Golfo Director’s cut

Βασισμένο στην «Γκόλφω» του Σπύρου Περεσιάδη

«…..ένα ρέκβιεμ για την πλασματική αθωότητα που πουλήσαμε πρώτα στους εαυτούς μας και έπειτα σε όλους τους άλλους…» (Εταιρεία Θεάτρου Χώρος )

Η παράσταση

Το Θέατρο «Αυλαία» και η «Εταιρεία Θεάτρου Χώρος» παρουσίασαν την τελευταία και τελική εκδοχή της παράστασης «Golfo Director’s Cut»

Μετά την περυσινή «υπερβατική» εκδοχή επήλθε – όπως ήταν αναμενόμενο-, η συνέχεια. Το κείμενο μας έχει γίνει ήδη οικείο από τις προηγούμενες εκδοχές. Με σκηνοθεσία σκληρή και βιτριολική, σαρκαστική και προκλητική, μας μεταφέρει στο σύμπαν που πολύ περίτεχνα – σε κάποια σημεία «επιμελημένα ατημέλητα» –δημιούργησε. Πριν την έναρξη του έργου υποδέχεται ζεστά το κοινό και αποκαλύπτει πως πρόκειται για μεταμοντερνισμό «..όπου όλα χωράνε..». Αρκεί να είμαστε ελεύθεροι και να προσδεθούμε. Μόνο όχημα, η φαντασία του καθενός….

Ένα «δραματικό ειδύλλιο» με φουστανέλες και λαϊκή παράδοση, φτωχές βοσκοπούλες και πλούσια αρχοντοκόριτσα, γεμάτο αίσθημα, σκοτεινά goth συναισθήματα, συναισθηματικό πλούτο αλλά και προδοσία. Παρεκκλίνοντας από την «ουδέτερη ζώνη» των θεατρικών συμβάσεων και της τυποποίησης, η παράσταση δόνησε το κοινό μυώντας το στις τεχνικές του μεταμοντερνισμού και στη μυστηριακή δύναμη της ιαπωνικής αισθητικής . Απομυθοποιώντας με τις υπερβάσεις του λαϊκή παράδοση και μελοδραματισμό, παρουσιάζει την φτωχή και αγνή βοσκοπούλα Γκόλφω σαν μια παιδούλα που όταν είναι μόνη της παίζει κουτσό ενώ όταν την στέλνουν στη βρύση για να λευκάνει τα ρούχα δεν ξέρει με ποιο τρόπο να το κάνει.

Έτσι η ηρωίδα γίνεται η σημερινή Γκόλφω της δικής μας δύσοσμης εποχής. Ο Γιάννος επικοινωνεί με κινητό τηλέφωνο ενώ η Γκόλφω ψάχνει να βρει ανάμεσα στα μπουκάλια γάλα εκείνο, χωρίς λακτόζη. Η σημερινή αυτοκτονική πραγματικότητα αναμιγνύεται με την φολκλόρ παράδοση και τις διαχρονικές ερωτικές συγκρούσεις. Η σκηνοθετική προσέγγιση είναι μια έκρηξη ευφυών σκηνοθετικών ευρημάτων. Μυρίζει ύπαιθρο και βοσκοτόπια, όμως ξαφνικά μυρίζει και τοξικά απόβλητα. Βοσκοπούλες και τσέλιγκες γίνονται manga χαρακτήρες. Η βρύση του χωριού γίνεται οπτικά ταμπλό με ιμπρεσιονιστικά πλάνα.  Η σκηνοθεσία του Σίμου Κακάλα μας θυμίζει τη φράση του ήρωα Τάσου «…είναι αλήθεια όμορφο τ’ όνειρο της αγάπης, μα με ονείρατα δε ζει κανείς σε αυτό τον τόπο…» και μας επιδεικνύει πως ακόμα και σ αυτό το μαύρο,- gothic φιλοσοφίας- κόσμο, είναι όμορφο το όνειρο της αγάπης.

Αδιαμφισβήτητα εντυπωσιακή σκηνική παρουσία και από τους τρεις ηθοποιούς. Διαθέτουν όλοι αξιοσημείωτη σκηνική άνεση, επιδίδονται σε μια σχολαστικά μελετημένη ποιητική, κινησιολογική τελετουργία και διαθέτουν ισχυρή ερμηνευτική δύναμη. Δύσκολα να ξεχωρίσει κάποιος έναν από τους ηθοποιούς γιατί η σκηνοθετική οπτική μας επιβάλλει να τους βλέπουμε ως «ένα» και «όλον», μέσα από την «σύμπνοια» μεταξύ τους, τον συγχρονισμό τους και την υπακοή στον ρυθμό του «ενός» μεν, αλλά και του «όλου». Όπως και στην προηγούμενη εκδοχή, τα κουστούμια είναι απόλυτα «σαφή» και εμπνευσμένα που γεννούν μια ευφυή σύζευξη παράδοσης και goth αισθητικής. Αναντικατάστατες και απαστράπτουσες οι μάσκες της Mάρθας Φωκά όσο και οι περούκες αυτής της εκδοχής, απόλυτα «ξεκάθαρες» και επιμελημένες.   Η Εταιρεία θεάτρου «Χώρος» όσο κι αν ίσως προβληματίζει ορισμένους οπαδούς του κλασικού θεάτρου - λόγω της ιδιομορφίας των «παραβάσεων» της-, καταφέρνει να μαγνητίζει το κοινό βάζοντας το δικό της περιτύλιγμα στον «Λόγο» ενός βουκολικού δράματος. Είτε πρόκειται για φουστανελάτο μελόδραμα είτε ενυπάρχει εντονότατη και σαφής η πολιτική θέση, o Σίμος Κακάλας και η ομάδα του, για μια ακόμα φορά επιδεικνύουν πως ο μεταμοντερνισμός είναι μια «παρέκκλιση» που έχει τη δική της «λογική και ευαισθησία». Έχει όμως και μια «θέση» απέναντι σε κοινωνικά «κλισέ» και σαφή στοχοκατεύθυνση που την εκφράζει με τρόπο ανατρεπτικό και μεταμοντέρνο. Παραμυθιακό αλλά και επικαιροποιημένο. Με χειρουργικής ακρίβειας εμμονή στην λεπτομέρεια της πόζας, αλλά και διαδραστικό. Η τελική αυτή εκδοχή είναι μόνο μία από τις πολλές οπτικές που η εταιρεία «Χώρος» έχει παρουσιάσει από την ίδια «θέση», αφήνοντας μας πάντα να καταλάβουμε κάτι περισσότερο αλλά και κάτι λιγότερο…

«Στην αγκαλιά σου είναι ζωή ο θάνατος, είναι χαρά το μνήμα...»(Γκόλφω)

Σκηνοθεσία - Σκηνικό - Κίνηση:  Σίμος Κακάλας

Επεξεργασία κειμένου:  Σίμος Κακάλας, Ξένια Αηδονοπούλου

Κοστούμια - Μάσκες: Μάρθα Φωκά 

Μουσική:  Γιώργος Μαυρίδης

Βίντεο:  Μπάμπης Βενετόπουλος

Φωτισμοί: Περικλής Μαθιέλης

Βοηθός Σκηνοθέτη:  Δημήτρης Καλακίδης

Mangaka: Eli Ketzi, Κατερίνα Παπαφλωράτου

Τραγούδι τίτλων: Margin of existence

Παίζουν: Σίμος Κακάλας, Δήμητρα Κούζα, Έλενα Μαυρίδου, Μιχάλης Βαλάσογλου

Παραγωγή: «Χώρος» Εταιρεία Θεάτρου  

Ημέρες & ώρες Παραστάσεων: Τετάρτη-Σάββατο 21:00, Κυριακή 20:00

Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό 15€, Φοιτητικό-Ανέργων: 10€

Οι παραστάσεις έχουν εξαντληθεί