Ιώβ – Aυτοβιογραφία

σε σκηνοθεσία Σταύρου Τσακίρη

Μια performance πάνω στον αιώνιο φόβο του ανθρώπου για τα «απρόοπτα» του βίου του

Το έναυσμα ήταν ένας βιβλικός ήρωας που είναι σε όλους μας γνωστός για τις συμφορές που του έστειλε ο Θεός με τη διαμεσολάβηση του Διαβόλου, ώστε να τον δοκιμάσει.

Δεκαπέντε νέοι ηθοποιοί συνδύασαν την περιπέτεια του Ιώβ με την αδυναμία του ανθρώπου να αντιμετωπίσει τη φθαρτή του φύση, τον τρόμο του μπροστά στην απώλεια και την αγωνία για μια τυφλή, επερχόμενη συμφορά που ανατρέπει τα ευνοϊκά δεδομένα ενός ανέφελου βίου.

Μαζί τους στο εγχείρημα ο σκηνοθέτης Σταύρος Τσακίρης, εμπνεύστηκε μια σύλληψη, στην οποία οι περιπέτειες του υπομονετικού Ιώβ θα διαπλέκονταν με στιγμιότυπα από τη ζωή ανθρώπων που έρχονται αντιμέτωποι με το βάσανο, την αρρώστια, την αδικία, την ατυχία, την αδυναμία και την ήττα.

Την προσπάθεια πλαισιώνουν οι καταξιωμένοι δημιουργοί Μετζικώφ και Ντεκώ και ο ταλαντούχος μουσικός Γιώργος Κουμεντάκης ενώ ο φιλόσοφος και στοχαστής Γιώργος Βέλτσος προσφέρει τους στίχους του, για μια αναδίπλωση του κυρίαρχου νοήματος της κάθε θεατρικής δράσης, μέσα από την ιδιοφυή φιλοσοφική και ποιητική, πνευματική του διάσταση.

Από τον συνδυασμό των δυνάμεων προέκυψε η performance με τίτλο: «Ιώβ. Μία αυτοβιογραφία». 

Το βιβλικό κείμενο λοιπόν, που περιγράφει τις περιπέτειες του ευσεβούς και ευνοούμενου του Θεού  Ιώβ, που έρχεται αντιμέτωπος με όλων των ειδών τις συμφορές για να επιβεβαιώσει την εμπιστοσύνη του δημιουργού του στο ήθος του και να εξαλείψει τις αμφιβολίες του Διαβόλου ως προς αυτό, γίνεται η αφετηρία αλλά και η σπονδυλική στήλη της παράστασης. Αν αποκωδικοποιήσει κανείς τον συμβολισμό του μύθου, θα ανακαλύψει πίσω από τις πολλαπλές εκφάνσεις της δυστυχίας του άντρα, τα πλήγματα που φέρει η καθημερινότητα στον κάθε άνθρωπο, πλήγματα που θίγουν τα κεκτημένα του και τον οδηγούν στον πανικό, τον τρόμο, την αδυναμία, την οργή και την ψυχοσωματική φθορά. Με κορυφαίο το θανατηφόρο πλήγμα που στερεί τη ζωή, βυθίζοντας σε πένθος και οριστικοποιεί την ύψιστη απώλεια, αυτήν της επαφής με τα αγαπημένα πρόσωπα και με την ίδια τη ζωή. Το κυρίαρχο ερώτημα που τίθεται μέσω αυτής της παράστασης, αφορά στον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε η αδύναμη ανθρώπινη φύση, να αντιμετωπίσει την κυριαρχία του φόβου του θανάτου και να απελευθερωθεί απ’ αυτήν. Τα συμβάντα που αναπτύσσονται παράλληλα με τη διήγηση της βιβλικής ιστορίας, - η οποία αποδίδεται ατόφια και μεταφρασμένη στα σύγχρονα Ελληνικά - αντλώντας εναύσματα απ’ αυτήν για να γεννηθούν, δημιουργήθηκαν από τα μέλη της ομάδας μέσω αυτοσχεδιασμών. Μέρος της αφήγησης περνάει από το λόγο στην κίνηση και η εξιστόρηση των γεγονότων ολοκληρώνεται μέσω βουβών αλλά εύγλωττων «περιστατικών», τα οποία υπονομεύουν το φυσιολογικό, για να του προσδώσουν μια συμβολική χροιά και να το μετατρέψουν σε αναγνωρίσιμο κωδικό πολλών κοινών εμπειριών.

Η μητέρα που τιμωρεί και παροτρύνει σε δράση, ο ασθενής που καταβυθίζεται στο εσώτερο «είναι» του λίγο πριν αντιμετωπίσει μία χειρουργική επέμβαση, το κορίτσι που δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του περίγυρού του και συντρίβεται, η γυναίκα που αυτοκτονεί, η επαναστατημένη έφηβη που αντιδρά βίαια, οι φίλοι που οργίζονται και αποχωρούν, κινούνται παράλληλα και εναλλάξ σε ένα σκηνικό χώρο-πασαρέλα, τον οποίο περικλείουν οι θεατές, και ο οποίος αλλάζει διαρκώς χρήση. Γίνεται διάδρομος νοσοκομείου, δρόμος, αποπνικτικό διαμέρισμα, τραπεζαρία, αίθουσα αναμονής, πλατεία ή πάρκο, ονειρικό τοπίο οικείων αναμνήσεων, εφιαλτικός κήπος παραισθήσεων...

Πλήθος παιχνιδιών αιωρούνται πάνω από τα κεφάλια των ηθοποιών, σαν τάματα μιας παράδοξης πίστης, ενώ μια πόρτα ανοιγοκλείνει μόνη της αποκαλύπτοντας ένα μικρό κομμάτι του «παρασκηνίου» όπου συντελείται το πριν και το μετά και επιτρέποντας ταυτόχρονα την είσοδο στο τώρα της σκηνικής δράσης, και την έξοδο από αυτό.

Στους δύο τοίχους πίσω από τους θεατές προβάλλονται τα κείμενα του Βέλτσου από τη σύνθεσή του «Ησυχία», σύντομα σπαράγματα ποιητικής ευδαιμονίας, ποτισμένα με χιούμορ, ειρωνεία, σοφία, πάθος, ανατρεπτικότητα, που δρουν σχολιαστικά ως προς τα δρώμενα.

Οι νεαροί ηθοποιοί, οι οποίοι ξεκίνησαν με ένα σεμινάριο για το αρχαίο δράμα και εξακολουθούν να δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους στον «Ιώβ», έχοντας δουλέψει για οκτώ μήνες κάτω από δύσκολες συνθήκες είναι αφοσιωμένοι, εκφραστικοί και εμπνευσμένοι αλλά ανώριμοι ακόμα υποκριτικά και χωρίς τον πλήρη έλεγχο των εκφραστικών τους μέσων.

Οι σοφοί φωτισμοί και τα λιτά, ευρηματικά σκηνικά και κουστούμια «συνεργάζονται» με τις μουσικές συνθέσεις και τους απρόβλεπτους ήχους για τη δημιουργία υποβλητικής ατμόσφαιρας κι ευφάνταστων εναλλαγών.

Πλάνα εξαιρετικής αισθητικής, πρωτότυπα σκηνοθετικά ευρήματα και το λυτρωτικό, εντυπωσιακό φινάλε, μας αποζημιώνουν για κάποιες αδυναμίες όσον αφορά στην διάρθρωση της δραματουργίας, την άνιση κι αποσπασματική ανάπτυξη των δράσεων, την ασάφεια ορισμένων συμβολισμών και τους ενίοτε κουραστικούς ρυθμούς.

Σύνθεση και επεξεργασία του κειμένου: Σταύρος Σ. Τσακίρης

Κείμενα προβολών: Γιώργος Βέλτσος (από τη σύνθεση ΗΣΥΧΙΑ)

Τα κείμενα των μονολόγων αποδόθηκαν από το βιβλίο ΙΩΒ της Παλαιάς Διαθήκης με τη συνεργασία των ηθοποιών που τα ερμηνεύουν.

Σκηνικά-Κοστούμια: Γιάννης Μετζικώφ             

Μουσική: Γιώργος Κουμεντάκης

Φωτισμοί: Ελευθερία Ντεκώ

Παίζουν:

Γεωργία Αγκονσίλιο

Νίκος Αλεξίου

Κωνσταντίνα Αποσκίτη

Ανδρέας Γιαννόπουλος

Κωνσταντίνα Κλαψινού

Κλεάνθης Κόκκορης

Νατάσα Κρητικού

Ευθύμης Λιάτος

Κυριακή Μήτσου

Βάσω Μορφιαδάκη

Όλγα Νικολαῒδου

Χριστίνα Πασχάλη

Στέλιος Πατσιάς

Ελευθερία Ρουσάκη

Τζωρτζίνα Χρυσκίωτη

Παραγωγή:   Omicron 2, μια εταιρεία για τις τέχνες 

Για  11 μόνο παραστάσεις

από  Σάββατο 5  έως και  Κυριακή  20 Δεκεμβρίου 2009

Ημέρες &  Ώρα παραστάσεων:  21.00

Σάββατο 5,   Κυριακή 6,   Δευτέρα 7,  Τρίτη 8,   

Σάββατο 12, Κυριακή 13,  Δευτέρα 14, Τρίτη 15,

Παρασκευή 18,  Σάββατο 19, Κυριακή 20/12/09

«ΘΕΑΤΡΟΝ»

Κέντρο Πολιτισμού "Ελληνικός Κόσμος"

Αίθουσα Ιφιγένεια Β

Πειραιώς 254, Ταύρος

Τηλέφωνο: 212 254 0314