Σχετικά άρθρα
| ΟΜΑΔΑ C FOR CIRCUS |
 |
 |
| Συντάχθηκε απο τον/την Μαρία Κυριάκη | |||
| Δευτέρα, 09 Μάιος 2016 17:30 | |||
|
Η ομάδα C. for Circus Παρουσιάζει την παράσταση ME TO ΙΔΙΟ ΜΕΤΡΟ Του Ουίλιαμ Σαίξπηρ
Η ομάδα δημιουργήθηκε τον Ιούνιο του 2008 στη Θεσσαλονίκη. Το 2010 απέκτησε δικό της χώρο στο κέντρο της πόλης. Τις επόμενες χρονιές επέκτεινε την δράση της δημιουργώντας και εργαστήρια που ακολουθούσαν τον τρόπο δουλειάς της ομάδας. Από το 2011, μέλη της ομάδας κατεβαίνουν στην Αθήνα για να ξεκινήσουν σπουδές σε δραματικές σχολές. Οι Μακρή Ειρήνη, Δημητριάδου Βαλέρια και Κίτσος Δημήτρης στη Δραματική του Εθνικού, ο Γαβρέλας Παναγιώτης στη Δραματική του Ωδείου Αθηνών και οι Παυλίδης Παύλος και Ρουστάνη Αναστασία στη Δραματική σχολή «Δήλος». Για επαγγελματικούς λόγους κατέβηκαν και οι Χατζηαγγελάκης Σπύρος και Κοτταράκου Χρύσα. Έτσι, η ομάδα συνεχίζει πλέον τη δράση της επίσημα στην Αθήνα. Φέτος στα πλαίσια του φεστιβάλ BoB Theatre Festival 2016, συμμετείχαν με την παράσταση «Με το ίδιο μέτρο» που παίχτηκε την Δευτέρα, 9/5 στις 22.30 στο ΒIOS.TESLA Main.
Ποιοι είναι οι στόχοι της ομάδας και ποια η γραμμή της; Η ομάδα αποτελείται από δέκα μέλη, οκτώ εκ των οποίων ζούνε και δραστηριοποιούνται στην Αθήνα και δύο στη Θεσσαλονίκη. Ήμασταν όλοι μέλη της θεατρικής ομάδας του Πολυτεχνείου Α.Π.Θ., στην προσπάθειά μας όμως να δημιουργήσουμε ένα σχήμα πιο ευέλικτο και με κοινό παρονομαστή, τη λαχτάρα για ουσιαστική επαφή με το θέατρο, βρεθήκαμε να κάνουμε πρόβες στο υπόγειο ενός μπαρ. Σιγά-σιγά και μέσα από σχεδόν καθημερινή τριβή αναπόφευκτα η δουλειά έγινε προτεραιότητα κι αυτό οδήγησε στην ανάγκη ύπαρξης ενός δικού μας χώρου, αλλά και πραγμάτωσης δικών μας παραγωγών. Μπορεί να ακουστεί κλισέ, αλλά αυτό το κοινό πάθος, αυτή η αγάπη για το θέατρο, δημιούργησε τελικά εκτός από σκηνική και μια αδελφική σχέση μεταξύ μας. Έτσι, ακόμα και όταν κάποια μέλη της ομάδας κατηφόρισαν στην Αθήνα, για σπουδές σε δραματικές σχολές, οι υπόλοιποι συνέχισαν με παραγωγές στη Θεσσαλονίκη. Κατ' αυτό τον τρόπο δουλεύουμε και τώρα και ίσως είναι και η πιο καθαρή «γραμμή» της ομάδας, που μπορεί να τεθεί. Ο καθένας βοηθάει όπως μπορεί στην εκάστοτε παραγωγή κι αυτή είναι η κοινή μας αντίληψη για την έννοια της ομάδας. Πειραματιζόμαστε, αυτή είναι η βάση. Είτε με δικά μας κείμενα είτε με κείμενα που μας γαργαλάνε τη συγκεκριμένη περίοδο και φυσικά με μουσική, πολλή μουσική, δική μας, ενίοτε δε και μη επιτυχημένη. Είμαστε φίλοι και συνεργάτες κι αυτό είναι μεγάλη τύχη!
Γιατί διαλέξατε ένα έργο του Σαίξπηρ και με ποιο τρόπο σας ενέπνευσε το συγκεκριμένο Καθότι δεν υπάρχει ένας σκηνοθέτης σ' αυτή την παραγωγή, ακόμα και η επιλογή του έργου ήταν μια ομαδική διαδικασία. Διαβάσαμε όλοι πολύ, μεταφέραμε στους υπόλοιπους ό,τι μας είχε τραβήξει το ενδιαφέρον, καταθέταμε συγκεκριμένες προτάσεις, συζητούσαμε, ψηφίζαμε, αναιρούσαμε και πάλι από την αρχή. Κάπως έτσι έπεσε στα χέρια μας το «Με το ίδιο μέτρο» το οποίο μας κέρδισε από την πρώτη ανάγνωση! Μας κέντρισε το ενδιαφέρον και μας ενέπνευσε για παιχνίδι. Ξαναδιαβάζοντας και μελετώντας το συνειδητοποιήσαμε πως είχαμε στα χέρια μας ένα κείμενο, εκ πρώτης όψεως κωμικό, αν και με πολλά σκοτεινά σημεία, ένα κείμενο που μιλούσε με διαφορετικό τρόπο στον καθένα μας, ένα κείμενο με ζουμί.
Μιλήστε μου για το έργο Ουσιαστικά, πρόκειται για μία ιστορία διαφθοράς. Οποιαδήποτε εξουσία, ελλείψει εξωτερικής τιμωρίας, εγκυμονεί πάντα αυτόν τον κίνδυνο - της διαφθοράς - αφού τελευταίο οχυρό της ηθικής είναι η ευάλωτη ανθρώπινη φύση. Στην αρχή, όλοι οι χαρακτήρες υπερασπίζονται σθεναρά την ηθική και τις πεποιθήσεις τους, όμως καθένας τους αγωνίζεται πραγματικά όταν καλείται να πράξει σύμφωνα με αυτές. Η πίστη έχει αξία όταν δοκιμάζεται και τα πάθη δεν είναι παρά μια υπενθύμιση για το εύθραυστο του ανθρώπου. Όσοι δεν το γνωρίζουν αυτό, αναγκάζονται να ανακαλύψουν βίαια τους εαυτούς τους. Οι μεγάλες συναισθηματικές αναταραχές των κύριων χαρακτήρων δίνουν μια βαθιά σοβαρότητα στο ύφος του έργου - η οποία το απομακρύνει από τις ρομαντικές κωμωδίες και το κατατάσσει στην κατηγορία της «τραγικωμωδίας» ή "problem play". Οι χαμηλότερου κύρους χαρακτήρες ζουν σ' έναν κόσμο παρακμής, όπου κυριαρχούν τα πορνεία και οι φυλακές, όμως η προσέγγιση τους ως προς τη σεξουαλικότητα και τη φύση του ανθρώπου είναι πιο ειλικρινής. Έτσι, οι άνθρωποι αυτού του έργου είναι αληθινοί, με την έννοια ότι καθένας απ' τους «καλούς» έχει αμφιλεγόμενες στιγμές, ενώ σε κανέναν απ' τους «κακούς» δεν λείπει κάποιο θετικό χαρακτηριστικό: σε τελική ανάλυση, όλοι τους είναι «αθεράπευτα θνητοί».
Με ποιον τρόπο έχει δημιουργηθεί αυτή η παράσταση και υπό ποιον άξονα; Το "Με το ίδιο μέτρο" ήταν η πρώτη μας απόπειρα να ασχοληθούμε με τον Σαίξπηρ, επομένως εξαρχής κύριός μας στόχος -και στοίχημα ταυτόχρονα- ήταν το να ειπωθεί η ιστορία. Και για να συμβεί αυτό, απαραίτητη προϋπόθεση ήταν να μάθουμε να ακούμε ο ένας τον άλλον. Δεν υπήρχε άλλη σκηνοθετική γραμμή ή άξονας παρά μόνο οι ίδιοι οι ήρωες και αυτά που συμβαίνουν στο έργο.
Συστηθείτε με τους αναγνώστες του «Επί Σκηνής»
Χρύσα Κοτταράκου: Έχω τελειώσει Μηχανολόγος Μηχανικός και έχω ένα γατί που θα κλείσει τα 8. Δεν τελείωσα Δραματική Σχολή, αλλά με τα υπόλοιπα παιδιά της ομάδας ασχολούμαστε ήδη αρκετά χρόνια με το θέατρο και μαζί τους έμαθα τα περισσότερα απ' αυτά που ξέρω. Έχω πολλούς ανθρώπους μέσα μου, όμως κυριαρχούν ένα μικρό κατενθουσιασμένο κοριτσάκι και ένας κυνικός αλήτης που τους μισεί όλους.
Σπύρος Χατζηαγγελάκης: Απόφοιτος του τμήματος φυσικής του ΑΠΘ και μέλος της ομάδας c for circus από το 2008.
Μιλήστε μου ξεχωριστά για τους ρόλους σας. Δούκας : Ο ρόλος μου φεύγει από την Βιέννη και λόγω των γεγονότων καταφεύγει σε ένα σχέδιο για να επαναφέρει την ηρεμία στην πόλη του. Είναι ένας πανέξυπνος άνθρωπος που έχει αφήσει την πόλη του «ακυβέρνητη» και φεύγει για να βγάλει κάποιος άλλος το φίδι από την τρύπα. Παρόλα αυτά επιστρέφει για να επαναφέρει την τάξη όταν ο αντικαταστάτης του, ξεφεύγει. Έτσι κλείνει το έργο, με τον Δούκα να παραλαμβάνει, με τον λιγότερο κίνδυνο για τον εαυτό του, μια Βιέννη έτοιμη να υπακούσει τον λιγότερο τύραννο. Ισαβέλλα : Διανύει στο έργο μία πορεία ενηλικίωσης. Πρόκειται για ένα αγνό -σχεδόν αφελές αρχικά- κορίτσι που αποφασίζει να ξεφύγει από τα επίγεια και να αφοσιωθεί στο Θεό. Τελικά όμως η πίστη της καταλήγει επικίνδυνη -ίσως και εγωιστική- καθώς στο όνομα της αγνότητάς της, προτιμάει να εκτελεστεί ο ίδιος της ο αδελφός παρά να παραχωρήσει το κορμί της στις διαθέσεις του Άγγελου. Λούκιος: Είναι ένας εκκεντρικός νέος άρχοντας, που πεταλουδίζει. Πεταλουδίζει και γιατί πετάει από λουλούδι σε λουλούδι, αλλά και γιατί τον τραβάνε τα φώτα. Είναι παιδί της πιάτσας, ξέρει τι τρέχει γύρω του, κουτσομπολεύει σχεδόν από χόμπι και του αρέσει να χώνει τη μύτη του παντού. Λατρεύει τις γυναίκες, το καλό ποτό και την εξουσία. Είναι γλεντζές ο άτιμος! Άγγελος: Ο εγκρατής και νομοταγής αντικαταστάτης του Δούκα που προσπαθεί να εφαρμόσει τους αυστηρούς νόμους στη Βιέννη. Νικιέται από τα ανθρωπινά ένστικτα του. Κλαύδιος: Άρχοντας της Βιέννης, παρορμητικός και ευαίσθητος. Το αρχικό θύμα του έργου, αφού είναι ο πρώτος στον οποίο εφαρμόζονται οι νόμοι. Πομπήιος: Είναι ο μαστροπός του έργου. Αν και δεν έχει άμεση σύνδεση με την κεντρική ιστορία, όμως είναι ένα συνεχές σχόλιο για την εξουσία και την ηθική της εποχής, γι' αυτό και οι ατάκες του είναι κατά βάση επικριτικές ως προς την υποκρισία των αρχών. Μαριάννα : Η ύπαρξη της Μαριάνας αφορά σε μια πλευρά του Άγγελου που δεν είναι εμφανής από την αρχή. Είναι ερωτευμένη μαζί του, είχαν λογοδοθεί κι εκείνος την παράτησε λίγο πριν το γάμο. Κι όμως, ακόμα και μετά από χρόνια, το μόνο που θέλει είναι να είναι μαζί του.
Τι πιστεύετε για τις ομάδες και τον τρόπο που λειτουργούν στο θεατρικό τοπίο της χώρας μας; Είναι πολύ ενθαρρυντικό το γεγονός ότι συνεχώς εμφανίζονται ομάδες που καταθέτουν τη δική τους προσέγγιση στο θέατρο. Παρόλα αυτά, στην Ελλάδα, φαίνεται να μην είναι παγιωμένη η πίστη στην έννοια της ομάδας. Σαν να θεωρείται το επάγγελμα του ηθοποιού προσωπική υπόθεση, σαν να αμφισβητείται ο επαγγελματισμός μιας ομάδας. Το οποίο είναι άδικο αν σκεφτεί κανείς πόσες καθηλωτικές ομαδικές δουλειές έχουμε την τύχη να παρακολουθούμε, ιδιαίτερα σε εποχές, όπως η τωρινή, που οι νέοι δημιουργοί έχουν να περιμένουν ελάχιστα από πολιτισμικούς φορείς. Το μέλλον του θεατρικού τοπίου βρίσκεται ακριβώς σε τέτοιες κινήσεις, και ως προς τον τρόπο δουλειάς αλλά και επειδή η τέχνη πρέπει να χαρακτηρίζεται από πολυφωνία και πειραματισμούς, αν θέλει να προτείνει κάτι καινούργιο και να ξεφύγει από τετριμμένα.
Πως διευθετείτε το κομμάτι της παραγωγής; Προς το παρόν οι παραγωγές μας γίνονται αποκλειστικά με δικά μας έξοδα. Αν υπάρξουν κέρδη, τότε αυτά μπαίνουν στο ταμείο της ομάδας, έτσι ώστε να μπορούμε να στηρίξουμε μελλοντικές παραγωγές.
Στα εντελώς βραχυπρόθεσμα σχέδιά μας είναι η Θεσσαλονίκη. Ως «γενέτειρα» της ομάδας αποτελεί βασικό σταθμό, μιας και ευτυχώς έχουμε ακόμα φίλους που ανυπομονούμε να μοιραστούμε μαζί τους τη δουλειά μας! Έτσι έγινε και με την προηγούμενη παραγωγή «Κάτι διαφορετικό», την οποία παρεμπιπτόντως έχουμε σκοπό να ξαναπιάσουμε και να εξελίξουμε. Είναι μια δουλειά που αγαπάμε πολύ και θα θέλαμε να μπορέσουμε να την επικοινωνήσουμε -διασκευασμένη- και στο εφηβικό κοινό, ακόμα κι αν αυτό προϋποθέτει τη δική μας μετακίνηση στα σχολεία. Τώρα, πραγματικά, επειδή είμαστε δέκα άτομα και στόχος είναι να αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες του καθενός, μπορείτε να φανταστείτε ότι στα πλάνα της ομάδας εμπεριέχονται ετερόκλητα στοιχεία, όπως αμιγώς μουσικά ή κινησιολογικά projects μέχρι και μελέτη πάνω στην αρχαία τραγωδία. Παιχνίδι και πείραμα και όλα τα άλλα θα ΄ρθουν! Μακροπρόθεσμό μας όνειρο είναι να καταφέρουμενα ζούμε με αυτό και από αυτό.
Διαλέξτε όλοι και χαρίστε μου από μία φράση του έργου: " Ο πιο επικίνδυνος είναι ο πειρασμός που μας προτρέπει ν' αμαρτήσουμε με την αξιολάτρευτη αρετή" Σπύρος " Δεν είσαι σταθερός, γιατί η διάθεσή σου αλλάζει αλλόκοτα ανάλογα με το φεγγάρι. Αλλά δεν είσαι ούτε ευτυχισμένος γιατί πάντα επιθυμείς εκείνο που δεν έχεις." Βαλέρια " Δέξου ότι σίγουρα θα πεθάνεις. Η ζωή κι ο θάνατος θα σου φανούν αμέσως πιο γλυκά." Ειρήνη "Ω, υπέροχο είναι να έχεις δύναμη δράκου, αλλά και τυραννικό να τη χρησιμοποιείς σαν δράκος", Χρύσα "Η καλύτερη ανάπαυσή σου είναι ο ύπνος κι αυτόν συχνά τον προκαλείς ενώ φοβάσαι υπέρμετρα το θάνατο που δεν είναι τίποτα παραπάνω", Δημήτρης ME TO ΙΔΙΟ ΜΕΤΡΟ Του Ουίλιαμ Σαίξπηρ Ο Δούκας της Βιέννης φεύγει και αφήνει αντικαταστάτη του στην εξουσία τον Άγγελο, τον πιο ηθικό, νομοταγή και ενάρετο από τους άρχοντες. Ο Άγγελος εφαρμόζει αμέσως τους ανενεργούς νόμους: όλοι οι οίκοι ανοχής κλείνουν και η μοιχεία ή η σεξουαλική συνεύρεση εκτός γάμου καταδικάζονται με θανατική ποινή. Ο Κλαύδιος, ένας νεαρός άρχοντας που άφησε έγκυο τη μέλλουσα σύζυγό του, συλλαμβάνεται και πρόκειται να εκτελεστεί. Η Ισαβέλλα, δόκιμη μοναχή και αδελφή του Κλαύδιου, μαθαίνει το νέο και συναντάει τον άρχοντα Άγγελο για να του ζητήσει χάρη. Ο Άγγελος της ζητάει, ως αντάλλαγμα για τη ζωή του αδελφού της, το κορμί της. Αυτός. Ο Άγγελος. Τελικά θα έρθει αντιμέτωπος με τον νόμο που ο ίδιος εφάρμοσε ή για την εξουσία ισχύει ο κανόνας της αυτοεξαίρεσης; Στο «Με το ίδιο Μέτρο» (“Measure for Measure” ή αλλιώς «Μέτρο για το Μέτρο») υπάρχει έντονα το δίπολο νου και σάρκας, ενστίκτου και λογικής, κατάχρησης εξουσίας και συμπόνιας, έρωτα και θανάτου, όλα κάτω από το στρεβλό πέπλο του «φαίνεσθαι» που παραμορφώνει το «είναι». Στη βάση του, είναι μια ιστορία διαφθοράς· η οποιαδήποτε εξουσία πάντα εγκυμονεί αυτόν τον κίνδυνο. Στην αρχή, όλοι οι χαρακτήρες υπερασπίζονται σθεναρά την ηθική και τις πεποιθήσεις τους, όμως καθένας τους αγωνίζεται πραγματικά όταν καλείται να πράξει σύμφωνα με αυτές. Η πίστη έχει αξία όταν δοκιμάζεται και τα πάθη δεν είναι παρά μια υπενθύμιση για το εύθραυστο του ανθρώπου. Όσοι δεν το γνωρίζουν αυτό, αναγκάζονται να ανακαλύψουν βίαια τους εαυτούς τους. Οι μεγάλες συναισθηματικές αναταραχές των κύριων χαρακτήρων δίνουν μια βαθιά σοβαρότητα στο ύφος του έργου - η οποία το απομακρύνει από τις ρομαντικές κωμωδίες και το κατατάσσει στην κατηγορία της «τραγικωμωδίας» ή “problem play”. Οι χαμηλότερου κύρους χαρακτήρες ζουν σ’ έναν κόσμο παρακμής, που διακατέχεται από τα πορνεία και τις φυλακές, όμως η προσέγγιση τους ως προς τη σεξουαλικότητα και τη φύση του ανθρώπου είναι πιο ειλικρινής. Έτσι, οι άνθρωποι αυτού του έργου είναι αληθινοί, με την έννοια ότι καθένας απ’ τους «καλούς» έχει αμφιλεγόμενες στιγμές, ενώ σε κανέναν απ’ τους «κακούς» δεν λείπει κάποιο θετικό χαρακτηριστικό: σε τελική ανάλυση, όλοι τους είναι «αθεράπευτα θνητοί».
Μετάφραση: Ερρίκος Μπελιές Σκηνοθεσία, Μουσική: C. for Circus Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα Φωτισμοί: Σεσίλια Τσελεπίδη Φωτογραφίες: Αντώνης Θεοδωρίδης, Άρης Μισόπαππας OργάνωσηΠαραγωγής: Art Minds Ερμηνεύουν: Βαλέρια Δημητριάδου, Δημήτρης Κίτσος, Χρύσα Κοτταράκου, Ειρήνη Μακρή, Σπύρος Χατζηαγγελάκης Παραστάσεις και projects της ομάδας: «Ανοίξτε μου να βγω από δω έξω», φεστιβάλ για την Έκφυλη Ταυτότητα(2008) «TwomanShow»,στοStudio VisMotrix(2009) «Στον τόπο του Περσέα όλες οι ιστορίες είναι αληθινές», στοΕλευθεριακό Φεστιβάλ Θεατρικής έκφρασης(2009) «Project πάνω στονχρόνο», στο φεστιβάλ «Παρά θιν’αλός» στο στρατόπεδο Κόδρα (2009) «Project για το τίποτα», στο φεστιβάλ «Ευχαριστούμε που ενοχλείτε» και στο 13ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. «Σ’ αυτόν τον τόπο όλες οι ιστορίες είναι αληθινές», στο φεστιβάλ θεάτρου της Κορίνθου και στο χώρο της ομάδας (2010) «Εσωτερικό», του Maurice Maeterlinck, στο χώρο τηςομάδας (2011) «Απογραφή πληθυσμού», στα 46α Δημήτρια Θεσσαλονίκης, θέατρο «Άνετον»(2011) «Τα γενέθλια της Ινφάντα», του Oscar Wilde, στο φεστιβάλ «Ανοιχτή Σκηνή -Θεατρικές Φωνές της Πόλης», θέατρο «Άνετον»(2013) «Κάτι διαφορετικό», σε διάφορα φεστιβάλ και θέατρα στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη(2013-2014) Ημέρες και Ώρες παραστάσεων: Δευτέρα 09/05 στις 22.30 Διάρκεια: 90’ Αίθουσα: Basement Χώρος: Bios – Εξερευνώντας τον αστικό πολιτισμό / Πειραιώς 84, 104 35 Αθήνα/ Τ 210 3425335/ ΤιμέςΕισιτηρίων: 9 € (Γενική Είσοδος) ΠερισσότερεςΠληροφορίες: www.bobfestival.gr & https://www.facebook.com/BobTheatreFestival Trailer παράστασης: https://www.youtube.com/watch?v=q4bJvwzPGf4 Trailer bob theatre festival : https://www.youtube.com/watch?v=Voth2M0hIcg
|
