Σχετικά άρθρα
| ΠΡΑΓΑ |
 |
 |
| Συντάχθηκε απο τον/την Παύλος Λεμοντζής |
| Κυριακή, 04 Δεκέμβριος 2022 17:41 |
|
Πράγα του Javier de Dios (Χαβιέρ δε Διός)
Η παράσταση «Η Πράγα» έκανε πρεμιέρα στη Μαδρίτη το 2013 σε σκηνοθεσία του συγγραφέα με τον θίασο La Barca Teatro. Παραστάθηκε σε διάφορους χώρους μέχρι το 2017. Εκδόθηκε από τις Ediciones Antígona και μεταφράστηκε στην κροατική, ιταλική και αγγλική γλώσσα με τη συνεργασία της Fundación SGAE. Η αγγλική μετάφραση δημοσιεύτηκε στη συλλογή Estreno Spanish Plays (2017) στις ΗΠΑ κι η παράσταση έκανε πρεμιέρα στο New Jersey Repertory Theatre (2017), με τη μορφή θεατρικού αναλογίου. Έχει ανεβεί και στο Μιλάνο την ίδια χρονιά με τη συμμετοχή του La Barca Teatro και τώρα παρουσιάζεται στη Θεσσαλονίκη από το Κ.Θ.Β.Ε. σε μετάφραση της Μαρίας Χατζηεμμανουήλ. Ο Μπένι και ο Χάρης είναι ζευγάρι για μια εικοσαετία. Η στενή φιλία τους με τη Σουζάνα έχει μεγαλύτερη διάρκεια. Η δράση εξελίσσεται μια καλοκαιρινή βραδιά όπου οι δυο τους έχουν ετοιμάσει ένα δείπνο γι’ αυτήν: ωραίο φαγητό, ωραίο κρασί, ωραία μουσική, καλή διάθεση. Και οι τρεις τους απολαμβάνουν το δείπνο με απόλυτη εμπιστοσύνη στη σχέση τους, απολαμβάνουν το χιούμορ, τα όμορφα συναισθήματα που γεννάνε οι ωραιότερες αναμνήσεις τους, χαίρονται την ευφρόσυνη ατμόσφαιρα της συνάντησης. Δεν έχουν υπολογίσει, όμως, ένα υπόγειο παιχνίδι πουξεκινάειανάμεσα στη Σουζάνα και στον Μπένι. Ούτε περίμεναν να εμφανιστούν ακριβώς αυτό το εφρόσυνο βράδι, θαμμένα ένοχα μυστικά, απροσδόκητες εκπλήξεις και να δημιουργηθούν νευρικές εξάρσεις, ώστε να βάλουν σε δοκιμασία την αγάπη και τη φιλία τους. Ποιος γνωρίζει πραγματικά τον σύντροφό του; Ενοχλητικά τα ερωτηματικά. «Κι αν το παρελθόν δεν είναι όπως το θυμόμαστε»; «Κι αν το μέλλον δε θα δεχτεί τα όσα σχεδιάζουμε»; «Από τι κρυβόμαστε τώρα»; Ανάμεσα στα λάθη και στον πυρετό της βραδιάς, ανάμεσα στα γέλια και στις αναπάντεχες αποκαλύψεις, μόνο ένα πράγμα παραμένει σαφές για τον Μπένι, τη Σουζάνα και τον Χάρη: υπάρχει πάντα ένα μέρος στο οποίο θέλουν να γυρίσουν. Και αυτό το μέρος είναι η Πράγα. «Η Πράγα» του Χαβιέρ δε Διός είναι ένα έργο για τρεις χαρακτήρες και έναν μοναδικό χώρο – το σαλόνι του σπιτιού των Μπένι και Χάρη- που παίζει με τις συμβάσεις της κωμωδίας, για να προσεγγίσει μέσα από αυτές,σαρκαστικά τις ιδόμορφες σχέσεις ανάμεσα ς’ ένα γκέι ζευγάρι σε μακροχρόνια σχέση και την φίλη τους από τα νεανικά τους ακόμα χρόνια. Σχέσεις που στην πορεία θα εκτεθούν από τις δραματουργικές ανατροπές, σε σκληρή δοκιμασία.
Με αφορμή τη διαφωνία των δυο αντρών γύρω από το θέμα της τεκνοποιίας, μία απόφαση στην οποία τους ωθεί η ανάγκη να προεκτείνουν τις υπάρξεις τους τους στο χρόνο αναθρέφοντας ένα παιδί αλλά και τους φέρνει αντιμέτωπους με την δυσκολία του εγχειρήματος, την ανάληψη ευθυνών, τον φόβο της μετάβασης σε μια διαφορετική καθημερινότητα, με το πέρασμα στη συνθήκη της γονεϊκότητας, ο συγγραφέας αναδεικνύει σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα, έτσι όπως φωτίζονται μέσα από τις διαπροσωπικές σχέσεις και από τα σύγχρονα αδιέξοδα. Ένα κοινωνικό, ευαίσθητο και σύγχρονο κείμενο είναι «Η Πράγα», πουαποκαλύπτειτο ταλέντο εκείνων που ξέρουν να αφηγούνται πολύ καλά ιστορίες ξεχωριστών προσώπων. Τρεις υπέροχοι χαρακτήρες ανεβάζουν ψηλά το έργο, φέροντες λαμπερό παράσημο την αξιοπιστία σε αυτό που ζουν και νιώθουν, σε μια πολύ ιδιαίτερη υπόθεση που, αν δεν είχε κατακτηθεί από τον δημιουργό του η τέχνη της καλής δραματουργίας, θα έχανε το στοίχημα της ευαισθητοποίησης του κοινού αλλά και της ψυχαγωγίας του. Ο Javier de Dios το κέρδισε. Το γκέι ζευγάρι ο Χάρης κι ο Μπένι, στην πιο κρίσιμη φάση της σχέσης τους, σκέφτονται να γίνουν γονείς. Η κοινή τους κολλητή, Σουζάνα, θα μπορούσε να είναι η εκλεκτή μητέρα, σε περίπτωση που καταλήξουν σε συμφωνία, κάτι που ικανοποιεί τα τρία εμπλεκόμενα μέλη. Ανασφάλειες, μισές αλήθειες, κλεμμένα φιλιά, ψεύτικοι εραστές, κοινό παρελθόν και πολλά ποτήρια κρασί αργότερα, αυτό το τρίγωνο καταλήγει να γίνει κάτι παραπάνω από οικείο στους θεατές, γιατί οι χαρακτήρες είναι πολύ καλά σκιαγραφημένοι και είναι εύκολο να τους αναγνωρίσουν είτε σε κοινούς φίλους είτε στον εαυτό τους. Ο μισάνθρωπος και εγωιστής διανοούμενος, ο αφοσιωμένος εραστής, ικανός να εγκαταλείψει τις δικές του ανάγκες για να ικανοποιήσει τον άλλον, η φαινομενικά επιπόλαιη γυναίκα, που ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο,επιδιώκονταςτο συνεχές ξόδεμα του εαυτού της.Κι ο χρόνος, ο αόρατος πρωταγωνιστής.Γιατί το πέρασμα του χρόνου είναι αυτό που τους μετατρέπει αδυσώπητα σε κωμικοτραγικούς χαρακτήρες καθώς κι οι τρεις τους με έναν τρόπο είναι ευάλωτοι, συναισθηματικοί και ταυτόχρονα αλαζόνες. Η «Πράγα» διερευνά δραματουργικά τις προσλαμβάνουσες μας καθώς ενηλικιωνόμαστε και προτείνει μέσα από τις δράσεις της, την μέθοδο που θα μπορούσε να μας βοηθήσει ώστε να καλλιεργήσουμε τα θετικά μας βιώματακαι να απαλλαγούμε από τον εγωισμό και την αποθάρρυνση όσον αφορά την εξέλιξη μας κι επίσης να μάθουμε να ανιχνεύουμε την καλοσύνη ή την τοξικότητα, να εδραιώσουμε την αυτοπεποίθησή μας στο παρόν και να αντιμετωπίσουμε λογικά και ψύχραιμα το μέλλον. Ταυτόχρονα είναι μια ωδή στην τόλμη μιας γενιάς που κατέκτησε τις προσωπικές και σεξουαλικές ελευθερίες της στη δεκαετία του ‘80 και που, σήμερα, συνεχίζει να υπερασπίζεται τις ελευθερίες αυτές, ενισχύοντας την αναγνώριση της ανθρώπινης αξιοπρέπειαςη οποία είναι ένα κοινό δικαίωμα όλων των ανθρώπων. Οι εναλλαγές της αναταραχής και της νηνεμίας, το πλησίασμα κι η απομάκρυνση, η αγάπη κι ο φόβος, είναι κοινά για κάθε ζευγάρι και για κάθε αυτόνομη ανθρώπινη μονάδα, ανεξάρτητα από τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό.
Ο συγγραφέας Ο Javier de Dios (Μαδρίτη, 1966) είναι θεατρικός συγγραφέας και διευθυντής του Κέντρου Τεκμηρίωσης Παραστατικών Τεχνών και Μουσικής του INAEM-Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού. Φιλόλογος και δάσκαλος, το 1996 ίδρυσε την εταιρεία La Barca Teatro, με την οποία ανεβάζει δικά του κείμενα αλλά και άλλων συγγραφέων. Πολλά απ’ τα πάνω από τριάντα έργα που συνθέτουν τη δραματική του παραγωγή, έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, ρουμανικά και κροατικά.Εργα του: Trilogía de la Emprendedora (2018), Iván (2017), Praga (2013), Food for Fish (2005, Euskadi Literature Award 2006), Social Skills (2007), Chicken for China (2013), Defenceless (2002). Υπήρξε επίσης δάσκαλος Ισπανικής Γλώσσας, Λογοτεχνίας, Θεάτρου και Παραστατικών Τεχνών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση από το 1990 έως το 2018, καθώς και καθηγητής Δραματικής Γραφής και Θεατρικής Συγγραφής στην Τάξη Θεάτρου και στη Σχολή Συγγραφής του Πανεπιστημίου της Αλκαλά, μεταξύ 1998 και 2010. Με πλούσια εμπειρία στη σκηνοθεσία και στην θεατρική εκπαίδευση, έχει εργαστεί σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς της εκπαίδευσης και έχει βραβευτεί πολλές φορές για τη δουλειά του. Από το 2014 έως το 2018 διετέλεσε γενικός γραμματέας της Ένωσης Συγγραφέων και Συγγραφέων Θεάτρου (ΑΑΤ). Βραβεύτηκε στον Διεθνή Διαγωνισμό XV Leopoldo Alas Mínguez το 2021 για το έργο του «An Italian Song», με το LAM Award το οποίο προσφέρουν κάθε χρόνο, το Ίδρυμα SGAE και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Visible, με στόχο να υποστηρίξουν την συγγραφή νέων θεατρικών κειμένων τα οποία να προβάλλουν τις συλλογικότητες των LGBTIQA+. Το «An Italian Song» είναι ένα συγκινητικό και ευαίσθητο κείμενο για τις σχέσεις μιας οικογένειας στην Ισπανία της δεκαετίας του εβδομήντα, στην οποία ο γιος έχει τολμήσει να αποκαλύψει από νωρίς πως είναι ομοφυλόφιλος. Το συγκεκριμένο έργο είναι κι ένας φόρος τιμής σε όλους εκείνους που είχαν το θάρρος να ανοίξουν πρώτοι το δρόμο, ώστε να εξελιχτεί η Ισπανία σε μια πιο ανοιχτόμυαλη χώρα σε τέτοια ζητήματα.
Η παράσταση Η δραματουργική διασκευή μεταφέρει την δράση στην Θεσσαλονίκη κι η παράσταση είναι ντυμένη με τζαζ, αργεντίνικα τάνγκο, κινηματογραφική μουσική και στο φινάλε ελληνική, η οποία έρχεται μέσα από μια ραδιοφωνική εκπομπή που ασχολείται με τα γράμματα ακροατών. Η δράση κυλάει ευχάριστα καθώς ο θεατής απολαμβάνει τα κωμικά στοιχεία, τους έντονους ρυθμούς, το έξυπνο χιούμορ, την καλή χημεία των ηθοποιών μεταξύ τους, τις γεμάτες σιωπές και την ενδιαφέρουσα πλοκή από την οποία δεν λείπουν οι ανατροπές κι οι παρεξηγήσεις. Οι τρεις πρωταγωνιστές μέσα από τις εντυπωσιακές τους ερμηνείες, δίνουν στουςτρεις χαρακτήρες, τονΧάρη, τον Μπένι και την Σουζάνα,τηνθέση που δικαιούνται στην κοινωνίας μας, χωρίς να ξεπέσουν σε υπερβολή ή ψεύδος.Λειτουργούντους χαρακτήρες τους σε μοτίβα ανάλογα με τα βιώματα τους ξεκινώντας απόμια ήρεμη ατμόσφαιρα και με χαμηλούς ρυθμούς και μεγιστοποιώντας σταδιακά την ένταση,με οδηγό την δραματουργική εξέλιξη. Η απολαυστική Σουζάνα της Λουκίας Βασιλείου,ζωντανεύει σκηνικάμια χαριτωμένη γυναίκα που διψά για ζωή, που ξοδεύεται και το χαίρεται, που βιώνει τη στιγμή με ένταση και πάθος και που ξέρει καλά να κρύβει τις πληγές της. Κυριολεκτικά οργώνει τη σκηνή ενώ ταυτόχρονα προσφέρει μια ελκυστική σκηνική παρουσία. Ο χαρισματικός Γιάννης Τομάζος ως Μπένι πλάθει έναν αξιολάτρευτο χαρακτήρα που παραμερίζει ευχαρίστως την άνεση της καθημερινότητας του για χάρη του ονείρου της τεκνοποιίας, ενώ μπολιάζειμε αυταπάρνησητο δυναμικό του «εγώ» στο ζητούμενο εμείς.Διαθέτει απίστευτη ενέργεια, ελίσσεται αξιοθαύμαστα ανάμεσα στο κωμικό και το κωμικοτραγικό, θυμίζει έντονα φιγούρα Τσάρλι Τσάπλιν ή Τζιν Γουάιλντερτ, κερδίζει από την έναρξη, ακόμη, το κοινό. Ο γυμνασμένος Χρήστος Μαστρογιαννίδης είναι ο macho Χάρης, που ταλανίζεται από αμφιβολίες για το αν μπορεί να υπάρξει μια μακρόβια υγιής σχέση και κάνει άλλοτε βήματα μπροστά κι άλλοτε πίσω, όντας μαζί με τον Μπένι. Ο σκηνοθέτης τον θέλησε αψύ, τραχύ, αδρό, σκληρά αρρενωπό, το άλλο άκροσε σχέση με τον σύντροφο του κι ίσως αν τον εμφάνιζε λιγότερο μονοκόμματο, όχι τόσο άκαμπτο, χωρίς αυτόν τον επικό τόνο στις εξάρσεις του, θα μπορούσε να εμφανιστεί σκηνικά ως πιο γήινος και πιο αυθεντικόςστις τρυφερές στιγμές του ζευγαριού. Ωστόσο, προσπαθεί φιλότιμα οηθοποιός,να ακολουθήσει τη σκηνοθετική γραμμή. Σκηνικός χώρος και πλατεία ενώνονται σε μια εικαστική συμμετοχική εγκατάσταση αποτελούμενη από διαφορετικές καρέκλες που η κάθε μια φέρει μια διαφορετική ταυτότητα, μνήμη και εποχή ενώ το δάπεδο στα χρώματα του ουράνιου τόξου, αποδίδει τον συμβολισμό της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Οι θεατές προσκαλούνται να αφήσουν τα παλτό τους σε stand ρούχων, έτσι ώστε τα καθημερινά προσωπικά τους στοιχεία να συμμετέχουν με έναν ιδιότυπο τρόπο στο συνολικό εγχείρημα. Ο σκηνικός χώρος λειτουργεί περιμετρικά ώστε να έρχονται στο φως όλες οι διαφορετικές πλευρές σε αναλογία με τις πτυχές της δραματουργίας. Φυτά από διαφορετικά σημεία της πόλης αναδεικνύουν την περμακουλτούρ (η «permaculture» πραγματεύεται τη δημιουργία ενσυνείδητα σχεδιασμένων οικοσυστημάτων, στα οποία η ανθρώπινη δραστηριότητα μπορεί να ενταχθεί και να αναδειχθεί ως αναγεννητικός και σταθεροποιητικός παράγοντας), με τελική ευχή, μετά την ολοκλήρωση του project, τα φυτά να γίνουν κομμάτι του χώρου και αντικείμενο της φροντίδας των ανθρώπων που δραστηριοποιούνται στον Οργανισμό.
Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ Παίζουν οι ηθοποιοί: Λουκία Βασιλείου (Σουζάνα), Χρήστος Μαστρογιαννίδης (Χάρης), Γιάννης Τομάζος (Μπένι) Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών – Φουαγιέ Θεσσαλονίκη Ημέρες και ώρες παράστασης: Εισιτήρια: Ημέρες Πέμπτη (λαϊκή) στις 21:00 και Σάββατο στις 18:00 Πληροφορίες – κρατήσεις εισιτηρίων στο 2315 200 200 και στα εκδοτήρια του ΚΘΒΕ: Βασιλικό Θέατρο (Πλατεία Λευκού Πύργου): Δευτέρα – Παρασκευή, 8:30 – 21:30 Προπώληση εισιτηρίων: viva.gr | Τ. 11876 | wind | public | mediamarkt |
| Τελευταία Ενημέρωση στις Κυριακή, 04 Δεκέμβριος 2022 17:58 |
