Καλλιόπη Μανδρέκα

Η νεαρή ηθοποιός έχει σπουδάσει θέατρο στην δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν και στο Θεατρικό Εργαστήρι της Ελένης Σκότη, ενώ παρακολούθησε μαθήματα χορού και σεμινάρια θεάτρου και δημιουργικής γραφής. Έπαιξε στις παραστάσεις «Παραμύθια στο ασανσέρ», σκην. Τάσος Ράτζος, στην παιδική σκηνή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Βέροιας, «Ξενοδοχείον ο Παράδεισος» του Ζώρζ Φευντώ, σκην. Γιάννης Μακρόπουλος , «Γυναίκα Loser» της Βίλλυ Σωτηροπούλου, σκην. της ίδιας, «Αγαπητέ Θεέ» του Έρικ Εμάνουελ Σμιντ, σκην. Ηλίας Αδάμ και άλλες ενώ συμμετείχε στην ταινία μικρού μήκους «Ένα στα όρθια» σκην. Μαρία Στάμου. Φέτος την βλέπουμε στην παράσταση «Διαδικασίες Διακανονισμού Διαφορών» του Δ. Δημητριάδη. Η παράσταση που ξεκίνησε στο περυσινό Off Off Athens Theatre Festival παρουσιάζεται στο Θέατρο Αλκμήνη σε σκηνοθεσία Ζωρζίνας Τζουμάκα. Μιλάει στο Επί Σκηνής για την παράσταση, το ρόλο της αλλά και για το επάγγελμα του ηθοποιού στην Ελλάδα της κρίσης και τις συγγραφικές της δραστηριότητες.

Μίλησε μου για την παράσταση στην οποία παίζεις τώρα;

Ιδιαίτερο κείμενο, το "Διαδικασίες Διακανονισμού Διαφορών" του Δημήτρη Δημητριάδη, είναι ένα ποιητικό έργο που μιλάει για τον έρωτα. Αλλά όχι τον συνηθισμένο έρωτα, τον όμορφο, τον ρομαντικό, αλλά αυτόν που σε εξοντώνει, που σε κάνει να χάνεις τον εαυτό σου και να τον αντικρίζεις μετά ως κάποιον άλλο, αλλοιωμένο, άγριο, σαν ένα ζώο που το μόνο που θέλει είναι να γευτεί το θήραμα του.

Γιατί επιλέξατε αυτό το έργο;

Γιατί αντικατοπτρίζει με απίστευτη ακρίβεια την σημερινή πραγματικότητα. Άνθρωποι που φάσκουν και αντιφάσκουν, που σκέφτονται πολύ αλλά δεν λένε αυτά που σκέφτονται, που ερωτεύονται για να μην νιώθουν μόνοι και όχι για να είναι μαζί. Μας ενδιέφερε αυτό το παράλογο των χαρακτήρων που βουτάνε εν γνώσει τους σε ένα σκοτεινό και ανοίκειο περιβάλλον, όπως αυτό του ερωτικού τριγώνου αφενός για να θυσιάσουν τον "αγνό", "ανήλικο" εαυτό τους και να γευτούν "την αμαρτία", "την γνώση", να φάνε το μήλο κι αφετέρου, για να παγιδευτούν και να αυτοεξοντωθούν σε ένα παιχνίδι που δεν έχει τέλος.

Μίλησε μου για το ρόλο σου.

Εγώ είμαι η Μόνα. Η γυναίκα που πιέζει την καλύτερη της φίλη να γνωρίσει το σύντροφό της. Όταν αυτή η γνωριμία γίνεται, σημαίνει και την αρχή της καταστροφής της σχέσης της, αφού στη συνέχεια οι άλλοι δύο ερωτεύονται και αυτή αρχίζει να διαλύεται σιγά-σιγά, βιώνοντας επώδυνα την απομάκρυνση του αγαπημένου της. Είναι μία γυναίκα λευκή, αθώα, καθαρή που σιγά-σιγά "μπαίνει μέσα της το κακό" όπως λέει και η ίδια και καταλήγει κόκκινη. Δάγκωσε κι εκείνη το μήλο και είναι η μόνη από τους τρεις που στην πορεία δεν θα θέλει να τελειώσει ποτέ η εμπειρία της πτώσης της.

Πως βλέπεις το θεατρικό τοπίο στη χώρα μας;

Πλούσιο θα έλεγα. 250 παραστάσεις σε κάθε σεζόν και μπορεί και παραπάνω, αν σκεφτούμε ότι δεν υπάρχουν πια μόνο δύο σεζόν, μπορεί τον χρόνο να φτάνουν και τις 800. Αυτό από την μία με γεμίζει χαρά γιατί συνειδητοποιώ πόση ανάγκη έχουμε για έκφραση, πόση τόλμη για ρίσκο, πόση διάθεση για πειραματισμό και "άνοιγμα" και μάλιστα σε μια περίοδο που κάθε άλλο παρά ενδυναμωτική είναι για τέτοιες δράσεις. Από την άλλη όμως, όλη αυτή η υπερδραστηριότητα μετατρέπει το θεατρικό τοπίο σε χαοτικό. Είναι σαν να βλέπεις μία παράσταση με πάρα πολλά σκηνικά, με πολύχρωμα κοστούμια, με μουσικούς που παίζουν δυνατά τρομπέτα και ηθοποιούς που φλυαρούν ακατάσχετα επιχειρώντας να σου τραβήξουν πάση θυσία την προσοχή και να αποσυντονίζεσαι τελείως, να μην μπορείς να παρακολουθήσεις την κυρίως δράση, να δεις την ουσία... Πολλές φορές νιώθω να μου λείπει λίγη καθαρότητα και απλότητα σ’ αυτό το χώρο.

Τι προοπτικές υπάρχουν για έναν νέο ηθοποιό να εξελιχτεί και να εργαστεί στην Αθήνα του 2016;

Νομίζω ότι όποιος θέλει να εξελιχθεί, εξελίσσεται και αναλόγως, όποιος θέλει να εργαστεί, εργάζεται. Και το πρώτο και το δεύτερο είναι στο χέρι του καθενός. Απλώς νομίζω ότι πολλές φορές ταυτίζουμε την εξέλιξη με τις συνεργασίες. Αν συνεργαστείς με τον τάδε, σημαίνει ότι έχεις εξελιχθεί, ενώ αν συνεργαστείς με τον δείνα, δεν έχεις. Αυτό όμως δεν ισχύει. Η εξέλιξη είναι μία διαδικασία καθαρά εσωτερική και τεχνική και είναι προσωπική υπόθεση. Απλώς πρέπει να είναι ξεκάθαρος ο λόγος που ασχολείσαι με αυτό το επάγγελμα. Αν ασχολείσαι γιατί θες φτάσεις σε μεγάλο ύψος, δεν υπάρχουν πολλές ευκαιρίες στην Αθήνα του 2016. Αν ασχολείσαι για να φτάσεις σε μεγάλο βάθος, φυσικά και υπάρχουν και πάντα θα υπάρχουν.

Ονειρεύεσαι συνεργασίες ή ρόλους;

Όταν τελείωσα την σχολή, ονειρευόμουν και ρόλους και συνεργασίες. Περισσότερο συνεργασίες, νομίζω! Να συνεργαστώ με τον τάδε, με τον δείνα. Με όλους! Τώρα είμαι σε μία φάση που δεν ονειρεύομαι πράγματα γενικά και αόριστα σε σχέση με άλλους. Απλώς ό,τι ευκαιρία έρχεται την αρπάζω και περνάω στην πράξη! Τα όνειρα νιώθω ότι μου τρώνε χρόνο. Τώρα θέλω να κάνω θέατρο, τώρα θέλω να γράψω, τώρα θέλω να κάνω πράγματα. Τα όνειρα είναι για μετά...

Εκτός από ηθοποιός του θεάτρου θα σε ενδιέφερε να γράψεις θεατρικά έργα;

Γράφω ήδη. Είναι κάτι που ξεκίνησε σαν κρυφή επιθυμία, στην συνέχεια μεγάλωσε τόσο που με έκανε να αφήσω την Νομική και να μπω στην Θεατρολογία, πριν δύο χρόνια. Τώρα τελειώνω μία συλλογή μονόπρακτων, που το ένα εκ των οποίων λέγεται "Ξημερώνει" και θα γυριστεί σε μικρού μήκους ταινία άμεσα, υπό την σκηνοθετική ματιά του Στέφανου Κοσμίδη. Η συγγραφή για μένα είναι πυρήνας. Είναι ο μόνος τρόπος να κάνω ό,τι θέλω, όπου θέλω, όταν θέλω! Η πλήρης ελευθερία... Θα μπορούσα να μιλάω ώρες γι' αυτό...αλλά σταματάω.

Όταν προσεγγίζεις έναν ρόλο ποια διαδικασία ακολουθείς;

Πιο οικεία σε μένα και λόγω του θεάτρου Τέχνης είναι η Μέθοδος τού Στανισλάφκι, καθώς έχω κάνει και πολλά σεμινάρια πάνω σε αυτό, δηλαδή να ψάχνω τις αντιδράσεις του ρόλου στις ανάλογες δικές μου "βιωματικές παρακαταθήκες". Αλλά πλέον πολλές φορές ξεκινάω σωματικά για να καταλήξω στο μέσα, που επίσης είναι πολύ ενδιαφέρον. Στην πραγματικότητα γίνονται και τα δύο παράλληλα. Δεν μπορείς να τα διαχωρίσεις. Το σώμα κινεί την ψυχή και η ψυχή το σώμα.

Μίλησε μου για τα σεμινάρια και τον τρόπο με τον οποίο εξελίσσουν έναν ηθοποιό

Είναι πολύ σημαντικά για την εξέλιξη του ηθοποιού. Αποκτά νέα εργαλεία και μαθαίνει να αναγνωρίζει τα εργαλεία που ήδη έχει, να συνειδητοποιεί τις δυνατότητές τους και να τα χρησιμοποιεί. Είναι η τεχνική του και είναι κάτι που δεν τελειώνει. Πρέπει να συνεχίζει να γυμνάζει τα μέσα του. Το περίεργο είναι ότι έχει πολλά μέσα ένας ηθοποιός και λίγο χρόνο... Φωνή, σώμα, φαντασία, ευαισθησία. Όλα αυτά πρέπει να τα ασκεί με φωνητική, με χορό, με πολύ διάβασμα και με ότι ο καθένας θεωρεί βοηθητικό. Για μένα, προσωπικά, ήταν μαγική η πρώτη φορά που είδα ότι κάτι που δούλευα πολύ καιρό τεχνικά, κάποια στιγμή, αφέθηκα και έγινε από μόνο του χωρίς να επιχειρήσω τίποτα τεχνικό. Η τεχνική είχε ενσωματωθεί στη φύση. Μαγεία.

Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;

Θα συνεχιστεί η παράσταση μας στο θέατρο Αλκμήνη μέχρι τις 30 Δεκεμβρίου, εντωμεταξύ θα ανέβει το "Έτσι κι Έγινε", παράσταση για παιδιά της Ελένης Βαρελτζή την επόμενη βδομάδα και στην συνέχεια θα αρχίσουμε τα γυρίσματα της ταινίας που ανέφερα παραπάνω.