Κωνσταντίνος Ασπιώτης

Ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1982 και είναι απόφοιτος της δραματικής σχολής του Κ.Θ.Β.Ε. Έχει συμμετάσχει σε παραστάσεις των Κ.Θ.Β.Ε., Εθνικού Θεάτρου, ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, Χοροθεάτρου ΟΚΤΑΝΑ, Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, Angelus Nonus, Νέου Θεάτρου Θεσσαλονίκης, Highway productions, Terra Incognita, ΕΛ.ΘΕΑ., κ.ά. Με σκηνοθέτες τους Κωνσταντίνο Ρήγο (Τα καινούργια ρούχα του Αυτοκράτορα, Τιτανικός, Bossa Nova, Ελεύθεροι Πολιορκημένοι–Σχεδίασμα Β΄, Πολύ Κακό και τίποτα κ.α.), Δημήτρη Λιγνάδη(Βατρα–Χ, Δόκτωρ Φάουστους), Νίκο Μαστοράκη (Το ξύπνημα της Άνοιξης), Σίμο Κακκάλα (Τα μαξιλάρια της ουρανούπολης), Δημήτρη Μαυρίκιο (Ανδρομάχη), Γιάννη Ιορδανίδη (Ειρήνη), Νίκο Καραθάνο (Ιούλιος Καίσαρας), Έφη Θεοδώρου (Ηλέκτρα), Θέμη Μουμουλίδη (Όρνιθες), Ευτυχία Γιομελά (Νοσταλγία), Αλέξανδρο Ευκλείδη (Η κυρία με τη στρυχνίνη),Νικόλα Στραβοπόδη (Lonely Tunes), Νικόλα Μίχα (Λευκές Νύχτες), Στάθη Λιβαθινό (Βασιλιάς Ληρ, Ο Θάνατος του Δαντόν), Μιχαήλ Μαρμαρινό (Ηρακλής Μαινόμενος), Γιάννη Κακλέα (Η αυλή των θαυμάτων) και Λευτέρη Βογιατζή (Αμφιτρύων). Σκηνοθέτησε τις παραστάσεις: “Η κοκκόνα η Μαρώ” με τη Μίνα Αδαμάκη, «Αν αργήσω, κοιμήσου…» του Άκη Δήμου, μαζί με το Μίνω Θεοχάρη, «Pomodoro superstar» μαζί με τους Μίνω Θεοχάρη & Νάντια Κοντογεώργη, σε δικά τους κείμενα και «Tageria live show – Οι γάμοι». Επίσης έχει συμμετάσχει στις ταινίες «Στρέλλα» του Πάνου Κούτρα  & «Μη Φεύγεις» του Αλέξανδρου Πανταζούδη (Βραβείο κοινού – Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης) και  στην τηλεοπτική σειρά «504 χιλιόμετρα βόρεια της Αθήνας» του Αλέξανδρου Πανταζούδη. Ο ταλαντούχος και πολυπράγμων καλλιτέχνης μιλάει στο «Επί Σκηνής» για την πρώτη του προσωπική σκηνοθεσία στην παράσταση «Να΄ρθω μαζί σου;», για την συνεργασία του με τους ηθοποιούς του, αλλά και για το σύγχρονο νεοελληνικό έργο.

Μίλησε μου για το «Να’ ρθω μαζί σου;» και για την συγγραφέα Αλεξάνδρα Κ*

To «Nα ‘ρθω μαζί σου;» είναι ένα πολύ ωραίο νέο ελληνικό έργο, μία παράσταση που γεννήθηκε με πολύ αγάπη, κόπο και μεράκι από φίλους και εκπροσώπους της ηλικίας πάνω κάτω των 30 χρόνων και σαφώς είναι με έναν τρόπο, η δικιά μας οπτική για το πώς βλέπουμε κάποια απ’ τα θέματα που μας απασχολούν! Ένα από αυτά τα θέματα είναι βεβαίως και οι ερωτικές σχέσεις, η ανάγκη του καθένα μας για έρωτα, για συντροφικότητα, αλλά και η δυσκολία που υπάρχει ειδικά στις μέρες μας να μείνεις με το «άλλο μισό(;)» για πάντα!

Το έργο επίσης μιλάει μ’ έναν πολύ εύστοχο τρόπο για την Ελλάδα του τώρα, τους ανθρώπους της, και όλο αυτό που «βράζει» τριγύρω, την ίδια στιγμή που εμείς βγαίνοντας από μία κατάσταση που μόλις προλάβαμε να συνηθίσουμε, ακριβώς επειδή είμαστε 30, έχουμε ακόμα την δύναμη να παλέψουμε και να σταθούμε στα πόδια μας, ν’ αλλάξουμε νοοτροπία και συνήθειες και να ανταπεξέλθουμε στις νέες συνθήκες, να προσαρμοστούμε σ’ ένα σκληρό τοπίο που φαίνεται να διαμορφώνεται γύρω μας! Και γιατί όχι, να το αναδιαμορφώσουμε!

Η Αλεξάνδρα Κ* με την εντελώς προσωπική και καινούρια ματιά της έχει καταφέρει να φτιάξει ένα καλοδομημένο έργο, με ωραίους ήρωες που έχουν σαφή διαδρομή και θα μπορούσες να τους δεις σήμερα γύρω σου, και να δημιουργήσει από γραφής μία πολύ ενδιαφέρουσα, αμήχανη, αστεία ατμόσφαιρα χωρίς να πέφτει στην παγίδα του εύκολου αστείου και της γραφικότητας σ’ ένα πολύ δύσκολο θέμα! Οι καταστάσεις που δημιουργούνται στο έργο είναι απ’ τη μία για να γελάς και από την άλλη να κλαις, πράγμα που μου συνέβη και όταν διάβασα το εκπληκτικό μυθιστόρημα της, το  «Lalaland»!!!

Μίλησε μου για την συνεργασία με τους ηθοποιούς σου και τους υπόλοιπους συντελεστές της παράστασης.

Ήμουν πραγματικά πολύ τυχερός σε αυτήν την πρώτη μου προσωπική σκηνοθετική απόπειρα, γιατί είχα να δουλέψω με τέσσερις εξαιρετικά ταλαντούχους και δουλευταράδες ηθοποιούς! Ο καθένας από αυτούς έφερε τον δικό του προσωπικό σπουδαίο κόσμο, και γέμισε αυτούς τους καλογραμμένους ρόλους με ζωή! Λειτουργήσαμε σαν ομάδα συνδιαμορφώνοντας τους χαρακτήρες και τελικά όλη την παράσταση! Με εμπιστοσύνη κι αλληλοσεβασμό! Και πάθος, έρωτα πολύ! Ήταν πολύ ωραία εμπειρία και άκρως δημιουργική, αυτό που θες να ξημερώσει ξανά, να έρθει η επόμενη πρόβα!

Βεβαίως μαζί μας στην ίδια διάθεση και διαθεσιμότητα, έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό και ο Θέμης Καραμουρατίδης ντύνοντας μουσικά την παράσταση, η Ηλένια Δουλαδίρη που έφτιαξε ένα καταπληκτικό σκηνικό και έντυσε τους ρόλους τόσο ταιριαστά στην ψυχοσύνθεσή τους, ο Γιώργος Σπηλιόπουλος που φώτισε τις ωραίες στιγμές που ζούμε στην κεντρική σκηνή κάθε Σ/Κ, η Αναστασία Διαμαντοπούλου ως δραματολόγος της παράστασης και η Ελένη Κάκαλου η σπουδαία βοηθός μας!!!

Τι ήταν αυτό που σε κέντρισε περισσότερο στο συγκεκριμένο έργο;

Νομίζω ότι ήδη έχει φανεί απ’ τις προηγούμενες απαντήσεις μου το τι με κέντρισε στο έργο! Αν όχι να κάνω μια μικρή περίληψη του έργου…

Το «Να ‘ ρθω μαζί σου;» είναι ένα κωμικό ρέκβιεμ ακυρωμένων ανθρώπων, δύο ζευγαριών που βρεθήκανε ένα καλοκαιρινό βράδυ σε μία ταράτσα για να κάνουνε swinging, δηλαδή ανταλλαγή συντρόφων. Αυτό είναι η αφορμή αλλά όσο περνάει η νύχτα με πολύ αστείο τρόπο κι ενώ γνωρίζονται μεταξύ τους μαθαίνουμε πράγματα για το ποιόν τους και για το παρελθόν τους. Έτσι κι αλλιώς σε μία τέτοια αμήχανη συνθήκη, μια φωτιά μεγάλη που απειλεί να «κάψει» την Αθήνα, θα δημιουργήσει ένα καθεστώς φόβου που θα αναγκάσει τα ζευγάρια να πουν μεγάλες αλήθειες και στο τέλος να επιλέξουν τι θα κάνουν…

Δεν έχει ενδιαφέρον; Και η ανάπτυξή του θέματος, το κάνει χίλιες φορές πιο ενδιαφέρον!

Ως σκηνοθέτης με ποια κριτήρια επιλέγεις τους ηθοποιούς σου;

Δεν μπορώ να πω ότι είμαι σκηνοθέτης κι ότι έχω μάλιστα αποκτήσει και κριτήρια επιλογής ηθοποιών! Επιλέγω όλες τις συνεργασίες μου γενικά – και σαν ηθοποιός- με κριτήριο το πόσο γουστάρω να δουλέψω με κάποιους ανθρώπους, και το πόσο αγαπούν κι αυτοί αυτό που κάνουν!!!

Εκτός από το «Να ’ρθω μαζί σου;» το οποίο σκηνοθετείς, συμμετέχεις και ως ηθοποιός στα «Κόκκινα Φανάρια» στο Εθνικό Θέατρο. Πες μου λίγα λόγια για αυτή την παράσταση και την συνεργασία σου με τον Κωνσταντίνο Ρήγο.

Ο Ρήγος είναι ένας από αυτούς που αγαπούν πολύ αυτό που κάνουν και γι’ αυτό μ’ αρέσει να δουλεύω μαζί του! Έχει έναν πολύ ενδιαφέροντα κόσμο και μία καλαίσθητη ματιά που με έλκει! Τα «Κόκκινα φανάρια» είναι μία ιδιαίτερη προσέγγιση ενός πονεμένου θέματος όπως είναι η πορνεία, αλλά δεν μένει εκεί, μιλάει για συναισθήματα, για όνειρα που κάνουν κι οι άνθρωποι που φαίνεται να μην τα δικαιούνται με έναν τρόπο, και δραματικά τελικώς μιλάει για την διάψευση αυτών των ονείρων!  Στην παράσταση εκτός των άλλων συμμετέχει και ένα σύνολο πολύ καλών ηθοποιών και είναι πολύ μεγάλη χαρά μου που συνεργάστηκα μαζί τους…

Κατά πόσο είσαι αισιόδοξος για το μέλλον του ελληνικού θεάτρου σε συνάρτηση με την περίοδο που διανύουμε;

Είμαι αισιόδοξος και έχω πάρει κάποια θετικά δείγματα ως προς αυτό! Ακόμα και βιώνοντας προσωπικά κάποια πράγματα! Ας πούμε είναι τρομερά αξιοθαύμαστο και ελπιδοφόρο σε μια τέτοια εποχή να δημιουργείται ένας τόσο ωραίος καινούριος θεατρικός χώρος όπως αυτός του «104», όπου δίνεται βήμα σε τόσους νέους ανθρώπους να παρουσιάσουν την δουλειά τους! Και προσωπικά θέλω να ευχαριστήσω την Πολίνα Καραναστάση και τον Θάνο Δημητριάδη για την εμπιστοσύνη τους!

Πάντως γενικά οι άνθρωποι που δουλεύουν στο θέατρο δείχνουν να επιμένουν να πηγαίνουν κόντρα στις δυσκολίες! Και μάλιστα τα τελευταία χρόνια βλέπω να γίνονται και πολύ ωραίες δουλείες! Κι υπάρχουν ολοένα και πιο πολλοί νέοι καλλιτέχνες που θαυμάζω!

Πιστεύεις πως όταν μια ερωτική σχέση αντιστρατεύεται τους θεσμούς οδηγείται σε αδιέξοδο;

Οι ερωτικές σχέσεις είναι απρόβλεπτες. Και η χημεία μεταξύ δύο ανθρώπων μοναδική! Δεν ξέρεις που μπορεί να σε οδηγήσει κάθε φορά μία σχέση, ένας έρωτας! Έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει εγχειρίδιο…

Ποια είναι η γνώμη σου για το σύγχρονο νεοελληνικό έργο;

Έχουν γραφτεί νομίζω κάποια πάρα πολύ ωραία έργα τα τελευταία 10 - 15 χρόνια! Από τον Γιώργο Διαλεγμένο και τον Άκη Δήμου μέχρι τον Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη ,τον Γιάννη Μαυριτσάκη και την Λένα Κιτσοπούλου μπορούμε να δούμε ότι έχουμε αξιόλογους συγγραφείς ευρείας γκάμας που θέλεις να παίζεις και να βλέπεις έργα τους…

Πιστεύω πως οι θεατρικοί παραγωγοί όμως πρέπει να εμπιστευτούν και να επενδύσουν περισσότερο στο νεοελληνικό έργο!

Έχεις συνεργαστεί κατά καιρούς με σκηνοθέτες όπως ο Δημήτρης Λιγνάδης, ο Νίκος Μαστοράκης, ο Δημήτρης Μαυρίκιος, ο Γιάννης Ιορδανίδης. Μίλησε μου για την εμπειρία να συνεργάζεσαι με σκηνοθέτες αυτού του βεληνεκούς.

Για μένα είναι κάθε φορά σαν ένα όνειρο απ’ τον καιρό της σχολής που εκπληρώνεται! Με ενδιαφέρει πάντα να γίνομαι μέρος του κόσμου των καλλιτεχνών που θαυμάζω και πάντα να μαθαίνω απ’ αυτούς όσα μπορώ περισσότερα…

Τι εύχεσαι για το μέλλον;

Εύχομαι να είμαστε καλά, υγιείς, και με όρεξη και κουράγια!!! Εύχομαι να στρώσει γρήγορα η κατάσταση και να επανέλθει η χώρα μας και οι κάτοικοί της σε μία ηρεμία γι’ αρχή και σ’ ευημερία τελικά…

Η παράσταση «Να’ρθω μαζί σου;» σε σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Ασπιώτη παίζεται κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 21:15 στο θέατρο «104», Ευμολπιδών 41 στο Γκάζι.