Σχετικά άρθρα
| IRAQ - 9 ΤΟΠΟΙ ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ |
 |
 |
| Συντάχθηκε απο τον/την Μαρία Κυριάκη |
| Κυριακή, 23 Φεβρουάριος 2014 08:57 |
|
IRAQ - 9 τόποι επιθυμίας
Το κείμενο είναι ένας μονόλογος που περιλαμβάνει εικόνες, εμπειρίες περιστατικά, αισθήσεις και αισθήματα από έναν κόσμο οικείο και ταυτόχρονα ξένο, μια χώρα της Μέσης Ανατολής, το Ιράκ. Το έργο αποτελεί εξιστόρηση της ζωής εννέα Ιρακινών γυναικών, με φόντο τους δύο πολέμους στον Κόλπο. Μια φωνή σκορπίζεται σε εννέα τόπους, βιώνει την πολλαπλότητα της ύπαρξής της, τον μετεωρισμό της ανάμεσα στον Θεό και τους δαίμονες, τη Δύση και την Ανατολή, τον πόλεμο και την ελπίδα, τη φρίκη και την παρηγοριά, την ελευθερία και την ασφάλεια, την ανάμνηση και την πραγματικότητα, τον φόβο και την λαχτάρα για αγάπη. Η χώρα βρίσκεται στη δίνη μιας εισβολής ξένων δυνάμεων αλλά ταυτόχρονα στη δίνη μιας επικίνδυνης αλλαγής μέσα της και γύρω της. Το εξαίρετο αυτό έργο δεν επιχειρεί να καταγγείλει αλλά να εξιστορήσει γιατί τι θα ήμασταν χωρίς τις ιστορίες μας; Ένα τραγούδι ζητάει η Εκάβη φεύγοντας από την καμένη της Τροία, ένα τραγούδι που θα εξιστορεί στους αιώνες την ιστορία της πόλης της και του πολέμου της. Ένα τέτοιο τραγούδι είναι κι αυτός ο μονόλογος, ένα τραγούδι για το νερό, για τους νεκρούς, για την γιορτή, για τον θάνατο και για την αγάπη. Για το χώμα που μας γεννάει, που το αγαπάμε και που μερικές φορές επιθυμούμε αβάσταχτα να το εγκαταλείψουμε κι άλλοτε μας ρουφάει μέσα του σαν μήτρα, λίκνο και τάφος. Για τα όρια του κόσμου που εμείς αντιλαμβανόμαστε και του κόσμου των άλλων που έρχεται να συγκρουστεί με τον δικό μας. Και για εκείνη την μοναδική, εφιαλτική στιγμή που ο πόνος γίνεται τόσο αβάστακτος ώστε ή θα πέσουμε ή θα εκραγούμε. Μα αν δεν πέσεις δεν θα σηκωθείς κι αν δεν εκραγείς πως θα φωτιστεί ο κόσμος; Πρωταγωνίστρια-αφηγήτρια είναι μία Ιρακινή αλλά η δραματουργία υπερβαίνει τα σύνορα της χώρας, δημιουργώντας ένα σκηνικό σύμπαν μέσα στο οποίο έχει θέση όχι μόνο η γυναίκα της Μέσης Ανατολής αλλά κι ο κάθε άνθρωπος πέρα από προσδιορισμούς φύλου, φυλής κι εποχής.
Η σκηνοθέτης μοίρασε τον μονόλογο σε επτά ηθοποιούς αναδεικνύοντας μέσα από τις εσωτερικές δομές του κειμένου, τις διαφορετικές εκφάνσεις του κεντρικού προσώπου σαν διαφορετικές αποχρώσεις μιας διαταραγμένης, κυνηγημένης ψυχής. Δημιούργησε ένα κέντρο βάρους γύρω από το οποίο οι ηθοποιοί κινήθηκαν με γεωμετρικούς σχηματισμούς προσδιορίζοντας μέσα από τις διαφορετικές θέσεις τους, τις συναισθηματικές εξάρσεις και μεταπτώσεις τους. Κυρίαρχο το στοιχείο του νερού, υπάρχει ένα δοχείο νερού πάνω στο βωμό, όλες πίνουν νερό αλλά και τα παπούτσια που τοποθετούνται στην θέση των νεκρών σωμάτων σαν υπόμνηση και σαν αφιέρωση μνημόσυνου για τις ψυχές τους. Δούλεψε υποκριτικά με κραυγές, ψιθύρους, εξάρσεις και υπομνήσεις, δημιουργώντας μουσική μέσα από τον λόγο αλλά με το κείμενο να φτάνει καθαρότατο κι εύγλωττο στον θεατή χωρίς παρεμβάσεις και παράσιτα.
Παίζουν:
|
| Τελευταία Ενημέρωση στις Κυριακή, 23 Φεβρουάριος 2014 09:03 |
