Λάμπρος Κτεναβός

«Για να μπορέσει κάποιος να υπάρξει σαν ηθοποιός πρέπει να διαθέτει  ταπεινότητα κι αλήθεια»

Ο Λάμπρος Κτεναβός γεννήθηκε το 1985 στο Αγρίνιο και αποφοίτησε από την Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου τον περασμένο Ιούνιο. Έχει συμμετάσχει στην παράσταση «Rue Lepsius» σε σκηνοθεσία Μάρθας Φριντζήλα, στην παράσταση «Κρήτες» σε σκηνοθεσία Γιώργου Ζαμπουλάκη  και στην παράσταση «Γενικός Γραμματέας» σε σκηνοθεσία Γιάννη Μαργαρίτη. Έχει συμμετάσχει στην τηλεοπτική σειρά «LAPD» του Στέφανου Μπλάτσου και στην κινηματογραφική ταινία « Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι» του Γιάννη Σμαραγδή. Φέτος θα βρίσκεται στο θέατρο «Ακροπόλ» στην παράσταση «Αγία Ιωάννα των Σφαγείων» σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη ενώ έχει κάνει γυρίσματα και για την καινούρια ταινία του Πέτρου Σεβαστίκογλου. Ο ταλαντούχος ηθοποιός μιλάει στο «Επί Σκηνής» για την συνεργασία του με τον Νίκο Μαστοράκη,  για την θεατρική παιδεία στην Ελλάδα αλλά και για την αγάπη του για το σωματικό θέατρο.

Μίλησε μου για την μέχρι τώρα πορεία σου στο θέατρο.

Τελείωσα την Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου τον περασμένο Ιούνιο  και η πρώτη μου θεατρική συμμετοχή ήταν κατά την διάρκεια των σπουδών μου, στο θέατρο «Σχολείον» στην παράσταση «Rue Lepsius» η οποία ήταν μια μουσική προσωπογραφία του Καβάφη σε ποίηση του Διονύση Καψάλη, μουσική του Νίκου Ξυδάκη και σε σκηνοθεσία της Μάρθας Φριντζήλα. Αφηγητής ήταν ο Δημήτρης Μαρωνίτης και εγώ υποδυόμουν μια «Τσαρουχική» φιγούρα. Πρωτοπαρουσιάστηκε το καλοκαίρι του 2009 στα πλαίσια του «Φεστιβάλ Αθηνών» κι ήταν μια πολύ ωραία και προσεγμένη δουλειά. Μετά αφοσιώθηκα στην σχολή και ως τελειόφοιτοι παρουσιάσαμε την παράσταση «Ο Γενικός Γραμματέας» του Ηλία Καπετανάκη σε σκηνοθεσία Γιάννη Μαργαρίτη, μουσική διδασκαλία Μελίνας Παιονίδου και χορογραφίες του Φωκά Ευαγγελινού. Και φέτος θα βρίσκομαι στο θέατρο «Ακροπόλ» στην «Ιωάννα των Σφαγείων» σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη.

Μίλησε μου για αυτή την συνεργασία

Ο Νίκος Μαστοράκης είναι από τους πιο ευφυείς ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Είναι ένας πολύ ιδιαίτερος άνθρωπος, κοσμογυρισμένος. Γνωρίζει πάρα πολύ καλά αυτό που θέλει να κάνει και είναι πολύ συγκεκριμένος. Μας εξηγεί με τρομερή λεπτομέρεια τον παραλληλισμό του κραχ του -29 με το σήμερα.

Ποια είναι εκείνα τα στοιχεία που θεωρείς ότι πρέπει να έχει ένας νέος ηθοποιός προκειμένου να ξεχωρίσει;

Καταρχήν νομίζω ότι για να γίνεις ηθοποιός πρέπει να έχεις έντονη προσωπικότητα και γνωρίζοντας αυτό και συνειδητοποιώντας ότι ως ηθοποιός είσαι ένα «εργαλείο» θα πρέπει να έχεις την υπομονή και την επιμονή ώστε να προσπαθείς συνέχεια να αποδίδεις τα μέγιστα. Εφόσον μέσα σου οριοθετηθούν αυτά τα πλαίσια τότε έχεις όλη την ελευθερία που χρειάζεσαι προκειμένου να εκφραστείς μέσα από την υποκριτική. Θεωρώ ότι για να μπορέσει κάποιος να υπάρξει σαν ηθοποιός πρέπει να διαθέτει μια ταπεινότητα και μια «αλήθεια».

Κάνεις θεατρικά όνειρα; Ονειρεύεσαι ρόλους ή έργα στα οποία θα ήθελες να παίξεις;

Δεν έχω για την ώρα, να σου πω την αλήθεια. Δεν είμαι απ’ αυτούς τους ανθρώπους  που ονειρεύονταν να γίνουν ηθοποιοί από την παιδική τους ηλικία. Δεν έκανα ποτέ σκέψεις, να μπω στο θέατρο για να παίξω τον τάδε ρόλο. Μπαίνοντας στην σχολή του Εθνικού, έμαθα το τι είναι ρόλος, στο τι θέλω να παίξω, τι μπορώ να βγάλω από τον κάθε ρόλο, πώς «φωτογραφίζεται» ο κάθε ρόλος. Οπότε όλα είναι σχετικά όπως καταλαβαίνεις.

Τι είδους παραστάσεις σου αρέσουν είτε σαν ηθοποιός είτε σαν θεατής;

Έχω μια αγάπη στο σωματικό θέατρο. Σαν ηθοποιός μου αρέσει πολύ να ασχολούμαι με το σωματικό θέατρο, εκφράζομαι πάρα πολύ με το σώμα μου. Μου αρέσουν πολύ οι παραστάσεις που μπλέκουν το σώμα με τον λόγο.

Σου αρέσουν οι μεταμοντέρνες παραστάσεις με έντονο το στοιχείο της διακειμενικότητας;

Μου αρέσουν αρκεί να μην είναι «σκηνοθετοκεντρικές», να μην κάνουμε πράγματα απλά για να τα κάνουμε. Είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι σκηνοθέτες αυτή την στιγμή στην Ελλάδα έχουν άπειρες ιδέες αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μέσα σε ένα θεατρικό έργο πρέπει να μπουν οπωσδήποτε όλες αυτές οι ιδέες. Μου αρέσουν οι παραστάσεις που εμπεριέχουν το στοιχείο της αποδόμησης ή της αποστασιοποίησης για παράδειγμα, όπως και οι παραστάσεις που έχουν έντονο το αφηγηματικό στοιχείο έναντι του παραστατικού και μπορούν να με «ταξιδέψουν».

Ποιο είναι υποκριτικά το δυνατό σου σημείο;

Δεν ξέρω να σου πω την αλήθεια… Στην σχολή οι καθηγητές μου λέγανε ότι θεατρικά, μου ταιριάζει το τραγούδι . Γενικά έχω μεγάλες σωματικές αντοχές, μπορώ να ανταπεξέλθω σε έναν ρόλο με σωματικές απαιτήσεις. Αλλά γενικότερα δεν έχω ιδέα ποιο μπορεί να είναι το δυνατό μου σημείο υποκριτικά.

Θα σε ενδιέφερε η ενασχόληση με το αρχαίο δράμα;

Πάρα πολύ. Θα ήθελα να ασχοληθώ, με εξιτάρει πολύ, σώμα και λόγος γίνονται ένα. Σωματοποιείς τον λόγο, είναι κάτι το ιδιαίτερο, όλη η ενέργεια πηγάζει από μέσα σου.

Ποιοι είναι οι επαγγελματικοί σου στόχοι;

Ο στόχος μου είναι να μπορώ να υπάρχω μέσα στο θέατρο, να μπορώ να βιοπορίζομαι αξιοπρεπώς μέσα απ’ αυτό και να μπορώ να κάνω ωραίες δουλειές. Δεν βάζω μακροπρόθεσμους στόχους.

Πώς βλέπεις το μέλλον του ελληνικού θεάτρου σε συνάρτηση με την περίοδο που διανύουμε;

Σε περιόδους κρίσης πιστεύω ότι διαφαίνεται η αξία και ο ρόλος  του θεάτρου μέσα σε ένα δύσκολο περιβάλλον οικονομικά αλλά και κοινωνικά κυρίως. Ο κόσμος πλέον σκέφτεται  που θα δώσει ακόμα και το ένα του ευρώ.  Νομίζω ότι υπάρχουν άνθρωποι στις μέρες μας που βλέπουν το θέατρο και τον πολιτισμό γενικά σαν μια διέξοδο.

Τι θεωρείς σωστό και τι λάθος πάνω στην σκηνή;

Σωστό πάνω στην σκηνή θεωρώ το αυτονόητο, την ομαδικότητα. Είμαστε όλοι μια «αλυσίδα» πάνω στην σκηνή ο ένας στηρίζει σκηνικά τον άλλον, ο ένας αναδεικνύει τον άλλο. Θεωρώ ότι εγώ που έχω για παράδειγμα έναν μικρό ρόλο, οφείλω με την παρουσία μου πάνω στην σκηνή να κάνω ότι περνάει από το χέρι μου ώστε να αναδειχθεί πλήρως ο συνάδελφος που έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Λάθος θεωρώ τον «εγωισμό» πάνω στην σκηνή. Όταν είμαστε εκεί πάνω δεν χωράει το «εγώ». Πρέπει να είμαστε ανοιχτοί να λαμβάνουμε πράγματα. Και μην γελιόμαστε το κοινό δεν είναι χαζό, αντιλαμβάνεται την ενέργεια του ηθοποιού.

Αν δεν ήσουν ηθοποιός σε ποιο επάγγελμα θα ένιωθες εξίσου δημιουργικός;

Πριν ξεκινήσω να ασχολούμαι με το θέατρο δούλευα ως νοσοκόμος. Αυτό είναι ένα επάγγελμα που έκανα στο παρελθόν κι αν δεν ήμουν ηθοποιός θα το έκανα και πάλι. Φυσικά κινείται περισσότερο σ’ ένα πλαίσιο κοινωνικής προσφοράς και λιγότερο δημιουργικότητας. Αν και να σου πω την αλήθεια και το θέατρο είναι ένα είδος κοινωνικής προσφοράς, με την έννοια ότι όσο αποτελεί για μένα μια εσωτερική ανάγκη, άλλο τόσο και ο κόσμος το έχει ανάγκη, στις μέρες μας αλλά και γενικότερα.

Ποια είναι η γνώμη σου για την θεατρική παιδεία στην Ελλάδα;

Είναι πολύ κρίμα ότι ο καθένας έχει ανοίξει και από μια δραματική σχολή, είναι γεγονός ότι είναι πολλές οι δραματικές σχολές στην Αθήνα. Δεν λέω ότι πρέπει να κλείσουν όλες αυτές οι σχολές αλλά φαντάσου να υπήρχαν 3-4 ,με ένα πολύ δυνατό επιτελείο  καθηγητών, να υπήρχε περισσότερη οργάνωση, πιστεύω ότι θα ήταν καλύτερα τα πράγματα.

Θεωρείς ότι η Αθήνα διαθέτει περισσότερες σκηνές από αυτές που μπορεί πραγματικά να «σηκώσει»;

Ναι σαφώς , αλλά νομίζω ότι για να υπάρχουν κάποιος λόγος υπάρχει. Το θέμα είναι τι επιλογές κάνεις. Επιλέγεις δηλαδή να κάνεις μια παράσταση που απευθύνεται στους πολλούς ή μια που απευθύνεται στους λίγους; Είμαι της άποψης ότι το θέατρο πρέπει να απευθύνεται στον πολύ κόσμο. Νομίζω ότι υπάρχει το κοινό για όλες αυτές τις σκηνές. Άλλωστε κάθε σκηνή απευθύνεται στο δικό της κοινό νομίζω, αλλού θα παρακολουθήσεις κάτι πειραματικό, αλλού κάτι πιο κλασικό, πιστεύω στον πλουραλισμό των θεατρικών επιλογών.

Ποια είναι η γνώμη σου για το μέλλον των θεατρικών ομάδων;

Υπάρχουν πολλές ομάδες που έχουν καταφέρει πράγματα και έχουν το δικό τους στίγμα και άλλες που είναι στην προσπάθεια ακόμα. Για να υπάρχουν τόσες πολλές ομάδες σημαίνει ότι είναι πολλοί άνθρωποι που αναζητούν την έκφραση μέσα από αυτό. Γενικά πιστεύω ότι για κάθε άνθρωπο που βρίσκεται μέσα σε ένα συγκεκριμένο κοινωνικό πλαίσιο υπάρχει ένα κομμάτι που του αναλογεί και πρέπει να αγωνιστεί για να το κατακτήσει. Σε αυτό τον χώρο πρέπει να αγωνίζεσαι διαρκώς και να μην σταματάς ποτέ την προσπάθεια όπου και αν ανήκεις.

Ποια είναι τα προσεχή σου σχέδια;

Όπως σου προανέφερα θα είμαι στο θέατρο «Ακροπόλ» στην «Ιωάννα των Σφαγείων» σε σκηνοθεσία του Νίκου Μαστοράκη η οποία ξεκινά στις 7 Δεκεμβρίου και στην παράσταση θα παίζουν οι : Αιμίλιος Χειλάκης, Βίκυ Βολιώτη, Μιχάλης Οικονόμου, Δημήτρης Δεγαϊτης, Κίκα Γεωργίου, Ελένη Ουζουνίδου, Γόνη Λούκα, Δανάη Κατσαμένη, Άγγελος Μπούρας, Μίνωας Θεοχάρης, ο Κωνσταντίνος Μαραβέλιας και εγώ. Επίσης συμμετέχω και στην καινούρια ταινία του Πέτρου Σεβαστίκογλου.