Σχετικά άρθρα
ΤΟ ΚΟΥΚΛΟΣΠΙΤΟ |
Συντάχθηκε απο τον/την Γιέλενα Γκάγκιτς |
Δευτέρα, 28 Νοέμβριος 2016 11:07 |
Το Κουκλόσπιτο του Χένρικ Ίψεν Το μέλλον απ’ το παρελθόν. Πριν λίγες μέρες παρακολούθησα το Κουκλόσπιτο του Ίμπσεν στο θέατρο της Οδού Κυκλάδων, στη Νέα Σκηνή του Λευτέρη Βογιατζή, σε σκηνοθεσία του Γιώργου Σκεύα. Είχα πολύ καιρό να δω ένα κλασικό κατά κύριο λόγο ανέβασμα, το οποίο τηρεί την ατμόσφαιρα της εποχής φτιάχνοντας έναν χώρο σαν από χριστουγεννιάτικο παραμύθι, με στοιχεία όμως που προδίδουν την διαχρονικότητα του έργου. Ο νατουραλισμός του Ίμπσεν ξεκινάει από τη γλώσσα του, η οποία, όντας καθημερινή, σου δίνει την ψευδαίσθηση πως κοιτάς από την κλειδαρότρυπα τη ζωή μιας αστικής οικογένειας. Η σκηνική επιμέλεια είναι ιδιοφυής, εκμεταλλεύεται πλήρως το εύρος της σκηνής μ’ ένα πολυμορφικό έπιπλο που εξοικονομεί χώρο κι έχει τακτοποιημένα σε συρτάρια όλα τα αντικείμενα, χωρίς να μπουκώνει τη σκηνή. Παρότι μοντέρνα κατασκευή, δεν ξενίζει, και δίνει στο έργο μια διαχρονική πνοή. Το μπεζ κυριαρχεί στη σκηνή προσδίδοντας μια ουδετερότητα, θέλοντας να τονιστεί η ανθρώπινη παρουσία και να μην αποσπαστεί η προσοχή από τον περιβάλλοντα χώρο. Παύσεις και σιωπές δημιουργούν ταμπλώ βιβάν και θυμίζουν κινηματογραφικά πλάνα του Μπέργκμαν. Βαριά σκανδιναβική ατμόσφαιρα με τον μανδύα ενός χριστουγεννιάτικου παραμυθιού. Ερμηνείες αληθινές, βασισμένες στα μάτια και στις σιωπές. Η Αμαλία Μουτούση ως Νόρα δομεί εξαιρετικά την πορεία της, από την φαινομενικά αφελή με την ψυχοσύνθεση μιας κούκλας-νευρόσπαστου, ηρωίδα, στη χειραφέτησή της. Λύνει τα δεσμά της ακολουθώντας μια ομαλή πορεία που επαληθεύεται πλήρως από τη στάση και στην ερμηνεία της. Ο Άρης Λεμπεσόπουλος ως Τόρβαλντ παίζει αρκετά συνειδητοποιημένα, χτίζοντας έναν χαρακτήρα ο οποίος αποκαλύπτεται στο τέλος, αφήνοντας όμως νύξεις για την τελική αυτή αποκάλυψή του, από την αρχή του έργου. Η φαινομενική εικόνα του σωστού οικογενειάρχη και πατέρα καταρρίπτεται με απόλυτη φυσικότητα, εφόσον πράττει μονίμως υπολογίζοντας τη γνώμη των άλλων, και η παραμικρή αμαύρωση της υπόληψής του είναι βαρύ πλήγμα για εκείνον. Μυστικά όμως κρύβει και ο ρόλος της Κριστίνα Λίντε, τον οποίον ερμηνεύει η Μαρία Ζορμπά, η οποία σε όλη της την ερμηνεία στηρίζεται στην ατάκα της «Για να επιβιώσεις, αναγκάζεσαι να σκέφτεσαι με ιδιοτέλεια», την οποία τηρεί κατά γράμμα, και χειραγωγεί τους υπόλοιπους χαρακτήρες καθ’ όλη την διάρκεια του έργου με πολύ έξυπνο τρόπο. Ο Γιώργος Συμεωνίδης στον ρόλο του Νιλς Κρόγκσταντ έχει ως έναυσμα την απελπισία του, η οποία φαίνεται να τον παρακινεί σε όλες του τις πράξεις, και τη στιγμή που αποφασίζει να υποχωρήσει εμφανίζεται η Κριστίνα και τον πείθει ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Τέλος, ο Νικόλας Παπαγιάννης ως Γιατρός Ρανκ δίνει μια πολύ ξεκάθαρη ερμηνεία, στοχευμένες εκφράσεις και στάση του σώματος που δείχνει την πορεία της φθοράς του, η οποία με τη σειρά της του δίνει θάρρος στην αποκάλυψη των συναισθημάτων του προς τη Νόρα. Σε γενικές γραμμές μια παράσταση που παραμένει στην ουσία του έργου, προσδίνοντάς του διαχρονικότητα, χωρίς να κουράζει και να υπερθεματίζει. Η πρωτοπορία βρίσκεται στο ίδιο στο κείμενο το οποίο ο σκηνοθέτης τοποθέτησε με σεβασμό στο επίκεντρο. Μετάφραση – δραματουργική επεξεργασία: Γιώργος Σκεύας Διανομή: Θέατρο Οδού Κυκλάδων «Λευτέρης Βογιατζής» Κυψέλη Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Εισιτήρια Γενική Είσοδος: 16€ |