Γιώργος Ντούσης

Σε μονοπάτια έκφρασης και φαντασίας

Απόφοιτος της σχολής Βεάκη με σπουδές αρμονίας αλλά και μελισσοκομίας, ο Γιώργος έχει επίσης εκπαιδευτεί σε τεχνικές θεατρικού clown και commedia dell’ Arte ενώ έχει πάρει μαθήματα ξιφασκίας, χορού και εκφραστικής κίνησης.

Έχει παίξει μεταξύ άλλων στις παραστάσεις: «Η Μήδεια στον καθρέφτη» του Χοσέ Τριάνα σε σκηνοθεσία Γιάννη Πετσόπουλου, «Όλα όσα έχω ξεχάσει, μπορούν να γεμίσουν ένα σπίτι;» παράσταση devised theater σε σκηνοθεσία  Όλγας Ποζέλη, «Ανδρομάχη» του Ρακίνα σε σκηνοθεσία  Δημήτρη Μαυρίκιου, «Η νύχτα των δολοφόνων» του Χοσέ Τριάνα σε σκηνοθεσία  Γιάννη Πετσόπουλου , «Ο Μαγιακόφσκι στους αιώνες» μουσικοθεατρική παράσταση σε κείμενα του ρώσου ποιητή σε σκηνοθεσία Αθηνάς Κεφαλά και μουσική Απόστολου Καλδάρα, «Πέρσες» του Αισχύλου σε σκηνοθεσία Λυδίας Κονιόρδου , « Η δολοφονία της αδελφής Τζωρτζ» του Φράνκ Μάρκους σε  σκηνοθεσία Γιάννη Πετσόπουλου, «Αρχείο Γιόχαν Φάτσερ» του Μπέρτολτ Μπρεχτ σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά όπου και προτάθηκε ως υποψήφιος για το βραβείο Χορν, «Η νύχτα των δολοφόνων» του Χοσέ Τριάνα σε σκηνοθεσία Γιάννη Πετσόπουλου,  «Το κόκκινο σκουφί» της Μαριάννας Κάλμπαρη σε σκηνοθεσία Σιδηροπούλου και «ΕΥΡΩΠΗ, ένας μύθος για τον έρωτα και το πεπρωμένο» σε σκηνοθεσία Γιάννη Πετσόπουλου.

Γιατί ξεκίνησες να κάνεις θέατρο;

Το θέατρο είναι μια ευκαιρία για μεγάλα και μακρινά ταξίδια σε τόπους που δεν θα βρισκόσουνα ποτέ με άλλο τρόπο. Όταν ανέβηκα για πρώτη φορά στη σκηνή, έφηβος ακόμα στα φεστιβάλ μαθητικού θεάτρου, η εμπειρία που βίωσα, ένιωσα να με ολοκληρώνει. Η έλξη που μου ασκούσε το θέατρο, δεν μου έδινε περιθώρια επιλογής και ήξερα από νωρίς τον τομέα δράσης μου. Χωρίς να ξέρω λοιπόν και πολλά, ξεκίνησα από καθαρό ένστικτο. Η ανάγκη μου να σπρώξω τον εαυτό μου σε δημιουργικά μονοπάτια έκφρασης και φαντασίας είναι κάτι που ανακάλυψα αργότερα και απλώς επιβεβαίωσε το ένστικτο που με οδήγησε στην αρχική επιλογή μου. 

Ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας νέος δημιουργός στο θεατρικό χώρο;

Το επάγγελμα του ηθοποιού είναι συνυφασμένο με την επαγγελματική ανασφάλεια και τις βιοποριστικές ανησυχίες, και σαν νέος είναι από τα πρώτα προβλήματα που αντιμετωπίζεις. Αλλά υπάρχουν κι άλλες τρικλοποδιές και εμπόδια, από τα οποία τα περισσότερα τα βάζουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας. Η επίπλαστη αίσθηση ότι γνωρίζουμε τον εαυτό μας και τα όριά μας, οι αμετακίνητες απόψεις και ο φόβος είναι μερικά από αυτά. 

Ποια είναι τα θεατρικά όνειρά σου; 

Δίνω όλη μου την προσοχή και την ενέργεια στην επόμενη δουλειά και αφήνω τα όνειρα στο μαξιλάρι μου. Η διαδοχή των έργων και των ρόλων στην καριέρα σου έχει κάτι το μεταφυσικό και πολλές φορές, αν παρατηρήσεις καλά. βλέπεις την αόρατη αλυσίδα που τα ενώνει. Το πιστεύω αυτό και αφήνω τα πράγματα να έρθουν.  

Το μόνο που ονειρεύομαι είναι να συνεχίσω να υπηρετώ αυτήν την τέχνη με την ίδια όρεξη και αγάπη και τα επόμενα χρόνια.

Ποιοι δάσκαλοι δια ζώσης ή με το έργο τους σε εμπνέουν;

Όσο μεγαλώνω εκτιμώ όλο και περισσότερο αυτά που πήρα από τους δασκάλους μου. Είναι περισσότερα από αυτά που νόμιζα και πολλές φορές προσπερνάνε και την τέχνη μας. Στο δάσκαλο πάντα χρωστάς ευγνωμοσύνη.

 Όταν  νιώθω χαμένος ανατρέχω συχνά στον Αρτώ και στο «Θέατρο και το είδωλό του».  

Τι πιστεύεις για τη θεατρική παιδεία και τους πολιτιστικούς θεσμούς στη χώρα μας;

Υπάρχουν πράγματα που πρέπει να αλλάξουν και στα δύο για να βελτιωθούν και να μπορέσουν να προσφέρουν πραγματικά. Υπάρχουν καλές προθέσεις πιστεύω αλλά λείπει η βούληση και η αποτελεσματικότητα. Στον τομέα της θεατρικής παιδείας υπάρχουν φορείς και σχολές που προσπαθούν να προσφέρουν κάτι διαφορετικό, ελπίζω οι προσπάθειες τους να αποδώσουν καρπούς. Για τους θεσμούς δεν είμαι τόσο αισιόδοξος….. 

Πώς επιλέγεις τις συνεργασίες σου;

Βασικός άξονας στη δουλειά μου είναι η ομάδα μου, οι «Πολυμήχανοι». Τον όρο «συνεργασία» στην καθαρή του έννοια, μπορείς να τον δεις μόνο στις ομάδες και στις δουλειές τους. Από εκεί και πέρα διαλέγω να δουλέψω με ανθρώπους που εκτιμώ τη δουλειά τους, σε κείμενα που έχουν κάτι να πουν και ρόλους που με εξιτάρουν και πιστεύω πως θα με εξελίξουν.

Ποια κατά τη γνώμη σου είναι τα βασικά προσόντα ενός νέου δημιουργού;

Μεράκι, υπομονή και όρεξη για δουλειά. 

Τι πιστεύεις για τις θεατρικές ομάδες;

Πιστεύω πως η πραγματική ανανέωση του θεατρικού χώρου και οι νέες προτάσεις βρίσκονται στις δουλειές των θεατρικών ομάδων. Υπάρχουν βέβαια πολλά προβλήματα, αλλά με στοιχεία όπως η διαφορετικότητα στις συνθέσεις τους, η πολυφωνία τους, η συλλογικότητα ως άξονας στις δουλειές τους και το εναλλακτικό τους ρεπερτόριο, αποκτούν δυναμική και αποτελούν ένα ξεχωριστό κομμάτι της θεατρικής παραγωγής που όλο και περισσότερο αναγνωρίζεται και υποστηρίζεται από το κοινό.

Ποια είναι τα προσεχή σου σχέδια;

 Ανεβάζουμε με τους «Πολυμήχανους» το έργο «Η εταιρεία συγχωρεί μια στιγμή παραφροσύνης» του Βενεζουελάνου συγγραφέα Ροδόλφο Σαντάνα. Ένα βαθειά πολιτικό έργο για την επαναστατικότητα και τους μηχανισμούς καταστολής της εξουσίας, που θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Από 8 Ιανουαρίου θα παίζουμε στο Άρτι.