Δημήτρης Χριστοφορίδης

«Lower με C»

Ξεκίνησε να κάνει stand up στις Νύχτες Κωμωδίας της Λουκίας Ρικάκη το 2008 και έκτοτε έχει στο ενεργητικό του περισσότερα από1.000 παραστάσεις στην Αθήνα αλλά και σε μεγάλες πόλεις της περιφέρειας. Από τις δουλειές του, σίγουρα ξεχωρίζει ο κωμικός μονόλογος «Στα Βούτυρα» που παρουσιάστηκε για δύο σεζόν (2015-2016), οι συμμετοχές του στα μεγαλύτερα ετήσια κωμικά events, όπως ο φιλανθρωπικός μαραθώνιος κωμωδίας Stand up for U και το Athens International Comedy Festival. Είναι, επίσης, βασικός συντελεστής στο Gazi Comedy Club. Παράλληλα, εργάζεται και ως κωμικός αρθογράφος στο provocateur.gr. Έχει σπουδάσει σκηνοθεσία και έχει δουλέψει ως κινηματογραφιστής σε ντοκιμαντέρ για την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Φέτος θα τον δούμε στο θέατρο Άβατον, τις Πέμπτες έως 28/12 στην παράσταση «Lower με C» η οποία παρουσιάστηκε για πρώτη φορά ως work in progress την περασμένη Άνοιξη στο πλαίσιο του Athens Comedy Festival. Αυτή τη φορά ο ταλαντούχος καλλιτέχνης καταπιάνεται με τις μετριότητες. Άλλωστε, όπως ο ίδιος υποστηρίζει, αν το δράμα είναι η μίμηση σπουδαίων πράξεων, η κωμωδία είναι η μίμηση της μετριότητας. Μέσα από τα κείμενα του παρελαύνουν οι μετριότητες μιας ζωής που προσπαθεί για το καλύτερο, επιτυγχάνει το μέτριο και φοβάται διαρκώς για το χειρότερο. Αυτή η κωμωδία είναι αφιερωμένη στα παιδιά του τελευταίου θρανίου.

Μαζί του και κάτω από τον γενικό τίτλο «Πάμε να τ’ αλλάξουμε», θα απολαύσουμε επίσης και τον Άγγελο Σπηλιόπουλο ο οποίος με την παράσταση «Half-hour comedy special»  μάς παρασύρει στο μινιμαλιστικό σύμπαν των one-liner αστείων.

Η μετριότητα κάθονταν στο τελευταίο θρανίο ή σε κάποιο από τα μεσαία;

Όσο πιο καλός μαθητής, τόσο πιο βαρετός. Τα τελευταία θρανία είχαν όραμα, αυτοκαταστροφή και χιούμορ.

Τι είναι αυτό που μπορεί να κάνει μια μετριότητα, χρυσή;

Το πρώτο θρανίο και οι καλοί βαθμοί. Γενικά το να είσαι καλό παιδί και να ακολουθήσεις πιστά το «σχολείο-πανεπιστήμιο-στρατός-οικογένεια-εγγόνια-θάνατος». Πιστεύω πως όταν αυτοί οι άνθρωποι πεθαίνουν, πηγαίνουν στον παράδεισο και αυτοκτονούν.

Γιατί είναι αστεία μια μετριότητα;

Γιατί δεν παίρνει σοβαρά τον εαυτό της.

Από την εμπειρία σου στο stand up, το κοινό γελάει με το αστείο ή με τον τρόπο που του το σερβίρεις;

Και τα δύο είναι σημαντικά.  Βέβαια κάτω από όλα, κάτω από την περίεργη σου προσωπικότητα, τον περίεργο τρόπο που σερβίρεις το αστείο, κάτω από όλα, βρίσκεται το αστείο. Αν δεν έχεις καλό αστείο, δεν θα γελάσει κανείς. Όσο ωραίο κι αν είναι ένα σπίτι, πρέπει να έχει καλά θεμέλια.

Με ποιο τρόπο «δοκιμάζεις» τα αστεία σου;

Πάω σε βραδιές openmic, που γίνονται για αυτό ακριβώς. Παλιοί και νέοι κωμικοί δοκιμάζουν νέα κείμενα, χωρίς το βάρος της επιτυχίας μιας κανονικής επαγγελματικής παράστασης που σε πληρώνει.

Πες μου κάποιες από τις πηγές έμπνευσης σου.

Ο εαυτός μου.

Μίλησε μου για την εμπειρία σου ως κινηματογραφιστής.

Ήμουνα πολύ τυχερός γιατί συνεργάστηκα με έναν από τους σημαντικότερους έλληνες κινηματογραφιστές. Τον Γιάννη Λάμπρου. Ήταν από τους πρώτους μου δασκάλους. Πολύ ωραίος τύπος και με ωραία ματιά στα πράγματα. Σαν δουλειά είναι σκληρή αλλά πάρα πολύ δημιουργική και ήμουν πολύ ευτυχισμένος όσο την έκανα.

Πως θα δικαιολογούσες την ανοδική πορεία του είδους τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα;

Υπάρχουνε καλοί κωμικοί και εξαιρετικό χιούμορ. Ο κόσμος φυσικά ανταποκρίνεται.

Ποιοι είναι οι ανυπόφοροι θεατές και ποιοι είναι εκείνοι που σε εξιτάρουν;

Δεν θα έλεγα ανυπόφοροι, αλλά σίγουρα δυσκολεύουν πολύ την παράσταση αυτοί που θέλουν να παρέμβουν και σου μιλάνε ενώ είσαι στη σκηνή. Σε βγάζουν εκτός ρυθμού και πρέπει να γίνεις επιθετικός για να μην το επαναλάβουν με κίνδυνο να στραφεί το κοινό εναντίον σου.  Συνήθως βέβαια το κοινό είναι μαζί μου όταν υπάρχει κάποιος ενοχλητικός, γιατί δεν ενοχλεί μόνο εμένα, αλλά και όλους τους υπόλοιπους που θέλουν να με ακούσουν. Με εξιτάρουν αυτοί που δεν είναι τόσο έξυπνοι όσο νομίζουν. Τους λατρεύω.

Δώσε μας ένα αυτοσαρκαστικό σχόλιο.

Δεν γίνεται, θα κάψω το υλικό μου.