Σχετικά άρθρα
| Ο ΡΟΖΕΝΚΡΑΝΤΖ ΚΑΙ Ο ΓΚΙΛΝΤΕΝΣΤΕΡΝ ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΟΙ |
 |
 |
| Συντάχθηκε απο τον/την Μαρία Κυριάκη |
| Πέμπτη, 12 Φεβρουάριος 2015 09:10 |
|
Ο Ρόζενκραντζ και ο Γκίλντενστερν είναι νεκροί
Ο Ρόζενκραντζ και ο Γκίλντενστερν, με τις αθώες φάτσες και τα αστεία ονόματα, είναι οι φίλοι και συμφοιτητές του Άμλετ. Ζουν στην αυλή του Κλαύδιου, του πατριού και θείου του Άμλετ, που σφετερίζεται τον θρόνο της Δανίας. Ο Κλαύδιος τους καλεί να συνοδέψουν τον Άμλετ στην Αγγλία και να μεταφέρουν μαζί τους ένα κλειστό γράμμα, με το οποίο απαιτείται η άμεση εκτέλεση του. Ο Άμλετ αντικαθιστά το γράμμα με ένα νέο ζητώντας από τον Άγγλο Βασιλιά να εκτελεστούν εκείνοι. Μέρες μετά, ο πρέσβης από την Αγγλία καταφτάνει στο παλάτι για να ανακοινώσει: Ο Ρόζενκραντζ και ο Γκίλντενστερν είναι νεκροί!
Δεν μπορούν να είναι καθαροί αλλά καταφέρνουν να γίνουν τραγικοί καθώς το μέτρο τους αποκτά συνέχεια διαφορετικές διαστάσεις υποχρεώνοντάς τους να το παραβιάζουν μέσα από τις πολλαπλές και συγγενείς φύσεις και προσωπικότητες που οικειοποιούνται ώστε να λύσουν τα πανάρχαιακαι μονίμως άλυτα μυστήρια. Επιδιώκουν να είναι λειτουργικοί και χρήσιμοι αλλά δεν μπορούν ή δεν θέλουν εν τέλει να αξιοποιήσουν τις κατεστημένες ηθικές αξίες ώστε να το επιτύχουν. Διαλέγουν δρόμους σκοτεινούς, υποφωτισμένους, ακόμα και υπερβατικούς γιατί η καθαρότητα κι η ευπιστία δεν ανήκουν στον κόσμο τους, δεν μεγάλωσαν και δεν γαλουχήθηκαν με καμία πίστη, εξοπλίστηκαν μόνο με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης το οποίο μάλιστα αποδείχτηκε ανεπαρκές. Όλοι οι ήρωες που υποδύονται μαζί με τον εφιαλτικό τους θίασο, αποτελούν αποχρώσεις των ιδίων, φάσματα των υπάρξεών τους. Όλοι διαθέτουν μια νευρωτική σχέση με τη ζωή και τον θάνατο, όλοι έχουν μια ενοχική στάση απέναντι στον έρωτα και μια τρομακτική αντιπαράθεση με την αυτογνωσία και το συναίσθημα. Ολισθαίνουν διαρκώς ως την τελική τους αναμέτρηση με την βιαιότητα σαν μια πράξη λύτρωσης αλλά και αυτοκαταστροφής. Το δύστροπο, σκοτεινό αυτό έργο του Στόπαρντ παίρνει σαν αφορμή κάποια σπαράγματα από τον Άμλετ για να σαρκάσει την ανθρώπινη ύπαρξη η οποία χρησιμοποίησε τα θραύσματα της τρομακτικά περιορισμένης αλλά ανώτερης ευφυΐας της για να δημιουργήσει επί γης μια κόλαση στην οποία μπορεί να κατοικήσει μόνο υπό όρους δυστυχίας. Ο καθένας οφείλει να κατανοήσει και να ενηλικιωθεί, που σημαίνει να οδηγηθεί υπό όρους στην φθορά και τον θάνατο. Ηθική και πνευματική φθορά. Η ενηλικίωση εδώ είναι συμβιβασμός κι όσοι αρνούνται να τον διαπράξουν, εξοντώνονται. Αλλά και όσοι των διαπράττουν εξοντώνονται. Κι ωστόσο το έργο είναι κωμωδία. Μαύρη κωμωδία. Κατάμαυρη. Οπότε το πώς θα διευθετηθεί το θέμα του χιούμορ είναι καθαρά σκηνοθετικό.
Η σκηνοθεσία είναι ευρηματική, με πολλές ανατροπές, καταιγιστικούς ρυθμούς κι άφθονο χιούμορ. Η παράσταση ξεκινάει από τον κήπο του «Επί Κολωνώ» όπου οι δύο πρωταγωνιστές παίζουν με ένα νόμισμα κορώνα-γράμματα και τους βγαίνει πάντα κορώνα. Μπαίνουν στο φουαγιέ κι από κει στη σκηνή για να συνεχίσουν εμμονικά το ίδιο παιχνίδι με το ίδιο αποτέλεσμα. Λίγο αργότερα ο θίασος θα ξεχυθεί στη σκηνή, τα ευφάνταστα κοστούμια και τα λιτά αλλά λειτουργικά σκηνικά θα πλαισιώσουν τις δράσεις οι οποίες εναλλάσσονται σε γοργούς ρυθμούς από έναν εξαιρετικό θίασο ηθοποιών με προεξάρχοντες τους Παπαπαύλου και Γεννατά στους ρόλους των Ρόζενκραντζ και Γκίλντενστερν. Εξαιρετική η ερμηνεία επίσης του Σκυφτούλη ο οποίος ξεχωρίζει με την ατόφια κωμική του φλέβα και την δυναμική του σκηνική παρουσία. Η συρροή των ευρημάτων θολώνει λίγο τον λόγο αλλά ενισχύει την φρενίτιδα των δράσεων οι οποίες σημειολογικά μεταφέρουν ένα πλήθος πληροφοριών ενώ ταυτόχρονα δημιουργούν ατμόσφαιρες που θα εκραγούν σε συναισθηματικές και ερμηνευτικές κορυφώσεις. Λειτουργικοί οι φωτισμοί κι οι μουσικές υποκρούσεις, εντυπωσιακή και προσαρμοσμένη άριστα στην σκηνοθετική γραμμή η κινησιολογία, θαυμάσια η αντίληψη της αισθητικής και των μακιγιάζ. Μια παράσταση που αξίζει να δείτε και όχι μόνον για να γελάσετε…
Μετάφραση: Ηλίας Ακριβόπουλος Διανομή Δείτε το νέο trailer της παράστασης: |
