Τραγέλαφος

των Ιωάννη Κουτεντάκη και Γεωργίας Αγγουριδάκη

Θεοί σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, επαναστατημένα Στοιχειά,

ένας Τιτάνας, και ο Καραγκιόζης,

συναντιούνται σε έναν παράδοξο κόσμο που θα μπορούσε να είναι ο κόσμος μας

Η παράσταση παρουσιάζεται από το «Θέατρο του Μαρτίου», σε σκηνική προσαρμογή κειμένου από τον Θεόδωρο Εσπίριτου και την Ρούλα Πατεράκη, σε σκηνοθεσία Θεόδωρου Εσπίριτου, από οκταμελή θίασο ηθοποιών.

Μια έξυπνη ιδέα βασισμένη στο γνωστό εύρημα της χρήσης μυθολογικών ηρώων και περιστατικών για την στηλίτευση μιας σύγχρονης πολιτικής και ηθικής συνθήκης κατά τα πρότυπα του Αριστοφάνη, αποτελεί την βάση για μια δραματουργία η οποία όμως αποδεικνύεται στην κυριολεξία «Τραγέλαφος». Οι συσχετισμοί δεν ξεκαθαρίζουν, το χιούμορ είναι αδύναμο, οι χαρακτήρες ανολοκλήρωτοι κι οι δράσεις, κουραστικές. Τι ακριβώς συμβολίζουν οι θεοί; Αποτελούν μια εξουσιαστική μεγαλοαστική τάξη ή κινούν τους ηγέτες-μαριονέτες τους στον κόσμο των ανθρώπων, αφ’ υψηλού; Η Κουκουβάγια κι ο Παν τι ακριβώς εκπροσωπούν και τι σχέση έχει το κομμωτήριο στο Κολωνάκι; Ποια ήταν η πτώση του Προμηθέα; Μετατρέπεται σε φορέα της 4^ης εξουσίας κι αν ναι, πότε αυτού του τύπου η ενημέρωση έφερε στους ανθρώπους το φως; Ο Θωρ πάλι τι αντιπροσωπεύει; Την ισχυρή Γερμανία, την έξωθεν επέμβαση ή την ωμή βία του εθνικοσοσιαλισμού; Ο Καραγκιόζης εμφανίζεται περίπου ως το οικείο πρόσωπο του θεάτρου σκιών αλλά λειτουργεί εξ ίσου αλλοπρόσαλλα κι έξω από το γνωστό πρότυπο. Άλλοτε συμπεριφέρεται σαν ατρόμητος ήρωας κι άλλοτε σαν πολίτης χωρίς κατεύθυνση ιδεολογική ή ταξική που εκπροσωπεί τις διαφορετικές, αντίθετες επιθυμίες της λαϊκής μάζας. Η οποία είναι όντως η μάζα που επαναστατεί ή πρόκειται για το σύνολο ενός έθνους συμπεριλαμβανομένων και των ηγετών του; Κι ο χρησμός που σήμανε το τέλος του Δωδεκάθεου και την επερχόμενη ακμή του συντηρητικού χριστιανισμού, τι ακριβώς σημαίνει εδώ; Το τέλος μιας τυραννίας; Μα δεν εξέφρασε καθόλου αυτό, ο χρησμός. Αντίθετα προβλέπει μια επερχόμενη παρακμή. Έξυπνα ευρήματα που δεν ολοκληρώνονται και κάποιες ατόφιες κωμικές στιγμές διανθίζουν το έργο το οποίο όμως στο σύνολό του είναι αλλοπρόσαλλο, σε αργούς ρυθμούς, χωρίς ουσιαστικές ανατροπές και με θαμπούς συμβολισμούς χωρίς διαύγεια. Επίσης να επισημάνω ότι είναι δραματουργικό ατόπημα να διηγούνται οι ηθοποιοί μια σκηνή την οποία μόλις έχουμε δει. Ενδιαφέρον αν κι ανολοκλήρωτο το εύρημα του μεθυσμένου Δία, καθώς επίσης κι η επανάσταση η οποία όμως δεν καταφέρνει να ολοκληρωθεί εξ αιτίας των διαφορετικών τάσεων κι απόψεων των πολιτών.

Η σκηνοθεσία προσπάθησε να αξιοποιήσει τα κωμικά στοιχεία του έργου και να του προσδώσει έναν έντονο ρυθμό αλλά μαστίζεται από περιττές κινήσεις, υπερβολικές δράσεις κι αναίτιες επαναλήψεις των μοτίβων που καθιστούν τις περισσότερες σκηνές εκτός από ανούσιες κι αμήχανες. Οι ηθοποιοί, πολύ δυνατοί κινησιολογικά αλλά και ερμηνευτικά απέδωσαν όσο καλύτερα μπορούσαν τους ρόλους τους με κορυφαίους υποκριτικά τους πολύ ταλαντούχους Ράνια Φουρλάνου και Προμηθέα Νεραττίνι-Δοκιμάκη. Ενδιαφέρουσα η αισθητική των κοστουμιών και τα πολυμορφικά σκηνικά.

Σκηνοθεσία: Θεόδωρος Εσπίριτου

Σκηνική προσαρμογή κειμένου: Θεόδωρος Εσπίριτου-Ρούλα Πατεράκη

Μουσική: Χρίστος Θεοδώρου

Σκηνικά: Γκάυ Στεφάνου

Κοστούμια: Celebrity skin

Αντικείμενα: Γιώργος Κωτσάκος

Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα

Παίζουν:

Δίας: Δημήτρης Κοράκης

Ήρα: Ντέπυ Πάγκα

Ερμής: Πέτρος Μάνδαλος

Αθηνά: Στέλλα Νούλη

Θωρ: Δων Χριστοδούλου

Πάνας: Προμηθέας Νεραττίνι-Δοκιμάκης

Γίτσα: Ράνια Φουρλάνου

Προμηθέας: Λευτέρης Παπακώστας

Καραγκιόζης: Δημήτρης Κοράκης

Σχεδιασμός προγράμματος: Χριστίνα Κοροβίλα

Μακέτα πόλης: Ευθύμης Γκίνης

Φωτογραφίες: Αγγελική - Ειρήνη Μήτση

Την παράσταση παρακολουθήσαμε την Παρασκευή 19 Ιουλίου 2013 στις 9:00μ.μ., στο Θέατρο Αττικού Άλσους, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων.