Ορέστης Τρίκας

Φέτος ο ταλαντούχος ηθοποιός παίζει σε δύο θεατρικές δουλειές, στο νουάρ «Έξαψη» σε σκηνοθεσία Αντώνη Γαλέου στο Αγγέλων Βήμα και στο μιούζικαλ «Οι ακροβάτες της τύχης» σε σκηνοθεσία Κέλλυς Σταμουλάκη στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο. Ας δούμε τι έχει να μας πει γι αυτές και όχι μόνο...

«Έξαψη» φέτος στο «Αγγέλων Βήμα»... Τι ήταν αυτό που σε ιντρίγκαρε στο συγκεκριμένο έργο και σε έκανε να το επιλέξεις;
Η αλήθεια είναι ότι είπα το ναι πολύ πριν διαβάσω το έργο... Βασικό κίνητρο γι’ αυτή την συνεργασία ήταν ο σκηνοθέτης της παράστασης Αντώνης Γαλέος. Θέλαμε πολλά χρόνια να υπάρξουμε καλλιτεχνικά, από τα πρώτα χρόνια της σχολής. Ο Αντώνης ήταν καθηγητής μου, πάντα θαύμαζα τις γνώσεις του και την αισθητική του στο θέατρο . Επίσης ήθελα πάρα πολύ να συνεργαστώ με την Λίλη Τσεσματζόγλου στο θέατρο, είναι μία εξαιρετική ηθοποιός, ένας πολύ καλός συνεργάτης, ένας φοβερός άνθρωπος και μια καλή φίλη. Με αυτή τη συνεργασία μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω τον Γιάννη Μάνιο, έναν πολύ καλό ηθοποιό και ωραίο άνθρωπο καθώς και τρία υπέροχα νέα παιδιά: την Aulona Lupa, τον Βαλάντη Φράγκο και τον Γιάννη Κοκολάκη. Εξαιρετικοί ηθοποιοί και οι τρεις και πάνω απ' όλα καλά παιδιά.

Είναι ιδιαίτερη η ψυχοσύνθεση ενός νουάρ ήρωα; Χρειάζονται κάποιοι ειδικοί κώδικες για να προσεγγίσεις έναν τέτοιο ρόλο;
Συνήθως είναι τύποι απελπισμένοι, μοναχικοί, βρίσκονται σε υπαρξιακή αγωνία, η μοίρα τους είναι προδιαγεγραμμένη και αυτό που προσπαθούν κυρίως να κάνουν είναι να ξεφύγουν από αυτή. Η ματιά του Αντώνη στο έργο είναι έξυπνη, καυστική και καθόλου παρωχημένη οπότε δεν θα μιλήσω για κώδικες αφού προσπάθησε να μεταφέρει το τώρα στο χθες και το χθες στο σήμερα…

Ο χαρακτήρας που υποδύεσαι είναι αρκετά …εγκληματικός. Μπορείς να πεις όμως ότι έχει και κάποια κοινά στοιχεία με τον Ορέστη;
Όχι, με τον Ουόλτερ δεν έχω καμία σχέση. Η εγκληματικότητα στη ζωή μου δεν έχει θέση, δεν είχε και θέλω να πιστεύω ότι δεν θα έχει και στο μέλλον! Μου αρέσει να υποδύομαι διαφορετικούς χαρακτήρες. Βαριέμαι να παίζω τα ίδια και τα ίδια και χαίρομαι γιατί μέχρι τώρα το έχω καταφέρει.

Σε βλέπουμε όμως και στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο στο παιδικό μιούζικαλ «Οι Ακροβάτες της Τύχης». Μίλησε μου και γι’ αυτή σου τη δουλειά. Είναι «δύσκολο» το παιδικό κοινό;
Είναι μια θεατρική παράσταση για μικρούς και μεγάλους είναι ένα θεατρικό υπερθέαμα με δέκα ηθοποιούς που τραγουδούν, χορεύουν, παίζουν μουσικά όργανα και κάνουν ζογκλερικά δύο ώρες επί σκηνής . Είναι σε κείμενο και σκηνοθεσία της Κέλλυς Σταμουλάκη, τη μουσική έχει γράψει ο υπέροχος Λαυρέντης Μαχαιρίτσας και τις χορογραφίες έχει κάνει η Τζένη Τοψίδου. Παίζουν Η Ευρυδίκη, ο Νικόλας Μπράβος, η Μυρσίνη Δόξα, ο Αντώνης Πασβάντης, ο Νίκος Βατικιώτης, η Kitty Μαργαρή, ο Σταμάτης Πακάκης και στην άρπα και στα κρουστά η Κωσταντίνα Χρήστου. Η αλήθεια είναι ότι δύο ώρες τα παιδιά εκστασιάζονται, βλέπεις τη λαχτάρα στα μάτια τους, άλλα σε κοιτάζουν με μάτια γουρλωμένα κι άλλα μπαίνουν τόσο πολύ στον παραμύθι που θέλουν να πάρουν μέρος σε αυτό επικοινωνώντας μαζί μας. Τραγουδάνε, χορεύουν, γελάνε μας δίνουν λύσεις σε γρίφους… τα παιδιά δεν είναι δύσκολο κοινό λένε απλά την αλήθεια.

Όλο και περισσότεροι δημοφιλείς τραγουδιστές «εισβάλλουν» στον χώρο του θεάτρου όπως και η Ευρυδίκη με την οποία συνεργάζεσαι στην παράσταση. Μάλιστα ο Σάκης Ρουβάς έλαβε και βραβείο Κουν για την ερμηνεία του. Τι έχεις να πεις για την τάση αυτή;
Ένας λόγος που είπα «ναι» σε αυτή την παράσταση, δε θα στο κρύψω, ήταν η Ευρυδίκη. Την θαύμαζα, μου άρεσαν τα τραγούδια της, η φωνή της… Γενικά την παρακολουθούσα στη μουσική της πορεία. Είναι ένας εξαιρετικός συνεργάτης, μια υπέροχη τραγουδίστρια αλλά και μια πολύ καλή ηθοποιός. Οποιοσδήποτε με σκληρή δουλειά, πείσμα, θέληση, γνώση και ταλέντο μπορεί να ανέβει στη σκηνή. Όταν έμαθα ότι ο Ρουβάς θα παίξει στην Επίδαυρο μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση. Την παράσταση «Βάκχες» δεν την είχα δει, από διάφορα όμως βίντεο που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο είδα έναν Σάκη Ρουβά που είχε δουλέψει πολύ με το λόγο, το κείμενο, την ορθοφωνία, ήταν καλός και με ξάφνιασε ευχάριστα. Τώρα αν άξιζε να πάρει αυτό το βραβείο δεν είμαι εγώ αυτός που θα το κρίνει.

Αν και πολύ νέος είσαι καθηγητής σε δραματική σχολή... πώς βλέπεις τη νέα γενιά ηθοποιών που έρχεται; Υπάρχει ταλέντο; Υπάρχει ήθος;
Και ταλέντο υπάρχει, και θέληση υπάρχει, και ήθος, αλλά μαζί με αυτά υπάρχει και ανασφάλεια, ανασφάλεια για το μέλλον. Τα παιδιά είναι πολλά, οι δουλειές όμως λίγες και δυστυχώς δεν θα μπορέσουν να ακολουθήσουν όλοι το όνειρό τους. Η δουλειά αυτή είναι όμορφη, είναι μαγική αλλά είναι και σκληρή, είναι δύσκολη... χρειάζεται να έχεις γερό στομάχι, υπομονή, επιμονή και θέληση.

Εσύ συνάντησες κάποιες δυσκολίες στο ξεκίνημά σου;
Δυσκολίες όχι, το αντίθετο θα έλεγα, ήμουν πολύ τυχερός αφού πρωτοανέβηκα στο σανίδι σε ηλικία 16 χρονών, το καλοκαίρι δηλαδή που τελείωνα το πρώτο έτος της δραματικής σχολής στην παράσταση «Δον Ζουάν» του Μολιέρου. Αμέσως μετά ήρθε η παράσταση «Περιμένοντας τον Γκοντό» και πάει λέγοντας. Δυσκολίες στη δουλειά μας υπάρχουν πολλές, τις έζησα, τις πέρασα και θα συνεχίσω να τις περνάω αλλά είναι τέτοια η αγάπη μου για αυτή τη δουλειά, που τις αντέχω.

Έχεις αντιμετωπίσει αντιεπαγγελματική συμπεριφορά από συνάδελφο σου ή από άνθρωπο του χώρου σε βαθμό που να σε έχει εξοργίσει;
Σε κάθε επάγγελμα συναναστρέφεσαι με διαφορετικούς ανθρώπους από εσένα, είναι μια μικρή κοινωνία, οπότε ναι, σίγουρα έχω έρθει σε επαφή με διάφορες συμπεριφορές. Η αλήθεια είναι ότι την πρώτη φορά με πείραξε πολύ, μετά το φιλοσόφησα και είδα ότι πραγματικά δεν αξίζει τον κόπο να κάθεσαι να στενοχωριέσαι για τέτοιες καταστάσεις... Απλώς με το πάθημα, σου δίνεται η γνώση και η εμπειρία να μπορείς να ξεχωρίσεις τους ανθρώπους και να προστατευθείς.

Η τηλεόραση τελικά σε έχει διευκολύνει όσον αφορά αυτά που θέλεις να κάνεις στο θέατρο; Μπορεί να γίνει και τροχοπέδη;
Η τηλεόραση σε βοηθάει να γίνεις πιο εύκολα και γρήγορα γνωστός. Σου δίνει τη δυνατότητα να σου γίνει μία πρόταση στο θέατρο χωρίς όμως αυτό ναι ισχύει και στο 100%.

Πες μου δύο ρόλους που θα ήθελες πάρα πολύ να παίξεις.
Τον Ορέστη και τον Άμλετ.

Αγαπημένος σου συγγραφέας;
Αυτόν τον καιρό διαβάζω Jorge Bucay οπότε θα σου πω αυτόν…

Υπήρξε κάποια παράσταση που παρακολούθησες και σε «σημάδεψε»;
Η πρώτη θεατρική παράσταση που είδα στη ζωή μου το 1991: «Ο κατά φαντασίαν ασθενής» στο Εθνικό θέατρο με το Γιώργο Mιχαλακόπουλο. Θυμάμαι ότι μόλις τελείωσε η παράσταση είπα στην μητέρα μου ότι εγώ μια μέρα θα είμαι εκεί πάνω…

Υπάρχει περίπτωση να σε δούμε και σε τρίτη παράσταση φέτος;
Όχι, αφενός επειδή δεν έχω χρόνο και αφετέρου θεωρώ ότι τρεις θεατρικές παραστάσεις μέσα σε μια σεζόν είναι υπερβολή. Ήδη θεωρώ ότι έβαλα πολλά καρπούζια κάτω από μια μασχάλη. Αυτό που έχω ανάγκη τώρα είναι λίγη ξεκούραση, να γεμίσω μπαταρίες και να δω ποιο θα είναι το επόμενο βήμα...
 
«Έξαψη» (The Double Indemnity)

Βασισμένο στην ομώνυμη νουβέλα του James M. Cain
Θεατρική διασκευή: D. Pichette & R. Hamilton-Wright
Συγγραφείς και έργο σε Πανελλήνια πρώτη

Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Αντώνης Γαλέος
Σκηνικά-Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Φωτισμοί : Zωή Φαμέλη
Κομμώσεις: Γιώργος Νικολαϊδης
Παίζουν:
Γιάννης Μάνιος
Ορέστης Τρίκας
Λίλυ Τσεσματζόγλου
Aulona Lupa
Βαλάντης Φράγκος
Γιάννης Κοκολάκης

Κατάλληλο από 13 ετών
Τετάρτη & Σάββατο στις 20.30 & Κυριακή στις 18.30
«Αγγέλων Βήμα»
Σατωβριάνδου 36,
Ομόνοια
Τηλέφωνο: 210 5242211