Παναγιώτης Μπόρας

Το πάθος στη σκηνή είναι δύναμη

Απόφοιτος της δραματικής σχολής Αθηνών Γ. Θεοδοσιάδη έχει επίσης παρακολουθήσει τα σεμινάρια «imaginativenexus» με εισηγήτρια την AyseTashkira και  «themovementfortheactors» με εισηγήτρια την Ana-Sanchez-Golberg ενώ παρακολούθησε και μαθήματα χορού και τραγουδιού. Όντας στα πρώτα-πρώτα του βήματα στο θέατρο έχει παίξει μεταξύ άλλων και στις παραστάσεις  «Amadeus», του Πίτερ Σάφφερ σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη  και  «Ό,τι κι αν κάνεις μια μέρα θα πεθάνεις», της Πελαγίας Μπότση σε σκηνοθεσία της ίδιας. Ο νεαρός ηθοποιός έχει πείσμα, διάθεση για δουλειά και αίσθηση του χιούμορ. Έχοντας παίξει στην τηλεόραση και σε ταινίες μικρού μήκους ονειρεύεται μεταξύ άλλων να δουλέψει στον κινηματογράφο που τον αγαπάει ιδιαίτερα. Μιλήσαμε μαζί του γι’ αυτά που ήδη έχει προσπαθήσει αλλά κυρίως γι’ αυτά που ελπίζει πως θα ακολουθήσουν.

Ποια ήταν τα πρώτα σου βήματα στο θέατρο;

Στάθηκα τυχερός στην πρώτη μου θεατρική δουλειά, στην παράσταση «Αμαντέους» με πρωταγωνιστές τον Παπακαλιάτη, την Σκιάδη και τον Λιγνάδη σε σκηνοθεσία του Λιγνάδη. Ήταν μια παράσταση που μου έδωσε πολλά γιατί μπήκα κατευθείαν στα βαθιά κι έμαθα πράγματα α π’ τους συνεργάτες μου. Για μένα ήταν ταυτόχρονα κι ένα σχολείο. Η επόμενη παράσταση ήρθε αμέσως μετά και ήταν το «Ότι κι αν κάνεις μια μέρα θα πεθάνεις» σε σκηνοθεσία και κείμενο της Πελαγίας Μπότση. Εκεί πειραματιστήκαμε με διαφορετικούς κώδικες και προσπαθήσαμε να ανακαλύψουμε νέους τρόπους έκφρασης. Η ομάδα λειτούργησε με φοβερή σύμπνοια και νοιώσαμε πως ο ένας πήρε από τον άλλο πράγματα σε όλα τα επίπεδα.

Γιατί ξεκίνησες να κάνεις θέατρο;

Όταν ήμουν μικρός δεν μου άρεσε να βλέπω γύρω μου σκυθρωπά πρόσωπα...Ήθελα να κάνω τους άλλους να γελάνε. Μετά κατάλαβα πως δεν μπορούσα να βρω ποιος ρόλος θα μου ταίριαζε στη ζωή, σε βάθος χρόνου. Μου άρεσε να μεταμορφώνομαι, μου άρεσαν όλοι  οι ρόλοι αλλά κανείς για πάντα. Νομίζω πως μόνο ένας ηθοποιός μπορεί να ζήσει πολλά διαφορετικά πεπρωμένα χωρίς να αλλοτριωθεί. Ήταν αυτό που μου ταίριαζε.

Ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας νέος δημιουργός στο θεατρικό χώρο;

Είναι πολλά και όσον αφορά μια μεγάλη γκάμα θεμάτων. Τα γνωρίζουμε όλοι οπότε δεν χρειάζεται να τα ξαναπώ κι εγώ. Σκοπός είναι να μην το βάζουμε κάτω, να σκεφτόμαστε θετικά και να πιστεύουμε σ’ αυτό που κάνουμε. Όλα έρχονται στην ώρα τους αν υπάρχει πείσμα και σκληρή δουλειά.

Ποια είναι τα θεατρικά όνειρά σου;

Ωραίες δουλειές με άποψη που να έχουν ένα αντίκρισμα στον σύγχρονο προβληματισμό και να δίνουν στον θεατή ερεθίσματα για σκέψη και εξέλιξη.

Ποιοι δάσκαλοι δια ζώσης ή με το έργο τους σε εμπνέουν;

Πολλοί και διαφορετικοί. Ακόμα και πλάσματα παράξενα που συναντώ τυχαία στο δρόμο. Μπορεί να είναι ένας περαστικός, μια ζητιάνα... Με εμπνέουν πάντα οι άνθρωποι με πάθος και ανιδιοτέλεια.

Τι πιστεύεις για την θεατρική παιδεία στη χώρα μας;

Η παιδεία σ’ αυτή τη χώρα είναι κάτι που επιδιώκουμε μόνοι μας να αποκτήσουμε γιατί στις σχολές απλά σου ανοίγονται κάποιοι δρόμοι. Αν έχεις ταλέντο και διάθεση για δουλειά πιστεύω ότι μπορείς διαρκώς να εξελίσσεσαι και να αναζητάς νέους τρόπους για να περάσεις το μήνυμα σου στο κοινό.

Τι πιστεύεις για τους πολιτιστικούς θεσμούς στην Ελλάδα;

Υπάρχουν ακόμα;

Πως επιλέγεις τις συνεργασίες σου;

Συνήθως δεν επιλέγεις, σε επιλέγουν. Αλλά αποφεύγω τις συνεργασίες που δεν με εκφράζουν και θέλω να δουλεύω με άτομα που θα με εξελίσσουν και σε δουλειές που θα μου δώσουν νέες προοπτικές.

Ποιο θεωρείς το δυνατό σου σημείο;

Την αμεσότητα και το χιούμορ.

Πως αντιμετωπίζεις το πρόβλημα του βιοπορισμού μέσα από το επάγγελμα που διάλεξες;

Δεν ήμουν ποτέ άνθρωπος που επιδίωκε τις πολλές πολυτέλειες. Προτιμώ να απολαμβάνω τις στιγμές  και να ζω απλά αλλά έντονα. Οι εποχές έτσι κι αλλιώς είναι δύσκολες αλλά και πολύ δημιουργικές. Πιστεύω πως τα προβλήματα τελικά θα μας ωριμάσουν και θα μας φέρουν πιο κοντά. Τότε που είχαμε την άνεση, το χρήμα είχε γίνει αυτοσκοπός κι όλα τα θεωρούσαμε δεδομένα. Ίσως τώρα να εκτιμήσουμε περισσότερο όλα αυτά που χάσαμε. Έτσι όταν ξανάρθουν θα μπορούμε να τα διαχειριστούμε καλύτερα.

Πιστεύεις πως το θέατρο σε χρειάζεται τόσο όσο το χρειάζεσαι;

Εγώ το χρειάζομαι. Τώρα αν με χρειάζεται κι αυτό, θα φανεί στην πορεία.

Ποιά κατά τη γνώμη σου είναι τα βασικά προσόντα ενός νέου δημιουργού;

Να είσαι πολύπλευρος ώστε να μπορείς ανά πάσα στιγμή να εξερευνήσεις την διαφορετικότητα  στο ρόλο,  να μην έχεις παγιωμένες απόψεις και συμπεριφορές ώστε να μπορείς διαρκώς να εξελίσσεσαι...  Πιστεύω και στο χαρακτήρα. Νομίζω ότι ένας ηθοποιός αναδεικνύεται καλύτερα όταν δεν είναι ανταγωνιστικός, όταν έχει σκηνικό ήθος κι όταν βρίσκει τον δρόμο για την ψυχή του άλλου είτε είναι συνεργάτης είτε θεατής. Το θέατρο νομίζω πρέπει να μας κάνει καλύτερους σαν ανθρώπους. Επίσης πιστεύω πως οι καλλιτέχνες πρέπει να έχουν πάθος. Το πάθος στη σκηνή είναι δύναμη.

Περιέγραψε μου με δυο λόγια το προφίλ ενός σωστού σκηνοθέτη.

Να είναι διορατικός, να πιάνει τον παλμό του κοινού ώστε να το ταρακουνήσει και να είναι δάσκαλος, να μαθαίνει στους ηθοποιούς καινούρια πράγματα εκτός απ’ αυτά που ήδη ξέρουν και να μπορεί να ενεργοποιεί τις κρυμμένες δυνατότητές τους.

Τι είναι σωστό για σένα στη σκηνή και τι λάθος;

Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος από την στιγμή που έχεις στόχο. Όλα είναι σωστά όταν μπορείς να τα δικαιολογήσεις.

Τι πιστεύεις για τις θεατρικές ομάδες;

Με ενδιαφέρουν και τις παρακολουθώ. Πιστεύω πως οι νέοι άνθρωποι έχουμε να δώσουμε πράγματα, αρκεί να μας δοθούν κι οι κατάλληλες ευκαιρίες.

Ποια είναι τα προσεχή σου σχέδια;

Θα ήθελα να κινηθώ και λίγο στον χώρο του κινηματογράφου που με ενδιαφέρει πολύ.   Στο θέατρο ετοιμάζουμε με τους συνεργάτες μου μια παράσταση για την οποία όμως δεν ανακοινώνουμε κάτι ακόμα. Επίσης θα είμαι και φέτος στο «Αμαντέους», που συνεχίζεται από τον Οκτώβρη στο θέατρο Βρετάνια.

Πες μας την γνώμη σου για το «Επί Σκηνής»

Εκτιμώ το γεγονός πως εκτός από τους καθιερωμένους καλλιτέχνες παρουσιάζει και πρόσωπα της νέας γενιάς και ενισχύει τις προσπάθειες των νέων ανθρώπων στα πρώτα τους βήματα.