Ομάδα Ανεμοδαρμένα Ύψη

παρουσιάζει στο Φεστιβάλ «Επινοώντας την παράσταση» την παράσταση «Η Κική και η Κοκό»

Το χιούμορ υπάρχει πάντα μέσα μας, είναι μία ανθρώπινη λειτουργία. Ένας τρόπος αντίληψης της πραγματικότητας. Νομίζω πώς μπορεί να κάνει τη ζωή μας πιο ουσιαστική γιατί γκρεμίζει τη σοβαροφάνεια που συντηρεί το ψέμα. 

ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Δώμα: Τετάρτη 30.5.2012, ώρα 20:00 & 22:00

Πέμπτη 31.5.2012, ώρα 18:00

Ποιες είναι η Κικί και η Κοκό και τι σχέση έχουν με το παλιό τραγουδάκι;

M.Π.: Η Κική και η Κοκό είναι δύο άνθρωποι που προσπαθούν να επιβιώσουν εξασφαλίζοντας  ό,τι καλύτερο και περισσότερο μπορούν. Το κάνουν βέβαια αυτό με πλάγιους τρόπους. Πέφτουν συνεχώς η μία πάνω στην άλλη και συνεργάζονται. Η ονομασία είναι όντως εμπνευσμένη από το παλιό τραγούδι που λέει στο ρεφραίν: «Θαρρώ πως θα τα μπλέξω, απ’ την Κική κι απ’ την Κοκό ποιά να διαλέξω». Αυτές οι δύο αν και φαινομενικά είναι διαφορετικές, δεν απέχουν και πολύ.

Ε.Μ.: Η Κική και η Κοκό είναι όλοι εμείς όταν μας παίρνει η φόρα και καταφεύγουμε σε εντυπωσιασμούς, τσαπατσουλιές και απατεωνιές προκειμένου να πετύχουμε τους σκοπούς μας. Το τραγουδάκι υπήρχε στο μυαλό μας όταν ξεκινήσαμε να ασχολούμαστε με το θέμα, πριν την ύπαρξη της ιστορίας. Έτσι άρχισαν να δημιουργούνται οι χαρακτήρες.

Ποια είναι η σχέση σας με την Μπροντέ και τι σημαίνουν για σας τα ύψη και μάλιστα ανεμοδαρμένα;

Μ.Π.: Η ονομασία ξεκίνησε από ένα αστείο για τις δυσκολίες της εποχής. Αυτά είναι τα ύψη. Όσο για το «ανεμοδαρμένα» είναι λόγω των διαφορετικών συνθηκών κάτω από τις οποίες πρέπει να παλέψουμε.

Ε.Μ.:  Από την Έμιλι Μπροντέ δανειστήκαμε μόνο τον τίτλο για  το όνομα της ομάδας μας. Τα ανεμοδαρμένα Ύψη είναι για μένα η δυσκολία του να στέκεται κανείς όρθιος. Είναι πιο ασφαλές να σέρνεσαι, όμως αν θέλεις να σταθείς στα πόδια σου πρέπει να συμφιλιωθείς με τον άνεμο. Όπως τα δέντρα.

Ποια είναι τα μέλη της ομάδας και πως συναντηθήκατε;

Μ.Π.: Συναντηθήκαμε σε ένα σεμινάριο υποκριτικής πριν σπουδάσουμε στην δραματική σχολή της Νέλλης Καρρά. Για την ώρα είμαστε δύο.

Ε.Μ: Τελειώνοντας  τη σχολή νιώθαμε πώς είχαμε πράγματα να επικοινωνήσουμε και είδαμε πώς πολλά απ’ αυτά αφορούσαν και τις δύο.  Έτσι προέκυψε η ομάδα.

Πιστεύετε πως το χιούμορ μπορεί να κάνει τη ζωή μας πιο εύκολη ή πιο ενδιαφέρουσα;

Μ.Π.: Πιστεύω πως την κάνει πιο εύκολη. Είτε προέρχεται από κάτι χαρούμενο είτε από κάτι δύσκολο και θλιβερό.

Ε.Μ.: Το χιούμορ υπάρχει πάντα μέσα μας, είναι μία ανθρώπινη λειτουργία. Ένας τρόπος αντίληψης της πραγματικότητας. Νομίζω πώς μπορεί να κάνει τη ζωή μας πιο ουσιαστική γιατί γκρεμίζει τη σοβαροφάνεια που συντηρεί το ψέμα.

Πως αποφασίσατε να συμμετέχετε στο φεστιβάλ;

Μ.Π.:  Μετά το τέλος των σπουδών μας στη σχολή αρχίσαμε να δουλεύουμε αυτοσχεδιαστικά. Υπήρχε κατάλληλη επικοινωνία για να γεννηθεί κάτι δημιουργικό. Παράλληλα ήμασταν πολύ προβληματισμένες με την υπάρχουσα οικονομική και πολιτική κατάσταση...όπως όλοι άλλωστε. Ήταν για μας πρόκληση το ότι στο φεστιβάλ ζητούσαν κωμωδία, είναι κάτι δύσκολο και θέλαμε να το προσπαθήσουμε και να δουλέψουμε πάνω σ’ αυτό.

Ε.Μ.: Καταρχήν είναι πολύ σημαντική ευκαιρία το να σου δίνεται ο χώρος του θεάτρου δωρεάν τη στιγμή που τα ποσά για την ενοικίαση χώρων είναι απαγορευτικά για μας. Πέρα από αυτό, το θέμα του Φεστιβάλ, αν και στην αρχή με τρόμαξε, μου φάνηκε δύσκολο, επικίνδυνο, το είδα σαν πρόκληση όταν σκέφτηκα πόσο συχνά μου περνάει από το μυαλό πως πρέπει να γίνουν παραστάσεις από τα γεγονότα της καθημερινότητας που συναντάμε συστηματικά. Συμφωνήσαμε και οι δύο στην ιδέα της δημιουργίας μιας ιστορίας που θα μιλάει για πολλά, χωρίς να αναφέρεται σε τίποτα άμεσα.

Ποια είναι η γνώμη σας για την δράση των θεατρικών ομάδων στην Αθήνα;

M.Π.: Υπάρχουν τόσες πολλές θεατρικές ομάδες στην Αθήνα που πραγματικά δυσκολεύομαι να παρακολουθήσω τη δράση τους! Είναι εξαιρετικά ευχάριστο να κινούνται τα πράγματα από νέους ανθρώπους και να γίνονται καλές δουλειές.

Ε.Μ.: Πράγματι, στην Αθήνα υπάρχουν πολλές και πολλών ειδών ομάδες. Επίσημες και ανεπίσημες, ολιγάριθμες και πιο πολυάριθμες, κάποιες που οργανώνονται γύρω από ένα βασικό, πιο σταθερό πυρήνα, άλλες που δημιουργούνται στα πλαίσια μιας συνεργασίας για το ανέβασμα μιας παράστασης κ.τ.λ.. Είναι πολύ δύσκολο να εκφραστεί κανείς για το σύνολο όλων αυτών των ομάδων. Από την πλευρά μας εμείς, που ψάχνουμε το δρόμο μας μέσα σε όλα αυτά, βρήκαμε ενδιαφέρον στο να προσπαθήσουμε να εκφράσουμε τη δική μας ιδέα κι αναγκαστήκαμε -με το να έχουμε οι ίδιες και τους ρόλους  του συγγραφέα και του σκηνοθέτη-  να αναζητήσουμε τρόπους ώστε να λειτουργήσουμε πέρα από τα όρια της υποκριτικής. Όλη αυτή η προσπάθεια μας έμαθε πάρα πολλά πράγματα, που μέσα σε ένα διαφορετικό θεατρικό σχήμα πιθανόν να ήταν δύσκολο να τα εξερευνήσουμε. Επίσης είδαμε πώς είναι να έχεις εσύ ο ίδιος τον έλεγχο της διάθεσης του χρόνου σου και της ενέργειάς σου, που είναι πολύ αποκαλυπτικό. Ενώ στη σκέψη της ελευθερίας συνήθως έρχονται στο μυαλό μας εικόνες τεμπελιάς, καταλήξαμε αντίθετα να δουλεύουμε σκληρά. Αυτό που συμπεράναμε είναι πως μια ομάδα μπορεί να λειτουργήσει μόνο όταν τα μέλη της έχουν τη διάθεση να είναι παραπάνω από το απαραίτητο «εκεί».

Ποια είναι η γνώμη σας για το Επί Σκηνής;

M.Π.: Μου φαίνεται πολύ οργανωμένο και ενημερωμένο, δεν προσφέρει μόνο πληροφορίες ή νέα αλλά ανοίγει έναν ωραίο χώρο επικοινωνίας κι έχει πολλές δυνατότητες.

Ε.Μ.: Έχει πολύ και ενδιαφέρον υλικό! Είναι σημαντικό να συνεχίσετε έτσι.