Η Κατάρα της Ίρμα Βεπ

του Charles Ludlam

Τι κοινό έχουν ο Δράκουλας, ο Λυκάνθρωπος, η Τζέην Έιρ, μια μούμια που νεκρανασταίνεται στην Αίγυπτο και η «Ρεβέκκα»; Τίποτα επί της ουσίας. Κι ίσως γι’ αυτό η πλοκή αυτού του έργου είναι ή έστω μοιάζει εντελώς ασυνάρτητη. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια στοιχειώδη, χωρίς υπόβαθρο, δράση μέσω της οποίας δίνεται η δυνατότητα στον συγγραφέα να σατιρίσει πολλών και διαφορετικών ειδών σκοτεινές δραματουργίες όπως το κινηματογραφικό τύπου Χίτσκοκ, θρίλερ του 20^ου αιώνα, το ρομαντικό μυθιστόρημα του 19^ου αιώνα, τις Σαιξπηρικές συνομωσίες κι ανατροπές, το αστυνομικό μυθιστόρημα τύπου Αγκάθα Κρίστι και την μαύρη βρετανική κωμωδία-θρίλλερ των τελών του προηγούμενου αιώνα. Οι αναφορές δεν έχουν πάντα απήχηση στο Ελληνικό κοινό καθώς δεν αποτελούν μέρος της βασικής κουλτούρας του. Πρόκειται επίσης για ένα έργο το οποίο αναδεικνύεται όχι τόσο από τις δραματουργικές αρετές του και τα σκηνικά του ευρήματα όσο από τα ρεσιτάλ ερμηνείας των δύο περφόμερ-ηθοποιών που θα ερμηνεύσουν τους πολλαπλούς ρόλους αντρικούς και γυναικείους, περνώντας μάλιστα από πενήντα-επτά ταχύτατες αλλαγές κοστουμιών. Η Ίρμα Βεπ είναι μια μυστηριώδης ηρωίδα-βαμπίρ κινηματογραφικών ταινιών από την εποχή του βωβού κινηματογράφου και μετέπειτα, η οποία εδώ στέλνει την κατάρα της μετά θάνατον καταδυναστεύοντας τον σύζυγό της, την ερωμένη του και το υπηρετικό προσωπικό.

Η μεγαλύτερη κατάρα όσον αφορά αυτό το έργο θα ήταν να παιχτεί από μέτριους ηθοποιούς. Ωστόσο αυτό δεν συνέβη. Ο Γεννατάς καταφέρνει όχι μόνο να περνάει με άνεση από ρόλο σε ρόλο αλλά να προσδίδει στον καθένα απ’ αυτούς ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, καθιστώντας τους τρισδιάστατους και χαρακτηριστικούς. Με λιγότερη επιτυχία και κάπως σχηματικά ο Λουδάρος, ερμηνεύει τους δικούς του χαρακτήρες τονίζοντας κυρίως τα κινησιολογικά και φαρσικά στοιχεία τους. Οι δύο ηθοποιοί, απόλυτα συντονισμένοι, διατηρούν έντονους, δυναμικούς ρυθμούς κι αναδεικνύουν αρκετά τα κωμικά στοιχεία του έργου χωρίς να επιχειρούν μια περαιτέρω διερεύνηση των υπονομευτικών υπονοούμενων του κειμένου. Για την ιστορία, το πιο πολυπαιγμένο έργο στις Η.Π.Α. το 1991, η μαύρη αυτή φάρσα του Charles Ludlam, ιδρυτή του Ridiculous Theatre Company, έχει ξαναπαιχτεί στη χώρα μας σε σκηνοθεσία του ιδίου του Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη στο θέατρο «Ήβη» την περίοδο 1999-2000 με τους Άκη Σακελλαρίου και Αντώνη Καφετζόπουλο. 

Μετάφραση: Λάκης Λαζόπουλος,  Άκης Σακελλαρίου, Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης, Μαριλένα Παναγιωτοπούλου

Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης

Βοηθός Σκηνοθέτη: Γιώργος Τσάμης

Κοστούμια: Clare Bracewell

Μακιγιάζ: Άγγελος Μέντης

Περούκες: Χρόνης Τζίμας

Σκηνικά: Λίλη Πεζανού

Μουσική επιμέλεια: Κώστας Σουρβάνος

Παραγωγή: Άκης Σακελλαρίου

Παίζουν: Γεράσιμος Γεννατάς

Αντώνης Λουδάρος 

Θέατρο  ΡΟΕΣ

Ιάκχου 16

Γκάζι

Τηλέφωνο: 210 3474312

Ημέρες και ώρες: Παρασκευή-Σάββατο: 21.00 

Κυριακή: 19.30

Τιμές Εισιτηρίων:

Γενική είσοδος: 19 ευρώ

Νεανικό (κάτω των 26): 15 ευρώ

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 2 ώρες με το διάλειμμα

Προπώληση εισιτηρίων: www.ticketservices.gr