Για μια χούφτα μπάμιες

Του Ευγένιου Τριβιζά

Μια παράσταση για παιδιά που όμως θα διασκεδάσει εξ ίσου και τους γονείς

Οι διακοπές πλησιάζουν, τα σχολεία κλείνουν, τα παιδιά έχουν ήδη παρασυρθεί από το ανέμελο πνεύμα των χειμερινών διακοπών, των δώρων, των στολισμών και των πανηγυρισμών. Πολλοί γονείς σκέφτονται να προσθέσουν στην ψυχαγωγία των νεαρών βλαστών τους και μία θεατρική εμπειρία. Συνήθως ωστόσο, επιλέγουν εντυπωσιακά θεάματα με ακριβό εισιτήριο, γιορταστική ατμόσφαιρα, πλούσια σκηνικά και κοστούμια, ευρωπαϊκές περγαμηνές και ισχυρή προβολή από τα μέσα. Υπάρχουν όμως, και κάποιες παραστάσεις που τα παιδιά απολαμβάνουν για το χιούμορ τους, την απλότητά τους, τις παραμυθένιες αναφορές σε συνδυασμό με μοντέρνες επιδράσεις και τα υγιή μηνύματα χωρίς περιττούς διδακτισμούς που κουράζουν. Μια τέτοια παράσταση για νεαρούς θεατές με χιούμορ και φαντασία παρακολουθήσαμε την προηγούμενη Κυριακή.

Πέρσι είχαμε δει την πολύ επιτυχημένη παράσταση «Κούλα η κατσικούλα και το κλεμμένο τραγούδι» του Τριβιζά, από την ίδια θεατρική εταιρεία «Οι Σκαραβαίοι».

Φέτος, απολαύσαμε το νέο θεατρικό έργο του συγγραφέα το «Για μια χούφτα μπάμιες» το οποίο, χωρίς να είναι από τα πιο εμπνευσμένα του, διαθέτει όλες τις χαριτωμένες ανατροπές, τα χιουμοριστικά ευρήματα και τα χαρακτηριστικά παιχνίδια με τις λέξεις που χαρακτηρίζουν την ευφάνταστη πένα του.

Μετά την επιτυχία του έργου «Τρία Μικρά Λυκάκια» που έγινε Best Seller στην Αμερική, ο συγγραφέας επανέλαβε τη συνταγή της αντιστροφής των ρόλων, εμφανίζοντας δύο άθλιους λύκους να έρχονται αντιμέτωποι με μια πανίσχυρη κοινωνία ανθρώπων, όπου οι κοκκινοσκουφίτσες είναι οπλισμένες, και οι κυνηγοί μεγαλοκτηματίες έτοιμοι να τους εκβιάσουν και να τους μετατρέψουν σε υπηρέτες τους. Το οικολογικό περιεχόμενο της παράστασης βέβαια, δεν είναι και τόσο εμφανές παρά το γεγονός ότι η παράσταση τελεί υπό την αιγίδα της WWF, της Καλλιστώ και υλοποιείται με τη στενή συνεργασία της Αρκτούρος. Οι λύκοι δεν θα μπορούσαν να αποκτήσουν τα αρχαία τους προνόμια απλώς και μόνο επειδή μερικοί λάτρεις της άγριας ζωής στον πλανήτη θα προσφέρονταν σ’  αυτούς για γεύμα αντί να τους σκοτώσουν, ώστε να τους κάνουν εν τέλει ευτυχισμένους κι οι κοκκινοσκουφίτσες του κόσμου αυτού πάντα θα χρειάζονται προστασία από τους άγριους λύκους είτε τους την προσφέρει ο κυνηγός είτε η μπερέτα τους. Όσο για το κομμάτι εκείνο που αφορά τη συμφιλίωση του παιδιού με το άγριο ζώο, σαφώς και θα είχε ενδιαφέρον μερικά χρόνια πριν, αλλά στις μέρες μας η συμπαθής νεολαία έχει πάψει να φοβάται τους λύκους, πολύ περισσότερο που δεν έχει και πολλές πιθανότητες να τους συναντήσει εκτός ζωολογικού κήπου. Και φυσικά, κανείς από τους επισκέπτες ενός θεάτρου στην Αθήνα, δεν βγαίνει τη νύχτα με την κυνηγετική του καραμπίνα για να εξοντώσει λύκους στο Πεδίον του Άρεως, όπου έχω πληροφορηθεί πως συχνάζουν στις πονηρές μέρες μας. Το να μην καίμε ας πούμε τα δάση ώστε να επιβιώσει και κάνας λύκος στα βουνά, θα ήταν απείρως πιο χρήσιμο ως προτροπή, αν και  έχω τη φοβερή υποψία, πως ούτε και κείνοι που καίνε δάση συχνάζουν στο θέατρο ώστε να επωφεληθούν από τα οικολογικά μηνύματα των συγγραφέων μας. Αλλά ας αφήσουμε τις οικολογικές ανησυχίες κι ας επανέλθουμε στο έργο.

Δυο συμπαθέστατοι αλλά και πεινασμένοι λύκοι έχουν στήσει καρτέρι στο δάσος περιμένοντας μάταια τη διέλευση μιας ζουμερής κοκκινοσκουφίτσας. Εκείνη εμφανίζεται κάποια στιγμή αλλά δυστυχώς, αποδεικνύεται κάθε άλλο παρά αφελής και πολύ δυναμική. Μόλις αντιλαμβάνεται τις προθέσεις τους, τους καρφώνει με την μπερέτα της.

Μην εγκαταλείποντας την προσπάθειά τους να εξασφαλίσουν κάτι ποιο ενδιαφέρον εκτός από μπάμιες για το δείπνο, οι δύο λύκοι στήνουν μία παγίδα και καταφέρνουν να πάρουν τη θέση ενός κτηνιάτρου και της νοσοκόμας του, με την ελπίδα να εμφανιστεί ένας πελάτης που το κατοικίδιό του θα είναι φαγώσιμο.

Μια σειρά από ξεκαρδιστικές περιπέτειες φέρνουν εν τέλει τους δύο λύκους αντιμέτωπους με την καραμπίνα του κυνηγού, ο οποίος είναι μάλιστα ο πατέρας της Κοκκινοσκουφίτσας αυτοπροσώπως.

Οι ηθοποιοί κινούνται με άνεση από ρόλο σε ρόλο κι αποδίδουν τους χαρακτήρες με κέφι, ζωντάνια και χιούμορ.

Το παιδικό κοινό παρακολούθησε την παράσταση με ενδιαφέρον και κατέληξε στα παρασκήνια για να γνωρίσει κι από κοντά τη γοητευτική αλλά και αδίστακτη κοκκινοσκουφίτσα.

Σκηνοθεσία : Κώστας Ν. Φαρμασώνης

Σκηνικά : Λέα Κούση

Κοστούμια :Τζωρτζίνα Κωστοπούλου

Μουσική: Πλάτων Ανδριτσάκης

Χορογραφίες:Έφη Καρακώστα.

Παίζουν: Νίκος Γκεσούλης

Θοδωρής Προκοπίου

Σουζάνα Βαρτάνη

Δημήτρης Αντωνιάδης

Μαρία Καμακάρη

Αντώνης Χαντζής

Λεωνίδας Αργυρόπουλος

Κώστας Αυλωνίτης

Γιώργος Σουξές.