Τρεις Αδελφές (à Moscou, στη Μόσχα, to Moscow, nach Moskau!)

του Άντον Τσέχωφ

Ο Τσέχωφ γράφει το τετράπρακτο δράμα «Τρεις Αδελφές» το 1901. Οι τρεις αδελφές, η Όλγα, η Μάσα και η Ιρίνα Πραζόρωφ ζουν μαζί με τον Αντρέι τον αδελφό τους σε μια επαρχιακή πόλη. Nοσταλγούν την εποχή που ζούσαν μαζί με τον πατέρα τους, ο οποίος ήταν αξιωματικός του στρατού, στη Μόσχα. Τώρα πια συμβιβάζονται με το να δέχονται αξιωματικούς της φρουράς σπίτι τους και να προσδοκούν μια επιστροφή στον παλιό τρόπο ζωής. Η Όλια, η μεγαλύτερη, είναι δασκάλα σε σχολείο της περιοχής. Η Μάσα είναι παντρεμένη με τον Κουλίγκιν, έναν καθηγητή τον οποίο θεωρεί ανίκανο να της προσφέρει όλα όσα ονειρεύεται. Η Ιρίνα, η μικρότερη, κάνει όνειρα και  φαντάζεται μια ζωή μακριά από την πόλη στην οποία ζει, έχοντας διακαή πόθο να επιστρέψει στην Μόσχα. Ένας αξιωματικός που έρχεται στην πόλη τους, ο αντισυνταγματάρχης Βερσίνιν, ταράζει τον κόσμο της Μάσας και της προξενεί συναισθήματα ξεχασμένα από καιρό. Επιχειρώντας να ξεπεράσει την αβάστακτη πλήξη της, αφήνεται να βιώσει μαζί του έναν ανεκπλήρωτο έρωτα. Ανάμεσα στους στρατιωτικούς που συχνάζουν στο σπίτι είναι και ο βαρόνος Τούζενμπαχ ο οποίος είναι ερωτευμένος με την Ιρίνα κι η σχέση μαζί του της προσφέρει μια αμυδρή ελπίδα λύτρωσης από την επαρχιακή ζωή, αν κι αυτή στην πραγματικότητα δεν τον αγαπά. Οι τρεις αδελφές αναζητούν ωστόσο μια λύτρωση που ποτέ δεν έρχεται. Ο Βερσίνιν θα φύγει από την πόλη ακολουθώντας το Σύνταγμα του που αλλάζει έδρα, και ο Τούζεμπαχ θα σκοτωθεί σε μονομαχία. Ο Αντρέι, που έχει παντρευτεί την Νατάσα, μια σκληρή και αυταρχική γυναίκα, θα εγκαταλείψει  τα όνειρα του να γίνει καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Μόσχας, και θα παραδοθεί σε μια αδιάφορη, ρουτινιάρικη ζωή. Οι αξιωματικοί θα φύγουν μακριά κι οι τρεις αδελφές θα απομείνουν μόνες, συντροφιά με τα ανεκπλήρωτα όνειρά τους, ν’ ακούν τη μουσική του Συντάγματος που αποχωρεί, να νοσταλγούν και να αναρωτιούνται για το νόημα της ύπαρξης τους.

Ο Θίασος «Δρόμος με δέντρα» παρουσιάζει την παράσταση «Τρεις Αδελφές» του Άντον Τσέχωφ σε μετάφραση της Νικολέττας Φριντζήλα και σε δραματουργική επεξεργασία και σκηνοθεσία του ίδιου του θιάσου. Ο πυρήνας της σκηνοθετικής προσέγγισης της ομάδας είναι η ανάγνωση του τσεχωφικού έργου μέσα από την χρήση της μουσικής κι από το πώς αυτή εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο των σκηνικών δράσεων. Αντιμετώπισαν το έργο με σοβαρότητα και σεβασμό, χωρίς περιττούς πειραματισμούς πάνω στο κείμενο, τηρώντας μια κλασσική γραμμή στην σκηνοθεσία αλλά εμποτίζοντας την και με το μεταμοντέρνο στοιχείο το οποίο είναι δοσμένο με μέτρο και πλήρως αφομοιωμένο από την γενικότερη αισθητική προσέγγιση που επιχειρεί η ομάδα. Το στήσιμο των σκηνών χαρακτηρίζεται από αμεσότητα και προσήλωση στην ανάδειξη της ουσίας του κειμένου χωρίς να το υπερφορτώνει με άστοχα ευρήματα ή σκηνοθετικές υπερβολές και προς αυτή την κατεύθυνση βοηθά και η γυμνή και άψογα λειτουργική  σκηνογραφία του Βασίλη Μαντζούκη με μια κόκκινη εξέδρα που είναι ο κύριος χώρος της αποτύπωσης των σκηνικών δρώμενων κι η οποία από ένα σημείο και μετά αποσυντίθεται ώστε να φτάσει στο τελευταίο μέρος της παράστασης να μεταλλαχθεί σε κάτι τελείως διαφορετικό. Τα ιδιόρρυθμα κοστούμια της Ηλιάννας Σκουλάκη είναι κυρίως ενδεικτικά των χαρακτήρων και σε κάποιες περιπτώσεις έντονα αλληγορικά. Οι φωτισμοί της Μελίνας Μάσχα είναι  αποτελεσματικοί χωρίς όμως να ενισχύουν ιδιαίτερα τις ατμόσφαιρες. Οι ζωντανές μουσικές συνθέσεις του Παναγιώτη Μανουηλίδη (Πανού Μανού) που υποστηρίζονται με ζήλο από τις πολύ καλές φωνές των ηθοποιών, διαθέτουν πρωτοτυπία και έμπνευση και είναι καλοδουλεμένες, αποτυπώνοντας μια ιδιαίτερη ταυτότητα στο αισθητικό ύφος της παράστασης.

Στο ερμηνευτικό κομμάτι, το επιτελείο των ταλαντούχων ηθοποιών από το οποίο συγκροτείται η ομάδα επιτυγχάνει ένα υποκριτικό σύνολο πολύ καλών αποδόσεων, στις περισσότερες περιπτώσεις, αφού ερμηνεύουν τους ρόλους τους με ρεαλισμό αλλά και ευαισθησία. Η Σύρμω Κεκέ, εξαιρετική ως Μάσα, αποτύπωσε με ακρίβεια τις πτυχές του χαρακτήρα και απέδωσε λεπτομερώς τις εντάσεις, τις σιωπές αλλά και τις κορυφώσεις των ψυχικών διακυμάνσεων του ρόλου. Πολύ καλή η Όλια της Τατιάνας Πίττα, διαθέτει ερμηνευτική απλότητα, υποκριτική ευκρίνεια και την απαραίτητη  εσωτερικότητα και μέτρο στην προσέγγιση του ρόλου. Η Θεανώ Μεταξά , στον ρόλο της Ιρίνας, επικεντρώθηκε σε μια αποτύπωση σχήματος χωρίς να καταφέρει να τονίσει τις πολλαπλές αποχρώσεις του ρόλου καταλήγοντας επίπεδη υποκριτικά και μονοδιάστατη ερμηνευτικά. Ο Δημήτρης Αγαρτζίδης, στον ρόλο του Βερσίνιν, διαθέτει αυθεντικότητα και εκφραστική άνεση και παραδίδει μια ενδιαφέρουσα και αξιολογότατη ερμηνεία. Ξεχωρίζουν επίσης ο Φοίβος Συμεωνίδης για την καθαρότητα στον λόγο και την λιτή και σοφή διαχείριση των εκφραστικών του μέσων αλλά και ο Μιχάλης Τιτόπουλος με την ερμηνευτική του πληθωρικότητα και την προσεκτικά αυτοδιαχειριζόμενη σκηνική του σωματικότητα. Η παράσταση «Τρεις Αδελφές» του θιάσου «Δρόμος με δέντρα» είναι συνεπής, καλοδουλεμένη κι ενδεικτική ίσως για το πώς θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται τα κλασικά έργα από τις θεατρικές ομάδες.

Μετάφραση: Νικολέττα Φριντζήλα
Δραματουργική επεξεργασία – Σκηνοθεσία: Δημήτρης Αγαρτζίδης, Δέσποινα Αναστάσογλου, Σύρμω Κεκέ, Σταυρούλα Κοντοπούλου, Πανού Μανού, Θεανώ Μεταξά, Κατερίνα Πατσιάνη, Τατιάνα Πίττα, Φοίβος Συμεωνίδης, Μιχάλης Τιτόπουλος
Σκηνικός χώρος: Βασίλης Μαντζούκης
Κοστούμια: Ηλιάννα Σκουλάκη
Μουσική: Πανού Μανού
Φωτισμοί: Mελίνα Μάσχα
Videos: Άρης Ζάγκλης/ Busybee studio
Trailer: Busybee studio
Φωτογραφίες: Ορφέας Εμιρζάς, Θωμάς Αρσένης

Παίζουν: Δημήτρης Αγαρτζίδης

Σύρμω Κεκέ

Σταυρούλα Κοντοπούλου

Πανού Μανού

Θεανώ Μεταξά

Κατερίνα Πατσιάνη

Τατιάνα Πίττα

Φοίβος Συμεωνίδης

Μιχάλης Τιτόπουλος

Baumstrasse
Σερβίων 8

Βοτανικός

(2ος όροφος)

Τηλέφωνο κρατήσεων: 6983 313302
www.dentra.gr

Παραστάσεις: Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή, Δευτέρα, Τρίτη 9 μ.μ.
Εισιτήριο: 10 Ευρώ
Διάρκεια: 150'

Έως τις 2 Οκτωβρίου