Σχετικά άρθρα
ΤΑ 39 ΣΚΑΛΟΠΑΤΙΑ |
Τετάρτη, 09 Δεκέμβριος 2009 22:48 |
ΤΑ 39 ΣΚΑΛΟΠΑΤΙΑ του John Buchans
Το 1915, όταν ο διάσημος και εξαιρετικά δημοφιλής συγγραφέας Buchans εξέδιδε το μυθιστόρημά του με τίτλο τα 39 βήματα, μια γοητευτική περιπέτεια με κατασκόπους, ούτε που θα το φανταζόταν, πόσο ενδιαφέρουσα και μακρόβια θα ήταν η πορεία του. Το 1935 μπαίνει στο παιχνίδι ο νεαρός αλλά ήδη γνωστός σκηνοθέτης Άλφρεντ Χίτσκοκ, αυτός που μια μέρα θα ανήκε στους κινηματογραφικούς θρύλους της Αμερικής. Το μυθιστόρημα γίνεται ταινία με τίτλο «Τα 39 σκαλοπάτια» και με πρωταγωνιστές τους Robert Donat και Madeleine Carroll για να περάσει στην ιστορία της 7ης τέχνης. Σαν να μην έφτανε όμως αυτό, δύο ακόμα ταινίες ακολουθούν. Το 1959, γυρίζεται το κάπως πληκτικό φιλμ του Kenneth More και το 1978, ακολουθεί με τη δική του αρκετά ενδιαφέρουσα ταινία ο Robert Powell. Οι περιπέτεια όμως δεν τελειώνει εδώ. Ο Patrick Barlow δημιουργεί εμπνευσμένος από την ιστορία των 39 σκαλοπατιών, ένα ξεκαρδιστικό θεατρικό έργο με γοργούς ρυθμούς, άφθονες εναλλαγές και πλούσια δράση. Το έργο του ανέβηκε πριν από τρία χρόνια στα περίχωρα του Λονδίνου και κατόπιν μεταφέρθηκε στο West End με μεγάλη επιτυχία αφού φέτος μάλιστα τιμήθηκε με το βραβείο Laurence Olivier, ως η καλύτερη κωμωδία της χρονιάς.
Το έργο Η ιστορία βασίζεται στο πρότυπο του ήρωα ο οποίος ξεκινάει σαν ένας απλός άνθρωπος για να καταλήξει εξ αιτίας ενός τυχαίου συμβάντος, στο κέντρο του τυφώνα και να ανταποκριθεί παραδόξως σε κάθε πρόκληση, ανακαλύπτοντας ικανότητες που ούτε ο ίδιος γνώριζε πως διαθέτει. Όταν μια μυστηριώδης γυναίκα δολοφονείται μέσα στο διαμέρισμα ενός τυπικού, εκκεντρικού εγγλέζου, εκείνος κατηγορείται για φόνο, αποφασίζει να αποδείξει την αθωότητά του και γίνεται ο στόχος μιας συμμορίας κατασκόπων που ετοιμάζονται να πουλήσουν στρατιωτικά μυστικά της Αγγλίας, στους Γερμανούς. Το θεατρικό έργο, ανάλαφρο και με πολύ χιούμορ, συμπυκνώνει χαρακτήρες και καταστάσεις, προσφέροντας στο θεατρικό κοινό μια χορταστική κινηματογραφική περιπέτεια, ενώ τα πλάνα-σκηνές εναλλάσσονται με φοβερή ταχύτητα, μεταφέροντας τους ηθοποιούς από τον ένα χώρο στον άλλο και φέρνοντάς τους αντιμέτωπους με πολλούς και διαφορετικούς ρόλους. Ο ήρωας τα καταφέρνει εν τέλει όχι μόνο να διασώσει τον εαυτό του, να προστατεύσει την πατρίδα του, να ανακαλύψει την αλήθεια και να ξεφύγει από τους επικίνδυνους διώκτες του αλλά και να συναντήσει έναν μεγάλο έρωτα στο πρόσωπο της γυναίκας που βρίσκει ως συμπαραστάτη του, στην τιτάνια προσπάθειά του.
Η παράσταση Ο σκηνοθέτης ακολούθησε την γοργή ροή έργου αλλά και την κινηματογραφική αισθητική και τεχνοτροπία, δημιουργώντας μια σειρά από σινεφίλ πλάνα που εναλλάσσονται με καταιγιστικούς ρυθμούς με την βοήθεια ευρηματικών, κωμικών, αλλά αμιγώς θεατρικών ευρημάτων. Οι δευτερεύοντες χαρακτήρες αναδεικνύονται μέσα από μια κόμικ αισθητική η οποία τους επιτρέπει να ξεχωρίζουν σαν διαφορετικοί ρόλοι, χωρίς να περιορίζονται από τις διαρκείς εναλλαγές. Το όλο εγχείρημα δεν είναι τόσο εύκολο αν σκεφτεί κανείς ότι τέσσερις ηθοποιοί, τρεις άντρες και μία γυναίκα, ενσαρκώνουν εκατό-τριάντα-εννέα ρόλους και αντιμετωπίζουν με ευχέρεια τριάντα-πέντε σκηνικές αλλαγές. Η παράσταση προσφέρει άφθονο γέλιο, καταιγιστική δράση και ενδιαφέρουσες ανατροπές.
Θεατρική διασκευή: Patrick Barlow Σκηνοθεσία - Μετάφραση: Κωστής Τσώνος Σκηνικά-Κοστούμια: Δέσποινα Βολίδη Μουσική Επιμέλεια: Γιάννης Μακρίδης Φωτισμοί: Δημήτρης Παπαδόπουλος Παίζουν: Λάμπρος Τσάγκας Σπύρος Σπαντίδας, Στέλλα Καζάζη, Φώτης Κέπελης Φωνή από το ραδιόφωνο: Χρήστος Τσάγκας
Θέατρο «Κνωσός» Πατησίων 195 & Κνωσού 11 (στάση Καλιφρονά) Τηλέφωνο: 210-8677070 / 8624463
Μέρες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή: 9.15μ.μ Σάββατο : 6.15μ.μ & 9. 15 μ. μ Κυριακή : 8μ.μ
|
Τελευταία Ενημέρωση στις Τετάρτη, 09 Δεκέμβριος 2009 23:01 |
Σχόλια
και νομίζω αξίζει πραγματικά να προσκαλέσω και αυτούς που τυχόν διαβάζουν αυτό το πρώτο μου σχόλιο.
μπορεί η αρχή -δλδ ο μονόλογος του πρωταγωνιστή κατά κάποιο τρόπο- να ήταν περίπου αγγλοκλασικός, ωστόσο θεατρικός σωστός, δλδ καλή χωρίς τίποτε άλλο, αλλά πραγματικά η σκηνοθεσία, το παίξιμο, η ευρηματικότητα,
ΑΡΙΣΤΟ!
έφυγα με τη γεύση της χαράς, του σαρκασμού, του 'αστείου', και την υπόνοια του καταχθόνιου σαρκασμού που τον νικά το επί σκηνής παιχνίδι.
άρα μπορούσε αυτή η κωμωδία να έχει σαφέστατο πολιτικό μήνυμα, στα 39 σκαλοπατάκια του χρόνου που ο φασισμός αναδεικνυόταν περίπου παντού, απόδειξη ας πούμε κι η ιστορία που ακολούθησε εκείνα τα χρόνια και στην πατρίδα μας.
συγχαρητήρια, κι ελπίζω να υπάρχει κοινό.
γιατί είδα λίγο κόσμο εκεί, και πολύ κόσμο σε άλλα ανεπίτρεπτα θεάματα…
την καλημέρα μου