Κώστας Συλβέστρος

«Πιστεύω πάρα πολύ στις νέες ομάδες»

Ο Κώστας Συλβέστρος γεννήθηκε το 1989 στην Λεμεσό της Κύπρου και αποφοίτησε από την Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν, τον περασμένο Ιούνιο. Από μικρή ηλικία συμμετείχε σε θεατρικά εργαστήρια ενώ η πρώτη του θεατρική απόπειρα ήταν σε ηλικία 13 ετών όπου συμμετείχε στην Κύπρο στην παράσταση του Βαρνάβα Κυριαζή ο «Μικρός Έλγιοφ» του Ίψεν, κρατώντας τον ομώνυμο ρόλο. Έχει συμμετάσχει στις παραστάσεις «Το αρχαιότερο επάγγελμα» της Πόλα Βόγκελ σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη στο Θέατρο Τέχνης Κ. Κουν, «Πινόκιο» του  Κάρλο Κολόντι σε σκηνοθεσία Δημήτρη Δεγαίτη στην παιδική σκηνή Θεάτρου Τέχνης Κ. Κουν, «Περί Ζώων» του  Γέλινεκ σε  σκηνοθεσία Αλέξη Αλάτση επίσης στο  Θέατρο Τέχνης Κ. Κουν, « Αθανάσιος Διάκος η επιστροφή» της Λένας Κιτσοπούλου σε  σκηνοθεσία της ίδιας στο Φεστιβάλ Αθηνών. Φέτος συμμετέχει στην παράσταση «Love Love Love» του Mike Bartlett σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη και στην παιδική παράσταση  «Όλιβερ Τουίστ» του Charles Dickens σε σκηνοθεσία Κωστή Καπελώνη και τα δύο στο Θέατρο Τέχνης. Ο νεαρός ηθοποιός μιλάει στο «Επί Σκηνής» για την συνεργασία του με την Μαριάννα Κάλμπαρη , για τις θεατρικές ομάδες αλλά και για την αγάπη  για την δουλειά του.

Μίλησε μου για την μέχρι τώρα πορεία σου στο θέατρο

Τελείωσα το Θέατρο Τέχνης το περασμένο καλοκαίρι, αυτός είναι ο πρώτος χρόνος που δουλεύω επαγγελματικά στο θέατρο, όσο ήμουν στην σχολή έπαιξα σε αρκετές παραγωγές του Θεάτρου Τέχνης, αυτή η σχολή έχει αυτό το καλό να βάζει τους μαθητές από νωρίς στο όλο «παιχνίδι». Ευτυχώς τελειώνοντας την σχολή μου έδωσαν και άλλες δύο δουλειές φέτος στο ίδιο θέατρο, στο «Love Love Love» και στο παιδικό «Όλιβερ Τουίστ». Παράλληλα αυτή την περίοδο βρίσκομαι σε πρόβες γιατί με τέσσερις συμφοιτητές μου που ήμασταν στο ίδιο έτος, φτιάξαμε μια ομάδα τους «Κατά λάθος». Η ομάδα θα παρουσιάσει την πρώτη της δουλειά στις 4 Φεβρουαρίου στο Faust. Πρόκειται ουσιαστικά για δύο μονόπρακτα, το ένα είναι σε κείμενο και σκηνοθεσία Φωτεινής Αθερίδη ενώ το δεύτερο σε κείμενο και σκηνοθεσία του Βασίλη Μαυρογεωργίου. Η ομάδα αποτελείται από τους: Γιάννη Καπελέρη, Γιάννη Μπισμπικόπουλο, Φωτεινή Μπακλατζίογλου την  Φωτεινή Αθερίδη και μένα.

Ποια στοιχεία πιστεύεις ότι πρέπει να διαθέτει ένας νέος ηθοποιός προκειμένου να ξεχωρίσει;

Ένας νέος ηθοποιός σήμερα πρέπει να έχει πολύ γερά νεύρα, πίστη και να μην το βάζει κάτω με τίποτα. Ήταν που ήταν ανέκαθεν δύσκολο αυτό το επάγγελμα, τώρα απόγινε. Πρέπει να λες στον εαυτό σου, ότι και να γίνει εγώ θα καταφέρω κάποια πράγματα, θα προσπαθήσω και θα βρω τον τρόπο. Για μένα είναι σημαντικό να βρίσκεις τρόπους να επιβιώνεις σε αυτό το επάγγελμα, να μην τα παρατάς ποτέ.

Έχεις συνεργαστεί με την Λένα Κιτσοπούλου, μίλησε μου για την συνεργασία σου μαζί της.

Με την Λένα Κιτσοπούλου είμαστε φίλοι πια. Έκανα το φροντιστήριο στο «Χαίρε Νύμφη»  και με έβαλε στον χορό της παράστασης. Τελειώνοντας την σχολή, με πήρε το καλοκαίρι μαζί της στην παράσταση «Αθανάσιος Διάκος η επιστροφή» πάλι στον χορό. Ήταν πολύ σημαντικό για μένα βγαίνοντας αμέσως από την σχολή να παίζω στο Φεστιβάλ Αθηνών δίπλα στην Λένα Κιτσοπούλου.

Αν και έχει παρέλθει αρκετό διάστημα από τότε, πες μου λίγα λόγια για το περιστατικό που δημιουργήθηκε το φθινόπωρο σχετικά με αυτή την παράσταση, μιας που το έζησες και από μέσα.

Θεωρώ το όλο συμβάν γελοίο, δεν αξίζει καν να ασχολούμαστε μαζί του. Προφανώς οι άνθρωποι που έκαναν όλη αυτή την φασαρία για την παράσταση, δεν την είδαν  κι αν την είδαν, δεν κατάλαβαν τίποτα. Δεν ήταν στόχος της σκηνοθέτιδας να προκαλέσει τον οποιονδήποτε. Ενοχλήθηκαν άτομα τα οποία πολύ πιθανόν δεν είχαν ιδέα πριν το συμβάν ποια είναι η Κιτσοπούλου και τι είναι το Φεστιβάλ Αθηνών.

Μίλησε μου για την συνεργασία με την Μαριάννα Κάλμπαρη

Με την Μαριάννα Κάλμπαρη πέρασα πάρα πολύ ωραία, έμαθα πολλά πράγματα και ένιωσα πραγματικά ευλογημένος που μόλις τελείωσα την σχολή, συνεργάστηκα μαζί της. Ήταν και δασκάλα μου στη σχολή. Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που αντιλαμβάνεται τα πράγματα. Οι πρόβες ήταν πολύ δημιουργικές, τελείωνε η πρόβα χωρίς να καταλάβω πότε πέρασε η ώρα. Φρόντιζε να κάνουμε πράγματα που να μας ενδιαφέρουν και να μας κρατάνε σε εγρήγορση και μέσα απ’ αυτά καταλήγαμε στο έργο και στο πώς θα στηθεί η παράσταση. Θεωρώ ότι έστησε μια πολύ ωραία δουλειά.

Τι είναι για σένα καλός σκηνοθέτης;

Είναι αυτός που θα κάνει τον ηθοποιό να νιώσει άνετα και θα του δώσει ελευθερία, στα πλαίσια πάντα των σκηνοθετικών οδηγιών. Να οδηγεί τον ηθοποιό να δίνει την δική ματιά μέσα στο πλαίσιο της σκηνοθετικής γραμμής, να μην προσπαθεί να τον βάλει σε καλούπια αλλά να τον αφήνει να βγάλει και την δικιά του προσωπικότητα πάνω στην σκηνή. Για παράδειγμα και στο «Love Love Love», ένα κομμάτι της τελικής εικόνας της παράστασης προέκυψε μέσα από αυτοσχεδιασμούς που κάναμε με την σκηνοθέτη.

Αν δεν ήσουν ηθοποιός με ποιο επάγγελμα θα ένιωθες εξίσου δημιουργικός;

Νομίζω θα γινόμουν δάσκαλος, κάτι οπωσδήποτε σε σχέση με παιδιά. Ακόμα και μέσα από διδασκαλία θεατρικού παιχνιδιού, είναι ωραίο να έρχεσαι σε επαφή με παιδιά. Εδώ και δύο χρόνια κάνω παιδικό θέατρο, οπότε με ενδιαφέρει πολύ. Είναι αυστηρό και δύσκολο το παιδικό κοινό κι ανεβάζει τον πήχη πάρα πολύ, δεν ξεγελιούνται εύκολα, αν δεν τους αρέσει αυτό που βλέπουν θ’ αρχίζουν να μιλάνε, να κλαίνε. Συμβαίνει κάτι μαγικό στην παράσταση του «Όλιβερ Τουίστ», από την στιγμή που ξεκινάει η παράσταση μέχρι και την ώρα που τελειώνει δεν ακούς κιχ από κάτω. Είναι μιάμιση ώρα παράσταση και είναι διαρκώς προσηλωμένα τα παιδιά στην σκηνή. Βλέπουν, μαγεύονται και είναι εκεί.

Τι πιστεύεις για τις θεατρικές ομάδες, ειδικότερα σε μια τέτοια εποχή σαν αυτή που διανύουμε;

Νομίζω ότι είναι μια πολύ καλή λύση η συμμετοχή σε ομάδα, γιατί αν έχεις εξαντλήσει όλες τις οντισιόν που υπάρχουν και μόλις έχεις βγει απ’ την σχολή, είναι η καλύτερη λύση που μπορείς να βρεις για να δουλέψεις. Πιστεύω ότι  η περίοδος που διανύουμε δεν είναι και τόσο κακή για μας τους νέους ηθοποιούς γιατί μπορούμε να δημιουργήσουμε πολλά καινούρια πράγματα. Πιστεύω πάρα πολύ στις νέες ομάδες. Εμείς είμαστε πέντε παιδιά, φίλοι, που ήμασταν μαζί στην σχολή και το κάνουμε όλο αυτό πραγματικά με πολύ όρεξη. Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου  και η Φωτεινή Αθερίδη έγραψαν πάνω μας και δουλεύουμε με πολύ κέφι και το ευχαριστιόμαστε πραγματικά. Είναι πολύ ευχάριστη η διαδικασία του να φτιάξεις μια ομάδα.

Τι πιστεύεις για την θεατρική παιδεία στην Ελλάδα;

Σίγουρα πια στις μέρες μας υπάρχει ένας πολύ μεγάλος αριθμός δραματικών σχολών, αλλά βλέπω ότι σιγά σιγά επιβιώνουν αυτές οι σχολές οι οποίες «πρέπει» να επιβιώσουν. Πιστεύω ότι πρέπει να σου «ταιριάζει» και η δραματική σχολή στην οποία φοιτάς, δηλαδή στο τι ψάχνεις εσύ από μια τέτοια σχολή. Εμένα προσωπικά το Θέατρο Τέχνης ήταν κάτι το οποίο μου ταίριαξε πάρα πολύ. Μου άρεσε πολύ αυτή η νοοτροπία ότι τρία χρόνια πρέπει να ζω από το πρωί μέχρι το βράδυ μέσα στο θέατρο, πρέπει να κάνω τα μαθήματα μου, μετά να κάνω φροντιστήριο στις παραστάσεις, μετά να παίζω το πρωί στο παιδικό, μετά να κάνω πρόβες για κάτι άλλο που θα ανέβει. Τρία χρόνια ήμουν αφοσιωμένος και αυτό μου άρεσε πάρα πολύ. Κάποιο άλλο παιδί μπορεί να μην ψάχνει αυτό, μπορεί να θέλει μια σχολή με πιο συμβατικά ωράρια. Είναι θέμα επιλογής.

Κάνεις θεατρικά όνειρα; Υπάρχουν έργα ή ρόλοι που θα ήθελες να παίξεις;

Δεν έχω κάποιο ρόλο που ονειρεύομαι να παίξω. Μου αρέσει πάρα πολύ ο Λουίτζι Πιραντέλλο και ειδικότερα ένα μονόπρακτο. «Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα». Νομίζω ότι θα περάσουν πολλά χρόνια ακόμα για να καταφέρω να παίξω αυτόν τον ρόλο αλλά γενικά θα ήθελα πολύ να παίξω σε έργο του Πιραντέλλο.

Ποιοι είναι οι επαγγελματικοί σου στόχοι;

Ζούμε σε μια περίοδο που δεν μπορείς να ξέρεις τι θα σου συμβεί σε λίγους μήνες οπότε δεν μπορώ να κάνω επαγγελματικά σχέδια. Μόλις τελείωσα την σχολή και είμαι χαρούμενος που μπορώ να βιοπορίζομαι μέσα από αυτό το επάγγελμα, κάτι που είναι πάρα πολύ δύσκολο, ειδικότερα αυτή την περίοδο. Εύχομαι να συνεχιστεί αυτό, να μπορώ να ζω από την δουλειά που αγαπάω τόσο πολύ. Αν σε πέντε χρόνια μπορώ ακόμα να ζω από αυτή την δουλειά τότε μπορεί να πω ναι, ίσως κάτι έχω πετύχει.

Ποιο θεωρείς υποκριτικά το δυνατό σου σημείο;

Είμαι κάπως μπερδεμένος σ’ αυτό, άλλοι μου λένε ότι μου πάει περισσότερο η κωμωδία, άλλοι το δράμα. Αυτό που μπορώ να σου πω με σιγουριά ότι για παράδειγμα η κίνηση δεν είναι το δυνατό μου σημείο. Είναι λογικό να ανταπεξέρχομαι πιο άνετα σε ρόλους πιτσιρικάδων, που είναι και πιο κοντά στην ηλικία μου και ειδικότερα σε «χαλαρούς» τύπους.

Τι είδους παραστάσεις σου αρέσουν πιο πολύ;

Μου αρέσει πολύ το είδος θεάτρου που κάνει η Λένα Κιτσοπούλου, είμαι φαν της, έχει ένα πολύ προσωπικό στυλ.  Μου αρέσει δηλαδή αυτό το θέατρο που δεν είναι πολύ καλουπωμένο. Από την άλλη μου αρέσουν και οι πιο «κλασικές» παραστάσεις, πιστεύω ότι πρέπει να υπάρχουν κι αυτά τα ανεβάσματα. Όπως διαβάζεις ένα μυθιστόρημα όπως ακριβώς το έχει γράψει ο συγγραφέας πριν από τόσα χρόνια έτσι πιστεύω ότι πρέπει να ανεβαίνουν και παραστάσεις που διατηρούν την εποχή του έργου, για λόγους «εκπαιδευτικούς».

Συμμετέχεις σε μια παράσταση με έντονο πολιτικό υπόβαθρο. Πιστεύεις ότι έχουμε ανάγκη από τέτοιες παραστάσεις στην κατάσταση την οποία βρισκόμαστε;

Αν δεν το έχουμε ανάγκη μια τέτοια εποχή τότε πότε; Πιστεύω ότι το θέατρο πρέπει να είναι ο καθρέφτης της ζωής μας, ο θεατής να βλέπει κάτι το οποίο τον αφορά. Για μένα το θέατρο που δεν σε προβληματίζει φεύγοντας, δεν είναι θέατρο. Αν πάω σε μια παράσταση και δεν προβληματιστώ τότε λέω ότι αυτή η παράσταση δεν μου άρεσε. Ακόμα και όταν βλέπεις μια κωμωδία που στόχο έχει να σε διασκεδάσει, πρέπει στο τέλος να σου αφήνει κάτι.

Τι πιστεύεις για το μέλλον του ελληνικού θεάτρου σε συνάρτηση με την περίοδο την οποία διανύουμε;

Η αλήθεια είναι ότι οι εποχές που διανύουμε είναι τόσο δύσκολες ώστε θα μπορούσε άνετα να μην υπάρχει καν θέατρο. Το ότι υπάρχουν αυτή την στιγμή διακόσιες ομάδες και θίασοι στην Αθήνα και προσπαθούν να κάνουν θέατρο, είναι σημαντικό, κάτι σημαίνει. Το θέατρο δηλαδή δεν έχει πεθάνει και μάλλον δεν θα πεθάνει ποτέ στην Ελλάδα.  Προσπαθούν οι άνθρωποι του θεάτρου να φέρουν τον κόσμο στο θέατρο. Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι εύκολο ένας ηθοποιός στις μέρες να ζει μόνο το από το θέατρο. Πρέπει να είσαι έτοιμος να κάνεις και μια άλλη δουλειά αν χρειαστεί προκειμένου  να στηρίξεις τον εαυτό σου και να συνεχίσεις να κάνεις αυτό που αγαπάς. Ακόμα και να κάνεις θεατρικές δουλειές που δεν θα σε ενθουσιάζουν αλλά θα τις κάνεις για λόγους βιοποριστικούς. Ένας ηθοποιός στις μέρες μας πρέπει να είναι έτοιμος για όλα. Εγώ προσωπικά από το να δουλέψω σε ένα καφέ, προτιμώ να κάνω μια παράσταση που μπορεί να μην είναι το καλύτερο μου στην συγκεκριμένη φάση αλλά θα το κάνω προκειμένου να συνεχίσω να κάνω αυτό που αγαπώ που είναι το θέατρο.

Πιστεύεις ότι η Αθήνα έχει περισσότερες σκηνές από αυτές που πραγματικά μπορεί να «σηκώσει»;

Αυτός είναι ένας από τους λόγους που με κρατάνε στην Αθήνα. Μου αρέσει πάρα πολύ που υπάρχουν τόσες πολλές σκηνές, τόσα πολλά και διαφορετικά πράγματα να δεις, που όλα τα μπαρ έχουν γίνει και θέατρα. Γιατί να μην υπάρχουν; Αν καταλάβεις ότι δεν θα γίνεις ποτέ πλούσιος από το θέατρο τότε  μπορείς να συντηρήσεις την θεατρική σκηνή που έχεις και να βρίσκεις τρόπους να το κρατάς  ζωντανό, το μικρό θεατράκι που έχεις. Μου αρέσουν πάρα πολύ επίσης οι εναλλακτικοί χώροι. Μπαίνει ο θεατής σε έναν ιδιαίτερο χώρο που παλιά ήταν αποθήκη και βλέπει πώς έχει διαμορφωθεί αυτός ο χώρος σε θεατρική σκηνή, έχει μια μαγεία όλο αυτό. Θέατρο μπορεί να γίνει παντού, άλλωστε από τα χωράφια ξεκίνησε να γίνεται θέατρο και κατέληξε στις μεγάλες αίθουσες…

Τι θεωρείς λάθος και τι σωστό πάνω στην σκηνή;

Θα σου πω τι δεν μου αρέσει να βλέπω πάνω στην σκηνή. Δεν μπορώ να βλέπω ηθοποιούς που φαίνεται σαν να βαριούνται. Το θεωρώ αισχρό να είσαι πάνω στην σκηνή με ύφος βαριεστιμάρας, να φαίνεται ότι αυτό που κάνεις, το κάνεις με το ζόρι, σαν αγγαρεία. Συγκινούμαι από την άλλη όταν βλέπω ηθοποιούς να είναι δοσμένοι 100% σε αυτό που κάνουν.

Ποια είναι τα προσεχή σου σχέδια

Βρίσκομαι στο παιδικό του Θεάτρου Τέχνης «Όλιβερ Τουίστ», ένα μιούζικαλ για παιδιά, κάθε Κυριακή στις 11.00 και στις 15.00 και τις καθημερινές για σχολεία, σε σκηνοθεσία Κωστή Καπελώνη. Είναι μια δουλειά που πάει πολύ καλά και είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτό. Οι παραστάσεις θα ολοκληρωθούν λίγο πριν το Πάσχα. Επίσης βρίσκομαι στο «Love Love Love» σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη και πάλι στο Θέατρο Τέχνης. Και βρίσκομαι σε πρόβες για μια ακόμα παράσταση στον πολυχώρο Faust  με την ομάδα που σου προανέφερα. Η παράσταση  λέγεται «Supernova», θα παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη και ξεκινάμε στις 4 Φεβρουαρίου.