Το κοκτέιλ των Άλπεων

του Ρομπέρ Τομά

Απο την ΟΜΑΔΑ ΘΕΑΤ.Ο.Σ

Η ομάδα δίνει παραστάσεις ανελλιπώς από το 2007, στη Σαλαμίνα, σε Αθηναϊκές σκηνές και σε φεστιβάλ εντός και εκτός Αττικής. Στόχος τους είναι να φέρουν τον κόσμο της περιφέρειας κοντά στο θέατρο παρουσιάζοντας καταξιωμένα έργα μεγάλων δραματουργών διαφορετικών θεατρικών ρευμάτων και συμβάλλοντας έτσι στην παιδεία και τον πολιτισμό.

Μετά την βραβευμένη παράσταση της ομάδας στο φεστιβάλ Κορίνθου με το έργο «Ο κατά φαντασίαν ασθενής» του Μολιέρου, η ομάδα ΘΕΑΤ.Ο.Σ επανέρχεται φέτος με την νέα της θεατρική πρόταση που ακούει στο όνομα Το κοκτέιλ των Άλπεων, πάλι Γάλλου συγγραφέα, του Ρομπέρ Τομά. Μετρ στο είδος του αστυνομικού μυστηρίου, γράφει ένα εκπληκτικής πλοκής έργο (1960) που βασίζεται κυρίως στους χαρακτήρες.

Η υπόθεση διαδραματίζεται μέσα σε μια βίλα κρυμμένη στα δέντρα κάπου στις Άλπεις ενώ διαρκώς βρέχει και χιονίζει. Ένας άντρας εξαφανίζεται. Η γυναίκα του απευθύνεται στις αρχές, ο επιθεωρητής φτάνει και ο χαμένος σύζυγος ξαφνικά εμφανίζεται. Η γυναίκα του όμως δεν τον αναγνωρίζει. Γιατί; Τι μεσολάβησε; Ωστόσο στο σπίτι εισχωρούν μια θρησκόληπτη γυναίκα μια νοσοκόμα και ένας μεθύστακας ζωγράφος που θέλει να κάνει το πορτραίτο της γυναίκας. Ποιοί είναι όλοι αυτοί και γιατί εμφανίστηκαν; Και αν ο άντρας της γυναίκας δεν είναι ο πραγματικός σύζυγος τότε ποιός είναι;

Σ’ αυτά τα ερωτήματα βασίζεται και η πλοκή του έργου που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή. Η μεγαλύτερη δυσκολία όμως σε τέτοιου είδους έργα όπως μας είπε κι ο ίδιος ο σκηνοθέτης είναι «να μπορέσεις να πείσεις τον θεατή ότι αυτά που βλέπει στην σκηνή συμβαίνουν όντως, διαφορετικά το αστυνομικό έργο μπορεί εύκολα να γυρίσει σε φάρσα. Όταν έχουμε να κάνουμε με φόνο η εξαφάνιση ο θεατής πρέπει να αγχωθεί τόσο όσο και το θύμα. Μονάχα έτσι θα εμπλακεί συναισθηματικά. Ελπίζουμε να τα έχουμε καταφέρει ως προς αυτό».

Ο σκηνοθέτης της παράστασης Μιχάλης Καλιότσος (που συνηθίζει να πειραματίζεται περισσότερο με το είδος της performance), ισχυρίζεται πως το αστυνομικό έργο στο θέατρο είναι ένα θέατρο για ερμηνείες. Βασίζεται κυρίως στους ηθοποιούς που έχουν να δουλέψουν τον ρόλο τους μεθοδικά και βήμα-βήμα να ανακαλύπτουν τα εσώτερα κίνητρα τους. Είναι σαν παίζεις ένα επιτραπέζιο παιχνίδι στρατηγικής όπου η κάθε σου κίνηση πρέπει να είναι πολύ καλά μελετημένη. Ηθοποιός κυρίως και ο ίδιος, (δεν του αρέσει να ασπάζεται τον τίτλο του σκηνοθέτη), με την ομάδα ΘΕΑΤ.Ο.Σ πιστεύει πως γίνεται καλύτερος ηθοποιός με το να έχει την γενική εποπτεία ενός έργου που αναγκαστικά για να μην τον «αφήσουν» οι ηθοποιοί του πρέπει να λειτουργεί με το ένστικτο και το μυαλό να στροφάρει όταν εμφανίζεται το εμπόδιο. Ως ηθοποιό τον είδαμε τον Οκτώβριο που μας πέρασε στην sitespecificperformanceDourgoutiislandhotel σε σκηνοθεσία Γιώργου Σαχίνη με την ομάδα «Όχι παίζουμε» η οποία θα επαναληφθεί τον Μάιο. Συμμετέχει στην νέα ταινία του Δημήτρη Αθανίτη Invisible η οποία έχει αποσπάσει ήδη τρία βραβεία στο LondonGreekFilmFestival (καλύτερης ταινίας καλύτερης σκηνοθεσίας και α΄αντρικού ρόλου).

Μιλώντας με την Μαρία Βασιλείου την ηθοποιό που επωμίζεται την κεντρική ηρωίδα του έργου (Ελισάβετ Κορμπάν) είπε: Ήταν μεγάλη πρόκληση να δουλέψω αυτό τον ρόλο μιας και μόλις αποφοίτησα από την δραματική σχολή και μπήκα κατευθείαν στα βαθειά σε ένα χαρακτήρα που εναλλάσσεται διαρκώς συναισθηματικά. Είναι ένας ρόλος που ακροβατεί ανάμεσα στην αλήθεια το ψέμα την εξαπάτηση την εξουσία την διαφθορά και την τρέλα. Και όλα αυτά με πολύ αλκοόλ και με φόντο την παγερή ατμόσφαιρα των Άλπεων. Βήμα βήμα με τον σκηνοθέτη μου νομίζω πως αγγίξαμε σε βάθος την άστατη ψυχοσύνθεση της ηρωίδας. Είναι η δεύτερη φορά που συμμετέχω στην ομάδα. Η πρώτη ήταν στις «Τρείς ψηλές γυναίκες» του Άλμπι. Η ομάδα δίνει παραστάσεις ανελλιπώς από το 2007 στην Σαλαμίνα σε αθηναϊκές σκηνές και σε φεστιβάλ εντός και εκτός Αττικής. Στόχος μας είναι να φέρουμε τον κόσμο κοντά στο θέατρο παρουσιάζοντας καταξιωμένα έργα μεγάλων δραματουργών διαφορετικών θεατρικών ρευμάτων και συμβάλλοντας έτσι στην παιδεία και τον πολιτισμό. Μακάρι να συνεχίσουμε να δουλεύουμε παρέα. Το πάν νομίζω είναι να περνάς καλά και να νιώθεις δημιουργικά στην πρόβα. Σίγουρα υπάρχουν εμπόδια και δυσκολίες κάθε φορά αλλά όλα αυτά είναι μέσα στο πρόγραμμα. Το θέμα είναι να τα ξεπερνάς και να γίνεσαι καλύτερος ηθοποιός γιατί το θέατρο ως σπουδή δεν τελειώνει ποτέ. Τέλος να αναφέρω και την συμμετοχή μου στην νέα ταινία του Χρήστου Δήμα Μαγικός καθρέφτης η οποία θα είναι η πρώτη 3D ελληνική ταινία που θα βγει στις αίθουσες.

Η Βάσω Παπασταθοπούλου μας είπε: Κάνω τον ρόλο της δεσποινίδας Ντυπέν. Στην ουσία πρόκειται για μια θρησκόληπτη γεροντοκόρη που εμφανίζεται για να μπλέξει μάλλον περισσότερο τα πράγματα στην υπόθεση. Είναι εκείνη που εμφανίζει τον χαμένο σύζυγο της Ελισάβετ Κορμπάν κι ενώ η δράση της θα τελείωνε εκεί, στην ουσία αρχίζει, αφού εμφανίζει ένα άλλο πρόσωπο, πιο μυστηριακό. Ψάξαμε διάφορες εκδοχές ρόλων αντίστοιχων στον κινηματογράφο αλλά τελικά δημιουργήθηκε από μόνος του μέσα στις πρόβες. Αυτό που θα μου μείνει περισσότερο από τις πρόβες του έργου είναι η μουσική που επιλέχθηκε από τον σκηνοθέτη. Είχε μελετήσει το έργο καιρό πριν κι ήξερε ακριβώς τους ήχους που «έβγαζε» η κάθε σκηνή. Με βοήθησε πραγματικά να βρω στοιχεία του ρόλου μου περισσότερο συναισθηματικά.

Ο Γιώργος Παπαδόπουλος μίλησε για την εμπειρία του: Αν και δεν είμαι ηθοποιός (νευρολόγος στο επάγγελμα) με την ομάδα ΘΕΑΤ.Ο.Σ αισθάνομαι σαν να είμαι. Μου αρέσει ο τρόπος που δουλεύουμε και κυρίως προσπαθούμε να περνάμε καλά σαν να πρόκειται για ένα παιχνίδι φίλων. Το θέατρο για μένα είναι θεραπευτικό ξεδίνεις και σε βοηθάει να συγκεντρώνεσαι. Γι’ αυτό και πολλές φορές μ’ αρέσει περισσότερο όταν κάνουμε ασκήσεις συγκέντρωσης κλπ και λιγότερο όταν μπαίνουμε σε πρόγραμμα προβών. Εγώ κάνω τον σύζυγο της Ελισάβετ Κορμπάν, τον Ντανιέλ Κορμπάν. Με ιντριγκάρει πολύ ο ρόλος γιατί πάντα ήθελα να παίξω τον ρόλο του κακού. Είναι όμως στ’ αλήθεια κακός ο Ντανιέλ; Θα έλεγα κι άλλα, όμως δεν θα είχε νόημα να τα ξέρουν από πριν οι θεατές γιατί έτσι χάνεται το σασπένς του έργου. Καλύτερα να τα δουν στην παράσταση.

Κι ο Παναγιώτης Φουρίκης προσέθεσε ως επιθεωρητής: Κατ’ αρχήν να πω ότι στις πρόβες γελάσαμε πολύ γιατί παρόλο που το έργο είναι μυστηρίου με ψυχολογικές προεκτάσεις, η πρώτη αίσθηση που είχαμε ήταν σαν να πρόκειται να παίξουμε μαύρη κωμωδία. Μετατρέπαμε τα γεγονότα του έργου σε πολύ κωμικές καταστάσεις. Αυτό όμως τελικά νομίζω μας βοήθησε να δούμε μια άλλη οπτική του και του κάθε ρόλου ξεχωριστά. Κάνω τον επιθεωρητή στο έργο και δυσκολεύτηκα κυρίως με το να κατανοήσω το κείμενο γιατί ο ρόλος περιλαμβάνει λεκτικά πολλές ορολογίες επιστημονικές κι άλλες από την γλώσσα των ντέντεκτιβ. Έπρεπε να κατανοήσω τι λέω και να μπω στο μυαλό του επιθεωρητή. Λέγοντας «επιθεωρητής» μας ερχόταν εύκολα στο μυαλό ο Ηρακλής Πουαρό. Θέλαμε όμως να δώσουμε κάτι διαφορετικό στον συγκεκριμένο και μάλλον βγήκε ένας άκαμπτος, σκληροτράχηλος ντεντέκτιβ που καπνίζει διαρκώς. Νομίζω πως μ’ αρέσει το αποτέλεσμα. Νομίζω πως ο ρόλος μου θα καθορίσει και την ποιότητα της παράστασης γιατί είναι εκείνος που κινεί τα νήματα στην έρευνα της υπόθεσης. Χρησιμοποιώ δηλαδή τους υπόλοιπους σαν μαριονέτες. Αν κάτι δεν κάνω καλά εγώ, θα επηρεάσει όλους τους άλλους.

Τέλος η Ράνια Νικολακοπούλου μιλάει για το δικό της ρόλο και την εμπειρία της στην ομάδα: Είμαι η νοσοκόμα του έργου και «κάνω ενδοφλέβιες ενέσεις σε σπίτια». Αυτή η φράση στο έργο με ιντρίγκαρε πολύ και αρχίσαμε να ψάχνουμε τον ρόλο από εκεί. Αυτή η λίγο «αιχμηρή» φύση της δουλειάς μου (να κάνω δηλαδή ενέσεις) μου βγήκε και στον χαρακτήρα του ρόλου μου. «Τρυπάω» την κεντρική ηρωίδα εκεί που πονάει και την εκβιάζω στο σημείο που πρέπει. Συμμετέχω πρώτη φορά με την ομάδα και αυτός είναι ο πρώτος ρόλος μου. Τα ερεθίσματα που παίρνω από την διαδικασία της πρόβας με βοηθούν πολύ να ξεκλειδώνω κρυμμένες πλευρές του εαυτού μου. Πριν μου προτείνει ο Μιχάλης Καλιότσος να πάρω μέρος στην παράσταση συμμετείχα για περίπου ένα χρόνο και στο άλλο εργαστήριο που διευθύνει για αρχάριους. Δουλέψαμε την τεχνική του Ζάκ Λεκόκ και πολλές φορές το μάθημα γινόταν στην φύση. Αυτή η σύνδεση της φύσης με τα εσωτερικά μας τοπία με βοήθησε πολύ να κατανοήσω πως λειτουργεί ένα κείμενο σε αντιπαράθεση με τις αισθήσεις και τους φυσικούς ήχους.

«Το κοκτέιλ των Άλπεων»

του

Ρομπέρ Τομά

Σκηνοθεσία-διασκευή-μετάφραση (απ’ το πρωτότυπο):

Μιχάλης Καλιότσος

Σχεδιασμός ήχου-φώτα:

Παύλος Λάππας

Σκηνικό-κοστούμια:

Ομάδα ΘΕΑΤ.Ο.Σ

Σχεδιασμός αφίσας:

Πάνος Παπασωτηρίου

Video/trailer:

Αρης Ρούπινας

Παίζουν: Μαρία Βασιλείου Γιώργος Παπαδόπουλος Παναγιώτης Φουρίκης Βάσω Παπασταθοπούλου Ράνια Νικολακοπούλου Μιχάλης Καλιότσος

Παραστάσεις: 5,6,7 Φεβρουαρίου 2016 Αίθουσα Δ. Μπόγρης Σαλαμίνα

Στις 20:30

Είσοδος ελεύθερη

*Η παράσταση θα επαναληφθεί σε κεντρικό θέατρο στην Αθήνα τον Μάρτιο πάντα με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.