Σχετικά άρθρα
| Η ΣΙΩΠΗΛΗ ΛΙΜΝΗ |
 |
 |
| Συντάχθηκε απο τον/την Μαρία Κυριάκη |
| Πέμπτη, 05 Μάιος 2022 09:38 |
|
Η Σιωπηλή Λίμνη του Νταβίντ Ντεσόλα
Δραματουργία Ο Όσκαρ, ένας καθηγητής που δεν διδάσκει πια εξαιτίας μιας τραυματικής εμπειρίας στο σχολείο που εργαζόταν, δέχεται μετά από παρότρυνση ενός αγαπημένου του δασκάλου να αναλάβει τη μελέτη ενός μαθητή, παιδιού μιας παράξενης και γοητευτικής γυναίκας που προσπαθεί κι εκείνη να αντιμετωπίσει τα δικά της τραύματα. Η εξέλιξη όμως δεν θα είναι η αναμενόμενη και οι ιστορίες των τριών αυτών ηρώων θα συναντηθούν με φόντο μια σιωπηλή λίμνη. Το έργο του Ντεσόλα, παρά την ευρηματική θεματική του, δεν διαθέτει ένα δραματουργικό βάθος, κινείται στην επιφάνεια των χαρακτήρων χωρίς να καταφέρνει να αποκαλύψει τις εσώτερες πτυχές τους, τα βαθύτερα συναισθήματα τους και τις σκοτεινές αφετηρίες των ψυχώσεων τους. Έτσι οι ανατροπές εμφανίζονται αυθαίρετες και δεν εξυπηρετούν παρά μόνο το στοιχείο του εντυπωσιασμού. Επίσης οι διάλογοι δεν δίνουν ολοκληρωμένη την εικόνα των ηρώων ούτε των συμβάντων με αποτέλεσμα να μην υπάρχει μια συμπαγής εικόνα της συνθήκης. Αντίθετα οι εκατέρωθεν διαρροές, δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο την ανάπτυξη των χαρακτήρων και των παρελθοντικών δράσεων με αποτέλεσμα να βαλτώνει κάποια στιγμή η δραματουργία και να χάνεται το ενδιαφέρον για την τελική έκβαση η οποία μάλλον επιχειρεί να καθησυχάσει τον θεατή παρά να θέσει κρίσιμα ερωτήματα και να του προτείνει μια νέα, ενδιαφέρουσα οπτική. Αν το θέμα ήταν ο τρόπος με τον οποίο αντιδράνε οι άνθρωποι απέναντι σε μια τραγική συνθήκη, επικαλούμενοι ακόμα και την τρέλα για να ανταπεξέλθουν και να μην συντριβούν υπαρξιακά, τότε η ιστορία του δασκάλου που δέχτηκε ξυλοδαρμό από έναν ατίθασο μαθητή του δεν διαθέτει το απαιτούμενο βάρος για να ισορροπήσει με το δράμα της γυναίκας που έχασε το γιο της. Επίσης όσο επιτακτική κι αν είναι η ανάγκη της φυγής από την πραγματικότητα όταν γίνεται αβάστακτη, θα πρέπει να προϋπάρχει κάποια σοβαρή ψυχοπάθεια για να εκδηλωθεί μια τέτοια ψυχωτική αντίδραση, κάτι που η δραματουργία δεν κατάφερε να σκιαγραφήσει με επάρκεια. Η μετάβαση από το προσωπικό στο κοινωνικό πλαίσιο της τραγωδίας υπονοείται μόνο με κάποιες σκόρπιες λεκτικές αναφορές και δεν δημιουργείται εν τέλει ένα πεδίο “συνομιλίας” ανάμεσα στο άτομο και το σύνολο, ανάμεσα στο ιδιωτικό δράμα και την δημοσιοποίηση του.
Η παράσταση Η σκηνοθέτις κατάφερε να δημιουργήσει ωστόσο ένα συμπαγές θέαμα με σφιχτούς ρυθμούς και ένταση στις εναλλαγές των σκηνών αλλά και σασπένς στις σκηνικές ατμόσφαιρες και να αποσπάσει δύο ενδιαφέρουσες ερμηνείες από τους Κουρλαμπά και Τσιτσάκη. Αντιθέτως δεν πέτυχε να προσδώσει στην ερμηνεία της Βλαντή, την τραγικότητα και τις αντιφάσεις μιας εγκαταλελειμμένης μητέρας με ψυχική διαταραχή, που έχει χάσει τον γιο της. Ενδιαφέρουσες αλλά κουραστικά επαναλαμβανόμενες οι μουσικές παρεμβάσεις και εξαιρετικός ο φωτισμός που ενισχύει το σασπένς ενώ η σκηνογραφία κινείται σε συμβατικά πλαίσια χωρίς να καταφέρνει να δημιουργήσει μια ρηξικέλευθη σκηνική εικόνα. Ωστόσο η παράσταση διατηρεί το ενδιαφέρον της χάρη στην επιδεξιότητα της σκηνοθέτιδος η οποία μέσα από την πολύχρονη κι επιτυχή πορεία της, έχει κατακτήσει την απαιτούμενη εμπειρία ώστε να διευθετεί τις ρωγμές και να παρουσιάζει ένα συμπαγές θέαμα που παρασέρνει τον θεατή και εξομαλύνει τις επιμέρους αδυναμίες. Έντονη αίσθηση του χιούμορ, επιβλητική ατμόσφαιρα θρίλερ, θαυμάσια αίσθηση του ρυθμού και ενδιαφέρουσα κλιμάκωση των ερμηνειών πέτυχαν ένα αποτέλεσμα που σίγουρα ικανοποίησε το κοινό κι έφερε ένα πλούσιο χειροκρότημα.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα Γεννημένος στη Βαρκελώνη το 1971, ο ΝταβίντΝτεσόλα, είναι θεατρικός συγγραφέας και σεναριογράφος. Έχει γράψει είτε μόνος του είτε συνεργαζόμενος 14 θεατρικά έργα πολλά από τα οποία έχουν βραβευτεί (Πλακάκια, Βραβείο Marqués de Bradomín 1999, το μεγαλύτερο βραβείο για νέους δραματουργούς στην Ισπανία), Η σιωπηλή λίμνη (Βραβείο Lope de Vega 2007) κ.α. Τα έργα του έχουν γνωρίσει επιτυχία σε πολλές ισπανόφωνες χώρες της Λατινικής Αμερικής (Αργεντινή, Μεξικό, Κόστα Ρίκα, Παναμά, Ουρουγουάη, Κολομβία) και έχουν παρασταθεί επίσης στη Σουηδία και τις ΗΠΑ (στην ισπανική γλώσσα). Η πρώτη φορά που μεταφράστηκε έργο του σε ξένη γλώσσα ήταν Η σιωπηλή λίμνη στην ελληνική. Για τον κινηματογράφο έχει γράψει τα σενάρια για 3 ταινίες μεγάλου μήκους και 5 ταινίες μικρού μήκους που έχουν προβληθεί και διακριθεί σε πολλά φεστιβάλ εντός και εκτός Ισπανίας. Η ταινία τρόμου «Πλατφόρμα» (2019) στην οποία συνυπογράφει μαζί με τον ΠέντροΡιβέρο το σενάριο προβάλλεται στο Netflix και συγκαταλέγεται στις δημοφιλέστερες ταινίες του με εκατομμύρια προβολές μέχρι σήμερα.
Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ Σκηνοθεσία: Ελένη Σκότη Σκηνικά: Γιώργος Χατζηνικολάου Κοστούμια: Μαρία Αναματερού Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος Μουσική και sounddesign: Στέλιος Γιαννουλάκης Φωτογραφίες: Γιώργος Χατζηνικολάου, Μαρία Αναματερού Τρέιλερ παράστασης: Αποστόλης Κουτσιανικούλης Βοηθoί σκηνοθέτιδος: Χαρά Στάθη, Ελευθερία Καλύβα Υπεύθυνοι επικοινωνίας παράστασης: Μαριάννα Παπάκη, Νώντας Δουζίνας Διεύθυνση Παραγωγής: Μαρία Αναματερού Παραγωγή: Ομάδα Νάμα Παίζουν: Παναγιώτα Βλαντή, Θανάσης Κουρλαμπάς, Χάρης Τσιτσάκης
Επί Κολωνώ, (Κεντρική Σκηνή) Ναυπλίου 12 & Λένορμαν 94, Αθήνα |
