Ομάδα «3+3=7»

παρουσίασε στο Φεστιβάλ «Επινοώντας την παράσταση» την παράσταση «Νιου Γουόρλντ»

ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Κάτω Χώρος: Τετάρτη 30.5.2012, ώρα 20:00 & 22:00

Πέμπτη 31.5.2012, ώρα 18:00

Το θέμα μας είναι η καταγραφή των νέων τάσεων και του νέου τρόπου «διαβίωσης» στη σύγχρονη κοινωνία και του πώς αυτές επιβάλλονται άκριτα κι αποτελούν ίσως μία νέα στέρηση της προσωπικής ελευθερίας και μάλιστα πιο επικίνδυνη…

Τι συμβολίζει η μαθηματική ανακρίβεια του ονόματος της ομάδας;

Το όνομά μας είναι μια ευθεία αναφορά σε μία από τις πηγές μας, το «1984» του Τζορτζ Όργουελ, που χρησιμοποιήσαμε τελικά ως βάση της δραματουργίας της παράστασης. Εκεί, στο καθεστώς του Μεγάλου Αδελφού, οι πολίτες είναι υποχρεωμένοι να λειτουργούν με τη «Διπλή Σκέψη»: να υποστηρίζουν στο έπακρο μία άποψη, ταυτόχρονα και παράλληλα όμως και την αντίθετή της. Δηλαδή χαρακτηριστικά να πιστεύουν ότι 2+2=4, αλλά και ότι 2+2=5! Παράλληλα όμως – κι αυτό είναι από τα πιο ανατριχιαστικά σημεία του βιβλίου - θα πρέπει ταυτόχρονα να σκέφτονται ότι λειτουργούν με τη Διπλή Σκέψη, αλλά κι ότι δε λειτουργούν μ’ αυτή! Στην πραγματικότητα του φεστιβάλ τώρα, εμείς ως ομάδα αποτελούμαστε από 3 αποφοίτους της σχολής του Εθνικού, 3 του Ωδείου Αθηνών και έναν της «Αρχής» της Νέλλης Καρρά. Ε, άρα 3+3=7 στην περίπτωση μας, που επαληθεύει κι ότι φανταζόταν ο Όργουελ!

Πως συναντηθήκατε και ποιοι  είστε; 

Είμαστε οι: στη σκηνοθεσία Ελεάνα Τσίχλη, βοηθός Γιάννης Δενδρινός, παίζουν οι Μάγια Ανδρέου, Άρης Λάσκος, Σωτήρης Μεντζέλος, Κατερίνα Πατσιάνη, Ελεάνα Στραβοδήμου, στα σκηνικά / κοστούμια Χαράλαμπος Νικολάου, μουσική Δημήτρης Τζιμέας και γραφικά Φώτης Καλαφάτης. Η Κατερίνα και η Μάγια είχαν την ιδέα συμμετοχής στο φεστιβάλ, αρχικά ως ντουέτο. Μετά, το ντουέτο έγινε ομάδα και με διάφορες προσθαφαιρέσεις κατέληξε στο παραπάνω σχήμα… Η προσωπική διαδρομή έχει ως εξής: Η Ελεάνα (Τσίχλη) και ο Γιάννης ήταν συμμαθητές στο Ωδείο, η Μάγια επίσης, αλλά κάποια χρόνια μικρότερη, η Μάγια είναι φίλη από τα παλιά με την Κατερίνα, η Κατερίνα ήταν στο ίδιο έτος στο Εθνικό με την Ελέανα και τον Άρη, ο Άρης είναι φίλος με το Χαράλαμπο από το Γυμνάσιο και έχει παίξει στην ίδια παράσταση, αλλά σε άλλη διανομή με το Σωτήρη, που ήταν μέλος της θεατρικής ομάδας της Πετρούπολης, πριν πάει στην Αρχή, όπως μέλος ήταν και η Ελέανα η Τσίχλη πριν πάει στο Ωδείο. Και ο Δημήτρης και ο Φώτης είναι φίλοι της Μάγιας…..

Νέος Κόσμος είναι ο τίτλος του έργου;

Γιατί οι Ελληνικοί χαρακτήρες σε μια αγγλική λέξη; Και τι σχέση έχει με το θέατρο που σας φιλοξενεί; Ο τίτλος είναι «ΝΙΟΥ ΓΟΥΟΡΛΝΤ». Επίσης ευθεία αναφορά στην άλλη δραματουργική μας βάση, το «Θαυμαστός καινούριος κόσμος» του Χάξλευ (brave new world ο πρωτότυπος). Κι εμείς παρουσιάζουμε έναν νέο κόσμο με τα νέα τρεντς και τους νέους κώδικες συμπεριφοράς και συμβίωσης, όπως αυτός διαμορφώνεται μπροστά μας. Αργότερα συνειδητοποιήσαμε πως ο τίτλος είναι επίσης ένα πολύ ωραίο λογοπαίγνιο – Inside joke – αναφορά, στο θέατρο που παίζουμε και φιλοξενεί το Φεστιβάλ. Όσον αφορά στους ελληνικούς χαρακτήρες, ε, ήταν μια ηθελημένη αντιστροφή - αντίσταση στο «επεκτατικό» greeklish λεξιλόγιο που μας βάλει από παντού και γίνεται «καθεστώς»… Γιατί να λέμε «geia sou, pws eisai? Wtf?» κι όχι «Γουέλκαμ του δε Νιου Γουορλντ»;

Ποιο είναι το θέμα σας και πως το διαχειρίζεστε; 

Το θέμα μας είναι η καταγραφή των νέων τάσεων και του νέου τρόπου «διαβίωσης» στη σύγχρονη κοινωνία και του πώς αυτές επιβάλλονται άκριτα κι αποτελούν ίσως μία νέα στέρηση της προσωπικής ελευθερίας και μάλιστα πιο επικίνδυνη: Ωμοφαγία, Γιόγκα, πιλάτες, τζούμπα & πολιτικώς ορθό, εφήμερο σεξ, τεχνητή γονιμοποίηση, αγορά εργασίας (;) και άκρατη εξειδίκευση, facebook και άλλες σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, instagramm, ψηφιακές εφαρμογές και ευκολίες, τζιν, μόδα & φλούο, μπορεί να αποτελούν έναν νέο καταναγκασμό που μας επιβάλλεται ίσως χωρίς προηγούμενη μας σκέψη… Με υλικά όπως άρθρα εφημερίδων και διαφόρων blogs, αγγελίες, προσωπικά κείμενα, εφαρμογές κινητών & αποφάσεις του ευρωπαϊκού συμβουλίου, ζωντανεύουμε & αναπαριστoύμε τον νέο αυτό κόσμο, τον «ΝΙΟΥ ΓΟΥΟΡΛΝΤ» και ακολουθούμε στην κατασκευή του, το μηχανισμό του 1984 του Τζορτζ Όργουελ; Το 1948 ο συγγραφέας αντιστρέφει τα νούμερα εκείνης της χρονιάς, παίρνει τις καταστάσεις της εποχής του, τις «ακροποιεί» & τις μεταφέρει στο 1984, όπου το καθεστώς του Μεγάλου Αδελφού έχει κυριεύσει τα πάντα… Νέα Ομιλία, Διπλή σκέψη όπου 2+2=5, «Τρύπες Μνήμης» όπου χάνονται όλα τα απομεινάρια της «παλιάς» ζωής, κάμερες παντού, μία αισθητική, μία επιλογή σε όλα, από το φαγητό μέχρι το πώς κανείς συνευρίσκεται ερωτικά & ένα παρελθόν που διαρκώς «ανασυντάσσεται»… Έτσι κι εμείς, «ακροποιούμε» τα παραπάνω φαινόμενα της εποχής μας (του 2012) και τα κάνουμε μια Live διαφήμιση του «ΝΙΟΥ ΓΟΥΟΡΛΝΤ» (του 2021 πια…) που για να ενισχυθεί χρησιμοποιεί και «κοιτάγματα – ρωγμές»  στο παρελθόν του «Παλιού Κόσμου»… Το πώς επηρεάζουν τα κοιτάγματα αυτά τον «ΝΙΟΥ ΓΟΥΟΡΛΝΤ», μένει να αποδειχθεί στη σκηνή…

Ποιοι είναι οι λόγοι που σας έσπρωξαν να δημιουργήσετε αυτή την ομάδα και πως θα θέλατε να προχωρήσετε; 

Το χειμώνα που πέρασε ο κάθε ένας μας συμμετείχε σε διάφορες παραστάσεις σε αυτό που λέμε επαγγελματικό θέατρο, και τώρα που «είναι άνοιξη και τα λουλούδια ανθίζουν», τι πιο ωραίο - σκεφτήκαμε - από το να μαζευτείς επ’ αφορμή ενός διαγωνιστικού φεστιβάλ, με φίλους, παλιούς και νέους, και να πεις αυτά που σε απασχολούν, με εξ’ ολοκλήρου δική σου γλώσσα και με νέους τρόπους, που μάλιστα διδάχθηκες στη διάρκεια των προβών μέσα από τα σεμινάρια του ΘτΝΚ. Άλλωστε, όλοι μας είμαστε από μια γενιά, που γαλουχήθηκε από το θέατρο το οποίο «ξεφεύγει» από το κείμενο, με την παραδοσιακή του έννοια. Κείμενο είναι το καθετί, ένα θεατρικό έργο, ένα σύνθημα σε ένα τοίχο, ένα ποίημα, ένα βίντεο στο YouTube, τα αποσπάσματα του ημερολογίου σου, ένα άρθρο. Πρόκειται όμως και για ένα θέατρο της ομάδας - και όχι θέατρο της μονάδας και του πρωταγωνιστή. Είναι κιόλας κάτι που επιτάσσει η εποχή: όταν όλα γύρω διαλύονται και φαίνονται δύσκολα έως απραγματοποίητα, εμείς, κόντρα σε αυτό, επιλέξαμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε και αυτό που σπουδάσαμε, ενωθήκαμε και φτιάξαμε κάτι. Με τα χέρια μας, βασισμένοι στις δυνάμεις και τις αναφορές μας. Και θα δούμε όλο αυτό που θα μας βγάλει…

Πως βλέπετε την κατάσταση στη χώρα μας σήμερα;

 Όταν ο καθένας μας κάνει 2 και 3 δουλειές για να επιβιώσει κι οι πρόβες γίνονται μεσάνυχτα με πρώτες πρωινές ώρες, τι να πεις; Η εποχή είναι βίαιη, θολή, δυσδιάκριτη, μπουκωμένη, μπορεί όμως δημιουργική και «αναγεννησιακή», με την έννοια του ξεκαθαρίσματος και του ξεσκαρταρίσματος. Μια εποχή, που σου τραβά συνεχώς το χαλί κάτω από τα πόδια, τα δεδομένα αλλάζουν, ο μακρυπρόθεσμος προγραμματισμός είναι ανώφελος. Διαβάζεις κάθε μέρα κάτι καινούριο και αναθεωρείς διαρκώς τη στάση σου απέναντι στα πράγματα. Είναι μια εποχή όπου εχθρός δεν είναι ένας ή ένας τρόπος, αλλά σχεδόν όλος ο μέχρι τώρα τρόπος ζωής… Γι αυτό κι η αντίσταση φαίνεται να αργεί ή να είναι σπασμωδική και να μοιάζει με ξέσπασμα. Είναι μια εποχή που σου ζητά και σου επιβάλλει να έχεις διαρκώς θέση… Για όλα. Κι ας σε έχει παραπληροφορήσει, κι ας έχει αποκρύψει σημαντικά κομμάτια της αλήθειας…

Ποια είναι η γνώμη σας για το Επί Σκηνής;

Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα και σημαντική  παρουσία στο χώρο του θεάτρου. Ευχαριστούμε πολύ για το χώρο μου μας δίνετε  και γενικότερα για το ενδιαφέρον προς τις νέες ομάδες.  Είναι η αρχή μιας γνωριμίας η οποία ευχόμαστε να κρατήσει…