Σχετικά άρθρα
| ΚΑΤΑΣΤΡΟΥΠΟΛΗ |
 |
 |
| Συντάχθηκε απο τον/την Μιχάλης Ταμπούκας |
| Πέμπτη, 26 Ιούνιος 2014 08:49 |
|
Καταστρούπολη του Philip Ridley
Καταστρούπολη. Μια πόλη ερειπωμένη. Στους δρόμους (ανα)μέσα στα χαλάσματα, κάποια κομμάτια που (συμ)μαζεύονται για να πουν μια ιστορία. Σαν σκηνή θεάτρου. Σαν εφηβεία. Το (συμ)μάζεμα των κομματιών γίνεται με την ακρίβεια της (ατ)αξίας που το συγκροτεί στη σαφήνεια της ετυμολογίας του: συν + μάζεμα. Κομμάτια εστίας από ξύλο β(γ)αλμένο (μέσα) από κλαδιά που (περι)στρέφονται στον άξονα της ρίζας του. Μέσα στην εστία, καίγεται ό,τι είναι να αφεθεί. Στο περιβάλλον του κορμού, αναζητούν ζεστασιά. Όπως στην (απ)αρχή του θεάτρου: δύο υποκριτές. Μία γριά και ένα παιδί. Δυο ζευγάρια μάτια που βλέπουν καθαρά τα (ομοι)όμορφα χρώματα του δειλινού και της αυγής. Και μοιράζονται (την κοινή ανάγκη για) ιστορίες. Για να πουν τη δική τους. Όπως μία (εκ)κίνηση βρίσκει αφετηρίες. Όπως ξεκινά μία σχέση. Και εξελίσσεται. Το παιδί θα περάσει στην εφηβεία. Εκεί θα δει και κάμποσα ξημερώματα ψάχνοντας (για) τη διαδικασία των ανατελλόντων χρωμάτων. Από πού ξεκινούν. Και πώς (ανα)γεννιούνται στην ανεξάντλητη ματιέρα της διαδρομής τους. Όταν το έφηβο χέρι πιάσει το πινέλο για την ενηλικίωση, θα απλώσει το άσπρο και το μαύρο στον καμβά για το εφαλτήριο στη σύνθεση των εικόνων με την επίγνωση της μόνης βεβαιότητας του καλλιτέχνη: της σιγουριάς για την αβεβαιότητά του. Η «Καταστρούπολη» (Brokenville) του Philip Ridley είναι έργο για εφήβους. Μία από τις αισθήσεις που απεκόμισα από την παράσταση που είδα, είναι ότι ο Μανώλης Μαυροματάκης, μεταξύ άλλων (μετ)έφερε και κάτι περισσότερο στη σκηνοθεσία του: έκανε θέατρο (από) την εφηβεία.
Οι Sancho 003 εμψύχωσαν συγχορδίες (συν)αισθήσεων στο χώρο της σκηνικής σύνθεσης του Άγγελου Μέντη, όπου οι ηθοποιοί, σε άρτια σύμπνοια ερμηνευτικού επιπέδου και με τη γόνιμη συμβολή του Ερμή Μαλκότση, έκαναν ό,τι τους έχω δει να κάνουν και άλλες φορές: ήταν απλώς εξαιρετικοί. Η Ξένια Καλογεροπούλου, γλυκύτατη, από το ανεκτίμητο μετερίζι της, απολαμβάνει μαζί μας την παράξενη γριά που υποδύεται. Οι έφηβοι που γίνονται αφηγητές καθ’ υπόδειξή της, παίρνουν και τα ονόματα για τις ιστορίες τους από κάποιο εξωτερικό γνώρισμα της εμφάνισής τους. Ο Θανάσης Δήμου ως Σάκα είναι καταλυτικός στη μέθεξη των μεταμορφώσεών του και η Άντρη Θεοδότου, απολαυστικά υπέροχη ως Μελανιά. Θαυμάσιος ο Αλέξανδρος Καλπακίδης στις αποχρώσεις του Φράντζα και επίσης εύφορη η Άννα Καλαϊτζίδου ως πολυκύμαντη Γκλίτερ. Ο έξοχος Χρήστος Σαπουντζής στον ρόλο του Τατουάζ είναι αστείος, συγκινητικός και πολύπτυχος σε μία υπόδυση κλάσεως. Άφησα τελευταία στη μνεία την ηθοποιό που αναγράφεται πρώτη στη διανομή, ακριβώς ως καθοριστική πινελιά της καίριας ευφυΐας και ευαισθησίας του Μαυροματάκη στη συνύφανση του θιάσου (αναφορικά) με τις φωτοσκιάσεις στην πολυεπίπεδη παλέτα των ερμηνευτικών ποιοτήτων της: η Αριάδνη Καβαλιέρου είναι ένας λαμπερός, μαγικός μίσχος. Το Παιδί (συμ)περιφέρεται ως αγρίμι – ζιζάνιο, παρατηρητής και παρατηρούμενος καθώς αιωρείται και (προσ)γειώνεται. Και απογειώνεται. Αν μη τι άλλο, εκτός από μεγάλος ηθοποιός, ο Μανώλης Μαυροματάκης καταδεικνύεται απερίφραστα και ως ιδιαίτερα σημαντικός σκηνοθέτης σπουδαίων θεατρικών επιτευγμάτων με την υπέροχη «Καταστρούπολη», μία συγκλονιστικά λεπταίσθητη έκφραση σκηνικής πράξης, που δεν πρέπει να χάσει κανείς.
Μετάφραση: Ξένια Καλογεροπούλου Διανομή: Παιδί: Αριάδνη Καβαλιέρου Φεστιβάλ Αθηνών Προπώληση: Εκδοτήρια Φεστιβάλ Αθηνών (Πανεπιστημίου 39, εντός στοάς), Παπασωτηρίου, Ιανός, Public, www.greekfestival.gr, 2103272000 |
