος κι επιτυγχάνει να διατηρήσει ανέπαφο ένα ενιαίο αισθητικά και υφολογικά σκηνικό σύμπαν. Ξεχωρίζει ιδιαίτερα η θαυμάσια Λυδία Κονιόρδου που πραγματικά σ’ αυτή την παράσταση είναι κυριολεκτικά αγνώριστη, σαν να ήταν προορισμένη από πάντα να δουλέψει με τον συγκεκριμένο σκηνοθέτη. Η Ζέτα Δούκα αναδεικνύεται στα χέρια του Γουίλσον, ο Αλέξανδρος Μυλωνάς απολαυστικός ως Εύμαιος, πολύ καλή η Μαρία Ναυπλιώτου αν και υπάρχουν αρκετές ομοιότητες υφολογικά στον τρόπο με τον οποίο προσέγγισε και τους τρεις βασικούς ρόλους που ερμήνευσε. Σταθμός στην καριέρα του Σταύρου Ζαλμά ο ρόλος του Οδυσσέα, πολύ καλός ο Αποστόλης Τότσικας με εύγλωττη εκφραστικότητα, ειδικότερα στο πρώτο μέρος της παράστασης και λιγότερο στον ρόλο του ως Τηλέμαχος.
Παρά τις γκρίνιες που ακούστηκαν από διάφορους για την παράσταση αυτή, είναι γεγονός ότι ο Wilson μας προσφέρει ένα θεατρικό υπερθέαμα που δεν συναντάς εύκολα στον ελληνικό θεατρικό χώρο και που ακόμα κι αν δεν μπορείς να το αποδεχτείς, τουλάχιστον οφείλεις να του το αναγνωρίσεις.
Σύλληψη, Σκηνοθεσία, Σχεδιασμός σκηνικού, Σχεδιασμός φωτισμών: Robert Wilson
Κείμενο: Simon Armitage Δραματουργία: Wolfgang Wiens Συνεργάτης Σκηνοθέτης: Ann-Christin Rommen Κοστούμια: Yashi Tabassomi Μουσική επίβλεψη: Hal Wilner Συνεργάτης - Σχεδιασμός σκηνικών: Stephanie Engeln Μετάφραση κειμένου στα ελληνικά - Δραματολογική υποστήριξη: Γιώργος Δεπάστας Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου Βοηθός σκηνοθέτη: Νατάσα Τριανταφύλλη Βοηθός σκηνογράφου: Μαρία Τσαγκάρη Βοηθός ενδυματολόγου: Βασιλική Σύρμα
Πιάνο: Θοδωρής Οικονόμου Παίζουν: Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης Θανάσης Ακοκκαλίδης Γιώργος Γλάστρας Ζέτα Δούκα Σταύρος Ζαλμάς Μαριάννα Καβαλιεράτου Λυδία Κονιόρδου Αλεξάνδρος Μυλωνάς Μαρία Ναυπλιώτου Βίκυ Παπαδοπούλου Λένα Παπαληγούρα Άκης Σακελλαρίου Γιώργος Τζαβάρας Αποστόλης Τότσικας Νικήτας Τσακίρογλου Γιωργής Τσαμπουράκης Κοσμάς Φοντούκης
Εθνικό θέατρο Ομόνοια
Τελευταία παράσταση: 16/03/2013 |
