Μαγδαληνή Σαββίδου

Ότι κι αν γίνει το  «Boy Oh!»  θα συνεχίσει να υπάρχει!

Ο Βόυτσεκ είναι ο άνθρωπος που τρέχει και δεν φτάνει πουθενά. Αυτός που επηρεάζεται χωρίς να έχει δυνατότητα αντίδρασης. Είναι μόνος. Δεν ξέρει να διαχειριστεί τα συναισθήματα του… 

Η ομάδα «Boy Oh!» πρωτοεμφανίστηκε στο φεστιβάλ off-off Athens του θεάτρου «Επί Κολωνώ» το καλοκαίρι του 2010 με την παραμυθένια «Ευγένα» του Θεόδωρου Μοντελέζε η οποία παίχτηκε στην Πάτρα, στη Θεσσαλονίκη και ξανά στην Αθήνα. Φέτος ακολούθησε μια νέα παράσταση με ακόμα περισσότερες απαιτήσεις, το «Woyzeck» του Γκέοργκ Μπύχνερ στο Θέατρο Άρτι. Η συντάκτρια του «Επί Σκηνής»  Πελαγία Μπότση συνάντησε την Μαγδαλινή Σαββίδου την ιδρύτρια του «Boy Oh!» και μίλησε μαζί της για την δράση της ομάδας, τα όνειρά τους και το ρόλο του θεάτρου στους σκοτεινούς καιρούς που διανύουμε.

Με την ομάδα «Boy Oh!» ανεβάζετε φέτος τη δεύτερή σας δουλειά. Πως δημιουργήθηκε η ομάδα και πως επιλέχθηκαν οι ηθοποιοί;
 Η ομάδα ιδρύθηκε το 2010 όταν ήμασταν στο δεύτερο έτος της σχολής «Εμπρός Θέατρο-Εργαστήριο».  Η Μαργαρίτα Σταυροπούλου, ο Λάμπρος Αραπάκος και η Γιάννα Ρεσβάνη ήταν από τα πρώτα μέλη της ομάδας, μαζί με κάποιους άλλους νέους ηθοποιούς. Οι ηθοποιοί που συμμετέχουν στο «Βόυτσεκ» είναι όλοι απόφοιτοι του «Εμπρός».

Ούσα μέλος ενός τέτοιου συνόλου, θα πρέπει να κάνεις περισσότερα πράγματα από το να σκηνοθετείς.
Στην ομάδα περνάς από διάφορα πόστα, μαθαίνεις, εξελίσσεσαι, ανοίγει το μυαλό. Αποκτάς γνώση για πολλά θέματα που μέχρι πρότινος δεν είχες ιδέα. Όλο αυτό μπορεί να είναι εξουθενωτικό κάποιες φορές. Όμως, μ’ αυτό τον τρόπο, βρίσκεσαι σε διαρκή εγρήγορση και περίσκεψη κι αποκτάς μια σφαιρική εικόνα των πραγμάτων.

Πως επιβιώνει οικονομικά η ομάδα;
 Και η περσινή και η φετινή παραγωγή έγιναν με χρήματα από την τσέπη μας. Τα έσοδα από τα εισιτήρια καλύπτουν ένα μέρος των εξόδων. Όλα τα μέλη της ομάδας, εργάζονται χωρίς να πληρώνονται… Ελπίζουμε κάποια στιγμή να μπορούμε να κερδίζουμε χρήματα από αυτό. Ξέρουμε ότι είναι δύσκολο στις μέρες αλλά δεν θα επιτρέψουμε, η έλλειψη χρημάτων ν’ αποτελέσει λόγο για να σταματήσει η ομάδα να υπάρχει.

Πέρυσι ανεβάσατε την «Ευγένα» του Θεόδωρου Μοντσελέζε, ένα έργο σε δεκαπεντασύλλαβο γραμμένο περί το 1650. Πως το επιλέξατε και ποια στοιχεία του κειμένου σας έλκουν ως σκηνοθέτη;
 Το ανακαλύψαμε τυχαία από μια συμμαθήτρια από την σχολή μας… Πρόκειται για ένα έργο του λαϊκού πολιτισμού που αποτελείται από δεκαπεντασύλλαβους ομοιοκατάληκτους στίχους. Η γλώσσα του κειμένου σε συνδυασμό με το ιδιαίτερο χιούμορ του Μοντσελέζε αποτέλεσαν κίνητρο και στοίχημα για να δουλέψουμε πάνω στην «Ευγένα».

Και φέτος ανεβάσατε το "Βόυτσεκ" του Γκέοργκ Μπύχνερ. Ένα κείμενο με πολλές ιδιαιτερότητες. Μίλησέ μας γι’ αυτό.
 Πράγματι! Το έργο βρέθηκε στο συρτάρι του Μπύχνερ κι οι σελίδες δεν ήταν καν αριθμημένες. Δεν πρόλαβε να το ολοκληρώσει επειδή πέθανε. Έτσι υπάρχουν διάφορες εκδοχές σε σχέση με τη σειρά των σκηνών και το τέλος του. Η μετάφραση ήταν ένα ακόμα δύσκολο κομμάτι στη δουλειά μας, αλλά ήταν πολύ ενδιαφέρον να μεταφράσουμε ένα έργο του 1830. Τη μετάφραση έκανε η Βασιλική Κρίκωνα και την επιμελήθηκε όλη η ομάδα.

Γιατί αφορά ο «Βόυτσεκ» το σημερινό θεατή;
 Ο συγγραφέας μιλάει για ανθρώπους που έχουν να αντιμετωπίζουν βασικά προβλήματα. Μιλάει για τη φτώχεια, για την επιβίωση της οικογένειας, για τη τρέλα, για τη σχέση εξουσιαστή- εξουσιαζόμενου. Ο Βόυτσεκ είναι ο άνθρωπος που τρέχει και δεν φτάνει πουθενά. Αυτός που επηρεάζεται χωρίς να έχει δυνατότητα αντίδρασης. Είναι μόνος. Δεν ξέρει να διαχειριστεί τα συναισθήματα του…

Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με το θέατρο;
 Μεγάλωσα σε επαρχία. Πάνω στην τρέλα της εφηβείας και στη μιζέρια του χωριού το αποφάσισα. Πίστευα ότι μ’ αυτό το επάγγελμα θα έκανα συνεχώς διαφορετικά πράγματα, θα γνώριζα πολλούς ανθρώπους κι ότι θα μπορούσα να ξεφεύγω. Όταν βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη αργότερα, ήρθα σε επαφή με ανθρώπους που με ενέπνευσαν και στάθηκαν αφορμή για να συνεχίσω να κάνω θέατρο.

Ποιά είναι τα χαρακτηριστικά ενός καλού ηθοποιού και ποιά ενός καλού σκηνοθέτη;
 Ο επαγγελματίας ηθοποιός πρέπει να διατηρεί ένα καλό σώμα και μια καλή φωνή. Οι ηθοποιοί πρέπει να είναι πειθαρχημένοι και να δουλεύουν συνέχεια. Η εκπαίδευση του ηθοποιού δεν πρέπει να σταματά με το που βγαίνει από τη σχολή. Φυσικά ένας καλός ηθοποιός πρέπει να έχει προσωπικότητα. Ο σκηνοθέτης απ' την άλλη, πρέπει να σε εμπνέει, να αφήνεσαι στα χέρια του με εμπιστοσύνη. Να σε σπρώχνει στα βαθιά και να σε βγάζει από τη λογική της ξερής συνεργασίας. Να έχει με τον ηθοποιό ιδιαίτερη σχέση. Να είναι κάτι σαν μέντορας. Πρέπει να δουλεύει πολύ, να μη σταματάει να ψάχνει μεθόδους και τρόπους ουσιαστικής κι εποικοδομητικής επικοινωνίας, αλλά και να δέχεται συνεχώς ερεθίσματα. Επίσης χρειάζεται να έχει μια οργανωτική ικανότητα και να μπορεί να χειρίζεται τον κάθε άνθρωπο διαφορετικά. Να μπορεί να κάνει τον ηθοποιό να εξελίσσεται χωρίς να το καταλαβαίνει.

Πως βλέπεις την τέχνη του θεάτρου στις ταραχώδεις μέρες μας;
 Από οικονομικής άποψης ήταν πάντα δύσκολο να κάνεις θέατρο, πόσο μάλλον σήμερα. Βέβαια αυτός δεν είναι λόγος να σταματήσει η δημιουργία. Δεν είναι τυχαίο που όλο και περισσότερες ομάδες δημιουργούνται και συντηρούνται μόνες τους. Σε μια τέτοια κατάσταση τα ερεθίσματα είναι περισσότερα και είναι μεγαλύτερη η ανάγκη να ανήκεις σε ένα σύνολο. Έτσι και για μάς σαν νέα ομάδα ήταν δύσκολα το ξεκίνημα αλλά και στη συνέχεια αντιμετωπίσαμε πολλά εμπόδια. Η ανάγκη μας όμως να κάνουμε θέατρο ήταν μεγαλύτερη και ποτέ δεν το βάλαμε κάτω. Πάντα προσπαθούμε να εκμεταλλευόμαστε ακόμα και τις δυσκολίες που συναντάμε.

Ποιοί είναι οι στόχοι σας ως ομάδα;
Να συνεχίσουμε να υπάρχουμε ότι κι αν γίνεται. Θέλουμε να εξελιχθεί η δουλειά που έχουμε ξεκινήσει από την «Ευγένα». Να βάλουμε σε μια σειρά το δικό μας στοιχείο, την αισθητική μας και να προβάλλουμε την άποψη της «Boy Oh!». Στόχος μας είναι, η δουλειά μας να αφορά και τον κόσμο που δεν ασχολείται με το θέατρο.

Ποιά είναι η γνώμη σου για το «Επί Σκηνής»;

Είναι πολύ χρήσιμο να υπάρχει ένα τέτοιο διαδικτυακό περιοδικό που προβάλλει τη δουλειά νέων ανθρώπων.