Χρήστος Σαπουντζής

Όλη μου η προσωπικότητα χτίστηκε μέσα στο θέατρο

Αριστούχος της δραματικής σχολής Βεάκη, έχει παίξει σε πλήθος παραστάσεων και έχει καταξιωθεί ως ένας εξαιρετικός ρολίστας.

Ένας εργάτης του θεάτρου που δουλεύει συστηματικά και σε βάθος τους ρόλους του, με σπάνιο ταλέντο και εσωτερικότητα, με μια χαμηλόφωνη αλλά μεστή παρουσία στη σκηνή που αξίζει να προσέξετε και να εκτιμήσετε αφού αποτελεί το ουσιαστικότερο αντίβαρο στις φανταιζί καλλιτεχνικές «απουσίες» της σόου μπίζνες, τα μεγάλα και πολυδιαφημισμένα ονόματα που μοιάζουν με τις μετοχές στα χρηματιστήρια των καιρών μας. Είναι μονίμως σε ζήτηση και μονίμως χωρίς αντίκρισμα...

Συμμετείχε στις παραστάσεις: Με το ΔΗ.ΠΕ.θΕ. Βόλου «Αυτοσχεδιασμός με κίνηση, ήχο και λόγο», «Κούκου... Τσα», «Άλκηστη» του Ευριπίδη, «Ελίζα» της Ξένιας Καλογεροπούλου (σκηνοθεσία Λυδία Κονιόρδου), «Ελευθερία στη Βρέμη» (σκηνοθεσία Δημήτρης Οικονόμου). Με το Δημοτικό θέατρου Καλλιθέας «Παραμυθιάδα» σε σκηνοθεσία του Πέτρου Σεβαστίκογλου, «Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων» του Λιούις Κάρολ (σκηνοθεσία Δημήτρης Σεϊτάνης), «Το γέλιο των θεών» του Ντανσανύ (σκηνοθεσία Δημήτρης Οικονόμου).

Με το Εθνικό θέα­τρο συνεργάστηκε στις παραστάσεις «Βολπόνε» του Μπεν Τζόνσον (σκηνοθεσία Μίνως Βολανάκns), «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη (σκηνοθεσία Διαγόρας Χρονόπουλος), «Βάτραχοι» και «Όρνιθες» του Αριστοφάνη, «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» του Ευριπίδη, «Γέρμα» του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα (σκηνο­θεσία Κώστας Τσιάνος), «Οιδίποδας Tύρανος» του Σοφοκλή (σκηνοθεσία Βασίλης Παπαβασιλείου), «Σταθμοί κάτω από την πόλη» (σκηνοθεσία Δημήτρης Οικονόμου), «Ίων» του Ευριπίδη (σκηνοθεσία Λυδία Κονιόρδου), «Aχαρνής» του Αριστοφάνη (σκηνοθεσία Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος).

Με το θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν συμμετείχε στις παραστάσεις «Πλούτος» του Αριστοφάνη (σκηνοθεσία Μίμης Κουγιουμτζής), «Βόϋτσεκ» του Μπύχνερ (σκηνοθεσία Γιώργος Λαζάνης), «Η μέθοδος Γκρονχολμ» σε σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονόπουλου.

Επίσης συμμετείχε στης παραστάσεις «Πεθαίνω σαν χώρα» του Δημήτρη Δημητριάδη, θέατρο Ρόδον (σκηνοθεσία Στέλιος Kρασανάκης), «Οι δραπέτες της σκακιέρας» των Τριβιζά - Κουρουπού, Εθνική Λυρική Σκηνή (σκηνοθεσία Λυδία Κονιόρδου), «Το ημέρωμα της στρίγκλας» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, θέατρο Προ­σκήνιο (σκηνοθεσία Γιάννης Μπέζος), «Το πουλί της ηδονής» του Κάρρευ (σκηνοθεσία Όλγα Ποζέλη), «Οι βετεράνοι», θέατρο δρόμου (σκηνοθεσία Γεράσιμος Γεννατάς), «Ο άλλος θάνατος της Ιωάννας της Λωρένης» του Στέφαν Τσάνεφ, θέατρο Μεταξουργείο (σκηνοθεσία Μάνια Παπαδημητρίου), «Death valley junction» του Α. Όστερμάιερ, Studio Πρώτες ύλες (σκηνοθεσία Χρήστος Λύγκας).

Στο θέατρο Μικρό Παλλας «Από μακριά» του Θοδωρή Αθερίδη σε σκηνοθεσία Θοδωρή Αθερίδη.

Με το Ελληνικό Φεστιβάλ «Οι ιστορίες του Δημήτρη Χατζή», (σκηνοθεσία Άννα Κόκκινου), «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Σάμουελ Μπέκετ (σκηνοθεσία Τσέζαρι Γκραουζίνις), «Ερωφίλη» του Χορτάτση (σκηνοθεσία Σίμος Κακάλας).

Φέτος τον βρίσκουμε στο θέατρο Βικτώρια στην παράσταση «Πενήντα λέξεις» του Μάικλ Γουέλλερ σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη.

Μιλήστε μου για την ως τώρα πορεία σας στο θέατρο...

Όλη μου η προσωπικότητα χτίστηκε μέσα στο θέατρο. Και όταν λέω θέατρο, εννοώ το σύνολο των ανθρώπων που έχουμε ασχοληθεί με αυτή τη δουλειά. Από τους συγγραφείς, τους σκηνοθέτες, τους συναδέλφους μου κυρίως, τους σκηνογράφους, τους διευθυντές φωτογραφίας, τους τεχνικούς, τους μουσικούς, οι οποίοι όλοι στο σύνολό τους, με μάθανε να ακούω, να διαβάζω και να κατανοώ αυτό που διαβάζω, ν’ αγαπάω το κορμί μου και το κορμί του άλλου, του συναδέλφου μου και κυρίως να κολυμπάω στα βαθιά νερά της τέχνης μας και της ζωής μου χωρίς σωσίβια…

Τι σημαίνει για σας το θέατρο;

Είναι η δουλειά μου, με ζει τα τελευταία δεκαεφτά χρόνια και της είμαι ευγνώμων.

Πως νοιώσατε μέσα από την ιδιαίτερη εμπειρία της παράστασης «50 λέξεις»;

Είναι η πρώτη φορά που δουλεύω ένα τόσο ρεαλιστικό κείμενο με δύο μόνο ρόλους πάνω στη σκηνή να φέρουν το βάρος μιας δίωρης παράστασης. Ευχαριστώ την τύχη μου που με έφερε να δουλέψω στο θέατρο Βικτώρια με τη Μαρία Τσιμά και έτσι όλο αυτό το βάρος έγινε δημιουργική αγωνία και τελικά ευτυχής συνεύρεση.

Πως λειτουργεί η παρουσία-απουσία του παιδιού στην σχέση των συζύγων;

Στην περίπτωση της παρουσίας είναι το μέσον για να διαπραγματεύεται το ζευγάρι το οτιδήποτε. Αφορμή για σύγκρουση κρύβοντας τα πραγματικά βαθιά θέματα που έχουν μεταξύ τους. Στην περίπτωση της απουσίας είναι μια ελεύθερη πτώση χωρίς αλεξίπτωτο.

Τι είναι αυτό που αλλάζει στη σχέση τους μετά από τις επεισοδιακές «50 λέξεις»;

Είναι η πρώτη φορά στη ζωή τους ίσως, εκτός από αυτήν που συναντήθηκαν, που ήταν και οι δύο τους αληθινοί, έστω για μία νύχτα. Το τι θα γίνει από κει και πέρα, ο Θεός και η ψυχή τους το ξέρει. Εγώ απάντηση δεν δίνω.

Πως ήταν η συνεργασία σας με τον κύριο Παλούμπη;

Στο ρεαλιστικό θέατρο είναι από τους λίγους μαστόρους που έχω γνωρίσει. Και γενικά άψογος στη συνεργασία μας.

Ποια είναι η γνώμη σας για τον τρόπο που εκπαιδεύονται στη χώρα μας οι ηθοποιοί, σκηνοθέτες και θεατρικοί συγγραφείς και για τις ευκαιρίες που τους δίνονται ώστε να λειτουργήσουν επαγγελματικά στο χώρο;

Ο τρόπος εκπαίδευσης είναι ελλιπής, αναξιοκρατικός και αποπροσανατολιστικός. Όσο για τις ευκαιρίες, εξαρτάται τον άνθρωπο, αυτά που κουβαλάει μέσα του και γενικά τον τρόπο που θα διαχειριστεί αυτό που λέγεται καριέρα.

Προσεχή σχέδια;

Την άνοιξη θα επαναληφθεί η «Μέθοδος Γκρόνχολμ» στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης και στη συνέχεια η παράσταση θα ανέβει και στη Θεσσαλονίκη. Τα υπόλοιπα είναι όλα σχέδια αλλά δεν έχει φιξαριστεί τίποτα. Περιμένοντας την πτώχευση… ποτέ δεν ξέρεις με αυτή την οικονομική κρίση.

Σταμάτα καλέ! Να είσαι αισιόδοξος!

Είμαι! Αλλά δεν με αφήνουν!