Άμλετ
του William Shakespeare

Ο βασιλιάς της Δανίας πεθαίνει και ο αδελφός του Κλαύδιος ανεβαίνει στον θρόνο και παντρεύεται την γυναίκα του βασιλιά και μητέρα του Άμλετ, Γερτρούδη. Ο νεαρός πρίγκηπας αποφασίζει να εκδικηθεί τον θάνατο του πατέρα του θεωρώντας τον θείο του Κλαύδιο υπεύθυνο για την δολοφονία αλλά και την μητέρα του Γερτρούδη ένοχη που ξέχασε τόσο σύντομα τον σύζυγο της, προχωρώντας σε γάμο με τον αδελφό του. Ο Άμλετ με την αμέριστη βοήθεια του πιστού του φίλου Οράτιου και μετά από μία συνάντηση με τον νεκρό πατέρα του που στοιχειώνει σαν φάντασμα τα κάστρα της πόλης, ετοιμάζει μια παράσταση όπου αναπαρίσταται ο φόνος του βασιλιά ώστε να οδηγήσει τον θείο του στην ομολογία του εγκλήματος. Το θλιμμένο πριγκιπόπουλο που με την ρήση «να υπάρχει κανείς ή να μην υπάρχει», με την περίφημη διαπίστωση «Κάτι είναι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας» και με την τολμηρή κατάληξη ενός από τους πιο κυνικούς και σαρκαστικούς μονολόγους του Σαίξπηρ «Άνθρωπος! Διόλου δεν με ενθουσιάζει», έχει αγγίξει οικείες μας αγωνίες, αποτελεί μια εμβληματική και διαχρονική φυσιογνωμία της παγκόσμιας δραματουργίας ενώ η ιδιόμορφη ψυχοσύνθεσή του έχει γίνει αντικείμενο πολλαπλών θεατρολογικών, ψυχαναλυτικών και άλλων μελετών. Ο ήρωας που δεν ξέρει αν πρέπει να δράσει ή να μην δράσει γιατί έχοντας μια βαθιά συνειδητότητα, μπορεί να δει στο σκοτεινό μέλλον εξ ίσου αρνητική κατάληξη και στις δύο περιπτώσεις, είναι μια προσωπικότητα εξαιρετικά συγγενής μας στα χρόνια της κρίσης που διανύουμε ενώ ο λόγος του σκληρός κι αποκαλυπτικός μεταθέτει την ευθύνη του εκφυλισμού της εξουσίας αλλά και της αγνότητας από την προσωπική ευθύνη της ηγεσίας στην ίδια τη ρίζα της ανθρώπινης φύσης η οποία αιώνες τώρα κακοδαιμονεί εξ αιτίας της απληστίας, της αλαζονείας, της λαγνείας, της ανηθικότητας και του πάθους της για την εξουσία.

Είναι γεγονός ότι η σαιξπηρική δραματουργία έχει κατά καιρούς ταλαιπωρηθεί ανηλεώς από σκηνοθέτες οι οποίοι με πρόσχημα την πιστότητα στην υφολογική προσέγγιση από όλες τις πλευρές, των σαιξπηρικών τραγωδιών έχουν παρουσιάσει άκρως στερεοτυπικά, άτολμα και συμβατικά ανεβάσματα που το μόνο που έχουν προσφέρει στο κοινό είναι βαθιά πλήξη και ανία. Ο νέος σκηνοθέτης Χρήστος Θεοδωρίδης επιχειρεί μια απολύτως σύγχρονη και φρέσκια σκηνική εκδοχή του έργου, σεβόμενος απόλυτα τις ειδολογικές και όχι μόνο καταβολές του κειμένου και μέσα από την απλότητα και την ουσιαστική εμβάθυνση στα πολλαπλά επίπεδα της δραματουργίας, αποτυπώνει ζητήματα πολιτικά αλλά ταυτόχρονα και βαθιά προσωπικά. Για τον σημερινό νέο άνθρωπο ο οποίος ανησυχεί, διχάζεται, βιώνει τα δικά του διλήμματα, θέλει να αντισταθεί αλλά τελικά ίσως δειλιάζει ξανά και συμβιβάζεται. Η σκηνοθετική προσέγγιση του Θεοδωρίδη μετατρέπει το ατομικό σε οικουμενικό και το αντίστροφο.

Η σκηνοθεσία διαθέτει κάποια στοιχεία περφόρμανς όχι ως αυτοσκοπού αλλά ως οχήματος για να εντοπίσει, να σχολιάσει και να συσχετίσει με αυτόν τον τρόπο την αντιπαραβολή του κειμένου με το σήμερα. Ο λόγος, το σώμα και η κίνηση είναι τα βασικά εργαλεία με τα οποία ο σκηνοθέτης αναδεικνύει την δραματουργία τόσο στο επίπεδο εξέλιξης της πλοκής όσο και σε αυτό της απεικόνισης των ιδιαίτερων συμβολιστικών στοιχείων τα οποία χρησιμοποιεί για να φέρει στην επιφάνεια το αθέατο, το καλά κρυμμένο δισυπόστατο της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης. Η σκηνοθετική οπτική είναι αντισυμβατική επιχειρεί σπάσιμο της φόρμας αλλά ταυτόχρονα υποτάσσεται σε αυτή. Πρόκειται για μια λεπτομερή δουλειά υψηλών απαιτήσεων την οποία ο σκηνοθέτης φέρνει άξια εις πέρας. Η Ιζαμπέλα Κωνσταντινίδου υπογράφει την εξαιρετική μετάφραση η οποία διακρίνεται από αυθεντικότητα, αμεσότητα και σύγχρονο λόγο ο οποίος παράλληλα παραμένει και γνήσια ποιητικός ενώ η δουλειά που έγινε από την ίδια και τον σκηνοθέτη στο κομμάτι της δραματουργικής επεξεργασίας, είναι πραγματικά αξιέπαινη.

Η σκηνογραφία της Τίνας Τζόκα είναι αφαιρετική και απόλυτα εναρμονισμένη με το γενικότερο αισθητικό πεδίο που έστησε ο σκηνοθέτης ενώ τα κοστούμια του Βασίλη Μπαρμπαρίγου έχουν γούστο και άποψη. Ο Τάσος Παλαιορούτας αποφεύγει έξυπνα την κλισέ προσέγγιση όσον αφορά τους φωτισμούς και οι επιλογές του σε κάποιες σκηνές έχουν ιδιαίτερη και αρκετά πρωτότυπη ματιά. Απόλυτα ταιριαστές και εύστοχες με το γενικότερο σκηνοθετικό στιλ, οι μουσικές επιλογές από τον ίδιο τον σκηνοθέτη. Ενδιαφέρουσα ως σύλληψη και άριστη ως εκτέλεση η κινησιολογία της παράστασης, υπό την επιμέλεια της Ξένιας Θεμελή.

Η ερμηνευτική απόδοση των ηθοποιών κινείται σε υψηλά επίπεδα καθώς η συγκεκριμένη παράσταση απαιτεί άκρως δουλεμένη τεχνική σε όλα τα επιμέρους πεδία της υποκριτικής και η ομάδα των ηθοποιών ανταπεξέρχεται με ιδιαίτερη άνεση, δημιουργώντας ένα εξαιρετικό ερμηνευτικό αποτέλεσμα από όλες τις απόψεις. Ξεχώρισα ιδιαίτερα την Τατιάνα – Άννα Πίττα στον ρόλο της Γερτρούδης, τον Κώστα Κορωναίο στον ρόλο του Κλαύδιου, τον Σαμψών Φύτρο στον ρόλο του Πολώνιου και τον Παναγιώτη Εξαρχέα στον ρόλο του Οράτιου. Πολύ καλές ερμηνευτικές στιγμές αποσπά ο σκηνοθέτης και από τους Σπύρο Χατζηαγγελάκη, Ξένια Θεμελή, Νικόλα Παπαδομιχελάκη, Κατερίνα Πατσιάνη. Ο ρόλος του Άμλετ ερμηνεύεται από τον Ντένη Μακρή ο οποίος παραδίδει μια πραγματικά θαυμάσια ερμηνεία σε ένα εξαιρετικά δύσκολο και πολυσύνθετο ρόλο. Θυμηθείτε το όνομα του, έχω την εντύπωση ότι πρόκειται για ηθοποιό ο οποίος θα μας απασχολήσει πολύ στο μέλλον. Απομένουν άλλες τέσσερις παραστάσεις. Μην το χάσετε.

Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων

Mετάφραση: Ιζαμπέλα Κωνσταντινίδου

Δραματουργική επεξεργασία: Χρήστος Θεοδωρίδης, Ιζαμπέλα Κωνσταντινίδου

Σκηνοθεσία - μουσική επιμέλεια: Χρήστος Θεοδωρίδης

Χορογραφία: Ξένια Θεμελή

Σκηνογραφία: Τίνα Τζόκα

Κοστούμια; Βασίλης Μπαρμπαρίγος

Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας

Βοηθός σκηνοθέτη: Φωτεινή Γαλανοπούλου

Εκτέλεση παραγωγής: Κατερίνα Μακρή

Φωτογραφίες/Γραφιστική: Δημήτρης Σωτηρόπουλος

Χορογραφία ξιφομαχίας: Θάνος Δερμάτης

Hair Stylist: Γιώργος Στασινόπουλος

Make up artist: Τατιάνα Garabedian 

Κατασκευές: Μανώλης Βιτσαξάκης, Ζήλος Τσαούσι, Γκεζίμ Γκαουσί

Παίζουν: Παναγιώτης Εξαρχέας
Ξένια Θεμελή
Κώστας Κορωναίος
Ντένης Μακρής
Κατερίνα Πατσιάνη
Νικόλας Παπαδομιχελάκης
Τατιάνα-Άννα Πίττα
Σαμψών Φύτρος
Σπύρος Χατζηαγγελάκης

Δευτέρα & Τρίτη στις 20.30
Τιμή εισιτηρίου: 15 €, 10 € (φοιτητικό-νεανικό-ανέργων), 5 € (ατέλεια)
Διάρκεια: 170 λεπτά (με διάλειμμα)
Θέατρο «Πορεία»
Τρικόρφων 3-5 & 3ης Σεπτεμβρίου 69
Πλατεία Βικτωρίας - τηλέφωνο: 2108210991
'Ωρες ταμείου: Δευ, Τρ, Πεμ, Παρ, 11.00-2.00μμ και 5.00-9.00μμ,
Τετ, Κυρ, 11.00-2.00μμ και 5.00-8.00μμ.

Μέχρι 27/5

Η Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων  δημιουργήθηκε το 2008 από τον Χρήστο Θεοδωρίδη, την Ξένια Θεμελή και τον Σταύρο Σβήγκο. Ο Άμλετ είναι η τέταρτη παραγωγή της.