Γύρισε Πίσω

της Χριστίνας Σαμπανίκου

Όλα για κάποιο λόγο γίνονται.

Όλοι για κάποιο λόγο φεύγουν;

Από το δελτίο τύπου

Βρισκόμαστε κάπου στην Αθήνα, κάπου στο μέλλον. Όλα έχουν αλλάξει. Όλα τα απίθανα σενάρια εξέλιξης έχουν συμβεί. Τίποτα δεν θυμίζει την ζωή όπως την ξέρουμε μέχρι σήμερα. Δεν υπάρχει πρόσβαση στο διαδίκτυο ούτε σε βασικά αγαθά. Η πόλη έχει μετατραπεί σε ένα άγνωστο περιβάλλον στο οποίο δύο γυναίκες με την συντροφιά ενός μυστήριου επισκέπτη καλούνται να επιβιώσουν. Σε ένα δυστοπικό μέλλον με εφόδια τις παιδικές αναμνήσεις και την μεταξύ τους σχέση ψάχνουν να βρουν τρόπους για να αποδεχτούν την νέα πραγματικότητα.

Με στοιχεία από τις καταβολές του θεάτρου του παράλογου, το έργο αυτό που κινείται ως πρωτόλειο πάντα αλλά εμφανώς στα θεατρικά τοπία του «Περιμένοντας τον Γκοντό» του «Ω! οι ωραίες μέρες» αλλά και της «Φαλακρής τραγουδίστριας» και του «Παιχνιδιού της σφαγής» μας προσφέρει μια εικόνα του μέλλοντος, άγνωστη αλλά τρομακτικά οικεία. Η πόλη έχει αποκοπεί, έχει ερημωθεί, η επιβίωση των πολιτών βρίσκεται στην κόψη, ενώ στερούνται ταυτόχρονα από κάθε τι που θα μπορούσε να κάνει την καθημερινότητα τους υποφερτή. Παγιδευμένοι στην απραξία τους περιμένουν μια εξέλιξη που δεν φαίνεται να πλησιάζει και εκπαιδεύονται μέσα από την μάταιη αναμονή τους στην αποδοχή της απώλειας όλων των ελπίδων τους κι ακόμα χειρότερα όλων των φόβων τους. Η επιβολή της απαγόρευσης της οποιασδήποτε κινητοποίησης ή προσπάθειας ώστε να αντιδράσουν και να βρουν τρόπο να επιβιώσουν με δικά τους μέσα, είναι τρομοκρατικά παρούσα αλλά και ανατριχιαστικά αποδεκτή. Με έντονο το στοιχείο του σαρκασμού και με πολλούς εύστοχους χιουμοριστικούς σχολιασμούς, οι δύο ηρωίδες μέσα από τον διάλογο τους μας δίνουν την εικόνα ενός μελλοντικού κόσμου στον οποίο έχει αναπτυχθεί μια μορφή τρομακτικής οικειότητας απέναντι σε κάθε έλλειψη ή παραλογισμό. Η εντυπωσιακή είσοδος ενός άντρα που μοιάζει να αποτελεί μέρος του σπιτιού και ταυτόχρονα να είναι εισβολέας σ’ αυτό, ενός οικείου ξένου με απροσδιόριστες προθέσεις, δημιουργεί τη νέα συνθήκη, καθώς αυτός προσπαθώντας να επιφέρει ένα καθησυχασμό, βασίζεται στο αναμνησιακό υλικό του παλιού καιρού, των «φυσιολογικών» εποχών ώστε να τις ξαναζωντανέψει σε φαντασιακό πλαίσιο. Όμως ένα φανταστικό παιχνίδι πολέμου που ακολουθεί τις προηγούμενες ειρηνικές δράσεις, αποκαλύπτει την κρυφή ανταρσία της μίας από τις δύο ηρωίδες, ωθώντας τον επισκέπτη να ανοίξει τα χαρτιά του και να απειλήσει με «αποσυναρμολόγηση» τις δύο γυναίκες –λες και επρόκειτο για ρομπότ-μηχανές» –. Εκείνες προσπαθώντας να αντιμετωπίσουν την ζοφερή προοπτική, παγιδεύονται στα συναισθήματα τους και εν τέλει παραμένουν αδρανείς περιμένοντας το μοιραίο με το οποίο προσπαθούν να εξοικειωθούν αντλώντας κουράγιο η μία από την άλλη στο όνομα της αδελφικής σχέσης τους η οποία πάντα τις ένωνε και τις χώριζε. Η υποταγή τους στον ίδιο τους τον διαμελισμό, μας δίνει ένα σκοτεινό φινάλε στο οποίο κάθε ελπίδα ανατροπής της δυσοίωνης συνθήκης έχει εξαφανιστεί κι η παθητικότητα έχει πάρει τη θέση ακόμα και του αρχέγονου ενστίκτου αυτοσυντήρησης και μάλιστα χωρίς να χρειαστεί να χυθεί ούτε μία σταγόνα αίμα.

Με τους σπόρους του, στο παρελθόν των ηρώων, ο ελεγκτικός μηχανισμός ενεργοποιείται στο παρόν για να τους μεταφέρει δέσμιους σε ένα μέλλον αποτρόπαιο από το οποίο δεν έχουν να περιμένουν παρά την οριστική τους εξόντωση. Εν τούτοις η παράσταση που είναι λιτά αλλά λειτουργικά σκηνοθετημένη, δεν παύει να είναι ταυτόχρονα ξεκαρδιστική. Μια ενδιαφέρουσα θεατρική πρόταση που ελπίζω να της δοθεί η ευκαιρία να επικοινωνηθεί ξανά με το κοινό της και να αποκτήσει φανατικούς θαυμαστές. Να προσθέσω εδώ πως οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι άψογες, ξεχωρίζοντας τον Θανάση Ζερίτη που δημιουργεί μαγνητικό δεσμό με το κοινό άμα τη εμφανίσει αλλά και χωρίς να υποτιμήσω καθόλου τις ερμηνευτικές δυναμικές των Σαμπανίκου και Αδάμου σε δύο εξαιρετικά δύσκολους ρόλους με πολλές προεκτάσεις. Η γκεστ παρουσία ενός τέταρτου βουβού αλλά ξεκαρδιστικού χαρακτήρα θα έπρεπε κατά την γνώμη μου να συμπεριληφθεί στο δελτίο τύπου.

Κείμενο:Xριστίνα Σαμπανίκου

Σκηνοθεσία: Bίκυ Αδάμου

ΒοηθόςΣκηνοθέτη: Άντζυ Βαλσαμή

Φωτογραφία: Αλέξανδρος Γαζής

Σκηνικά- Κοστούμια: LazyBoy*

Eρμηνεύουν οι: Βίκυ Αδάμου, Θανάσης Ζερίτης, Χριστίνα Σαμπανίκου

Θέατρο Άβατον

Ευπατριδών 3

Γκάζι

(Μετρό Κεραμεικός)

Παραστάσεις: Παρασκευή και Σάββατο, έως και τις 29 Οκτωβρίου

Ώρα Έναρξης: 21.15

Διάρκεια:70’

Είσοδος: 10 € (τιμή προπώλησης), 12 € (γενική είσοδος), 8 € (φοιτητικό), 5 € (ανέργων)

Οι παραστάσεις έχουν ολοκληρωθεί