«КИЕB» (Κίεβο)

του Σέρχιο Μπλάνκο

Σύμφωνα με το καλογραμμένο δελτίο τύπου,το Κίεβο του Σέρχιο Μπλάνκο, αρχίζει ακριβώς έναν αιώνα μετά το τέλος του τσεχοφικού Βυσσινόκηπου: Είμαστε πια στο σήμερα και μια οικογένεια αστών, που κληρονόμησαν μια από τις βίλες που κατασκεύασε ο Λοπάχιν, επιστρέφει σ’ αυτήν, μετά από δέκα χρόνια απουσίας. Σιγά-σιγά, και με σημείο αναφοράς μια μυστηριώδη πισίνα που καλεί τα πρόσωπα του έργου να βουτήξουν μέσα στα ταραγμένα νερά ενός σκοτεινού παρελθόντος, θα αρχίσουν να αντηχούν οι κραυγές μιας σειράς από εγκλήματα, δολοφονίες και εξαφανίσεις, κραυγές που γίνονται όλο και πιο ενοχλητικές για τη μνήμη αυτών των ανθρώπων. Ένας-ένας, θ’ ανακαλύψουν πως ο μόνος τρόπος για να επιβιώσουν είναι να καλύψουν μ’ ένα πέπλο σιωπής το παρελθόν που τους συνδέει, για να μπορέσουν κάποια στιγμή να αρνηθούν ακόμα και την ίδια του την ύπαρξη.

Η παράσταση ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα και μάλιστα με την καινοτομία της διπλής διανομής στον πρωταγωνιστικό γυναικείο ρόλο. Ο κορμός της δραματουργίας, εμβολίζεται από τους Τσεχωφικούς «Γλάρο» και «Βυσσινόκηπο», φέρνοντάς μας ωστόσο αντιμέτωπους με ένα ακόμα πιο σκοτεινό «σήμερα» όπου η επιστροφή στους εφιάλτες του παρελθόντος γίνεται μέσα από αποτρόπαιους και φρικιαστικούς όρους, επιδεινώνοντας την ανθρώπινη μοίρα κι ευτελίζοντας τις ευγενείς πτυχές των χαρακτήρων. Οι αξεπέραστες κι ολοζώντανες σκηνές του Τσέχωφ, αντικαθίστανται από σκηνικές δράσεις που υποβάλλουν το αίσθημα και την αίσθηση χωρίς ωστόσο να μπορούν να λειτουργήσουν μέσα από την άφταστη ποιότητα και την βαθιά αίσθηση ανθρωπιάς του μεγάλου Ρώσου δραματουργού. Η ουσία στο έργο του Τσέχωφ δεν αφορά τόσο τις εξωτερικές δράσεις, όσο τους χαρακτήρες οι οποίοι τις καθοδηγούν, χαρακτήρες οικείους και πολυσήμαντους, οι οποίοι συγγενεύουν μόνο εξωτερικά με τους αβαθείς ήρωες του «Κιέβου» που αναδεικνύονται περισσότερο μέσα από τις αρνητικές τους δυναμικές παρά μέσα από τις υποφώσκουσες εκλάμψεις συναίσθησης και κατανόησης. Αν στο διαχρονικότατο έργο του Τσέχωφ κυριαρχεί η βαθιά κατανόηση και συναίσθηση της ανθρώπινης φύσης, ο συγγραφέας του Κίεβο επισημαίνει κυρίως το τερατώδες υπόστρωμα και την υφέρπουσα ενοχή.

Με κραυγές και ψιθύρους, εξάρσεις κι υποβολές, διαρκείς ανατροπές και μίξη του ονειρικού στοιχείου με τον ωμό ρεαλισμό, η Σκότη δημιούργησε ένα γνώριμο από προηγούμενες δουλειές της, μίγμα, σε μια παράσταση η οποία επωάζει την απειλή κι υπονοεί τη φρίκη χωρίς εντυπωσιακές ανατροπές αλλά με μια αβίαστη αλληλοδιαδοχή των δράσεων που η μία επικαλύπτει ή αποκαλύπτει την άλλη, όπως οι ρώσικες κούκλες. Είναι αλήθεια πως τα χαρακτηριστικά σκηνοθετικά προσόντα της σκηνοθέτιδας δεν αξιοποιούνται ιδιαίτερα σ’ αυτή την παράσταση ενώ οι ατμόσφαιρες συγγενεύουν μ’ αυτές του «Λα Τσούνγκα», χωρίς ωστόσο να εναρμονίζονται πλήρως με τις δυναμικές του, εντελώς διαφορετικού σε ποιότητες και αισθητική, έργου. Ωστόσο οι εντυπωσιακές ερμηνείες, χαμηλόφωνες αλλά καίριες και εκφραστικές καθώς κι οι υποβλητικές ατμόσφαιρες, προσφέρουν στην παράσταση μια επί πλέον δυναμική, υποβαθμίζοντας τις όποιες αδυναμίες και καθιστώντας λιγότερο ανώδυνη την μεγάλη διάρκεια του έργου.

Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη η οποία είχε αναλάβει τον ρόλο της Έϊρεν στην παράσταση που παρακολούθησα, συνδύασε εξαίσια τη φινέτσα μιας ευγενικής καταγωγής με την τραχύτητα της φθοράς και της παρακμής, αποδίδοντας με υποδειγματικό σκηνικό μέτρο τις εξάρσεις αλλά και τις εσωτερικές αντιθέσεις της ηρωίδας. Αξιόλογη η ερμηνεία του Τάβιο από τον Δημήτρη Λάλο κι εντυπωσιακά εύγλωττος ο Άλντεν του Γιάννη Λεάκου. Όλοι οι υπόλοιποι ηθοποιοί απέδωσαν επίσης με συνέπεια τους ρόλους τους, πειθαρχώντας στην σχεδόν χορογραφημένη σκηνοθεσία κι αναδεικνύοντας τις μικρές λεπτομέρειες των χαρακτήρων που υποδύθηκαν.

Ο συγγραφέας:

Ο Σέρχιο Μπλάνκο γεννήθηκε στο Μοντεβιδέο (Ουρουγουάη) το 1971. Σπούδασε φιλολογία και θέατρο στην πατρίδα του και εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη στο πλευρό σημαντικών λατινοαμερικάνων σκηνοθετών (Atahualpa del Cioppo, Antonio Larreta, Nelly Goitiño και Aderbal Freire-Filho).
Στη συνέχεια σκηνοθέτησε ο ίδιος στη χώρα του τα έργα «Ριχάρδος ΙΙΙ» και «Μάκβεθ» τού Σαίξπηρ και «Συρανό ντε Μπερζεράκ» του Εντμόν Ροστάν. Το 1993 τιμήθηκε με το σημαντικό βραβείο Florencio Revelación το οποίο του παρείχε την ευκαιρία να μεταβεί στο Παρίσι και να πραγματοποιήσει ως υπότροφος σπουδές σκηνοθεσίας στην Κομεντί Φρανσαίζ, με δασκάλους του σκηνοθέτες όπως οι Alain Françon, Georges Lavaudant, Daniel Mesguich και Matthias Langhoff. Από το 1993 μέχρι το 1998, η θεατρική του δραστηριότητα μοιράζεται ανάμεσα στη Γαλλία και την Ουρουγουάη. Τελικά, το 1998 εγκαθίσταται οριστικά στο Παρίσι- όπου ζει μέχρι σήμερα- κι αρχίζει να ασχολείται με τη θεατρική γραφή. Ανάμεσα στα έργα του ξεχωρίζουν τα: «La Vigilia de los Aceros»
ή «la Discordia de los Labdácidas», «Die Brücke, Slaughter» (Φόρουμ Σύγχρονης Δραματουργίας του ΕΚΔΙΘ, Απρίλιος 2008, μετ. Δέσποινας Σαραφείδου, Σκην. Θωδ. Εσπίριτου), «Kiev», «Opus Sextum», «Δίπτυχο (Vol. 1 y 2), Κασσάνδρα» (Φόρουμ Σύγχρονης Δραματουργίας του ΕΚΔΙΘ, Μάιος 2010 – (η παράσταση πρωτο-ανέβηκε στην Αθήνα το 2011, στο μπαρ «Άνθρωπος». Στη συνέχεια παρουσιάστηκε στη Νέα Υόρκη -KGB Bar-, στο φεστιβάλ Μυτιλήνης, στο Διεθνές Φεστιβάλ Υποκριτικής του Φίερ-Bραβείο Α΄ Γυναικείου Ρόλου-και στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου του Λουγκάνο) και «Βάρβαροι» (το έργο έχει μεταφραστεί στα ελληνικά από τους Μαρία Χατζηεμμανουήλ και Δημήτρη Ψαρρά -θεατρικό αναλόγιο το Μάρτιο του 2011 στο Συνεργείο παρουσία του συγγραφέα-). Τα περισσότερα έργα του έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες κι έχουν εκδοθεί και παρασταθεί σε διάφορες χώρες. Στο Εθνικό Θέατρο της Ουρουγουάης ανέβηκε το 2003 το «45΄» και το 2007 το «Kiev». Διδάσκει δραματουργία και σκηνοθεσία σε πανεπιστημιακά και πολιτιστικά ιδρύματα διαφόρων χωρών όπως η Γαλλία, η Ουρουγουάη, η Αργεντινή, η Βραζιλία, η Κούβα και η Ισπανία. Έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία, μεταξύ άλλων με το Εθνικό Βραβείο Δραματουργίας της Ουρουγουάης, το Βραβείο της Πόλης του Μοντεβιδέο, το Βραβείο του Εθνικού Ταμείου για το Θέατρο (Ουρουγουάη) και το Βραβείο Florencio για τον καλύτερο δραματουργό. Το 2010, του απονεμήθηκε η τιμητική διάκριση του Βραβείου Casa de las Americas για το έργο
του «Βάρβαροι».

Την Κυριακή 28 Οκτωβρίου στις 19.15 ο συγγραφέας του έργου «Κίεβο» Σέρχιο Μπλάνκο θα βρίσκεται στο «Επί Κολωνώ» και θα έχετε την ευκαιρία να συνομιλήσετε μαζί του μετά την παράσταση.

Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ, Δημήτρης Ψαρράς

Διασκευή/Δραματουργική επεξεργασία:

 ΓιώργοςΧατζηνικολάου, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Ελένη Σκότη, Δάφνη Λαρούνη

Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης

Video: Μιχάλης Κλουκίνας

Μουσική, Sound design: Μάριος Στρόφαλης

Βοηθός Sound designing: Πάνος Κουκουρουβλής

Φωτογραφίες: Δημήτρης Στουπάκης

Διεύθυνση παραγωγής: Γιώργος Χατζηνικολάου

Παίζουν:

Έϊρεν (εναλλασσόμενη διανομή): Καρυοφυλλιά Καραμπέτη & Φιλαρέτη Κομνηνού

Τάβιο: Δημήτρης Λάλος

Έσβαλντ: Στάθης Σταμουλακάτος

Δάφνη: Ηλιάνα Μαυρομάτη

Άλντεν: Γιάννης Λεάκος

Επί Κολωνώ

(Κεντρική Σκηνή)

Ναυπλίου 12
& Λένορμαν 94

Κολωνός
Τηλέφωνο: 2105138067

Πρώτη παράσταση: Σαββάτο 6 Οκτωβρίου 2012

Τελευταία παράσταση: Κυριακή 28 Απριλίου 2013

Παραστάσεις: Τετάρτη έως Σάββατο 21:15 & Κυριακή 19.15 Σάββατο απογευματινή 18:15

Διάρκεια παράστασης: 110 λεπτά

Τιμές εισιτηρίων: Κάθε Παρασκευή, Σάββατο & Κυριακή 18 € κανονικό,10 € φοιτητικό.

Κάθε Πέμπτη & Σάββατο απόγευμα 16 € κανονικό, 10 € φοιτητικό.

Η Φιλαρέτη Κομνηνού κι η Καρυοφυλιά Καραμπέτη συμμετέχουν στην παράσταση «Κίεβο» ερμηνεύοντας τον ίδιο ρόλο σε διαφορετικές ημέρες και ώρες της εβδομάδας. Το κοινό μπορεί να πληροφορείται ποια από τις δύο ηθοποιούς θα υποδύεται τον ρόλο σε συγκεκριμένη παράσταση από την
ιστοσελίδα του θεάτρου www.epikolono.gr ή επικοινωνώντας με το ταμείο του θεάτρου τις καθημερινές 14.00-22.00, Σαββάτο 12.00-22.00 και Κυριακή 12.00-20.00.